ΟΜΙΛΙΑ ΚΩΣΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ: «Αύξηση της Απασχόλησης και Αντιμετώπιση της Ανεργίας»

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο Πρωθυπουργός πορεύεται χωρίς να ξέρει ίσως το χρόνο των εκλογών, αλλά ξέρει πολύ καλά την πολιτική με την οποία θα πάει στις εκλογές, την έχει χαράξει από την ημέρα που ψηφίστηκε ο Προϋπολογισμός του Κράτους και ακούει στο δίλημμα «υπευθυνότητα ή ανευθυνότητα, θετική πρόταση ή λαϊκισμός» διεκδικώντας για την παράταξή του και την Κυβέρνηση την υπευθυνότητα και τη θετική πρόταση και αποδίδοντας την ανευθυνότητα και το λαϊκισμό στην Αντιπολίτευση.

Σήμερα έχετε στα χέρια σας μια πρόταση νόμου που κάνει αυτονόητα πράγματα. Δίνει τη δυνατότητα, σε μία εποχή που η ανεργία των νέων από δεκαοκτώ έως είκοσι πέντε ετών είναι στο 23%, να βρουν δουλειά για τέσσερα χρόνια, να αποκτήσουν δεξιότητες, να μπουν με διαφορετικά εφόδια στην αγορά εργασίας. Έχετε μια πρόταση που λύνει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, ίσως το μεγαλύτερο σημερινό πρόβλημα, την ανεργία. Έχετε μία πρόταση που τροφοδοτεί τους νέους με επαγγελματική εξειδίκευση. Έχετε μία πρόταση που ανακουφίζει και τονώνει τα εισοδήματα των ανέργων. Έχετε μία πρόταση τόσο αυτονόητη που κοστίζει τόσο λίγο, λιγότερο από 1 δισεκατομμύριο ευρώ ετησίως για όλα αυτά τα θέματα και με τη λογική ότι όλοι οι νέοι θα πάνε να πιάσουν δουλειά, που σημαίνει ότι θα μειωθεί ακόμα περισσότερο το κόστος.

Τι ωραία ευκαιρία θα ήταν ο Πρωθυπουργός να πει σ’ αυτό το νομοσχέδιο ξαφνικά, μετά τη φοβερή του επιμονή στη συναίνεση, ότι «συναινούμε και το ψηφίζουμε, το αποδεχόμαστε»; Είναι μία προοδευτική πρόταση, δεν κοστίζει πολύ, κοστίζει ελάχιστα ψιχία απέναντι σ’ αυτά που χαρίζει στους πλούσιους και τους πλουτοκράτες. Και τι πιο ωραίο θα ήταν από το να πει «το ψηφίζουμε, το εφαρμόζουμε και να ένα βήμα συναίνεσης»;

Δεν μπορεί να το τολμήσει γιατί η θετική πρόταση προέρχεται από την Αντιπολίτευση, γιατί η υπευθυνότητα από το Σεπτέμβριο και μετά, που καταθέτουμε συνεχείς προτάσεις και στη Βουλή και παντού, προέρχεται από την Αντιπολίτευση και γιατί η ανευθυνότητα είναι το βλέποντας και κάνοντας της Κυβέρνησης που οδήγησε τα πράγματα στο απροχώρητο σημείο που έχουμε φτάσει σήμερα. Βλέποντας και κάνοντας, όπως φάνηκε και χθες από τα νέα οικονομικά μέτρα.

Αυτά τα μέτρα, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι τόσο η σκληρότητά τους -που είναι σκληρά-, δεν είναι μόνο ότι δείχνει ότι τα παίρνει από εκεί που τα έπαιρναν πάντα για να δείξει γενικότερα ότι οι μισθωτοί είναι αυτοί από τους οποίους μόνο μπορεί να εξοικονομήσει κάποιο πόρο, έστω και αν προέρχεται από την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους. Είναι η προαγγελία των μέτρων που θα ακολουθήσουν. Και είναι η προαγγελία μέτρων όπως η αύξηση του Φ.Π.Α., είναι η προαγγελία μέτρων όπως για παράδειγμα η αύξηση των έμμεσων φόρων σε μεγάλα επίπεδα και των τιμολογίων των δημοσίων οργανισμών, είναι η προαγγελία μέτρων που είναι στην κατεύθυνση που ήταν πάντα. Μία βαθιά ταξική πολιτική που ουσιαστικά απομυζά από τους πολλούς για να τα δώσει στους λίγους και για να λύσει, αν θέλετε, και οικονομικά προβλήματα.

Σε ποια εποχή γίνεται αυτό; Γίνεται σε μία εποχή όπου νομπελίστας φετινός, οικονομολόγος που δεν φημίζεται ότι είναι κανένας Κουμουνιστής που θέλει καμιά ταξική κοινωνία, ζητά να πληρώσουν οι πλούσιοι για να αναθερμανθεί η οικονομία. Γίνεται σε μία εποχή που ο Πλανητάρχης λέει να πληρώσουν οι πλούσιοι. Γίνεται σε μία εποχή που αρχίζουν και οι πιο συντηρητικές κυβερνήσεις να ανακαλύπτουν ότι η ανάπτυξη αυτού του τύπου έχει φτάσει στο απροχώρητο και κάτι πρέπει να γίνει για την τόνωση της οικονομίας. Και έρχεται η ελληνική Κυβέρνηση, παραδοσιακή, παρηκμασμένη, να αρνείται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και να ακολουθεί το δρόμο που οδήγησε στην κρίση. Αυτή είναι η αλήθεια. Οι κερδοσκόποι, οι εκ νόμου πλουτήσαντες, είναι ανέγγιχτοι από οποιαδήποτε πολιτική.

Πάγωμα μισθών, κεφαλικός φόρος και δήθεν είσπραξη ληξιπρόθεσμων χρεών μέσα από αναδιάρθρωση που δεν μας είπε ακόμα ο Υπουργός Οικονομίας ποια θα είναι αυτή. Την ίδια στιγμή που οι μηχανισμοί του κράτους, που θα έπρεπε να προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον και να εισπράττουν αυτά που χρωστούν από αυτούς που φοροδιαφεύγουν, που εισφοροδιαφεύγουν, είναι απολύτως διαλυμένοι εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής, με αποτέλεσμα τα έσοδα να πάνε στο ναδίρ.

Τι θα έπρεπε να γίνει κατά τη γνώμη μας; Πρώτα-πρώτα θα έπρεπε να προστατέψετε τις υπάρχουσες θέσεις εργασίας. Σας απασχόλησε ποτέ το γεγονός ότι στην Κομοτηνή που ήμουν προχθές, μόνο σε ένα μήνα έχουν γίνει 6.000 απολύσεις και διαλύθηκαν όλες οι επιχειρήσεις της Θράκης; Ασχοληθήκατε με το θέμα; Αντιμετωπίσατε τους ανθρώπους αυτούς που βγήκανε στο δρόμο; Θα αναθερμάνετε την οικονομία, θα δώσετε κάποια ενίσχυση στα ασθενή εισοδήματα; Δεν θα έπρεπε να δώσετε για να μπορούν να αγοράσουν τα προϊόντα που παράγουν οι επιχειρήσεις, για να αναθερμανθεί η αγορά; Δεν έπρεπε να γίνει μια στοιχειώδης ανακατανομή του πλούτου προκειμένου να υπάρξει τόνωση στη ζήτηση; Τίποτα από όλα αυτά.

Και κάτι ακόμα που είναι πολύ σοβαρό. Νομίζω ότι το καρφί στο μάτι του πολιτισμού μας είναι η ζούγκλα στον ιδιωτικό τομέα, η μαύρη εργασία και η απόλυτη διάλυση του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας. Αυτό είναι η απόδειξη της βαθιάς ταξικής πολιτικής της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό είναι η απόδειξη ότι δεν έχει κανενός τύπου προοδευτική πολιτική. Αυτό είναι η απόδειξη ότι όταν καταγγέλλουν οι πάντες ότι υπάρχει κτίριο που στεγάζει 600 οικονομικούς μετανάστες και λαθρομετανάστες σε συνθήκες άγριες, ότι κινδυνεύει η δημόσια υγεία, ότι κυκλοφορούν ελεύθερα τα ναρκωτικά με όνομα και διεύθυνση στην Βερανζέρου 33, καταγγέλλει η Νομαρχία, καταγγέλλει ο Δήμος, η απάντηση του Υπουργού ήταν: «Να καταγγείλει και ο Υπουργός, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα σε ένα παραλυμένο και συναλλασσόμενο κράτος»!
Αυτό το κράτος δεν μπορεί να αναθερμάνει την οικονομία, δεν μπορεί να εμπνεύσει ανάπτυξη, δεν μπορεί να συσπειρώσει παραγωγικές δυνάμεις, δεν μπορεί να πείσει τον ελληνικό λαό ότι μπορεί να του εγγυηθεί την ευημερία του.
Το πολιτικό πρόβλημα της χώρας είναι τεράστιο από το κενό εξουσίας και την ακυβερνησία. Και η Κυβέρνησή σας, πραγματικά, καλά θα κάνει να σκεφτεί το ενδεχόμενο, ως ύψιστη υπευθυνότητα, ως ύψιστη θετική πρόταση, να γίνουν άμεσα    εκλογές.»