”Ο θόρυβος της απουσίας του είναι ήδη πολύβουος” – Άρθρο στα ΝΕΑ
Μας αποχαιρέτησε και ο Λευτέρης…
Δεκαετίες ανάμεσά μας από μικρό παιδί, μεγάλωνε διασχίζοντας από το ένα άκρο στο άλλο τη χώρα. Ένας σεμνός, ακάματος και κυρίως ανιδιοτελής αγωνιστής. Οι πιο πολλοί από όσους δεν τον γνώριζαν είχαν την εικόνα ενός στελέχους του Οργανωτικού του Κινήματος ταυτισμένου με τις εσωτερικές διαδικασίες και την οργανωτική δουλειά.
Ο Λευτέρης Κατσικαρέλης, όμως, ήταν κατά πολύ περισσότερο, πολύ μεγαλύτερο από μια αναντικατάστατη οργανωτική κολόνα του Κινήματος. Ένα ολοκληρωμένο πολιτικό στέλεχος, με στέρεη, ιδεολογική και πολιτική συγκρότηση, πιστός στις αρχές και τις αξίες της παράταξης. Γνώστης και συνδιαμορφωτής των θέσεων και των προγραμμάτων της. Συμμέτοχος σε όλες ανεξαιρέτως τις κορυφαίες διαδικασίες εκλογικές και συνεδριακές. Ήταν ένας απ’ αυτούς που κατείχαν νευραλγική θέση στη σπονδυλική στήλη του ΠΑΣΟΚ και του Κινήματος Αλλαγής. Γνώριζε κάθε στιγμή τι συμβαίνει σε όλη τη χώρα, είχε χιλιάδες φίλους παντού.
Ευθύς, ειλικρινής, ορθολογιστής, με το θάρρος της προσωπικής του γνώμης και κρίσης, δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι Πρόεδροι του Κινήματος από τον Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι τη Φώφη Γεννηματά τον εμπιστεύτηκαν σε πολύ σημαντικούς ρόλους. Δεν πρόδωσε ποτέ την εμπιστοσύνη τους.
Τον θυμάμαι αεικίνητο να βρίσκεται παντού. Στην οργάνωση της Αθήνας που ήταν ο χώρος της προσωπικής του συμμετοχής και που όλοι των θεωρούσαμε ψυχή της. Στους κοινωνικούς χώρους με τις σημαντικές πολιτικές του παρεμβάσεις. Στον συντονισμό της δράσης των στελεχών μας στα συνδικάτα και την αυτοδιοίκηση. Στην ενασχόληση του με τα προβλήματα του Δήμου της Αθήνας. Και μετά παντού σε κάθε γωνιά τη Ελλάδας. Στις κρίσεις που κατά καιρούς περνούσαμε, ευαίσθητος δέκτης των αντιπαραθέσεων δρούσε με σύνεση και ενωτική διάθεση. Στη θητεία μου ως Γραμματέας πόσες φορές δεν κατέφυγα στη δική του ανιδιοτελή κρίση, τη βαθιά γνώση, τη συνθετική του δράση.
Ταυτισμένος από την αρχή ως το τέλος με τη συναρπαστική διαδρομή αυτής της παράταξης, είχε πάντα την περίοπτη θέση του αθόρυβου μαχητή της πρώτης γραμμής. Ο θόρυβος της απουσίας του είναι ήδη πολύβουος. Ίσως αυτό να είναι ένα είδος δικαίωσης και οφειλόμενης τιμής.
This Post Has 0 Comments