Συνέντευξη στην εφημερίδα «REAL NEWS».

Στή δημοσιογράφο Κάτια Μακρή

Τελικά το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί την πολιτική που κατήγγειλε ως αντιπολίτευση. Εσείς προτείνατε αντίθετα πολιτική με αριστερό πρόσημο. Πως νιώθετε σήμερα;

Από το περασμένο καλοκαίρι φώναζα δυνατά ότι πρέπει να επεξεργαστούμε πέρα από το κυβερνητικό πρόγραμμα ένα σχέδιο εθνικής σωτηρίας. Δεν φανταζόμουνα, βέβαια, ότι θα κληρονομούσαμε μια χώρα- άνυδρη έρημο όταν προβλέπαμε την απόδραση του Καραμανλή και της Ν.Δ από την εξουσία. Έφυγαν σαν τους κλέφτες. Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας αυτές τις μέρες νιώθουμε μια γροθιά στο στομάχι των ιδεών, των στόχων, και των οραμάτων μας. Η εικόνα και το περιεχόμενο της πολιτικής μας δεν έχουν και πολλή σχέση με τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις. Θα έλεγα ότι δεν έχουν σχέση και με το ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα είναι αν υπήρχε άλλη δυνατότητα από τη λήψη αυτών ή παρόμοιων μέτρων. Η γνώμη μου είναι ότι αυτά καθ΄αυτά τα μέτρα είναι μονόδρομος. Η διαχείριση, όμως, της πολιτικής που τα επέβαλε, έχει μεγάλα κενά.

Τι εννοείτε;

Εννοώ τη συνεχή διολίσθηση και αλλαγή στόχου, την ακατάσχετη μετρολογία που δημιουργεί ανασφάλεια και φόβο, το ήξεις – αφίξεις στη διασπορά και διαχείριση των προτάσεων, την πολιτική που περιορίζεται στα «εύκολα» αποφεύγοντας τα πραγματικά δύσκολα και πάνω απ΄ όλα την έλλειψη παράλληλων δομών κοινωνικής  υποστήριξης. Όλα αυτά θέτουν σε δοκιμασία της σχέση μας με τις κοινωνικές δυνάμεις και τα μαζικά κινήματα.

Φοβάστε την κοινωνική αναταραχή;

Δεν φοβάμαι την αναταραχή που είναι δικαιολογημένη όταν υπάρχουν στρώματα που χάνουν σημαντικό μερίδιο της ευημερίας που είχαν κερδίσει και βλέπουν πάγιες κατακτήσεις τους να βαίνουν προς ακύρωση. Οφείλουμε, όμως, να αποφύγουμε πρακτικές που δημιουργούν κοινωνικές αντιπαλότητες, να αποτρέψουμε κινδύνους κανιβαλισμών, να αντιτάξουμε στην υψηλή κοινωνική υπευθυνότητα που δείχνει ο λαός την πρέπουσα πολιτική υπευθυνότητα όλων μας. Έχουμε ανάγκη πιο πολύ από ποτέ ένα συμβόλαιο εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας.

Δεν φοβάστε ότι η εικόνα που περιγράφετε αλλοιώνει τη φυσιογνωμία σας και θα έχει πολιτικό κόστος;

Το πολιτικό κόστος λίγο με απασχολεί. Η αλλοίωση της φυσιογνωμίας μας, όμως, θα σήμαινε ακύρωση της δυνατότητας που έχει η χώρα να επιβιώσει της κρίσης και να αναπτυχθεί. Είναι σπάνιες οι φορές που οι τύχες της χώρας είναι τόσο συνδεδεμένες με την τύχη και την πορεία ενός κόμματος. Τα μέτρα είναι το ένα σκέλος του σχεδίου εθνικής σωτηρίας. Τα άλλα δυο είναι ένα δομημένο αναπτυξιακό σχέδιο, ένας αναπτυξιακός κλυδωνισμός, που έπρεπε ήδη να έχει τεθεί σε εφαρμογή και μια σειρήνα συναγερμού έκτακτης ανάγκης που θα κινήσει το κράτος στην κατεύθυνση των διαρθρωτικών αλλαγών και των αναγκαίων ανατροπών. Το πρώτο ακόμη σχεδιάζεται και εξαγγέλλεται, το δεύτερο πελαγοδρομεί. Ο πολιτικός χρόνος είναι αμείλικτος για να έχουμε την πολυτέλεια να τον ξοδεύουμε. Νομίζω ότι είναι η στιγμή ο Γ. Παπανδρέου και τον κλυδωνισμό να επιβάλει και τον συναγερμό να σημάνει.

Που σημαίνει στην πράξη;

Έπρεπε ήδη από την αρχή να κινηθεί η πραγματική οικονομία. Ποιο κράτος θα την επιβάλλει; Ο πόλεμος για έξοδο από  την κρίση έχει αντιπάλους με ονοματεπώνυμο, την παραοικονομία, την αισχροκέρδεια, τον έκνομο πλουτισμό. Ποιες δυνάμεις έχουν σ΄ αυτό το μέτωπο διαταχθεί σε θέση μάχης; Η δραματική μείωση του επιπέδου διαβίωσης έχει τραγικά θύματα τους ανέργους, τους φτωχούς, τους περιθωριακούς. Ποιες παράπλευρες πολιτικές θα τους προστατεύσουν και ποιος ασχολείται  μ΄ αυτές.

Μήπως ζητάτε πολλά από τον Πρωθυπουργό; Μοιάζει να έχει πάρει πάνω του όλα τα δύσκολα. Οι υπουργοί του, το κόμμα τον ακολουθούν;

Στην ιστορική στιγμή μιας τόσο μεγάλης κρίσης αναδεικνύεται ο εθνικός ηγέτης. Ομολογώ ότι οι μάχες που δίνει διεθνώς και αέναως ο Γ. Παπανδρέου είναι σκληρές και επίπονες. Είναι αλήθεια ότι στη δραματική του ομιλία της περασμένης Δευτέρας ένιωθα μια απόσταση να τον χωρίζει από την Κυβέρνηση και το Κόμμα του που μάλλον αμήχανα τον άκουγαν. Και είναι δική του κύρια ευθύνη, για τις δομές, τις λειτουργίες και τις πρακτικές που επέβαλε η ανέχθηκε. Επειγόντως οφείλει να λειτουργήσει και ως Πρωθυπουργός και ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για να καλύψει την απόσταση αλλάζοντας τα κακώς κείμενα ή πραττόμενα.

Έχετε κάτι να προτείνετε για όλα αυτά;

Πρώτο, να μαζέψουμε όσους διαθέσιμους πόρους έχουμε και όσους δανειστούμε ακόμη που δεν θα πάνε στην κάλυψη του ελλείμματος και να επενδύσουμε απ΄ ευθείας σε τομείς και έργα υπερφαλαγγίζοντας το κράτος. Δεύτερο, ο πρωθυπουργός να πάρει την πρωτοβουλία να καλέσει επενδυτές για συγκεκριμένα έργα και κεφάλαια να επιστρέψουν ή να έλθουν στη χώρα με εξόχως ευνοϊκούς όρους. Και την οικονομία θα κινήσουν, και την εικόνα της Ελλάδας θα δυναμώσουν και την επερχόμενη ραγδαία ανεργία θα αντιμετωπίσουν ως ένα βαθμό. Επί τέλους σας κινηθεί το ΕΣΠΑ με συνοπτικές διαδικασίες. Τρίτο, να συγκροτηθούν οι μηχανισμοί του κράτους με έκτακτες διαδικασίες που θα ελέγξουν και θα πατάξουν την φοροδιαφυγή, την αισχροκέρδεια , θα αντιταχθούν στην ακρίβεια, θα υψώσουν δίχτυ κοινωνικής προστασίας στους χειμαζόμενους πολίτες.

Ας μείνουμε στην Κυβέρνηση. Για τους πρώτους πέντε μήνες περιγράψατε μια εικόνα αναντίστοιχη με τις ανάγκες. Οφείλεται στην απειρία πολλών υπουργών ή στον τρόπο που λειτουργεί το κυβερνητικό σχήμα;

Πάντοτε είχα και έχω τη γνώμη ότι η οργάνωση και εφαρμογή της πολιτικής πρώτα είναι απόρροια δομών και λειτουργιών και έπειτα προσώπων. Τα πρόσωπα ενταγμένα σε συλλογικές λειτουργίες επεξεργασίας, διαμόρφωσης και απόφασης μπορούν να στηρίζουν, να λειτουργήσουν ως συλλογική συνείδηση, να μάθουν και να αναδειχθούν ως πολιτικοί. Αυτό το μάθημα όσοι έχουμε βιωματική σχέση με την πολιτική το πήραμε από τα πρώτα μας βήματα.

Μπορείτε να γίνετε πιο συγκεκριμένος;

Βεβαίως. Θεωρώ αδιανόητο όσοι προτείνουν ή συμμετέχουν στη λήψη των κρίσιμων αποφάσεων να μη νιώθουν την ανάγκη να τις υποστηρίξουν σε ζωντανή επαφή με τους φορείς και τους πολίτες. Να μη στηρίζουν με ενθουσιασμό  το συνολικό κυβερνητικό έργο ως δική τους υπόθεση και να διαγκωνίζονται δημοσίως σε κρίσιμα για τη ψυχολογία και την ενότητα του λαού θέματα. Ακόμη περισσότερο να μην εμπνέονται αυτή τη δύσκολη ώρα από τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση και στη γιγάντια συλλογική προσπάθεια και να αναζητούν οδό διαφυγής. Οι θυσίες του λαού απαιτούν κυβερνητική ομάδα αποφασισμένη και ενωμένη να ματώνει καθημερινά και όχι να διαπιστώνει και να περιγράφει τα προβλήματα.

Μετανάστες, «Καλλικράτης», εκλογικός νόμος. Θέματα που γνωρίζετε καλά. Να προχωρήσουν τώρα εν μέσω οικονομικής καταιγίδας  ή να ξεπεραστεί πρώτα η κρίση;

Εδώ και τώρα όλος «ο τραχανάς στο τραπέζι». Και το ασφαλιστικό και το φορολογικό και το αναπτυξιακό θα συμπλήρωνα. Αλλοίμονο αν αποσυνδέσουμε αυτές τις ανατροπές από την αντιμετώπιση της κρίσης . Αν δεν αλλάξουν οι δομές που παράγουν τον πλούτο και κινητοποιούν την πραγματική οικονομία. Αυτό είναι το μεγάλο προοδευτικό μας στοίχημα που θα καταστήσει την κρίση ευκαιρία και όχι «πιθάρι Δαναΐδων».

Κυβέρνηση υπάρχει. Κόμμα υπάρχει για να στηρίξει όλη αυτή την προσπάθεια ;

Χωρίς το συλλογικό, ακμαίο και μάχιμο ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία τύχη αυτή η προσπάθεια. Κάποιοι θέλουν να το βγάλουν στο περιθώριο ή ακόμη χειρότερα να το διαγράψουν από τον πολιτικό χάρτη. Επαναστατώ στην ιδέα ότι το Κίνημα με την πολυκυματική  διαδρομή και την τεράστια προσφορά στον τόπο οφείλει να αποδεχτεί την αυτοκατάργησή του, η παράταξη να ακυρώσει την παρουσία της, το πολιτικό προσωπικό που έμεινε όρθιο φέρνοντας την Ελλάδα από το 1974 στο 2004  να κάνει στην άκρη. Αν δεν στηθεί ξανά το ΠΑΣΟΚ στα πόδια του και δεν αναλάβει τον ιστορικό του ρόλο δεν πάμε πουθενά.