Συνέντευξη στη Λάρισα, στην τοπική εφημερίδα ”Ελευθερία”

Στις κάλπες και πάλι το ΠΑΣΟΚ. Αλήθεια, θυμάστε πόσες φορές ψηφίσατε τα τελευταία χρόνια σε εσωκομματικές εκλογές; Οι διαρκείς εσωκομματικές ψηφοφορίες είναι κατά τη γνώμη σας δείγμα υγείας ή αδυναμίας του κινήματος;

Η διατύπωση γνώμης με άμεσο και καθολικό τρόπο είναι η ψυχή και η ουσία της συμμετοχικής δημοκρατίας. Δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι δείγμα αδυναμίας. Το αντίθετο. Ωστόσο, καλό θα ήταν να μη ψηφίζουμε μόνο για πρόσωπα αλλά και για πολιτικές που αυτά εκφράζουν, για προγράμματα δράσης συλλογικά επεξεργασμένα που καλούνται να υλοποιήσουν. Ώστε η εκλογή αντιπροσώπων ή οργάνων να ανταποκρίνονται σε μια αναγκαία για την εποχή  μας πολιτικοποίηση των διαδικασιών. Τότε η ψηφοφορία έχει κριτήρια κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά  ευρύτερα και όχι περιεχόμενο μιας απολίτικης αντιπαράθεσης με λάφυρο την κομματική καρέκλα. Αυτό είναι ένα άμεσο και καθοριστικό στοίχημα  για μας. 

Πως θα περιγράφατε το κλίμα σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, περίπου έξι μήνες από τις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου; Νηνεμία μετά τη θύελλα ή νηνεμία πριν την (επόμενη) θύελλα;

Καμία φορά έχω την αίσθηση «τρικυμίας εν ποτήριω» καθώς φαίνεται όλα να τα μετράμε, να τα υπολογίζουμε  και να τα διεκδικούμε ερήμην της κοινωνίας και των προβλημάτων της. Είναι στιγμές που νιώθω ότι η εσωστρέφεια και η αυτοανάλωση αποτελεί ανίατη ασθένεια για το ΠΑΣΟΚ. Γιατί όλα κρίνονται στη βάση ενός κλίματος που αφορά το εσωτερικό μας  κι όχι τον προσανατολισμό της χώρας και τα τεράστια προβλήματα του λαού. Υπάρχει εχθρός και είναι ένας. Η ΝΔ και ο τρόπος που κυβερνά  τη χώρα. Όλα τα άλλα είναι παρεπόμενα και κάθε μέρα γίνονται και πιο ασήμαντα για το λαό που ειλικρινά αδυνατεί να κατανόηση τη στάση μας.

Εκτιμάτε ότι όσα λέγατε τότε οι τρεις υποψήφιοι και κυρίως ο επανεκλεγείς πρόεδρος κ. Γ. Παπανδρέου έγιναν ή γίνονται πράξη όσον αφορά την ενωτική αλλά και την αποτελεσματική λειτουργία;

Το κεφάλαιο προεδρική εκλογή έκλεισε οριστικά στις 11 Νοεμβρίου. Κι όσοι το συνέχισαν μέχρι το Συνέδριο εμπόδιο αποτέλεσαν στην ανασύνταξη της παράταξης. Τώρα τελείωσε και το Συνέδριο και θα ήταν κρίμα να αναρωτιόμαστε μαζί με τον Καβάφη τι «θ’ απογίνουμε χωρίς βαρβάρους». Δεν έχει και γούστο πια αυτή η κολόνια. Όλα είναι μπροστά μας  και όλοι ενωμένοι οφείλουμε να ανταποκριθούμε. Ο εθνικός πλούτος εκποιείται, η οικονομική κρίση παρούσα διαλύει τα πάντα, οι θεσμοί καταρρακώνονται, η χώρα δεν παράγει πια και κατρακυλά στην αναπτυξιακή πυραμίδα και η ελληνική πολιτική ζωή… «ξυλεύεται». 

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, υπάρχει στον ελληνικό λαό σήμερα κλίμα δυσαρέσκειας τόσο κατά της κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Αν αυτό για την κυβέρνηση που λαμβάνει επώδυνες αποφάσεις είναι ευεξήγητο, για το ΠΑΣΟΚ που είναι αντιπολίτευση πως το ερμηνεύετε;

Ως  παρεπόμενο μιας βαριάς εκλογικής ήττας και μιας εξ αντικειμένου εσωστρεφούς εσωτερικής διαδικασίας. Δεν είναι πολύς ο χρόνος που κύλησε από το Σεπτέμβρη και τις τραυματικές εμπειρίες που ζήσαμε μετά. Όσο για το αν το πάθημα έγινε μάθημα θα το δούμε από  το φθινόπωρο. Η επιστροφή στη νικηφόρα στρατηγική απαιτεί οξυγόνο στην παράταξη και το μπορούμε. Το πιστεύω ειλικρινά.

Οριστήκατε πρόσφατα υπεύθυνος για τον διάλογο με την Αριστερά. Δεν θεωρείται ότι και μόνο ο τίτλος συνιστά οξύμωρο σχήμα αφού τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δέχονται να συζητήσουν με το ΠΑΣΟΚ;

Κατ’ αρχή η αρμοδιότητα αφορά το διάλογο συνολικά με την Αριστερά, το πολιτικό σύστημα και τη θεσμική συγκρότηση της Δημοκρατίας. Άρα ένα ευρύτατο πεδίο που αφορά δομές, διάταξη δυνάμεων και προοπτικές στην επικείμενη διπολική αναμέτρηση των δυνάμεων της προόδου και της συντήρησης. Διάλογος με την Αριστερά κατά συνέπεια δεν είναι «χτυπώ την πόρτα του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΚΕ και παίρνω απάντηση αρνητική». Είναι μέτωπα κοινωνικά, συνδικαλιστικά, αυτοδιοικητικά παντού είναι επεξεργασμένη στρατηγική και επιχειρηματολογία, είναι νέος βηματισμός και  σχέσεις που οικοδομούνται  και πέρα από τη στενή συγκυρία της αντιπαράθεσης περί την εργατική πρωτομαγιά. Αφορά προϋποθέσεις και ωρίμανση μιας βαθύτερης διαδικασίας. Και εξ αντικειμένου είναι σημαντικό για το Κίνημα  το έργο μου.

Κεντροαριστερά. Μία λέξη, μία έννοια με μακρύ και «βαρύ» παρελθόν στην πολιτική ζωή της χώρας. Μέλλον;

Εδώ είναι  το μέλλον όσο κι αν το παρόν προσπαθεί να μας διαψεύσει. Ήδη η διεθνής οικονομική κρίση αλλάζει τα δεδομένα, η αμυντική και συμβιβαστική στάση της σοσιαλδημοκρατίας δεν απαντά επί της ουσίας και στη χώρα μας διακυβεύονται κατακτήσεις ενός ολόκληρου ιστορικού κύκλου. Κι αν ακόμη κι αυτές τις δημοσκοπήσεις τις μετρήσετε επί της ουσίας και στη βάση ευρύτερης  κεντροδεξιάς ή κεντροαριστεράς θα δείτε σοβαρή μετατόπιση προς την κεντροαριστερά. Γιατί δεν μπορούμε να διώξουμε λοιπόν, τη συντήρηση από την διακυβέρνηση του τόπου; Ιδού η Ρόδος. Εδώ κρινόμαστε όλοι.

Η ήττα της Κεντροαριστεράς στην Ιταλία σας προβλημάτισε;

Βεβαίως, αλλά στο βαθμό που επιτρέπει την συναγωγή συμπερασμάτων χρήσιμων και κρίσιμων για τα καθ’ ημας. Εκεί υπήρχε ο Πρόντι που δεν έπεισε εδώ υπάρχει ο Καραμανλής που όχι μόνο δεν πείθει αλλά και αποδομείται καθημερινά η Κυβέρνηση του. Κι ας κέρδισε μόλις πριν από οκτώ μήνες τις εκλογές.

Ο Πρόντι έχασε, ο Μπράουν δεν αισθάνεται καλά, μόνο ο Θαπατέρο δείχνει να επιβιώνει σε μια Ευρώπη που η σοσιαλδημοκρατία δεν είναι στα πάνω της. Έχει, λέτε, τη μαγική συνταγή;

Κάθε χώρα πρέπει να βρει το δικό της δρόμο. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές. Υπάρχουν προβλήματα που πρέπει να λυθούν, συμφέροντα που πρέπει να χτυπηθούν ή να υπηρετηθούν, ανάγκες που πρέπει να ικανοποιηθούν. Οφείλουμε να μελετούμε στον ανοιχτό μας κόσμο τις συνταγές των άλλων χωρών για να παρασκευάσουμε το δικό μας σχέδιο, να βρούμε  το δικό μας φάρμακο. Πάνω στο έδαφος της δικής μας πραγματικότητας κι όχι σε εργαστήρια μάγων ή ταχυδακτυλουργών.

Η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει ότι θα προχωρήσει σε δεύτερο γύρο συνενώσεων στην αυτοδιοίκηση, στο λεγόμενο «Καποδίστρια 2». Ως εξαιρετικά έμπειρος στα αυτοδιοικητικά, ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η νέα διοικητική δομή της χώρας; Είστε υπέρμαχος σαρωτικών ή πιο ήπιων συγχωνεύσεων σε δήμους, νομαρχίες και περιφέρειες;

Καθυστερήσαμε ήδη πολύ. Η Κυβέρνηση εξακολουθεί να κάνει άσκηση επί χάρτου και να ταλαντεύεται. Και ο «Καποδίστριας 2» και η μετεξέλιξη της Νομαρχιακής σε Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση χωρίς να καταργείται ο νομός ως διοικητική μονάδα της Περιφέρειας είναι μονόδρομος και μάλιστα υποχρεωτικός και όχι εθελοντικός. Τώρα ακούμε για αριθμούς Δήμων και Νομών λες και παίζουμε την κολοκυθιά. Ας φέρουν την πρόταση τους να τη συζητήσουμε. Το ΠΑΣΟΚ από την προηγούμενη φάση επί δικής μου υπουργίας έφερε μια πρόταση που σήμερα την έχουμε επεξεργαστεί και είμαστε έτοιμοι να την εφαρμόσουμε. Η υπεύθυνη κυβέρνηση της χώρας τι κάνει; Πάει για άλλη μια φορά πίσω  την ανάπτυξη.

Και μια τελευταία ερώτηση: Σας αρέσει το ποδήλατο;

Δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι είμαι από την Κω την πόλη των ποδηλατών, ως Υπουργός χρηματοδότησα εκτεταμένα Δήμους για ποδηλατοδρόμους και ως υποψήφιος Δήμαρχος παρουσίασα για την Αθήνα ένα ξεχωριστό πρόγραμμα. Και πέρα από κάθε αμφιβολία και ανεξάρτητα από το ατύχημα του ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε και κάνει τρόπο ζωής αυτή τη συνήθεια. Να τον επικροτήσουμε πρέπει.