”Ούτε Ριζοσπάστες – ούτε Σοσιαλδημοκράτες Απλώς Λαϊκιστές & Συντηρητικοί” – Άρθρο στα ΝΕΑ

Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες της αγωνιώδους προσπάθειας του Πρωθυπουργού να στηθεί τεχνητά ένα προοδευτικό μέτωπο αξιοποιώντας φθαρμένα και πολυφορεμένα υλικά του χώρου και χτίζοντας γέφυρες χωρίς θεμέλια και έρμα. Η διπλή επίθεση φιλίας από τη μια μεριά – «κανείς δε μπορεί να καταργήσει ένα ιστορικό χώρο»- και πολέμου από την άλλη – «δε θα μπει στη Βουλή το Κίνημα Αλλαγής»- περισσότερο προδίδει εσωτερική αμηχανία του ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο αίσθημα αυτάρκειας και κυριαρχίας.

Η προσωπική επιλογή του Α. Τσίπρα να ενδύεται ευκαιριακά την περιβολή του σοσιαλδημοκράτη ξύπνησε τα αμυντικά αντανακλαστικά της παράταξης του. Όσο και αν ο ΣΥΡΙΖΑ μετεξελίσσεται σε ένα καθαρά προσωποπαγές κόμμα αποϊδεολογικοποιώντας τις επιλογές και τη πρακτική του συναντά σοβαρές ενστάσεις και αντιδράσεις από όσους γαλουχήθηκαν στα νάματα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Ολοένα και περισσότεροι αρνούνται να αποδεχτούν την μεταμόρφωση του σε σκληρό μνημονιακό κόμμα και ταυτόχρονα την ιδεολογική του μετατόπιση.

Η ομάδα που κυβερνά τη χώρα από το 2015 κάθε άλλο παρά διαθέτει τα χαρακτηριστικά ενός ριζοσπαστικού κινήματος. Ο ριζοσπαστισμός της αποδείχθηκε φενάκη. Ξεκίνησε ξιφουλκώντας κατά του συστήματος και της ξένης εξάρτησης.. και διατρανώνοντας την απόφασή της να το ανατρέψει εκ βάθρων. Και στο πρώτο φύσημα του ανέμου όχι μόνο συνθηκολόγησε μαζί του αλλά κυριολεκτικά υποτάχτηκε στις ορέξεις του. Ο αγώνας κατά των μνημονιακών δεσμεύσεων, κατά της επάρατης διαπλοκής, κατά των εταίρων που επιβουλεύονται την εθνική κυριαρχία έμεινε κενό γράμμα. Επώδυνος συμβιβασμός και τελικά άνευ όρων υποταγή προς τα έξω και ένας καινοφανής και αδίσταχτος καθεστωτισμός προς τα μέσα.

Και τι έμεινε τελικά ως εφαρμοσμένη διακυβέρνηση; Ένας άκρατος λαϊκισμός ως συνέχεια της πλατείας των αγανακτισμένων. Ένας λαϊκισμός που στα λόγια γκρεμίζει κάστρα και στην πράξη σκύβει το κεφάλι στην παραμικρή πίεση. Ένας λαϊκισμός που διέσυρε όλες τις ιδέες της αριστεράς και ταίριαξε απόλυτα με τον ακροδεξιό λαϊκισμό των ΑΝΕΛ. Είναι η εγχώρια προσφορά στο φάντασμα που πλανάται ήδη πάνω από την Ευρώπη και απειλεί να τη διαλύσει.

Μήπως, όμως, με τις αρχές και τις αξίες της σοσιαλδημοκρατίας έχει την παραμικρή σχέση η πρακτική της ομάδας που κυβερνά; Ας τις θυμηθούμε. Σοσιαλδημοκρατία σημαίνει οικονομική, πολιτική, κοινωνική δημοκρατία και διαρθρωτικές, θεσμικές αλλαγές σε προοδευτική και κοινωνικά δίκαιη κατεύθυνση. Προπαντός προσήλωση στη Δημοκρατία και τους θεσμούς της.

Τι είδαμε; Αντί της οικονομικής δημοκρατίας περαιτέρω φτωχοποίηση του λαού, συνεπής εξυπηρέτηση και χαριστικές πράξεις στο άρχον οικονομικό συγκρότημα. Αντί της κοινωνικής δημοκρατίας, η διάλυση της μεσαίας τάξης και η πολιτική ταξικής επιβολής που διαιρεί και αποδιαρθρώνει την κοινωνική συνοχή. Αντί της πολιτικής δημοκρατίας διχαστικές λογικές, εμφυλιοπολεμικό κλίμα, ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής.

Όσο για τις διαρθρωτικές αλλαγές χειραγώγηση του κράτους, περιφρόνηση των θεσμών, ακύρωση της αυτονομίας των συνταγματικών εξουσιών σε κλίμα διαρκούς θεσμικής εκτροπής. Και άλλη μια χαμένη ευκαιρία ουσιαστικής και αναγκαίας συνταγματικής αναθεώρησης. Η μόνη θεσμική αλλαγή είναι η παράδοση στους ξένους της δημόσιας περιουσίας του τόπου.

Τι σχέση έχουν αυτές οι πρακτικές με τις πραγματικές προοδευτικές ανατροπές και μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη σήμερα η χώρα; Αλλαγές που απαιτούν ευρύτερες εθνικές και κοινωνικές συναινέσεις, που προϋποθέτουν μια δημοκρατική επανάσταση στους θεσμούς και το κράτος, που επιβάλλουν η Ελληνική Δημοκρατία να μπει με σίγουρα βήματα σε νέα εποχή; Απολύτως καμία. Με τον ΣΥΡΙΖΑ μας χωρίζει η Δημοκρατία ως αυτοσκοπός και αυταξία.

Μετά απ’ όλα όσα ζήσαμε τα τελευταία χρόνια το να προσκαλεί ο Α. Τσίπρας σε «Προοδευτική Συμμαχία» και να την προσάψει μάλιστα στον τίτλο του κόμματος του είναι τουλάχιστον οξύμωρο και τραγελαφικό

Στον τόπο μας ο προοδευτικός δημοκρατικός χώρος που εκτείνεται από την καθεστωτική δεξιά έως την κομμουνιστική αριστερά ήταν, είναι και θα είναι πλειοψηφικός. Οι προοδευτικοί πολίτες ανεξάρτητα από τις τελευταίες κομματικές τους επιλογές βρίσκονται παντού. Και σε μεγάλη πλειοψηφία βρέθηκαν συγκυριακά και όχι αδικαιολόγητα στη βάση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ή της αποχής. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία επίσης συνειδητοποιούν στην πράξη ότι η ηγετική ομάδα που κυβερνά δεν έχει σχέση με τις επιλογές και τους στόχους ενός πραγματικά προοδευτικού κινήματος. Με αυτούς τους πολίτες πρέπει να συναντηθεί ξανά το Κίνημα Αλλαγής στην τελική ευθεία προς τις εκλογές. Σ’ αυτούς οφείλουμε να απευθύνουμε ανοιχτή πρόσκληση για αφύπνιση και πολιτική ανατροπή. Και στη δική τους ετυμηγορία να στηριχτεί η μετεκλογική πραγματικά προοδευτική διακυβέρνηση. Που μακριά από λαϊκισμούς θα γράψει νέα σελίδα αξιοπρέπειας και ευημερίας για την Ελλάδα και τους Έλληνες.