”Θα Πετύχουμε”- Άρθρο του Κώστα Σκανδαλίδη στα ΝΕΑ

Ομολογώ ότι με πολλή και ευχάριστη έκπληξη εδώ και μερικές βδομάδες παρακολουθώ την εισβολή στο προσκήνιο των εξελίξεων του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής. Διαβάζω τα ποικίλα άρθρα στον τύπο. Παρακολουθώ τις αλλεπάλληλες εκπομπές σε όλα σχεδόν τα ραδιο-τηλεοπτικά δίκτυα. Περιπλανιέμαι στα αναρίθμητα σχόλια στο διαδίκτυο. Πως γίνεται ξαφνικά, μετά την απώλεια της Φώφης Γεννηματά, και την έναρξη της προεκλογικής διαδικασίας για την εκλογή του νέου Προέδρου τόσος ζήλος και ενδιαφέρον για ένα κόμμα που περιφρονητικά χαρακτηριζόταν «ΚΚΕ του Κέντρου» σε ότι αφορά το οριστικά μικρό του μέγεθος.

Όλα αυτά είναι εν πολλοίς καλοδεχούμενα. Κάποια άρθρα και αναλύσεις μάλιστα προσπαθούν τεκμηριωμένα και ουσιαστικά να διαβάσουν και να τάμουν με ιδιαιτέρως εμβριθή τρόπο τη διαμορφούμενη νέα πραγματικότητα στο πολιτικό σύστημα. Με τρόπο μάλιστα που θα μπορούσε να ανοίξει μια ενδιαφέρουσα δημόσια συζήτηση όχι μόνο για το παρόν και το μέλλον του χώρου αλλά για την ίδια την πορεία της χώρας.

Υπάρχουν, βεβαίως, και είναι ευτυχώς ελάχιστοι αυτοί που επιμένουν ότι πρόκειται για ένα παροδικό φαινόμενο με συγκινησιακό φορτίο, μια στιγμιαία έξαρση ανάκλησης στη μνήμη του ΠΑΣΟΚ, μια ακόμη επιστροφή στο χθες. Ότι ο χώρος με τη συγκεκριμένη του έκφραση ιστορικά έσβησε, αποτελεί οριστικό παρελθόν. Είναι αυτοί που αρνούνται να εξηγήσουν το πώς σχεδόν τρεις εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες μπορούν επί ώρες να στέκονται στην ουρά εν μέσω της πανδημικής έξαρσης για να διατυπώσουν την γνώμη και τη βούληση τους.

Ας μην αυταπατώνται. Η προχθεσινή μέρα υπήρξε μια πραγματική τομή, ένα πρώτο άλμα στην πορεία του Κινήματος Αλλαγής. Η αθρόα προσέλευση, που χωρίς την πανδημία θα πρόσθετε δεκάδες χιλιάδες πολίτες επί πλέον, δεν είναι μόνο ένα τυχαίο αριθμητικό μέγεθος. Είναι μια αληθινή νέα συσπείρωση κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.

Θα έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον να αναλυθούν τα δεδομένα που αποτυπώνονται στο Μητρώο Μελών και Φίλων σε ότι αφορά την ηλικιακή σύνθεση, την κοινωνική και επαγγελματική κατάσταση, την πολιτική τους προέλευση και την ιδεολογική τοποθέτηση. Αυτό που θα συναντήσουμε θα μας εκπλήξει. Πρώτα γιατί συνέρρευσαν για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια δυνάμεις της νέας γενιάς. Έπειτα γιατί εκφράστηκαν με μεγάλο ποσοστό δυνάμεις παραγωγικών ηλικιών. Ασφαλώς υπήρξαν αρκετές δυνάμεις από ψηφοφόρους της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ των τελευταίων εκλογών που δεν διατάχθηκαν από τις ηγεσίες τους να εισβάλλουν στο χώρο αλλά που απομακρύνονται από αυτούς. Και, βέβαια, δυνάμεις που απείχαν επειδή απέρριψαν το χώρο μας περιστασιακά και σήμερα βρίσκουν εύλογη τη θέληση τους να ενεργοποιηθούν.

Αν συνυπολογιστεί ότι στον δικό μας ευρύτερο χώρο σύμφωνα με τα δημοσκοπικά δεδομένα φέρεται ότι υπάρχει το μεγαλύτερο ποσοστό των εμβολιασθέντων πάνω από 90%. Αν συνυπολογιστεί ότι στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του βρίσκονται σε υπεροχή δυνάμεις που τοποθετούνται στο μέτωπο του ορθολογισμού και των ριζοσπαστικών λύσεων. Αν συνυπολογιστεί ότι προϊόντος του χρόνου αυτός ο χώρος διαθέτει ιστορικά στελεχιακά, ιδεολογικά τη δύναμη της ικανής διακυβέρνησης και τα πρωτεία στις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές και υποκειμενικές προϋποθέσεις για την ανασυγκρότηση και την αναγέννησή του.

Την ενότητα διασφάλισαν στέρεα οι 270.000 ψηφοφόροι της Κυριακής με την πάνδημη απαίτησή τους. Την ίδια ενότητα διατράνωσε το σύνολο των υποψηφίων έμπρακτα όλη αυτή την περίοδο. Ο νέος εκλεγμένος Πρόεδρος από τις επαναληπτικές της Κυριακής έχει στα χέρια του όλη τη δυνατότητα να οργανώσει το άλμα προς τα εμπρός. Από τη Δευτέρα θα τρέχει και γι΄αυτόν και για τον καθένα από μας ο χρόνος των αποδείξεων και των εξελίξεων. Μπορεί αυτή η ευκαιρία να είναι έσχατη, δεν θα πάει, όμως, χαμένη. Θα πετύχουμε.