”Δημοκρατική Ανατροπή ή Χάος” – Άρθρο Κώστα Σκανδαλίδη στα ΝΕΑ

Οι μέρες που ζούμε αλλά και αυτές που έρχονται δείχνουν σκοτεινές. Η χώρα πορεύεται υπό τη δαμόκλειο σπάθη του τουρκικής απειλής που ολοένα οξύνεται και αμφισβητεί ευθέως και χωρίς κανένα πρόσχημα την εδαφική μας ακεραιότητα. Στο εσωτερικό το σπιράλ των κρίσεων καλά κρατεί. Το success story της κυβέρνησης συγκρούεται μετωπικά με τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι άνθρωποι. Και ο χειμώνας ενσκήπτει βαρύς και ασήκωτος για τα λαϊκά στρώματα και τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Εσχάτως με διαδοχικά γεγονότα που ξεκινούν από την υπόθεση των υποκλοπών και πολλαπλασιάζονται με τη μορφή χιονοστιβάδας αποκαλύπτεται το αληθινό πρόσωπο του επιτελικού κράτους. Η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός αμύνονται επιστρατεύοντας τη διαχειριστική τους επάρκεια που ξοδεύει δις. ευρώ σε «ασπιρίνες» και προσπαθώντας να «διορθώσει» τις ανομίες ενός διάτρητου συστήματος εξουσίας που συγκαλύπτει σκάνδαλα, μοιράζει επιλεκτικά χωρίς διαφάνεια πόρους και εργαλειοποιώντας τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Ο καθένας και αυτό φαίνεται από τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων – αντιλαμβάνεται ότι η πορεία των πραγμάτων στη χώρα πρέπει να αλλάξει. Ότι οφείλει να κλιμακώσει τους στόχους μιας επιθετικής εθνικής στρατηγικής που εγκαταλείπει την τακτική του κατευνασμού και παράλληλα να ανασυνταχθεί εσωτερικά ώστε να ξεπεράσει τις πολλαπλές κρίσεις αξιοποιώντας τις πραγματικά σημαντικές ευκαιρίες και δυνατότητες που προσφέρονται σήμερα.

Κάτω από αυτές τις αντίξοες συνθήκες εισήλθαμε σε μια μακρά προεκλογική περίοδο όπου όλα φαίνονται να εξελίσσονται παραδοσιακά. Δυο κόμματα που δεν εκφράζουν ούτε κατά διάνοια πλειοψηφικά ρεύματα, δυο αρχηγοί που αρνούνται και να διανοηθούν ότι θα μπορούσαν να μην είναι πρωθυπουργοί μετά τις εκλογές ζητούν επιτακτικά την εκλογική τους επιβεβαίωση πάση θυσία. Και απαιτούν ο ένας την αυτοδυναμία, ο άλλος την πρώτη θέση.

Η πολιτική σταθερότητα στη οποία ομνύει ο Κ. Μητσοτάκης και την οποία ο Α. Τσίπρας ότι μπορεί να διασφαλίσει μια θεωρητική κατασκευή που ανάγεται στη σφαίρα του φαντασιακού είναι μια ευχή που δεν εκπληρώνεται ούτε με την αυτοδυναμία της ΝΔ ούτε με την «προοδευτική κυβέρνηση» του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι συνδεδεμένη με την αλλαγή πορείας της χώρας με άλλο τύπο και τρόπο διακυβέρνησης. Καθώς ούτε το χθες του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το σήμερα της ΝΔ μπορούν να εγγυηθούν αυτή την αλλαγή.

Εδώ παρισφρύει το ΠΑΣΟΚ. Η εμφάνιση και η παρέμβαση του με τους 280.000 πολίτες και την εκλογή του Ν. Ανδρουλάκη απειλεί να ανατρέψει τα δεδομένα καθώς αμφισβητεί σοβαρά και τα δυο σενάρια. Είναι φυσικό τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ να επιχειρήσουν να το συμπιέσουν στις συμπληγάδες της πόλωσης στην πορεία προς τις κάλπες. Τους τρομάζει η ιδέα ενός πιθανού διπλασιασμού του ποσοστού του Κινήματος γιατί αυτό θα συνιστούσε ανατροπή του σημερινού status. Και προσπαθούν να υποβάλλουν από τώρα στην κοινή γνώμη ότι «στους δυο τρίτος δε χωρεί» αξιοποιώντας την ελαφρά δημοσκοπική κάμψη για λόγους καθαρά συγκυριακούς και ενεργοποιώντας ένα επικοινωνιακό αποκλεισμό με κάθε τρόπο και μέσο.

Οι φόβοι τους δεν είναι μόνο εκλογικοί. Γνώριζαν τη ρίζα, τη δυναμική και τη δυνατότητα αυτής της παράταξης, τη στελεχιακή της επάρκεια και τη βαθιά ανανέωση που επιχειρεί. Γνωρίζουν ακόμη καλύτερα ότι ο προγραμματικός της λόγος ξεπερνά τις διαχειριστικές της εξουσίας λογικές τους και ότι έχουν τον τρόπο αυτοί που προσήλθαν στην κάλπη να κινητοποιήσουν πολλαπλάσιες δυνάμεις. Είναι αυτοί που μπορούν να πετύχουν μια δημοκρατική ανατροπή του σημερινού αδιέξοδου δικομματισμού. Και ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι μόνο ένα κίνημα αλλαγών είναι και υπεύθυνη δύναμη δημοκρατικής και προοδευτικής διακυβέρνησης.

Γι’ αυτό ακριβώς πρέπει οι πολίτες προσερχόμενοι στις κάλπες να πουν όχι στο πλαστό δίλημμα «ΝΔ ή Χάος» και να απαντήσουν με αποφασιστικότητα «Δημοκρατική Ανατροπή ή Χάος».