Η σημερινή συζήτηση είναι μια σημαντική ευκαιρία για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι για να στείλει το μήνυμα παντού ότι οι Έλληνες μπροστά στην απόπειρα καταπάτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας ομονοούν, ότι η Βουλή δεν είναι μόνο ένα πεδίο κομματικών αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων, αλλά ο κατεξοχήν χώρος προβολής του εθνικού συμφέροντος.

Ο δεύτερος με αφορμή τη συγκεκριμένη νομοθετική πρόταση για τη επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο είναι, για να ανοίξει ένας ευρύτερος διάλογος για το κρίσιμο θέμα της εξωτερικής απειλής στο πλαίσιο των σημαντικών εξελίξεων και ανακατατάξεων στην περιοχή. Διάλογος που θα επιτρέψει στη χώρα μας να διαμορφώσει μια σύγχρονη εθνική στρατηγική, προσαρμοσμένη στις νέες συνθήκες και να χαράξει τις προτεραιότητες και τους στόχους της σε μια νέα κυριολεκτικά εποχή. Δεν υπάρχει καλύτερος και εγκυρότερος χώρος απ’ αυτόν του Εθνικού Κοινοβουλίου.

Τις τελευταίες μέρες απασχολεί τον πολιτικό διάλογο η «προοδευτική διακυβέρνηση» και όπως συμβαίνει κατά κανόνα το θέμα περιορίζεται στο με ποιους κυβερνάται η χώρα και όχι στο πως. Έτσι συσκοτίζονται οι πραγματικές αντιθέσεις και περιορίζονται στο «ποιος θα πάει με ποιον».

Είμαστε μια μικρή χώρα που διαθέτει Κυβέρνηση σχεδόν 60 υπουργών την οποία διευθύνει ένα πρωθυπουργικό γραφείο με εκατοντάδες υπαλλήλους που υποκαθιστά όλες τις μορφές και τους θεσμούς διαχείρισης της εξουσίας, θεσμικής, οικονομικής, πολιτικής.

Μια αναφορά της Φ. Γεννηματά στη Βουλή που ο Αλ. Τσίπρας επιχείρησε ευκαιριακά να την αξιοποιήσει και μια αντίστοιχη του Γ. Παπανδρέου σε ένα περιφερειακό μέσο ήταν αρκετή για να πάρει φωτιά η «προοδευτική διακυβέρνηση»

Λες και την άκουσαν όλοι πρώτη φορά. Ξεχνούν ότι ως κορυφαία στρατηγική και στόχος της παράταξης υπάρχει και επαναλαμβάνεται εδώ και δυο τουλάχιστο δεκαετίες σε όλα ανεξαίρετα τα πολιτικά και προγραμματικά κείμενα του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια του Κινήματος Αλλαγής. Θέση που επικαθορίζει τις προγραμματικές επεξεργασίες και το περιεχόμενο των προτάσεων που συστηματικά διατυπώνονται σε όλα τα ζητήματα.

Πώς κρίνετε έως τώρα την κυβέρνηση;

Παρά την αίσθηση αυτάρκειας και ικανοποίησης που επιχειρεί να μεταδώσει στο λαό η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός η χώρα πορεύεται χωρίς πυξίδα και στα τρία μείζονα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Την πανδημία, την βαθιά ύφεση και την οικονομική κρίση που την συνοδεύει καθώς και τον επεκτατικό αναθεωρητισμό της ‘Αγκυρας. Παντελής απουσία εθνικής στρατηγικής. Το 2021 βρίσκει την ελληνική κοινωνία κλεισμένη στον εαυτό της, τους πολίτες φοβισμένους και απαισιόδοξους. Το contrast ανάμεσα στην κυβερνητική υπεροψία και στην επικοινωνιακή καταιγίδα που την στηρίζει και στην καταθλιπτική και αδιέξοδη ζωή των ανθρώπων είναι τεράστιο.

Μας αποχαιρέτησε και ο Λευτέρης...

Δεκαετίες ανάμεσά μας από μικρό παιδί, μεγάλωνε διασχίζοντας από το ένα άκρο στο άλλο τη χώρα. Ένας σεμνός, ακάματος και κυρίως ανιδιοτελής αγωνιστής. Οι πιο πολλοί από όσους δεν τον γνώριζαν είχαν την εικόνα ενός στελέχους του Οργανωτικού του Κινήματος ταυτισμένου με τις εσωτερικές διαδικασίες και την οργανωτική δουλειά.

Κύριε Σκανδαλίδη, το Κίνημα Αλλαγής κατηγορεί την κυβέρνηση για καθυστέρηση σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης. Δεδομένου πως είναι αποδεκτό ότι ο κορονοϊός, είναι ένας αόρατος εχθρός με τον οποίο βρισκόμαστε σε πόλεμο, τι θα μπορούσε να κάνει; Ποιες είναι κατά την άποψή σας οι σημαντικότερες καθυστερήσεις; 

Το τι θα μπορούσε να κάνει και δεν το έκανε επικαλούμαι σειρά από προτάσεις που το Κίνημα Αλλαγής και η Φώφη Γεννηματά διατυπώνουν από την αρχή και σε κάθε φάση της υγειονομικής κρίσης. Εμείς στον πόλεμο προσφέραμε όπλα στην Κυβέρνηση που με ελάχιστες εξαιρέσεις τα παραμέρισε και το πληρώσαμε συνολικά. Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες παραδείγματα για τα τεστ πρόληψης, για την πρωτοβάθμια υγεία, για την ενίσχυση του ΕΣΥ, για τα πρωτόκολλα του Τουρισμού, για την ενίσχυση των επιχειρήσεων και πολλά άλλα. Οι καθυστερήσεις σχεδόν σε όλους τους τομείς ήταν απαράδεκτες.