Συνέντευξη στην εφημερίδα ”Μακεδονία της Κυριακής”

Κύριε Σκανδαλίδη η κυβέρνηση υποστηρίζει πως συμφωνία και διευθέτηση χρέους πηγαίνουν μαζί και πως μετά τις 22 Μαίου ίσως να υπάρξει και δοκιμαστική έξοδος στις αγορές. Εσείς μιλάτε για 4ο διαρκές μνημόνιο. Δεν υπάρχει τίποτα καλό σ’ αυτή τη συμφωνία; Δεν θα ψηφίσετε ούτε τα αντίμετρα;

Η συμφωνία αυτή καθ’ αυτή είναι απαράδεκτη πρώτα γιατί φορτώνει τις συντάξεις και τη φορολογική επιβάρυνση των χαμηλών στρωμάτων με 3,6 δις. Έπειτα γιατί ουσιαστικά επιβάλλει νέο μνημόνιο χωρίς ίχνος χρηματοδότησης για τα χρόνια μετά τη λήξη του σημερινού. Και τέλος γιατί χωρίς να υπάρχει ουσιαστική αναδιάρθρωση του χρέους επιχειρεί να δεσμεύσει και τις επόμενες κυβερνήσεις με τρόπο απαράδεκτο. Όσο για τα αντίμετρα πρόκειται για ασπιρίνες που ούτε καν ανακούφιση δεν προσφέρουν, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα. Είναι προφανής η αρνητική μας στάση.

Ωστόσο με τη συμφωνία η κυβέρνηση φαίνεται να κερδίζει χρόνο. Τι πρέπει να αλλάξει στην δική σας στρατηγική ακόμα και έναντι των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, ιδίως της ΝΔ που φαίνεται να καρπώνεται όλη τη δυσαρέσκεια των πολιτών…

Το πολιτικό σκηνικό δείχνει μια Κυβέρνηση που συνεχώς αγοράζει χρόνο αλλά δραματοποιεί τη θέση της και δεν της βγαίνει τίποτα και μια ΝΔ που συνεχώς ζητά εκλογές και τις βλέπει να απομακρύνονται. Η πρώτη μοιάζει με αυτή που περιμένοντας την εξ ουρανού βοήθεια απολαμβάνει τους καρπούς της εξουσίας όσο μπορεί περισσότερο. Όσο για τον κ. Μητσοτάκη μοιάζει με το δρομέα μικρών αποστάσεων που όσο το τέρμα τους απομακρύνεται τόσο μειώνεται η αίσθηση της αυτάρκειας. Εμείς στη βασική μας στρατηγική παραμένουμε σταθεροί. Αυτόνομος πόλος, εθνική γραμμή, εθνική συνεννόηση, όλοι μαζί μπορούμε να βρούμε με ένα νέο δρόμο που τον επεξεργαζόμαστε και θα ζητήσουμε από το λαό όποτε γίνουν εκλογές να τον επικυρώσει.

Επειδή έχει μία ιδιαίτερη σημασία για τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα, την κόντρα Σαββίδη – Μητσοτάκη με αναφορές περί διαπλοκής ή ακόμα και για… πέτσινα γκολ του ΠΑΟΚ, πως τα είδατε;

Μου ζητάτε να συμβάλλω στην ποδοσφαιροποιηση της πολιτικής ζωής που σηματοδοτούν μεταφορικά και κυριολεκτικά οι κύριοι Τσίπρας και Μητσοτάκης. Να συνδέσω τον αθλητισμό με τη διαπλοκή, τα οικονομικά συμφέροντα και τις πολιτικές φιλοδοξίες. Επειδή είμαι ένας πραγματικός φίλαθλος το αρνούμαι. Η Δημοκρατία διαθέτει και θεσμούς και νόμους και διαδικασίες που μπορούν να οριοθετούν και να ξεκαθαρίζουν τις σχέσεις σε καθεστώς διαφάνειας. Όλα όσα ζούμε αυτόν τον καιρό μέσα και έξω από τα γήπεδα απεικονίζουν την κρίση και τη παρακμή που βιώνει ο τόπος και την συνεχιζόμενη έλλειψη βούλησης του πολιτικού κόσμου να επιβάλλει την άτεγκτη εφαρμογή των νόμων και την απρόσκοπτη λειτουργία των θεσμών. Κι αυτό ομολογώ, δεν είναι μόνο τωρινό φαινόμενο. Χρόνια κρατά αυτή η κολόνια.

Κάποιοι επιμένουν και ζητούν στην παρούσα φάση ο χώρος να προχωρήσει σε ιδρυτικό συνέδριο ενιαίου κόμματος της κεντροαριστεράς. Η κ. Γεννηματα απάντησε με έκτακτο συνέδριο. Όλη αυτή η «ανακατωσούρα» δεν θα μπορούσε να λήξει με μία ψηφοφορία στην ΚΠΕ ενώ σήμερα τροφοδοτεί την εσωστρέφεια;

Τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες ασφαλώς μας στεναχωρούν και μας θλίβουν κυρίως γιατί βρίσκουν την ευκαιρία όσοι θέλουν να ξεμπερδεύουν με το χώρο μας να μας καθηλώνουν. Είναι παθογένεια του ΠΑΣΟΚ της κρίσης και έρχεται από πολλά χρόνια πριν. Ας κλείσουμε επί τέλους τους λογαριασμούς του χθες και να προχωρήσουμε μπροστά. Η νέα ενότητά μας πάνω στην καινούργια πρόταση θα οικοδομηθεί κι αυ΄το απαιτεί ένα πραγματικά νέο φορέα. Αυτό απαιτεί η λαϊκή βάση που παρ’ όλα αυτά συσπειρώνεται κι αυτό είναι το χρέος όλων μας.

Που αποδίδετε όλες αυτές τις διαφωνίες και διαφοροποιήσεις είτε από την πλευρά του κ. Βενιζέλου είτε εκ μέρους των κ.κ. Ανδρουλακη και Ξεκαλάκη; Είναι θέμα στρατηγικής και μετεκλογικών συνεργασιών ή απλά πρόκειται για προσωπικές φιλοδοξίες και αρχηγισμούς;

Κοιτάξτε. Δεν υποβαθμίζω πολιτικές διαφορές ή διαφωνίες, ούτε εξοβελίζω τις διαφορετικές απόψεις που υπήρχαν και θα υπάρχουν, στο χώρο. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την προοπτική και τη μετεξέλιξή του. Λέω όμως με παρρησία ότι πάντα υπάρχει ο τρόπος μέσα από τον ανοιχτό και γόνιμο διάλογο και τη λειτουργία των οργάνων να βγαίνουμε πιο δυνατοί και να προχωρούμε μπροστά. Το ίδιο πιστεύω ότι θα γίνει και τώρα.

Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, βάσει και των εξελίξεων στην Γαλλία όπου οι σοσιαλιστές καταποντίζονται, δεν τα πάει και πολύ καλά. Φταίει ότι η δυσδιάκριτη διαχωριστική γραμμή από τους συντηρητικούς – νεοφιλελεύθερους ή πρόκειται για δικαίωση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης;

Όσο η σοσιαλδημοκρατία δεν υψώνει το δικό της ανάστημα το αδιέξοδο θα μεγαλώνει. Σήμερα κυριαρχεί η «μακρόν-μανία» η αίσθηση ότι με την παρουσία ενός μόνο προσώπου και το επικοινωνιακό του σχέδιο μια νέα ριζοσπαστική τομή σαρώνει τα κόμματα και αναδεικνύει το νέο ηγέτη. Μακάρι να είναι έτσι γιατί δεν ξεχνώ ότι άλλη μια «ευρωπαϊκή επανάσταση» θα ξεκινούσε με τον Ολάντ για να καταλήξει σε μια Ευρώπη που κάθε άλλο παρά υπηρετεί τα οράματα των προοδευτικών της ηγετών. Όσοι εκστασιαζόμαστε με την εισβολή του προσώπου που διαλύει τις συλλογικότητες ας περιμένουμε λίγο να δούμε αν πρόκειται πράγματι για ένα λαμπρό ηγέτη, που θα αλλάξει την Ευρώπη ή απλώς για ακόμη ένα προϊόν της κρίσης. Ο χρόνος θα δείξει.