”Ψήφος Αποδήμων: Εθνικό χρέος να αποφασίσουμε τώρα.” – Άρθρο στα ΝΕΑ

Το πρόβλημα αυτό καθ’ αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της υποκριτικής στάσης που διαπερνά το σύνολο του πολιτικού μας συστήματος. Επί δεκαετίες αρνείται να το αντιμετωπίσει επιστρατεύοντας τεχνικές και άλλες δυσχέρειες και υπονοώντας στο βάθος το πολιτικό κομματικό κόστος που και σήμερα πρυτανεύει στη στάση ορισμένων κομμάτων. Και αν μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι μέχρι το 2001 υπήρχαν ανυπέρβλητες δυσκολίες, από το 2001 και μετά υπήρξε συνειδητή άρνηση όλων των κυβερνήσεων να θεσπίσουν τη λεγόμενη «ψήφο των αποδήμων». Γιατί το 2001 καταργήθηκαν οι εκλογικοί κατάλογοι, αντικαταστάθηκαν από τα δημοτολόγια και θεσπίστηκε με την συνταγματική αναθεώρηση η «επιστολική ψήφος». Αλλαγές σημαντικές που καθιστούσαν αυτόχρημα τη δυνατότητα όχι απλώς πιο εύκολη αλλά προδήλως εφικτή. Αυτά για το παρελθόν και τις κυβερνήσεις δυο δεκαετιών σχεδόν.

Η πρόταση των τεσσάρων αρχών – επιλογών που κατέθεσε το Κίνημα Αλλαγής και η Φ. Γεννηματά, νομίζω ότι αποτελεί το αναγκαίο πλαίσιο για μια ανυπόκριτη και καθαρή λύση και κυρίως εφικτή και άμεσα εκτελεστή. Που στηρίζεται αυτή η πρόταση και γιατί:

1. Το πεδίο εφαρμογής δεν αφορά μόνο τους Έλληνες κατοίκους του εξωτερικού αλλά όλους τους Έλληνες που βρίσκονται εκτός επικράτειας και θέλουν να ψηφίσουν στις εθνικές εκλογές.

2. Στηρίζεται στην αρχή ότι κάθε Έλληνας πολίτης που είναι γραμμένος στα δημοτολόγια έχει το δικαίωμα να επιλέξει με τη ψήφο του την Κυβέρνηση και τη Βουλή της πατρίδας του. Ανεξαίρετα και σε συνθήκες ισοτιμίας. Και ο κάτοικος του εξωτερικού και ο πολίτης που προσωρινά βρίσκεται έξω από την επικράτεια για εργασία, σπουδές, ακόμη και για λίγες εβδομάδες.

3. Η ψήφος των Ελλήνων πολιτών δεν μπορεί να χωρίζεται σε κατηγορίες γιατί συνιστά αυτονόητη παραβίαση του συντάγματος. Προσμετρόνται με τον ίδιο τρόπο στο τελικό αποτέλεσμα. Κάθε απόπειρα να αποσπαστεί η ψήφος τους από το σώμα που εκλέγει τη Κυβέρνηση και τη Βουλή, αλλοιώνει το νόημα των εθνικών εκλογών και χωρίζει ανεπίτρεπτα τους πολίτες σε δυο κατηγορίες.

4. Οι Έλληνες κάτοικοι του εξωτερικού πρέπει να έχουν το δικαίωμα εκπροσώπησης στην ελληνική Βουλή που σημαίνει ότι μπορούν τα κόμματα να συμπεριλάβουν στα ψηφοδέλτια τους άτομα που εκπροσωπούν τους απόδημους Έλληνες.

5. Η ψήφος των εκτός επικρατείας Ελλήνων πολιτών δεν μπορεί να επηρεάζει τη σειρά εκλογής των βουλευτών στις στενές εκλογικές περιφέρειες γιατί αυτή καθ’ αυτή η έννοια της σταυροδότησης είναι συνυφασμένη με την καθημερινή δράση και λειτουργία του βουλευτή ως εκπροσώπου της εκλογικής του περιφέρειας.

Αυτές οι αρχές μπορούν να εφαρμοστούν με απλό και κατανοητό τρόπο εάν η εκλογή γίνει μέσα από ειδικούς καταλόγους – όπως των ετεροδημοτών – που διαμορφώνονται έγκαιρα. Η ψηφοφορία να γίνεται μόνο με επιστολική ψήφο και οι εκπρόσωποι των αποδήμων περιλαμβάνονται σε λίστα επικρατείας των κομμάτων. Κατά τη γνώμη μου η ταυτόχρονη εκλογή σε κατά τόπους προξενεία με την παρουσία αναρίθμητων εφορευτικών επιτροπών δεν διασφαλίζει το αδιάβλητο των εκλογών και περιπλέκει τις διαδικασίες.

Θεωρώ εθνική μας υποχρέωση η σημερινή Βουλή να αποφασίσει επιτέλους όχι απλά με την αναγκαία πλειοψηφία των 200 (αλλιώς δεν υπάρχει νόμος κατά το σύνταγμα) αλλά αν είναι δυνατόν με ομοφωνία για ένα τόσο κρίσιμο εθνικό θέμα που θα ενδυναμώσει την ενότητα των απανταχού Ελλήνων και θα ενισχύσει αποφασιστικά τη δυναμική της χώρας. Είναι το στοιχειώδες δημοκρατικό μας καθήκον.