Συνέντευξη στην εφημερίδα ”Τα Νέα”

Στον δημοσιογράφο Γιώργο Παπαχρήστο

Επίθεση για να κρύψετε τις δικές σας ευθύνες;

Εμείς δεν ζητήσαμε την εξεταστική επιτροπή; Δεν είπε ο κ.. Παπανδρέου ότι όποιος  κι αν ενέχεται πρέπει να λάμψει η αλήθεια; Άλλο αυτό κι άλλο να μην υπάρχει ίχνος αλληλεγγύης ανάμεσα μας. Ο καθένας μας να βλέπει στο πρόσωπο του άλλου έναν «εχθρό». Δυστυχώς κι εδώ δείχνουμε ότι χάνουμε τα ανακλαστικά μας.

Είμαστε ήδη τρεις μήνες από τις 11 Νοεμβρίου κα ο χορός της κρίσης και της υποχώρησης του ΠΑΣΟΚ καλά κρατεί…

Δυστυχώς, οι εξελίξεις δικαίωσαν τους φόβους μου. Έκανα έκληση προεκλογικά η 12^η Νοεμβρίου να μας βρει ενωμένους σε μια αδιάκοπη και εξωστρεφή πορεία στο λαό που χειμάζεται καθημερινά και δεν μας νιώθει δίπλα του.  Αντί γι’ αυτό  ξεκινήσαμε με τα «ρεύματα» προχωρήσαμε αναίτια σε επιλεκτικά όργανα με εμφανείς αποκλεισμούς, φτάσαμε στους «ομίλους» και πάει λέγοντας. Δεν γνωρίζω αν κάποιο έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα της οριστικής διάσπασης του ΠΑΣΟΚ ή αν κάποιοι θεωρούν ότι κλείσαμε ως κόμμα τον ιστορικό μας κύκλο. Τους καλώ να αλλάξουν γνώμη και ρότα γιατί συμπεριφέρνονται ανιστόρητα. Ας αφυπνιστούμε τώρα γιατί ο διχασμός είναι προάγγελος αναπότρεπτων δεινών.

Πρακτικά, τι μπορεί να σημαίνει αυτή η αφύπνιση;

Είναι η ώρα της γενναίας πρωτοβουλίας του Πρόεδρου. Έγινε ένα θετικό    βήμα  την περασμένη εβδομάδα. Δεν πρέπει να πάει χαμένο και δεν θα πάει αν συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι δεν αρκεί από μόνο του. Στο Συνέδριο το ΠΑΣΟΚ οφείλει να πάει ενωμένο και βάζοντας οριστική ταφόπετρα στην αδιέξοδη και απολιτική διαμάχη που παρακολουθούμε τόσο καιρό τώρα.

Τι πρέπει να κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου;

Να αλλάξει τους πολιτικούς όρους και την ατμόσφαιρα του Συνεδρίου. Που σημαίνει ότι πρώτα θα ενωθεί η παράταξη για να αποκτήσει ηθικό, και ακροατήριο και μετά με τη συμβολή όλων να προχωρήσει στη ριζική ανανέωση και αναγέννηση της. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ματαιοπονούν και εθελοτυφλούν όσοι ακονίζουν τα μαχαίρια για τον επόμενο εσωκομματικό γύρο, θα καταντήσουν ασήμαντοι και μοιραίοι.

Έτσι και αλλιώς ακονίζονται τα μαχαίρια. Γίνεται να αλλάξει τώρα η εικόνα του Συνεδρίου;

Κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε το πρόβλημα; Η  επιλογή για το Συνέδριο είναι καθαρή. Η θα πάμε στον «δημοκρατισμό» της διάλυσης γιατί αυτό θα σημαίνει ο οργανωτικός έλεγχος ως αυτοσκοπός ή θα πάμε στην πραγματική δημοκρατία της σύνθεσης που θα ανατρέψει ριζικά στο επίπεδο της κορυφής τη σημερινή εικόνα.

Και πως θα απεικονιστεί αυτή η καθαρή επιλογή;

Είναι πολύ απλό. Έχει πει επανειλημμένα ο Γιώργος Παπανδρέου και συμφωνώ μαζί του, ότι δεν θέλει κόμμα στο κόμμα, αλλά θέλει όλες τις απόψεις στα όργανα. Να εγγυηθεί, λοιπόν, ότι οι απόψεις και οι φορείς τους, τα κατά τεκμήριο πολιτικά στελέχη που εμπιστεύεται ο λαός, που εμπιστεύτηκε και τις τελευταίες εκλογές, η φυσική ηγεσία του χώρου, θα βρεθούν στη στο Πολιτικό Γραφείο ή όπως αλλιώς θα το ονομάσουμε. Αυτή θα είναι μια πραγματική αλλαγή πλεύσης, αλλαγή πορείας που θα δώσει ξανά ανάσα στην παράταξη.

Μήπως είναι πολύ αργά πια για τέτοια ανατροπή;

Γι’ αυτό ακριβώς χρειάζεται μια προεργασία. Να συνεχιστεί το βήμα της περασμένης εβδομάδας. Να αποκατασταθεί όσο κι αν προσωπικά κοστίζει αυτή η ψυχική ενότητα και μετά να αποκατασταθεί η πολιτική ενότητα στη βάση της επίθεσης που οφείλουμε να κάνουμε για τη χώρα και τη δημοκρατία. Γιατί η χώρα κατρακυλά και η πολιτική βουλιάζει. Να πάψουμε να ατενίζουμε ως θεατές το θέμα. Να μη χάσουμε κι άλλο πολιτικό χρόνο. Η θα σφραγίσουμε τώρα τις εξελίξεις ή θα φύγουμε οριστικά απ’ αυτές. Κι εμένα το ΠΑΣΟΚ που συρρικνώνεται και φεύγει δεν με αφορά.

Βρεθήκατε στο επίκεντρο της πρώτης πρωτοβουλίας με αφορμή τη διαφάνεια και το πολιτικό σύστημα. Μήπως ευκαιρίας δοθείσης πρόκειται για μια προσπάθεια να σας ενσωματώσει;

Κάθε άλλο. Είναι, κατά τη γνώμη μου, το κορυφαίο ζήτημα για τον τόπο. Αντί να συζητούμε μόνο τα κουκιά και τις γραμμές ας ασχοληθούμε με την ουσία της καθολικής απαίτησης για να σωθεί η πολιτική, το κομματικό σύστημα, η ίδια η δημοκρατία. Εμείς να γίνουμε οι σταυροφόροι μιας σεισμικής ανατροπής, μιας νέας μεταπολίτευσης.

Έχετε πρόταση για το είδος αυτής της σταυροφορίας;

Χρειάζεται επειγόντως πραγματική σταυροφορία για την ηθική στην πολιτική από τους πολιτικούς και τα κόμματα. Και όχι από τους κάθε λογής αυθαίρετους τιμητές τους και τους θιασώτες των παρακυκλωμάτων των κατεστημένων συμφερόντων και εξουσιών. Χρειάζεται μήνυμα απελευθέρωσης τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Η Ελλάδα δεν μπορεί χρόνια μετά να ζήσει τα «καθαρά χέρια» της Ιταλίας με απούσες τις δυνάμεις εξυγίανσης, ανανέωσης και αλλαγής, με απούσες τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις. Το ΠΑΣΟΚ αν δεν μπορεί να σηκώσει αυτή τη σημαία τώρα, θα είναι κατώτερο κάθε προσδοκίας.