Νομαρχιακές Εκλογές– Άρθρο στην εφημερίδα τα ”Νέα”

Δεν γνωρίζω, ούτε μπορώ να προβλέψω το εκλογικό αποτέλεσμα στην υπερνομαρχία Ξάνθης – Δράμας – Καβάλας. Θα εξαρτηθεί ασφαλώς από πολλούς και σύνθετους παράγοντες. Μπορώ, όμως, να επιβεβαιώσω και ίσως είμαι ο πιο αρμόδιος γι’ αυτό ότι η επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου να στηρίξει τη μουσουλμάνα Γκιουλμπεγιάζ Καρακατσάν ως επικεφαλής της παράταξης στη Διευρυμένη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση αποτελεί ριζοσπαστική και τολμηρή πράξη. Μια πράξη με ευρύτατο συμβολισμό που κυριολεκτικά αλλάζει σελίδα σε μια ολόκληρη εποχή.

 Θέλω γι’ αυτό να καταθέσω την προσωπική μου μαρτυρία. Ακριβώς δώδεκα χρόνια πριν, ως Υπουργός των Εσωτερικών στην Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου προετοίμαζα τις πρώτες νομαρχιακές εκλογές στην ιστορία του νέο-ελληνικού κράτους που επρόκειτο να διεξαχθούν με βάση το ν. 1728/94 που εισηγήθηκε ο Άκης Τσοχατζόπουλος και ψήφισε η Βουλή. Ας θυμηθούμε λίγο τα γεγονότα.

Η Νέα Δημοκρατία αποχώρησε από τη Βουλή κατά τη ψήφιση του νόμου καταγγέλλοντας ουσιαστικά το ΠΑΣΟΚ ότι με την εκλογή του πρώτου αιρετού Νομάρχη θα διαλύσει το κράτος. Και στην πορεία προς τις εκλογές κλιμάκωσε την αντίδραση της κινδυνολογώντας γι’ αυτό με κορυφαία αιχμή τον κίνδυνο εκλογής μουσουλμάνου νομάρχη στη Θράκη. Επιπλέον στη χώρα μια πολιτική δεκαετιών που προστατεύει το εθνικό συμφέρον απέναντι στην επεκτατική πολιτική της Άγκυρας αναδείκνυε συνεχώς πρακτικές διαχωρισμού και απομόνωσης του μουσουλμανικού στοιχείου. Όχι χωρίς λόγο. Θυμίζω ότι με το ΠΑΣΟΚ και όχι χωρίς προβλήματα άνοιξε η πολιτική κοινωνικής ενσωμάτωσης. Ωστόσο εκείνη την περίοδο υπήρχαν ακόμη θέματα εθνικής ασφάλειας. Κάτω από την πίεση των γεγονότων και της περιρέουσας ατμόσφαιρας στα μέσα περίπου του Αυγούστου του 1994, δύο μήνες μόλις πριν τις εκλογές, ο Ανδρέας Παπανδρέου συγκάλεσε έκτακτη σύσκεψη για τις τελικές αποφάσεις. Τέθηκε το ερώτημα ακόμη και ένα έπρεπε να διεξαχθούν οι εκλογές. Προϊόν της σύσκεψης αυτής υπήρξε ο νόμος 2240 που θεσμοθετούσε τον Περιφερειακό Διευθυντή και τις τρεις Διευρυμένες Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις.

Ο θεσμός της Διευρυμένης Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης μπορεί πράγματι στην αφετηρία της σύλληψης του να είχε και το εθνικό ζήτημα για εκείνη την εποχή, συγκροτήθηκε, όμως, με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτελέσει φορέα μετεξέλιξης του θεσμού τόσο για την αυτοδιοίκηση σε επίπεδο ευρύτερης του νομού περιφέρειας, όσο και για τις μητροπολιτικές περιοχές. Θέλω να σημειώσω ότι το περιεχόμενο της κρίσιμης εκείνης σύσκεψης και των διακομματικών επιτροπών που ακολούθησαν ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για την πορεία του θεσμού της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Γιατί καθόρισαν τους όρους και τις προϋποθέσεις των πρώτων βημάτων της.

Είναι νωπή ακόμη η ιστορία για να αποτιμήσω με μεγαλύτερη λεπτομέρεια π.χ τις δύο γραμμές στο ΠΑΣΟΚ ή την από τότε ανοιχτή στάση του Συνασπισμού ή τις θέσεις της Ν.Δ ή του ΚΚΕ.

Θέλω να μείνω στο γεγονός ότι δώδεκα χρόνια μετά το θεσμό που δρομολογήθηκε τότε για συγκεκριμένους εθνικούς λόγους ο Γιώργος Παπανδρέου προτείνει επικεφαλής Ελληνίδα πολίτη με μουσουλμανικό θρήσκευμα. Αυτό σημαίνει συμβολικά και πρακτικά ορισμένα πολύ σημαντικά πράγματα :

Πρώτο, ότι η Ελλάδα δεν έχει πια να φοβηθεί τίποτε και για κανένα. Κατέκτησε τη θέση της στην Ευρώπη και αποδεικνύει με τον πιο έμπρακτο τρόπο ότι πιστεύει σε μια πολυπολιτισμική, ελεύθερη, ανοιχτή και δημοκρατική κοινωνία.

Δεύτερο, ότι μια ευρωπαϊκή χώρα που τίποτε δεν έχει να κρύψει, έχει αυξημένο πια το αίσθημα εθνικής ασφάλειας και αντιμετωπίζει από θέση υπεροχής πρακτικές υπονόμευσης, διείσδυσης ή επεκτατικών βλέψεων.

 Τρίτο, ότι θεωρεί όλους τους πολίτες ίσους απέναντι στο σύνταγμα, τους νόμους και το ελληνικό κράτος κατοχυρώνοντας το ύψιστο δικαίωμα τους που είναι η συμμετοχή στα κοινά και η ανάδειξη τους χωρίς προσκόμματα σε θέσεις δημοκρατικής, κρατικής αλλά και εθνικής ευθύνης.

Η Γκιούλ είναι Έλληνας πολίτης και προοδευτικός άνθρωπος. Είχα την ευκαιρία να τη γνωρίσω πρόσφατα στο Δήμο της όταν η ίδια οργάνωσε την πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος «Συμμετέχω – Προτείνω – Αποφασίζω». Διατυπώνονται φόβοι. Τι θέσεις θα υποστηρίξει, πως θα αντιμετωπίσει τις εθνικές εορτές, τι θα πει η εκκλησία όταν ακόμη οι αξιωματούχοι ορκίζονται στο όνομά της. Νομίζω ότι δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα σε ότι την αφορά, όμως, θα ΄θελα να αντιστρέψω το ερώτημα. Τι έχει να φοβηθεί η αποκεντρωμένη σύγχρονη και δημοκρατική πολιτεία μας πια από τη Γκιουλ; Δεν είναι παράλογο; Πρέπει επιτέλους να εξαλειφθούν παράλογες και ξεπερασμένες φοβίες. Η Δημοκρατία προέχει για κάθε προοδευτικό άνθρωπο και κάθε προοδευτικό κόμμα. Να γιατί άλλαξε ριζοσπαστικά και τολμηρά ο Γιώργος Παπανδρέου τη σελίδα και μαζί μ’ αυτή την εποχή.