”Μια Ιστορική Ευκαιρία Χαμένη” – Άρθρο στη ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ

Δυστυχώς, μια ακόμη ιστορική ευκαιρία χαμένη στο κομπολόι των εθνικών αποτυχιών εξελίσσεται η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Όλα πια σε αυτή τη χώρα έχουν γίνει παίγνιο πολιτικών σκοπιμοτήτων και εκλογικών τακτικισμών σε κλίμα πλήρους ευτελισμού, ρευστοποίησης του πολιτικού ήθους, των αρχών και των αξιών που θα έπρεπε εν καιρώ πολύχρονης κρίσης να διέπουν τη δημόσια ζωή.

Όταν όλοι σχεδόν, ο καθένας με τον τρόπο του και τα επιχειρήματά του, διατείνονται ότι ζούμε το τέλος της Μεταπολίτευσης και εν τέλει προτείνουν γλισχρες και οριακές αλλαγές στο συνταγματικό χάρτη, υποβαθμίζουν και ναρκοθετούν τη διαδικασία. Κι’ αυτό γίνεται σε μια εποχή πολύχρονης κρίσης, όταν η δημοκρατία μας και οι θεσμοί της απαιτούν γενναίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις συντακτικού τύπου για να ανοίξει πραγματικά ο νέος ιστορικός κύκλος.

Ο Πρωθυπουργός πρότεινε αναθεώρηση σε 59 άρθρα και ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σε 45. Πλειοδοσία στην ποσότητα των αναθεωρητέων διατάξεων, ατολμία και ευθυνοφοβία στην ουσία των προτάσεων.

Διατάξεις που συζητούνται για πολλά χρόνια, που έχει χυθεί άπειρο μελάνι γι’ αυτές όπως είναι το άρθρο 3 για τις σχέσεις εκκλησίας και κράτους, το 16 για τα Πανεπιστήμια, το 24 για το Περιβάλλον, δεν υπήρξε κοινός τόπος ούτε τώρα. Η συζήτηση εξαντλήθηκε στ άρθρο 32 για την διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας και στο 86 για την βελτίωση της διάταξης περί ευθύνης υπουργών.

Κεντρικά θέματα κρίσιμα γι τη λειτουργία του πολιτεύματος που προβάλλουν αξεπέραστα εμπόδια στη σχέση του κράτους με τον πολίτη, που φαλκιδεύουν θεμελιακά δικαιώματα , που υποβαθμίζουν και περιθωριοποιούν τους θεσμούς αντιπροσώπευσης είτε αποσιωπούνται είτε αντιμετωπίζονται επιδερμικά.

Τολμηρές προτάσεις που διατύπωσα προσωπικά όπως είναι : Μια νέα ισορροπία στη σχέση Προέδρου Δημοκρατίας και Εκτελεστικής Εξουσίας χωρίς να αμφισβητείται το πολίτευμα. Η υπαγωγή των πολιτικών προσώπων στον φυσικό δικαστή για αξιόποινες πράξεις. Η επαναθεσμιση του ρόλου και της λειτουργίας των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας. Η ανεξάρτητη αρχή για το «πόθεν έσχες» των πολιτικών προσώπων και των ασκούντων κρατική εξουσία. Η συνταγματική κατοχύρωση των πολιτικών κομμάτων με ρητή διάταξη για την εσωκομματική δημοκρατία, τη διαφάνεια και τη δημοσιότητα στα οικονομικά τους. Και άλλες εξ ίσου σημαντικές, δεν τέθηκαν σε καμιά στιγμή της διαδικασίας επί τάπητος.

Είναι φανερό ότι τέτοιες αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν χωρίς ευρεία συναίνεση , με διαδικασίες fast – track και παραμονές εκλογών. Και με μια κοινωνία υποχείριο της πόλωσης και του διχασμού, κατακερματισμένη, αδιάφορη, αβέβαιη και ανασφαλή να αντιμετωπίζει την πολιτική ως ένα αναγκαίο κακό και τη Δημοκρατία ως ξένο με την ενεργό συμμετοχή της πολίτευμα.

Εμείς προτείναμε από την αρχή της τετραετίας να ξεκινήσει η αναθεωρητική διαδικασία ως επείγουσα δημοκρατική αναγκαιότητα. Επανήλθαμε ενδιάμεσα της τετραετίας με πρόταση να περισώσουμε τουλάχιστον το έλασσον σε ένα μίνιμουμ συμφωνίας. Επιχειρήσαμε με την πρότασή μας έστω και τώρα να αναδείξουμε ένα περίγραμμα των πραγματικών αλλαγών που παρουσίασε η Φ. Γεννηματά.

Η απάντηση τόσο του αποχωρούντος Πρωθυπουργού, όσο και του επίδοξου διαδόχου του ήταν μια ακόμη προεκλογική μονομαχία που μετέτρεψε τη Βουλή σε αρένα πολιτικών και κομματικών επιδιώξεων. Τουλάχιστον διασφαλίσαμε με τη στάση μας ότι θα απαιτηθεί ευρεία πλειοψηφία των 180 για να περάσει από τη νέα Βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές η τελική απόφαση για το περιεχόμενο των αναθεωρητέων διατάξεων. Εμείς και τότε την ευρύτερη δυνατή συναίνεση θα επιδιώξουμε για να έχει στοιχειώδη ιστορική αντοχή ο συνταγματικός χάρτης της Χώρας.

Εν τω μεταξύ η Νέα Μεταπολίτευση μπορεί να περιμένει. Κρίμα