”Η Ομάδα Αλήθειας” και τα κατασκευασμένα ψέματα – Άρθρο Κώστα Σκανδαλίδη στα ΝΕΑ

Ένα προφανές σαρδάμ που μετατρέπεται σε πολιτική ψεύδους. Μια σωστή ανάλυση της διαφοράς ανάμεσα σε μια προοδευτική και συντηρητική φορολογική πολιτική εμφανίζεται αυτόχρημα «φορομπηχτική». Ένα πρόγραμμα που επί οκτώ και πλέον μήνες συζητείται ανοιχτά βάζει σε πειρασμό το γιατί κατέβηκε από μια ιστοσελίδα και ανέβηκε σε άλλη. Μια σκόπιμη ταύτιση των κερδών με τα μερίσματα προκειμένου να αποδειχθεί ότι έρχονται φόροι επί δικαίους και αδίκους.

Το σενάριο στήθηκε αριστοτεχνικά από την ‘’ομάδα αλήθειας’’ του Μαξίμου. Και εδώ και δύο βδομάδες όλη η πολιτική ατζέντα εξαντλείται στο εάν το ΠΑΣΟΚ θα βάλει αβάσταχτους φόρους και στο εάν τα προγράμματα είναι κοστολογημένα και πόσο. Και επιστρατεύονται αριθμοί επί αριθμών. Προφανώς η κοστολόγηση των πολιτικών επιλογών είναι απαραίτητη και το ΠΑΣΟΚ συμφώνησε εξ αρχής να αναλάβει το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής να διαλευκάνει το πραγματικό κόστος. Όμως, προς τι ο ορυμαγδός των ψευδών ειδήσεων, η επικοινωνιακή καταιγίδα που τον συνοδεύει, η συντεταγμένη παραποίηση της αλήθειας; Είναι ‘’ομάδα αλήθειας’’ ή ομάδα διάδοσης του ψεύδους; Και έχει τόσο μεγάλη ανάγκη ο εν δυνάμει ισχυρός Πρωθυπουργός να υιοθετεί την γκρίζα προπαγάνδα και να την καθιστά ο ίδιος προεκλογική του ατζέντα;

Κανείς δεν συζητά για την ουσία της πολιτικής αντιπαράθεσης. Πως είναι δυνατό να κοστολογηθεί τετραετές πρόγραμμα όταν η οικονομία έχει τεράστιο αρνητικό ισοζύγιο πληρωμών, το ιδιωτικό χρέος ξεπερνά τα 300δις ευρώ και το δημόσιο τα 410δις; Όταν ο Χρ. Σταϊκούρας έφερε τέσσερις προϋπολογισμούς που ο καθένας αναθεωρήθηκε τέσσερις φορές στη διάρκεια του έτους; Όταν ο παροχολόγος Κ. Μητσοτάκης σε συνθήκες δημοσιονομικής χαλαρότητας παίρνει το εισόδημα από τη τσέπη του «μη έχοντος» με τα υπερέσοδα του ΦΠΑ  για να του επιστρέψει ψίχουλα; Όταν όλοι γνωρίζουν τι πρόκειται να συμβεί από το 2024 και κανείς δεν συζητά για θεσμικές αλλαγές και δύσκολές μεταρρυθμίσεις και μένουν στη διαχείριση του αδιέξοδου σημερινού μοντέλου; Που είναι ο ‘’μεταρρυθμιστής’’, ο ‘’σύγχρονος’’, ο ‘’τολμηρός’’;

Ας έλθουμε, όμως, στην πολιτική ταμπακιέρα. Πολλοί ενθουσιασμένοι από την εκλογική επίδοση της ΝΔ δεν στέκονται μόνο σε προβλέψεις για αναθεωρητικές του Συντάγματος πλειοψηφίες. Μιλούν με περισσή βεβαιότητα για 3^η τετραετία. Φαίνεται ότι η ιστορία του Καραμανλή του νεότερου που πήρε την εξουσία το 2004 και το 2007, οδήγησε τη χώρα μέσα σε δυο χρόνια σε ασύνταχτη χρεοκοπία και αποδοκιμάστηκε πανηγυρικά το 2009, δεν τους δίδαξε τίποτε.

Δεν πρέπει να συντηρούν αυταπάτες. Τη σημερινή δύναμη της ΝΔ την προκάλεσε ο φόβος επιστροφής του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και η δομική ανεπάρκεια του να ανταποκριθεί στοιχειωδώς και να διατυπώσει πειστική πρόταση διακυβέρνησης.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο στόχος της ΝΔ μετατέθηκε σήμερα. Αντιπολιτεύεται το «ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη». Γιατί γνωρίζει καλά τι σημαίνει επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στο προσκήνιο της ιστορίας. Το γνωρίζουν όλοι αυτοί που χρημάτισαν στις γραμμές του και σήμερα σχεδιάζουν την πολιτική της. Το γνωρίζει καλά ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης που ενώ ασκεί μια βαθιά συντηρητική πολιτική, έχει υποταχθεί πλήρως στον ανέξοδο λαϊκισμό. Γνωρίζει ότι έχει απέναντί του ένα Κίνημα που τόλμησε και τολμά μεταρρυθμίσεις, που μπορεί να κυβερνά, που έχει ρίζες βαθιές και αντοχές στην κοινωνία. Και που σήμερα ανανεωμένο επιστρέφει. Ήδη οι εξελίξεις από τις 25 Ιουνίου φιλοτεχνούν το νέο πολιτικό τοπίο στη χώρα. Ένα τοπίο που καμιά «ομάδα αλήθειας» δεν μπορεί να ακυρώσει. Ακόμη κι αν εξακολουθήσει να επιστρατεύει τα κατασκευασμένα ψέματά της.