Συνέντευξη Κώστα Σκανδαλίδη στην εφημερίδα ”Ελευθεροτυπία”

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΠΑΝΟ ΣΩΚΟ

Να, λοιπόν, κ. Σκανδαλίδη που ενόψει Προϋπολογισμού ενέσκηψε ο κ. Αλμούνια και προτρέπει την Κυβέρνηση να υιοθετήσει σκληρότερη οικονομική πολιτική…

Πολύ φοβάμαι ότι η Κυβέρνηση επιστράτευσε τον τυφώνα Αλμούνια για να περάσει τόσο την άδικη και σκληρή εισοδηματική πολιτική και την ανύπαρκτη κοινωνική της πολιτική όσο και τα νέα φορομπηχτικά μέτρα που απεργάζεται.

 Ωστόσο, δεν είναι πραγματικό το δημοσιονομικό αδιέξοδο;

Η συζήτηση για την οικονομία δεν μπορεί να εξαντλείται ανάμεσα σε εγχώριους λογιστές και ευρωπαίους ελεγκτές. Το δημοσιονομικό πρόβλημα είναι σοβαρό και κρίσιμο αποτελεί, όμως, μέρος του συνολικού προβλήματος της ανάπτυξης της χώρας. Όταν η Κυβέρνηση κατάφερε σε ενάμισι χρόνο να ξοδέψει απερίσκεπτα την περιουσία που παρέλαβε, να μειώσει δραματικά τον παραγόμενο πλούτο και να βάλει την οικονομία σε επιτήρηση είναι φυσικό να αναζητήσει άλλοθι στον κ. Αλμούνια για να πάει το ΦΠΑ στο 20 ή και στο 21%. Και, ως γνωστό, αυτό γίνεται με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ που ….φταίει για όλα.

Πολλοί, όμως, ισχυρίζονται ότι και σεις να είσαστε στη θέση της Ν.Δ το ίδιο θα κάνατε….

Αυτό είναι επιχείρημα της προηγούμενης φάσης. Γιατί στη ΔΕΘ άρχισε να ξεκαθαρίζει το πολιτικό τοπίο. Είδαμε ένα Πρωθυπουργό να αποκαλύπτει προθέσεις και πολιτικές και ένα αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης να οριοθετεί ένα άλλο δρόμο.

Μπορείτε να γίνετε πιο συγκεκριμένος;

Βεβαίως. Ο κ. Καραμανλής πρώτα με τις μεταρρυθμίσεις και τώρα με τον Προϋπολογισμό δεν κρύβεται. Θέλει μια χώρα φθηνής και ανασφάλιστης εργασίας και ασύδοτης αγοράς. Οδηγεί την Ελλάδα σε τριτοκοσμικές συνθήκες. Γι’ αυτό, ακριβώς, όλο και περισσότερο θα εγκαταλείπει τη ρητορική του μεσαίου χώρου, όλο και περισσότερο θα μοιάζει με αρχηγό της ΕΡΕ. Αλλιώς, το μοντέλο της ακριβότερης ευρωπαϊκής χώρας με το φθηνότερο μεροκάματο δεν μπορεί να επιβληθεί.

Κι εσείς τι προτείνετε;

Ο Γ. Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη έδειξε το δρόμο. Για να βγούμε από το δημοσιονομικό και λογιστικό αδιέξοδο η Ελλάδα πρέπει να πάει σε άλλο μοντέλο ανάπτυξης που να παράγει πλούτο και να τον μοιράζει δικαιότερα. Σε άλλες δομές παραγωγής, απασχόλησης και εκπαίδευσης, σε άλλη κουλτούρα εργασίας και παραγωγικότητας, σε άλλη λειτουργία του κράτους και του ιδιωτικού τομέα. Χρειάζεται ριζική αλλαγή όλη η αναπτυξιακή φιλοσοφία και πρακτική. Χρειάζεται ανατροπή που μόνο μια δημοκρατική και συμμετοχική διακυβέρνηση εγγυάται και όχι η νέο-φιλελεύθερη, καθεστωτική και αυταρχική νέο-δεξιά.

 Οι τελευταίες εξελίξεις και μια θετική δημοσκόπηση έχουν προκαλέσει κλίμα ευφορίας στο ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για μια απλή συγκυρία γεγονότων ή κάτι βαθύτερο; Αλλάζουν οι συσχετισμοί;

Ασφαλώς και αλλάζουν. Είμαστε ήδη σε νέα πολιτική εποχή. Η τριτοκοσμική δεξιά που επελαύνει εναντίον της κοινωνίας επαναξιολογεί και αναδεικνύει στη συνείδηση των πολιτών το έργο της κυβέρνησης Σημίτη και αποκαθιστά τις διαχωριστικές γραμμές πέρα από τη λογική της ισοπέδωσης του «όλοι ίδιοι είναι». Όσο για τις δημοσκοπήσεις καλό είναι να μη γίνουμε αιχμάλωτοί τους. Να αποφύγουμε το παράδειγμα του κ. Καραμανλή που φαίνεται να κυβερνά μόνο μ’ αυτές και γι’ αυτές. Να ξέρουμε, πάντως, ότι ο δρόμος που εμπεδώνει τη νέα προοδευτική πλειοψηφία είναι μακρύς και ανηφορικός και πρέπει να τον περπατήσουμε με σταθερό βηματισμό. Οι επόμενοι μήνες θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμοι γι’ αυτό.

Ωστόσο, πολλοί σας κατηγορούν ότι ενώ το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να ανακάμπτει στο Πολιτικό Συμβούλιο εσείς ασχολείστε με τις …..τομεακές

Δεν μ’ αρέσει να μασάω τα λόγια μου. Η διαδικασία και το περιεχόμενο της πρότασης ήλθε σε αντίθεση με την αποφασιστική στάση του Προέδρου στην υπόθεση του ανοιχτού κόμματος. Υπήρξε μια διαφωνία αρχής σ’ ένα θέμα που το ΠΑΣΟΚ το συζητά είκοσι χρόνια και που το Συνέδριο έδωσε κατά τη γνώμη μου ολοκληρωμένη απάντηση. Αυτό ήταν όλο.

Και γιατί βγήκε τόσο έντονα έξω; Κάποιοι, μιλούν, για υπονόμευση του Γ. Παπανδρέου εκ των έσω…

Αρνούμαι και να διανοηθώ κάτι τέτοιο ακόμη κι αν η παθογένεια της ατομικής προβολής και της διαρροής κατάντησε ενδημική στο χώρο μας για κάποιους από μας. Όπως αρνούμαι να αποδεχθώ τη λογική του «ποιοι είναι με τον Πρόεδρο και ποιοι εναντίον του» που απειλεί να υψώσει νέα εσωκομματικά τείχη. Ο Γ. Παπανδρέου δεν έχει ανάγκη ούτε από προστάτες ούτε από ωτακουστές. Είναι ο ηγέτης που θα οδηγήσει την παράταξη στη νίκη και έχουμε όλοι ατομικά και συλλογικά το χρέος και την ευθύνη να είναι ο επόμενος Πρωθυπουργός για το καλό της Ελλάδας.

Και η κριτική που ακούγεται έντονα ότι ο Πρόεδρος παίρνει μόνος τους τις αποφάσεις και τα όργανα απλώς διαβουλεύονται;

Να είμαστε δίκαιοι. Ο Πρόεδρος έχει την ευθύνη της απόφασης σε βασικές επιλογές, όμως η θετική αναστροφή των πραγμάτων είναι καρπός συλλογικής δουλειάς. Όπου η ομάδα δούλεψε συλλογικά έκανε θαύματα. Να θυμίσω κατά σειρά, την απογραφή, την αντιπαράθεση για το κράτος, την πρόταση μομφής, την αντιμετώπιση των δήθεν μεταρρυθμίσεων, τη ΔΕΘ.

Αρκεί αυτό για δυναμική αντιπολίτευση;

 Ήδη εκτός από την αντιπαράθεση στη νέο-δεξιά επέλαση αρχίσαμε να ανατρέπουμε καταστάσεις και να δημιουργούμε γεγονότα. Δέστε για παράδειγμα την Ολυμπιακή και τους διορισμούς. Η Ν.Δ αισθάνεται ισχυρά την ανάσα μας. Έχουμε, όμως, πολλά περιθώρια βελτίωσης ακόμη. Να βρούμε πιο καλό ρυθμό στην καθημερινή μας παρέμβαση.

Μιλήσατε για διορισμούς με τη «γαλάζια συνέντευξη». Τα ίδια δεν γίνονταν επί των ημερών σας;

Τα τελευταία χρόνια όχι. Μετά το ΑΣΕΠ αρχίσαμε ένα-ένα να κλείνουμε τα παράθυρα, όχι χωρίς κόπο κι όχι χωρίς προβλήματα από παράδοση και αντίσταση του πελατειακού κράτους. Όμως η Ν.Δ άνοιξε ξανά διάπλατα όλα τα παράθυρα. Σκεφτείτε ότι οι θλιβεροί λεονταρισμοί του Πρωθυπουργού στην τελευταία Κ.Ο της Ν.Δ δεν στάθηκαν αρκετοί να καλύψουν μιαν αλήθεια. Σε λίγες βδομάδες με τους φρουρούς, τους οπλίτες, τους πυροσβέστες, το γρηγορόσημο, την υπεξαίρεση κομματικού χρήματος, την στρατιά των νέων συμβασιούχων, έγιναν τόσα ώστε συλλήβδην τα χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να αποτελούν παρανυχίδα.

Εσείς τι θα κάνετε αν έρθετε στην Κυβέρνηση;

Όλοι θα κριθούν από μηδενική βάση και με κριτήριο την αξιοκρατία. Αλλά και ευρύτερα η πρώτη και καθοριστική προϋπόθεση είναι απέναντι στη ψευδεπίγραφη επανίδρυση του κράτους η δημοκρατική του ανασυγκρότηση που θα ολοκληρωθεί με νέα συνταγματική αναθεώρηση. Να κλείσουμε οριστικά το κεφάλαιο πελατειακό, παρασιτικό και αδιαφανές κράτος και πολιτικό σύστημα., να τα αφήσουμε χωρίς παράθυρα και χαραμάδες. Γι’ αυτό, ακριβώς, η αποκέντρωση, η νέα περιφερειακή συγκρότηση, η αναβάθμιση της αυτοδιοίκησης, ο συμμετοχικός προγραμματισμός δίνουν ξεχωριστό νόημα στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.

 Όπου οι υποψήφιοι με τι κριτήρια θα επιλεγούν;

Αν κατ’ αρχή μπορούν να σηκώσουν στους ώμους τους αυτή τη δημοκρατική ανατροπή. Αν μπορούν να εγγυηθούν τη μετάβαση από το κράτος και την αγορά στην κοινωνία. Αν μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη να περπατήσουν το νέο κύμα μεταρρυθμίσεων ως το τέλος. Είναι μια πολιτική μάχη κρίσιμης σπουδαιότητας, όχι τόσο για την πορεία των πολιτικών συσχετισμών όσο για την προοπτική της νέας διακυβέρνησης που έχει ανάγκη ο τόπος. Σ’ αυτή τη μάχη κανείς στο ΠΑΣΟΚ επώνυμος ή ανώνυμος, επίδοξος αξιωματούχος ή στρατιώτης δικαιούται να λιποταχτήσει, να μείνει αμέτοχος. «Οι καιροί ου μενετοί».