ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2007

                        Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άκουσα με προσοχή τον Πρωθυπουργό, με νωπή και σεβαστή τη λαϊκή ετυμηγορία που του ανανέωσε την εντολή. Ομολογώ ότι θλίβομαι. Στον ίδιο δρόμο, με τα ίδια λόγια, με τις ίδιες φράσεις, με τις ίδιες λέξεις, απουσιάζουν ίσως σκόπιμα, μόνο δυο κρίσιμες επιλογές. Η νέα διακυβέρνηση που έπαψε εδώ και καιρό να είναι νέα, η επανίδρυση του κράτους που κατέρρευσε μαζί με την πύρινη λαίλαπα.

                        Ακόμη χειρότερο όμως, και αυτό είναι δυστύχημα για τη χώρα, απουσιάζει παντελώς η εποχή μας. Απουσιάζουν οι ανάγκες της. Μόνο λίγες και τετριμμένες λέξεις για ένα κόσμο που αλλάζει ραγδαία σε μια χώρα που αλλάζει δραματικά εποχή. Και είναι κρίμα, γιατί αν πριν από τέσσερα χρόνια ο Πρωθυπουργός είχε να πει λίγα για την εποχή, μετά από τέσσερα χρόνια μαθητείας στον πρώτο ρόλο του οδηγητή της χώρας, δεν κατάφερε και αυτή τη φορά να καταλάβει αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.

                        Ξέρετε κύριοι συνάδελφοι, αυτός ο τόπος πορεύεται μέσα από ιστορικούς κύκλους που στο τέλος τους, ανεξάρτητα εάν είναι κύκλος προόδου ή ευημερίας και ο κύκλος της μεταπολίτευσης ήταν πράγματι ένας κύκλος προόδου, κλείνουμε μια εθνική τραγωδία. Το 1897, η Μικρασιατική Καταστροφή, ο Εμφύλιος, Κυπριακή τραγωδία, έκλεισαν ιστορικούς κύκλους.

                        Η συμφορά του καλοκαιριού που αποδυνάμωσε τη χώρα προοπτικά, που ξοδεύει μεγάλο μέρος του πλούτου, της περιουσίας μας, του συγκριτικού μας πλεονεκτήματος, υποθηκεύοντας τη δυνατότητά της να υπάρξει στον κόσμο και να αναπτυχθεί, αυτή ακριβώς η συμφορά, βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα κράτος που δεν αναπληρώνει τους μηχανισμούς αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας, που δεν προστατεύει τις τοπικές κοινωνίες.

                        Τι ακούσαμε από τον Πρωθυπουργό; Όχι μόνο δεν ακούσαμε ποιο όραμα καθοδηγεί την ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά ακόμη χειρότερα, δεν βρήκε να πει λίγες λέξεις ποιος προϋπολογισμός, ποια δομή κυβερνητική καινούργια, ποιο κράτος θα προστατεύσει τους πολίτες, θα θεωρεί καθήκον του να μη χάνουν τη ζωή τους, θα δώσει αξία στο βιό τους; Ποιο κράτος είναι αυτό που υποτίθεται ότι η Ν.Δ. θα είχε επανιδρύσει τα προηγούμενα χρόνια;

                        Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ζούμε την άνιση κατανομή των βαρών και του πλούτου. Ο πολίτης νοιώθει μόνος και αδύναμος απέναντι σε κάθε λογής συμφέροντα. Νοιώθει έρμαιο απέναντι στην ασύδοτη αγορά. Νοιώθει αιχμάλωτος σε μια οικονομία με πήλινα πόδια, μια χώρα φτηνής εργασίας και ακριβής αγοράς.

                        Νοιώθει απατημένος γιατί του μιλούν για δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία, όταν η εκπαίδευση και η περίθαλψή του στοιχίζουν πανάκριβα. Τι ακούσαμε από τον κ. Πρωθυπουργό; Καμία καινούργια άποψη. Καμία ανατροπή απ’ αυτές που απαιτούνται. Μια σοσιαλδημοκρατική ρητορεία, κενή περιεχομένου, από μια κυβέρνηση με δεξιά πρακτική όλα αυτά τα χρόνια.

                        Είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο ούτε η νέα διακυβέρνηση, ούτε η επανίδρυση του κράτους ήταν στη σημερινή του παρουσία των προγραμματικών δηλώσεων.

                        Το κυριότερο απ’ όλα όμως είναι ότι ζούμε την πολιτική ως απαξιωμένη διαδικασία. Ζούμε σε μια κοινωνία, σε μια δημοκρατία, που τους θεσμούς της δεν τους ολοκληρώνουμε. Που τους κανόνες της δεν τους εγγυόμαστε, που τους νόμους της, το χειρότερο, δεν τους εφαρμόζουμε. Που τις μεταρρυθμίσεις που επαγγελλόμαστε, κατά κανόνα,  είναι ψευδεπίγραφες.

                        Τους τοπικισμούς που παραλύουν κάθε δυνατότητα απόφασης να μην τους αντιμετωπίζουμε. Και την αγορά που λειτουργεί με δυο μέτρα και δυο σταθμά που το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, καθημερινά στον μικρό, στον ασήμαντο, από άποψη οικονομικής δύναμης, αλλά πολύ σημαντικό για τον πλούτο που μπορεί να αντέξει, που να μπορεί να δώσει στη χώρα προοπτική, τον πολίτη, τον αντιμετωπίζουμε σαν δεύτερης κατηγορίας.

                        Τι ακούσαμε από τον κ. Πρωθυπουργό; Θα συνεχίσει να κυβερνά, όπως πρώτα. Με το ίδιο μοντέλο. Εγώ θα ρωτήσω: με την ίδια σεμνότητα και ταπεινότητα; Με την ίδια αυτάρκεια και αλαζονεία; Με την ίδια ευάρεστη αίσθηση των πραγμάτων ότι οδηγεί τη χώρα μπροστά, όταν η χώρα δεν έχει κάνει ουσιώδη βήματα προόδου, αντίθετα κάνει βήματα στασιμότητας και οπισθοχώρησης;

                        Είναι κρίμα, γιατί κύριοι της Ν.Δ. κοιτάτε με αυτάρκεια και αυταρέσκεια τη συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ, αντί να κοιτάτε την δική σας συρρίκνωση. Όχι μόνο την εκλογική, αλλά κυρίως την ιδεολογική, την προγραμματική, την πολιτική.

                        Και θέλω να σας πω, ότι σε λίγο χρόνο, μόλις 3,5 χρόνια, χάσατε πάρα πολλά απ’ αυτά που ο λαός εναπόθεσε σε εσάς. Και πως απαντάτε σε αυτή τη συρρίκνωση; Με ένα τρόπο τεχνητό και πρόσκαιρο. Να ενισχύσετε το πρώτο κόμμα στις μεθεπόμενες εκλογές. Αυτή είναι η μόνη καινούργια ιδέα που άκουσα από τον κ. Πρωθυπουργό.

                        Σας διαβεβαιώ ότι δουλεύετε για μας. Σας διαβεβαιώ ότι δουλεύετε για μας, γιατί έτσι κι αλλιώς, από τις επόμενες, το ΠΑΣΟΚ θα είναι στη κυβέρνηση. Αντί λοιπόν να φέρετε μια ριζοσπαστική πρόταση που να καταστήσει το πολιτικό σύστημα καινούργιο, αυτόνομο, αντιπροσωπευτικό, δίκαιο, δυνατό για να ανεβάσετε την πολιτική στο βάθρο της, συνεχίζετε την ίδια πολιτική της παρακμής.

                        Παρακολούθησα με πολύ προσοχή τις τοποθετήσεις της κυρίας Παπαρήγα και του κ. Αλαβάνου. Είτε καταδικάζοντας συλλήβδην το ΠΑΣΟΚ ως συντηρητικό, είτε προσδοκώντας οφέλη διαχωρίζοντας τις δικές μας δυνάμεις με την ορολογία που άκουσα για χθες πρώτη φορά της προωθημένης σοσιαλιστικής συνιστώσας.

                        Στο όνομα της αντιπαράθεσης στον δικομματισμό μένουν θεατές της ανατροπής των κατακτήσεων που ήδη όχι μόνο από το εκλογικό σύστημα, αλλά και με όλες τις προγραμματικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού, πάνε το προοδευτικό κίνημα πολύ πιο πίσω.

                        Αντί να ανοίξουμε διαύλους επικοινωνίας, αντί να σχεδιάσουμε ένα σχέδιο ριζοσπαστικής και δημοκρατικής αριστεράς που βάζει μπροστά την κοινωνία, που προτείνει τις ουσιαστικές ανατροπές που πρέπει να γίνουν, διαμοιράζονται τα ιμάτιά της και είναι κόλαφος για το προοδευτικό κίνημα της χώρας που είναι πλειοψηφικό και μετά απ’ αυτές τις εκλογές, όπως έδειξαν τα αποτελέσματα, η αριστερά να αυτοπεριορίζεται αυτάρεσκα στην αύξηση των ποσοστών της στα δυο μικρότερα κόμματά της.

                        Περίμεναν εδώ ένα διχασμένο, διασπασμένο και σπαρασσόμενο ΠΑΣΟΚ. Δεν θα σας κάνουμε τη χάρη. Δεν θα επαληθεύσουμε τις προσδοκίες σας. Από τον Πρόεδρο του Κινήματος που χθες συγκροτημένα και μεθοδικά αντιπαρατέθηκε στις προγραμματικές δηλώσεις, απ’ όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μίλησαν, ασφαλώς θα αντιληφθήκατε ότι υπάρχει μια άλλη εικόνα, μια εικόνα που στις επόμενες εβδομάδες θα ανοίξει ένα μεγάλο δρόμο προς τα μπρος, μια καινούργια νικηφόρα στρατηγική.

                        Και τελειώνοντας, τι θα πούμε στους νέους ανθρώπους, σ’ αυτή τη Βουλή που ξεκίνησε τις διαδικασίες της; Αυτό είναι το ερώτημα. Πώς θα ατενίσουμε τη νέα γενιά στα μάτια, πώς θα τις μιλήσουμε με τη γλώσσα  της αλήθειας, γιατί όπως κάθε ιστορικός κύκλος, αν θέλει να πάει προοδευτικά, στην ατμομηχανή του έχει πάντα τη νέα γενιά, για τη νέα γενιά αυτή η κυβέρνηση δεν λέει απολύτως τίποτα, γι΄ αυτό και η ίδια δεν έχει μέλλον.

                        Σας ευχαριστώ.