Ματιές ”Φως και ευωδιά” – του Λευτέρη Παπαδόπουλου

Υπάρχουν πολλοί πολιτικοί, που διατείνονται ότι είναι ποιητές. (Μερικοί, έχουν βγάλει και βιβλία…). Αν στύψεις, όμως, όλα τα ποιήματά τους, δεν θα διασώσεις ούτε έναν στίχο, που να «αποκαλύπτει το αθέατο». Να είναι, δηλαδή, ποίηση. Οπότε, το μόνο που μένει, είναι η φασαρία. Τα λόγια, τα λόγια, τα λόγια, τα χαϊδολογήματα αγράμματων δημοσιογράφων και το «υφάκι», το ατσαλάκωτο και «αφ’ υψηλού».

Υπάρχουν πολλοί πολιτικοί, επίσης, που περιβάλλουν με πυκνή ομίχλη την καταγωγή τους, όταν συμβαίνει οι γονείς τους να προέρχονται από τα λεγόμενα «λαϊκά στρώματα». Στα «βιογραφικά» των φυλλαδίων τους σπανίως σημειώνουν ποιοι ήταν μέχρι χθες. Και αφήνουν τεχνηέντως να αιωρείται, στις συντροφιές τους, πως είναι, περίπου, γαλαζοαίματοι!

Ο Κώστας Σκανδαλίδης είναι γιος ενός φτωχού παπά. Και, όπου βρίσκεται, το δηλώνει. Με υπερηφάνεια και συγκίνηση. Δεν δηλώνει, ωστόσο, ότι είναι ποιητής. Και είναι ποιητής. Όχι τόσο γιατί έχει εκδώσει, πριν από αρκετά χρόνια, μια ποιητική συλλογή. Αλλά διότι είναι ένας άνθρωπος που δονείται, που ριγεί, πολύ συχνά. Και τότε γράφει έξοχα κείμενα.

Τέτοια κείμενα, πλημμυρισμένα από το φως της ιδιαίτερης πατρίδας του, κείμενα που ευωδιάζουν θάλασσα και φρέσκια αλεσφακιά, θα βρει πολλά, κανείς, στο τελευταίο βιβλίο του Σκανδαλίδη «Μέσα από την Ελλάδα», που έβγαλε ο Καστανιώτης. Παίρνω μια παράγραφο στην τύχη: «Κάθε που οι λέξεις και τα χρώματα ηχούν μέσα μου, έρχεται ο παπα-Γιώργης και παίρνει το δοξάρι του. Ο πατέρας μου στέκεται κάτω από το εικονοστάσι με τη φλόγα του καντηλιού να τρεμοπαίζει. Δεν είναι πολύ ψηλός, αλλά φαντάζει τεράστιος μέσα στο μαύρο αντερί του (…). Στην αρχή παίζει “σιανά”, μετά τον “ίσιο”, τον κλασικό “συρτό”, τον “απτάλικο”, τον “τούρκικο”… Σε ταξιδεύει πάνω στο κύμα πότε γλυκά, απαλά, πότε ανταριασμένα, έτσι όπως παφλάζει η θάλασσα στο Αρχιπέλαγος, σε διαφορετικούς τόνους και ρυθμούς κάθε στιγμή…».

Το βιβλίο είναι γεμάτο από τον παπα-Γιώργη. Αλλά κι από τον παππού, που, παλικαράκι, έτρεχε τις νύχτες στο βουνό, με το κλεφτοφάναρο, για να πάρει το φιλί της καλής του, στην καλύβα με τα σχίνα, τις χαρουπιές και τα σύκα. Κι από την Ελλάδα ολόκληρη είναι γεμάτο. Τρέχεις και δεν φτάνεις… Από την Κω στη Σμύρνη και στην Αλικαρνασσό και στην Αλεξάνδρεια και στον Άθω και στην Πρίγκιπο και στην Πόλη και στην Ικαριά και στο Σινά – «μια λέξη καθαρά ελληνική στο λεξικό της ερήμου».

Υπέροχο έργο! Με έξοχα χαρακτικά του Δρούγκα, του Μακρουλάκη, του Μυταρά, του Σόρογκα, του Σταθόπουλου, του Τέτση, του Φασιανού, του Φειδάκη. Χαρακτικά που προέρχονται από ένα εξαιρετικό λεύκωμα, το οποίο εξέδωσαν ο Κ. Τσιγκίρογλου, το Ίδρυμα Πιερίδη και ο Δήμος Γλυφάδας. (Εκτενές σχετικό σημείωμα στο βιβλίο, από τον Τάκη Μαυρωτά).

Το λεύκωμα παρουσιάζεται απόψε στις 8, στην Πινακοθήκη Πιερίδη, με ελεύθερη, φυσικά, είσοδο. Τα οκτώ έργα θα εκτίθενται έως τις 15 Φεβρουαρίου.