Συνέντευξη στον Ελεύθερο Τύπο στον δημοσιογράφο Γιάννη Καμπουράκη.

Σε περίοδο οικονομικής κρίσης και με ακόμη πιο δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον υπόσχεστε ενίσχυση του κοινωνικού κράτους; Δεν είναι δημαγωγικό;

Κάθε άλλο. Είναι μονόδρομος για έξοδο από την κρίση. Χωρίς  στοιχειώδη αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου δεν μπορεί να τον ωθεί η αγορά. Χωρίς επιθετική πολιτική δημοσίων επενδύσεων δεν μπορεί να επανεκκινηθεί η ανάπτυξη.

Χωρίς διασφάλιση των δημοσίων και κοινωνικών αγαθών δεν μπορεί να ανασυντάξει τις δυνάμεις της η κοινωνία. Απέναντι στη βαθιά ταξική πολιτική της Κυβέρνησης που ευνοεί τους κατέχοντες μειώνοντας δραματικά εισοδήματα και δικαιώματα των πολιτών, εμείς επιλέγουμε το δικαίωμα στην ευημερία ως προϋπόθεση της ανάπτυξης και κινητήριο μοχλό για τη συσπείρωση όλων των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου. Η χώρα χρειάζεται νέο δρόμο για να βγει από την κρίση.

Και η Ευρωπαϊκή Ένωση; Θα επιτρέψει σε περίοδο αυστηρής περιοριστικής και δημοσιονομικής πολιτικής τέτοιες επιλογές;

Θα ήταν ανεύθυνο και εν πολοίς ανέφικτο να αγνοήσεις της επείγουσα ανάγκη να τιθασευθεί το χρέος και να επιτευχθούν δημοσιονομικοί στόχοι. Ο δρόμος που επιλέγουμε για να τους πετύχουμε είναι ριζικά διαφορετικός. Με αναπροσαρμογή της διάθεσης των πόρων, με δίκαιη κατανομή των βαρών, με ριζοσπαστικά διαφορετικό φορολογικό σύστημα, με νέο αναπτυξιακό μοντέλο που δίνει έμφαση στην πράσινη ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή και την αξιοποίηση των συγκεκριμένων πλεονεκτημάτων. Το κοινωνικό κράτος δεν είναι μόνο φορέας δίκαιης κατανομής του πλούτου είναι και σύγχρονη παραγωγική επένδυση.

Τι τελευταίες μέρες η χώρα βιώνει δραματικά ζητήματα δημόσιας ασφάλειας. Έχει χυθεί μελάνι για το δίλημμα ασφάλεια ή ατομικές ελευθερίες…

Στη δημοκρατία ασφάλεια και ελευθερία δεν είναι αντιπαρατιθέμενες έννοιες. Η δημοκρατία ούτε φορά κουκούλα, ούτε φοβάται την κουκούλα. Δεν μπορούν κάποιοι να   υποθάλπουν την εγκληματικότητα στο όνομα της υπεράσπισης των ατομικών ελευθεριών και κάποιοι άλλοι να ονειρεύονται αστυνομικό κράτος στο όνομα της ασφάλειας. Υπάρχει ο δρόμος της ευθύνης που ξεκινά από την πολιτική ηγεσία του τόπου, τη συναίνεση σε αναγκαίες ανατροπές στη λειτουργία του κράτους, σε αποφάσεις που υπερβαίνουν ξεπερασμένα ταμπού. Ποια Κυβέρνηση, όμως, θα ηγηθεί μιας τέτοιας δύσκολης και ανατρεπτικής διαδικασίας που θα θέσει επί τάπητος και χωρίς προσχήματα όλα τα καυτά ζητήματα όταν βασιλεύει η αναξιοκρατία, η έλλειψη σχεδιασμού, η ακατάσχετη νομολαγνεία, οι αποσπασματικές επιλογές χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.; Και το κυριότερο ποιος Πρωθυπουργός όταν ο σημερινός δηλώνει κουρασμένος;

Με προλάβατε. Η φερόμενη ως δήλωση Καραμανλή και η συζήτηση που ακολούθησε ποιον εξυπηρετεί και γιατί ξεκίνησε τώρα;

Νομίζω ότι είναι συνειδητή επιλογή που καταμετράται ως κραυγαλέο πολιτικό λάθος,  δείχνοντας το τεράστιο προσωπικό αδιέξοδο. Ο Πρωθυπουργός καταφεύγει σε αμυντικές, απονενοημένες κινήσεις γιατί δεν έχει πια καμία πρωτοβουλία στη διαμόρφωση των εξελίξεων. Δεν έχει αποφασίσει αν θα μείνει να παλέψει ως αντιπολίτευση, οπότε θα αναγκάζονταν να σχεδιάσει αυτός τις επιλογές ή αν θα αποχωρήσει συρόμενος από τις περιστάσεις. Κατανοώ απόλυτα τη μοναξιά του. Όμως, το αν κουράστηκε ή όχι ενδιαφέρει μόνο τους επίδοξους δελφίνους στη ΝΔ. Το δυστύχημα είναι ότι κουράστηκε η χώρα από τη διακυβέρνηση του.

Πολλοί εστιάζουν στην επόμενη μέρα των εκλογών και καλλιεργούν σενάρια «πολιτικής παρένθεσης» του ΠΑΣΟΚ στο όνομα της δυσκολίας να κυβερνηθεί η χώρα.

Όποιος ισχυρίζεται ότι η διακυβέρνηση στις σημερινές συνθήκες είναι μια ωραία εκδρομή στην εξοχή της εξουσίας είναι βαθιά νυχτωμένος κι αυτό το μήνυμα πρέπει να το πάρουμε όλοι εντός και εκτός των τειχών. Κυρίως όσοι προετοιμάζουν τους εαυτούς τους για «προδιαγεγραμμένους» ρόλους. Ωστόσο το ΠΑΣΟΚ ιστορικά έδειξε ότι έχει τεράστιες δυνάμεις. Και το ’81 παρένθεση το θεώρησαν και το ’93 το ίδιο και κυβέρνησε τόσα χρόνια. Το ίδιο θα συμβεί και τώρα αν στο μυαλό μας και στην πρακτική μας κυριαρχήσει η λογική ότι η επόμενη μέρα οφείλει να ανοίξει νέο κεφαλαίο στην πορεία της χώρας και δεν είναι σημαία ευκαιρίας για προσωπικά αξιώματα.

Δεν σας προβληματίζει ότι αυτή τη φορά η ανοχή έχει εξαντληθεί και ότι οι πολίτες σας αντιμετωπίζουν με δυσπιστία;

Και είναι απόλυτα δικαιολογημένοι. Ούτε μέρα ανοχής δεν θα υπάρξει. Γι’ αυτό την επόμενη μέρα οφείλει να τη σφραγίσει η βούληση μας να προχωρήσουμε σε ρήξεις, σε ανατροπές, σε μεγάλες αποφάσεις που δρομολογούν νέο βηματισμό για τον τόπο. Να μην φοβηθούμε, να τολμήσουμε, να συγκρουστούμε με κατεστημένες λογικές και συμφέροντα. Με δημοκρατία, διαφάνεια, αξιοκρατία παντού, αυτή τη φορά με το ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση πρέπει να επανέλθει ο λαός στην εξουσία για να παραφράσω το σλόγκαν του ’81.   

Περιγράψατε τη δυσκολία της επόμενης μέρας με ζωηρά χρώματα. Την βασική ομάδα που θα αναλάβει την ευθύνη την έβγαλε στο γήπεδο ο Γ. Παπανδρέου;

Έστω και αργά διαμορφώνεται. Πρώτα προέχει η πανστρατιά για την νίκη και την επόμενη μέρα του συνόλου των δυνάμεων της παράταξης. Έπειτα έρχεται η συμμετοχή στη διαμόρφωση της πολιτικής και του προγράμματος όλων μας που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Και μετά τις εκλογές, φαντάζομαι, θα ακολουθήσει η κυβερνητική ομάδα.

Η οποία ποια θα είναι;

Αστειεύεστε. Όχι μόνο δεν είναι δική μου αρμοδιότητα αλλά και δεν νοείται να απαιτείται  από το Γ. Παπανδρέου να την παρουσιάσει από τώρα. Φαντάζομαι όμως τα χαρακτηριστικά της. Πολιτική πείρα, νέα στελέχη που αναδείχτηκαν στις αντιπολιτευτικές μάχες αυτού του καιρού. Και διεύρυνση – άνοιγμα στη πολιτική βάση άσκησης της εξουσίας στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο σε αρμονική σύνθεση.

Εξακολουθείτε να επιμένετε δηλαδή στη συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων παρά την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ;

Βεβαίως. Κατανοώ απολύτως μια γραμμή που είναι δύσκολο να αλλάξει προεκλογικά και που στην πράξη φαίνεται να μην ανταποκρίνεται στην πραγματική θέληση της βάση του ΣΥΝ. Ωστόσο μετά τις εκλογές, όπως επανειλημμένα έχει διακηρύξει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, η πρόταση θα γίνει είτε είμαστε αυτοδύναμοι, που είναι ο στόχος μας, είτε απλώς πρώτο κόμμα.

Πρόσκληση ακόμη και για συγκυβέρνηση;

Γιατί όχι; Και προς το ΣΥΡΙΖΑ και στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο. Οι αλλαγές θέλουν ευρεία συναίνεση και θα τις διεκδικήσουμε θεσμικά, όχι με εισοδισμούς.

Και οι επιθέσεις Πάγκαλου προς τον Περισσό; Η επιστολή Παπαρήγα στον Γ. Παπανδρέου; Είσαστε σε ρήξη με το ΚΚΕ;

Κατ’ αρχήν η επιστολή, δίνοντας τόση αξία σε προσωπικές αναφορές του Θόδωρου που εξάλλου είναι κάπως σαν κατεστημένο δικαίωμα του, αποκαλύπτει ότι για την ηγεσία του ΚΚΕ η γραμμή «τι ΠΑΣΟΚ τι δεξιά» είναι αδύναμη και χρειάζεται αιτιολόγηση. Από κει και πέρα το ΠΑΣΟΚ έδειξε ότι σέβεται την ιστορία και το ρόλο του ΚΚΕ, δεν νιώθει ότι βρίσκεται σε καμία ρήξη μαζί του, δεν αποδέχεται, όμως, και την ποινικοποίηση του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης.