Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής για το πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής για τα δάνεια κομμάτων και ΜΜΕ.

Πέρα από την ομιλία – παρέμβαση μου είμαι υποχρεωμένος, μετά από όσα ακούσαμε πριν λίγο, να σχολιάσω το ύφος και το ήθος της σημερινής συζήτησης.

Είναι μια συζήτηση από τα παλιά. Την έχω παρακολουθήσει επανειλημμένα στη διάρκεια της κοινοβουλευτικής μου παρουσίας. Θλίβομαι γιατί ακούω σαν από μαγνητόφωνο τις ίδιες ομιλίες, το ίδιο μοτίβο, την ίδια επιχειρηματολογία, το ίδιο ύφος και ήθος. Είναι ένας λόγος παρελθοντολογικός, αδιέξοδος. Ένας λόγος που θέλει απλώς να κερδίσει κάποιες εφήμερες εντυπώσεις. Και αν μεν οι παρατάξεις στην κρίση που βιώνουν σήμερα μέσα στα προβλήματα και τα αδιέξοδα τους μπορούν να υποκύπτουν και να κυριαρχούνται από τέτοιες φωνές, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η ηγεσία της χώρας και κυρίως ο Πρωθυπουργός διάλεξε την ημέρα να υπερβεί τον εαυτό του σε λαϊκίστικη έξαρση. Ξεπέρασε κάθε μορφή λαϊκισμού που έχουμε ζήσει ως τώρα χρησιμοποιώντας εκφράσεις καφενείου. Εκφράσεις που δεν ταιριάζουν σε κάποιον που ηγείται της χώρας σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία.

Βεβαίως, εγώ τον καταλαβαίνω. Θα ήθελαν αυτός και η παράταξη της οποίας ηγείται να ακυρώσουν συλλήβδην όλη την περίοδο της Μεταπολίτευσης προκειμένου να αποκτήσει κάποια οντότητα η «πρώτη φορά Αριστερά». Όμως, μόνο τις αρνητικές όψεις της Μεταπολίτευσης – που όλοι θέλουμε να ξεπεράσουμε – μιμείται σήμερα και τόσο καιρό τώρα η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Και στην προσπάθεια αυτή μετέρχεται τη δημιουργία ψευδών εντυπώσεων επιδεικνύοντας μια επίπλαστη αυτάρκεια μπροστά στα αδιέξοδα που συσσώρευσε η πολιτική του. Στο βάθος η χώρα ζει μια τεράστια κρίση ηγεσίας η οποία μπροστά στα μέτρα που έρχονται επιχειρεί να μετατρέψει την κυβερνώσα παράταξη σε στρατό που θα υπερασπίσει ή και θα εκστρατεύσει σαν άλλος Δον Κιχώτης τους ανεμόμυλους.

Τα ερείπια που θα ζήσουμε μετά δυστυχώς θα τα εισπράξουμε όλοι μαζί αθώοι και ένοχοι. Γιατί κανένας από εμας σήμερα δεν δικαιούται να μιλά από τη θέση του αθώου απέναντι σε ενόχους σε ένα πολιτικό σύστημα που δεν κατάφερε μεν να υπερβεί τις παθογένειες του, αλλά είναι αυτό το ίδιο που δημιούργησε τη μόνη περίοδο ευημερίας που έζησε η χώρα εδώ και έναν αιώνα.

Λοιπόν, ας υπάρξει λίγο μεγαλύτερος σεβασμός! Η ιστορία με τυχοδιωκτισμούς δεν ξαναγράφεται.

Αν με ρωτήσετε πως νιώθω σήμερα που συζητάμε ένα κορυφαίο ζήτημα δημοκρατίας και διαφάνειας, τα συναισθήματα που με διακατέχουν είναι ανάμειχτα .

Από τη μια μεριά ως βουλευτής μιας παράταξης που βάλλεται νιώθω βαθιά ικανοποίηση. Γιατί ακόμη μια φορά η παρουσία του εκπροσώπου μας στην Εξεταστική Επιτροπή, η μαρτυρία του Γεν. Διευθυντή του ΠΑΣΟΚ στις εργασίες της, η τοποθέτηση του εισηγητή μας και κυρίως η ομιλία της Προέδρου μας, στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Δεν έπεσαν στην παγίδα του λαϊκισμού και των εφήμερων εντυπώσεων. Λειτούργησαν υποδειγματικά στην αναζήτηση της αλήθειας και εποικοδομητικά στη χειμαζόμενη στις μέρες μας Δημοκρατία και τους θεσμούς της.

Από την άλλη μεριά δεν μπορώ να κρύψω και την απογοήτευση μου γιατί άλλη μια ευκαιρία για το πολιτικό σύστημα να αντιμετωπίσει από κοινού τα δομικά του προβλήματα, να υπερβεί τον αυτισμό του και τις παθογένειες που το ίδιο δημιούργησε και να θωρακίσει τη Δημοκρατία, πήγε χαμένη.

Η παράταξη που κυβερνά έφερε το δικό της πόρισμα, περιέγραψε τη δική της αλήθεια, αρνήθηκε να τη μοιραστεί με τους άλλους και να την αναζητήσει στα πραγματικά γεγονότα. Έμεινε προσηλωμένη στο δικό της σκοπό να σπιλώσει τους πολιτικούς της αντιπάλους, να κερδίσει άσκοπα χρόνο, έχοντας προαποφασίσει τους «ενόχους» που χωρίς αποδεικτικά στοιχεία θέλει να παραπέμψει σε δίκη. Τι σημασία έχει αν οι διαδικασίες που ακολούθησαν όλα ανεξαίρετα τα κόμματα ήταν νομότυπες και κοινές; Τι σημασία έχει αν οι διαδικασίες της Επιτροπής κατέληξαν μπούμεραγκ εναντίον της;

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα!

Κι όμως, είναι εποχή που έπρεπε να πρυτανεύει άλλο ήθος και άλλος λόγος στο Εθνικό Κοινοβούλιο, λόγος εθνικής ενότητας και συνέγερσης. Βλέπετε κάποιον από εμάς που φεύγοντας απόψε από εδώ θα έχει ήσυχη τη συνείδησή του ότι εξυπηρετήθηκε ο εθνικός σκοπός που μας έταξε ο ελληνικός λαός να υπηρετήσουμε και να υπερασπίσουμε; Εγώ λέω καθαρά ΟΧΙ. Και είναι κρίμα, θέλω να το επαναλάβω, που σε αυτή τη φάση βιώνει τέτοια κρίση ηγεσίας η χώρα.

Τι απέδειξαν οι διαδικασίες της Επιτροπής και πως συγκροτήθηκε το Πόρισμα που η πλειοψηφία καταθέτει σήμερα στη Βουλή;

1ο Τα κόμματα και οι τράπεζες ακολούθησαν νομότυπες και θεσμικά ορθές διαδικασίες για το δανεισμό, με βάση τον νόμο, τους κανόνες και τους κανονισμούς. Κι αυτό αφορά το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων κυβερνώντων ή αντιπολιτευμένων σε κάθε περίοδο

2ο Αν απογυμνώσουμε το κείμενο από τους ιδεολογικούς σολικισμούς, τους πολιτικούς ακροβατισμούς, τις ασάφειες, τη σκόπιμη σύγχυση, στις εκατοντάδες σελίδες του Πορίσματος δεν αναγνωρίζονται, ούτε τεκμηριώνονται ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων. Η γενική και αόριστη παραπομπή για περεταίρω διερεύνηση ουσιαστικά ακυρώνει τις κατηγορίες. Ιδιαίτερα όταν εμφανώς καταφύγατε στην κοπτοραπτική όπως έγινε με την μαρτυρία του Ν. Σαλαγιάννη που ανενδοίαστα παραχαράξατε.

3ο Αποδείχθηκε μπούμεραγκ η πρόθεση της πολιτικής καταγγελίας που εκ των προτέρων θεωρεί ενόχους ποινικής ευθύνης καθώς προέκυψαν θέματα άξια περεταίρω διερεύνησης που αφορούν την διαχείριση της εξουσίας από την τιμωρό παράταξη

Για να αποδειχθεί στην πράξη και ως ένα ακόμη πολιτικό δίδαγμα ότι : Άλλο είναι η κατοχύρωση της διαφάνειας και η δίωξη τυχόν υπευθύνων και άλλο είναι η κατ’ ανάθεση ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής της χώρας

Είτε ως πράξη επιβεβαίωσης είτε ως πράξη αποπροσανατολισμού από τα αδιέξοδα της πολιτικής η επιχείρηση καταλήγει κατά κανόνα σε ναυάγιο.

Και τι μένει;

Θα ήθελα να φρεσκάρω λίγο την ιστορική μας μνήμη:

Σχεδόν κάθε κόμμα που έρχεται στην εξουσία επαγγέλλεται σε όλους τους τόνους ότι: «θα ανοίξει η πόρτα του Ειδικού Δικαστηρίου» για τους αντιπάλους του

Εμείς μετά την τραυματική εμπειρία του ’89 όχι απλά δεν το κάναμε αλλά προστατεύσαμε με νόμους τον πολιτικό κόσμο από την ποινικοποίηση. Εσείς δεν δεχτήκατε να εξετάσουμε από κοινού τα κόμματα την περίοδο από το ευρώ μέχρι σήμερα και αρνηθήκατε την πρόταση για Εξεταστική Επιτροπή.

Ήδη η σκιά πλανιέται την επόμενη φάση και όπως φαίνεται σας απασχολεί, γιατί θα υπάρξει και εναλλαγή στην εξουσία.

Όλοι μιλούν πολιτικολογώντας και καταγγέλλοντας την απιστία στη διαχείριση των οικονομικών των κομμάτων. Εμείς βάλαμε ορκωτούς λογιστές στο κόμμα μας. Εμείς στείλαμε το πόρισμα στον εισαγγελέα

Εμείς ανοίξαμε τη διαδικασία της διαφάνειας

Εσείς; Κανείς δεν μας ακολούθησε ως τώρα

Όλοι σχεδόν οι θεμελιώδεις νόμοι που συγκροτούν το θεσμικό πλαίσιο της διαφάνειας σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης έγιναν με Κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ

Και οι περισσότεροι απ’ αυτούς μέσα από διαδικασίες διακομματικών επιτροπών

Εσείς έχετε αλλεργία με τις διακομματικές επιτροπές. Γιατί δεν απάντησε ο Πρωθυπουργός στην πρόταση της φ. Γεννηματά να κάνει αύριο κιόλας διακομματική Επιτροπή για να αντιμετωπίσουμε από κοινού το πρόβλημα των μέσων μαζικής ενημέρωσης; Για να είμαστε εμείς το υποχείριο των μέσων και εσείς οι λυτρωτές από τη διαπλοκή; Αυτό σας υποβάλλει η δημοκρατική σας συνείδηση;

Λοιπόν ;

Αθωώνεις από κάθε ευθύνη το πολιτικό σύστημα, την άσκηση της εξουσίας, πρόκειται για ένα κόσμο «αγγελικά πλασμένο»;

Όχι βέβαια. Γι’ αυτό ας μιλήσουμε έστω και τώρα με ανοιχτά χαρτιά:

Η σχέση της πολιτικής με τα ΜΜΕ και την αγορά υπήρξαν όλη αυτή την περίοδο νομότυπες αλλά αλυσιτελείς.

Όταν μεγάλωσε ξαφνικά το μέγεθος του ΑΕΠ, όταν η επικοινωνία απορροφούσε τεράστιο κομμάτι, όταν η διαδρομή του λεγόμενου πολιτικού χρήματος διέτρεχε το τρίγωνο που εσείς καταγγέλλετε σήμερα αλλά επιχειρείτε να το ιδιοποιηθείτε, όταν αύξανε τις εκλογικές δαπάνες, ανέβαζε στα ύψη τα λειτουργικά των κομμάτων και τα ανάγκαζε σε υπέρογκους δανεισμούς, η εξελικτική διαδικασία και η ωρίμανση των αλλαγών δεν ήταν αρκετή για να αντιμετωπίσει δραστικά το πρόβλημα.

Εδώ και δυο δεκαετίες το σύστημα δεν χρειάζεται βελτιώσεις οριακές , χρειάζεται δραστικές τομές. Το ποιες είναι, μπορούμε να τις βρούμε. Θα είναι η νομιμοποίηση και ο έλεγχος της ιδιωτικής χρηματοδότησης; Θα είναι η υπαγωγή του δημοσίου προσώπου στον φυσικό δικαστή; Θα είναι η ανεξάρτητη αρχή για το πόθεν έσχες; Μπορούμε να κάνουμε μια σειρά από προτάσεις.

Το ερώτημα είναι αν θα αποφασίσουμε ποτέ να τις επιβάλουμε. Θα συμφωνήσουμε να αποκόψουμε κάθε ομφάλιο λώρο που συνδέει την πολιτική με την οικονομική εξουσία; Ή θα συνεχίσουμε να κυνηγάμε χίμαιρες και η μια διαπλοκή θα διαδέχεται την άλλη και ο ένας αντίπαλος θα χτυπάει τον επόμενο; Και τότε η επόμενη φάση θα είναι το ποιοι θα πάνε στο ειδικό δικαστήριο –κάτι που ζούμε τόσα χρόνια εδώ μέσα- με τις ίδιες άναρθρες κραυγές και τα ίδια χειροκροτήματα των παρατάξεων για κάτι που βλέπουν και ντρέπονται να ομολογήσουν ποια είναι η αλήθεια.

Τελειώνω, αγαπητοί συνάδελφοι, με το εξής: Όσο δεν γιατρεύουμε τις αιτίες, το πρόβλημα θα αναπαράγεται. Και αυτό που μένει είναι κάθε νέα εξουσία να στοχοποιεί την επόμενη. Δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τίποτα από εσάς. Θα αποφασίζουμε όλοι μαζί; Και εδώ έρχεται η εθνική συνεννόηση, που νομίζετε ότι για μας είναι απλά μια τακτική.

Είναι στρατηγική ανάγκη για τη σωτηρία της χώρας, είναι η μόνιμη στρατηγική που θα επιβιώσει και μετά τις επόμενες εκλογές, είναι αυτή που θα οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση τελικά. Και μόνο γι’ αυτήν αξίζει τον κόπο παλιοί και νέοι να κάνουμε ξανά μια μεγάλη προσπάθεια, να κάνουμε έναν καινούργιο αγώνα, έναν μεγάλο αγώνα.