18 Οκτωβρίου 1981 ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ… Άρθρο Κώστα Σκανδαλίδη για το Καρφί

«Και πέρασε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα». Αυτή η φράση του Ελύτη από το πρώτο ανάγνωσμα του «Άξιον Εστί» τριβελίζει στο μυαλό μου ψάχνοντας να πιάσω το νήμα μιας συναρπαστικής διαδρομής. 40 χρόνια μετά την ιστορική νίκη της Αλλαγής. Και το κουβάρι της ιστορίας μπερδεύεται με το συγκινησιακό φορτίο που προκαλεί η νέα περιπέτεια και ο αγώνας της Φώφης για τη ζωή της. Η πάνδημη συμπαράσταση δεν αντανακλά μόνο στο πρόσωπο και τον αναμφισβήτητο σεβασμό και τη συμπάθεια που αποπνέει, αλλά και στην Πρόεδρο του Κινήματος Αλλαγής ως εκπρόσωπο μιας παράταξης με βαθιές ρίζες. Μιας παράταξης που ανεξάρτητα από τα συγκαιρινά μικρά της ποσοστά στη συνείδηση του λαού εξακολουθεί να παραμένει Δύναμη Αλλαγής.

18 Οκτωβρίου 1981. Όταν ο Ανδρέας έβγαινε στο μπαλκόνι στο Kαστρί και άπλωνε τα χέρια να αγκαλιάσει τις χιλιάδες λαού που πλημμύρησαν την περιοχή, κανείς δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς θα συνέβαινε από την επόμενη μέρα στη χώρα. Ο λαός ζούσε μια ανάσταση. Οι νεόκοποι υπουργοί ένιωθαν αμήχανοι στα κρατικά αυτοκίνητα. Ένα τεράστιο πολιτικό προσωπικό διεκδικούσε τη συμμετοχή του στη διακυβέρνηση της χώρας. Και μια νέα γενιά ονειρευόταν μια καινούργια Ελλάδα.

40 χρόνια μετά όσοι ξεκινήσαμε τότε νιώθουμε δικαιωμένοι. Στα πρώτα τέσσερα χρόνια η χώρα έζησε μια πραγματική επανάσταση. Λίγες μέρες μετά την ιστορική νίκη ο Ανδρέας έκανε με τη συνέντευξη του στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο τους Έλληνες να νιώσουν υπερήφανοι και με τις πρωτοβουλίες του όπως η κίνηση των έξι ηγετών να τέμνουν στις ευρύτερες εξελίξεις. Θυμάμαι την αντιπαράθεση για την εισοδηματική πολιτική όταν η τελική απόφαση για τον Προϋπολογισμό του 1982 κατέληγε σε αύξηση 30% του ημερομισθίου. Ο κόσμος έφαγε ψωμί, οι πολίτες έγιναν ισότιμοι, η κοινωνία ανακουφίστηκε αφήνοντας το περιθώριο που ζούσε ως τότε. Αμέσως χτίστηκε με γερά θεμέλια το κοινωνικό κράτος με το ΕΣΥ, με τη φορολογική αναδιανομή με τις συντάξεις. Και άνοιξε ο δρόμος για ένα προοδευτικό και ριζοσπαστικό κοινωνικό πλαίσιο που αφορούσε την ισότητα των φύλων, το οικογενειακό δίκαιο, την αναβάθμιση της νέας γενιάς.

Οι κοινωνικές επιπτώσεις υπήρξαν ραγδαίες. Συγκροτήθηκε η μικρομεσαία τάξη, αναπτύχθηκαν οι θεσμοί λαϊκής συμμετοχής, η Αυτοδιοίκηση ανέλαβε αποφασιστικό ρόλο στην ανάπτυξη και την εξυπηρέτηση του πολίτη, ο οποίος για πρώτη φορά ένιωσε τόσο κοντά στην εξουσία και στη διακυβέρνηση της χώρας.

Πολλοί εδώ και πολλά χρόνια επιχειρούν συστηματικά να υποβαθμίσουν και να μειώσουν τις πραγματικές διαστάσεις της κοινωνικής αλλαγής που συντελέστηκε. Επιστρατεύουν επιχειρήματα για τους «πρασινοφρουρούς» που κατέλαβαν την εξουσία ενώ ήταν ο λαός που βγήκε από τη γωνία, την αστυνόμευση και την εκμετάλλευση από το κράτος της Δεξιάς που χτιζόταν δεκαετίες. Ασκούν αντιπολίτευση για την οικονομική πολιτική που δανειζόταν, που μεγάλωνε ελλείμματα και χρέος που εξαντλείτο σε λαϊκίστικες παροχές. Αγνοώντας τους αριθμούς που τους διαψεύδουν, περιφρονώντας το μερίδιο ευημερίας που δίκαια εισέπραξε ο λαός. Και αν κάποια στιγμή σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο υπήρξαν συνετές πολιτικές που επανάφεραν τις αναγκαίες ισορροπίες αυτές ήταν το 1985 και το 1994-1996. Και ξεχνώντας ότι όλοι οι δείκτες της Ελλάδας που παρέδωσε το ΠΑΣΟΚ το 2004 σηματοδοτούσαν την πιο μεγάλη στιγμή και την ακτινοβολία της χώρας σε ολόκληρη την νεότερη ιστορία της.

Νιώθω χαρούμενος που περπάτησα σε όλο το μήκος της διαδρομής με το ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα Αλλαγής τα τελευταία χρόνια. Θα μπορούσα να γράψω ένα πολυσέλιδο βιβλίο μόνο για την 18η Οκτωβρίου 1981. Μια μέρα που άλλαξε τον ρου της ιστορίας για τη χώρα και για το λαό μας.