Συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών

Είναι εφικτή η έξοδος της χώρας από τα Μνημόνια και την κρίση εντός του 2018 μετά την έγκριση της συμφωνίας για τη β αξιολόγηση και τη δρομολογούμενη διευθέτηση των μέτρων για το χρέος;

Αν, όπως φαίνεται από τις τελευταίες εξελίξεις ο Πρωθυπουργός έχει αποδεχθεί τις προτάσεις Σοϊμπλε η συζήτηση για το χρέος πάει για το δεύτερο εξάμηνο του ’18. Οπότε και η έξοδος της χώρας από τα μνημόνια δεν φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα. Εξ άλλου γνωρίζετε καλά ότι είτε το πείτε 4ο μνημόνιο είτε «επέκταση της σύμβασης χρηματοδοτικής διευκόλυνσης» η μνημονιακή συνταγή καλά κρατεί μέχρι το 2022. Για να μπορεί η χώρα δυναμικά να διεκδικήσει την αναθεώρηση της μόνο με δύναμη πυρός μια εθνική διαπραγματευτική ομάδα και ένα καθολικά υποστηριζόμενο πλαίσιο διαρθρωτικών αλλαγών γίνεται δυνατό.

Θα επιμείνω στο ζήτημα του χρέους. Μπορεί αυτό το θέμα να ενώσει κυβέρνηση και αντιπολίτευση;

Κρούετε «ανοιχτές θύρες» Ήδη με την επιστολή της μόλις εχθές η Φώφη Γεννηματά ζητά την θερμή υποστήριξη της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας για την αναδιάρθρωση του χρέους. Το ίδιο ακριβώς έκανε σε κάθε ταξίδι, με κάθε ευκαιρία. Όμως, αυτή η έμπρακτη στήριξη δεν πρέπει να παρεξηγηθεί καθώς απορρέει από αίσθηση ευθύνης και αποτελεί ανάγκη. Δεν απαλλάσσει την Κυβέρνηση από την αδιέξοδη και καταστροφική της πολιτική που φόρτωσε τόσα δις επιπλέον μέτρα στο λαό χωρίς ουσιαστικά να κερδίσει τίποτε. Με μόνο καθυστέρηση, βάθεμα της ύφεσης και διαρκή μετατόπιση στο άδηλο μέλλον της εξόδου της χώρας από την κρίση, δεν γίνεται να βγούμε από το τέλμα.

Πως θα δικαιολογήσει το κόμμα σας την καταψήφιση μέτρων όπως το επίδομα σε φτωχά παιδιά, η επιδότηση ενοικίου σε πολίτες που ζουν στην απόλυτη φτώχεια, η μείωση του ΕΝΦΙΑ και άλλα παρόμοια αντισταθμιστικά μέτρα;

Δεν νιώθω την ανάγκη να δικαιολογήσω τη στάση μας γιατί αυτός που παραπλανά το λαό και παίζει με την ανέχεια των λαϊκών στρωμάτων είναι η κυβέρνηση. Κι αυτό γιατί τα περιβόητα αντισταθμιστικά ή αντίμετρα είναι γραμμένα στην άμμο. Κανείς δεν εγγυάται το αν, πότε και το πώς θα εφαρμοστούν καθώς εξαρτάται από τις προϋποθέσεις που η κυβερνητική πολιτική πεισματικά αρνείται να υλοποιήσει. Δεν μπορεί να τάζεις ΄΄φύκια για μεταξωτές κορδέλες΄΄ για να περάσεις από την πίσω πόρτα πολλαπλάσιες περικοπές. Κι αυτό στο όνομα της υπόσχεσης του Πρωθυπουργού «ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα». Από το νόμο που ψήφισε η Βουλή και μόνο φορτώθηκαν άλλα 4,9δις νέα μέτρα.

Ποιος είναι ο στόχος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης για τις εκλογές; Είναι ρεαλιστική η διεκδίκηση της δεύτερης θέσης;

Από τη διαφαινόμενη εξέλιξη των πραγμάτων μπορεί να γίνει εφικτός ακόμη και αυτός ο στόχος. Εκείνο που έχει σημασία για μας είναι να επιτύχουμε όσο γίνεται περισσότερο την ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών. Θεωρούμε το διχαστικό δίπολο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ΝΔ αδιέξοδο. Μια ενδεχόμενη νέα κυριαρχία του θα απομακρύνει τη δυνατότητα της εφαρμογής μιας στρατηγικής εθνικής συνεννόησης που θα συσπειρώσει τη χώρα για να τη βγάλει με σίγουρα και αποφασιστικά βήματα από την κρίση.

Μετεκλογικά θα επιλέξετε την προοδευτική διακυβέρνηση ή τη συγκυβέρνηση και με τη ΝΔ για χάρη της εθνικής συνεννόησης; Ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε ότι ο δυνητικός σύμμαχος είναι η Αριστερά και ο αντίπαλος η δεξιά. Ισχύει σήμερα;

Είναι μονότονο να επαναλαμβάνεται συνεχώς το ερώτημα «με ποιους θα κυβερνήσετε» και να μας χρεώνουν συνεχώς την ευθύνη για το αν θα έχει κυβέρνηση η χώρα μετά τις εκλογές. Κατ’ αρχή πάνω σε ποιο πρόγραμμα, σε ποια εθνική γραμμή θα συγκροτηθεί μετεκλογικά μια κυβέρνηση. Έπειτα γιατί δεν έρχονται οι άλλοι στη γραμμή εθνικής συνεννόησης που υποστηρίζει η μεγάλη πλειοψηφία δημοσκοπικά. Γι’ αυτό πρέπει να κερδίσει την ανατροπή των συσχετισμών η δημοκρατική παράταξη. Για να καθορίσει τις εξελίξεις. Ο Ανδρέας Παπανδρέου του οποίου η κυβέρνηση του ‘ 81 ήταν πράγματι η πρώτη φορά αριστερά θα θεωρούσε τη σημερινή κυβερνητική σύμπραξη αριστερά; Δε το νομίζω.

Το ΠΑΣΟΚ, σαράντα τρία χρόνια μετά την ίδρυσή του, μήπως έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του; Θυμάμαι πάλι τον Ανδρέα Παπανδρέου που ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ αντί να συνεχίσει με την Ένωση Κέντρου

Προφανώς ζούμε στον αστερισμό μιας νέας εποχής. Η Ελλάδα είναι σε κρίσιμο σταυροδρόμι, η περιοχή αποσταθεροποιείται, η Ευρώπη βαλτώνει και εσωτερικά το πολιτικό σύστημα βυθισμένο στην κρίση αδυνατεί να δώσει τη νέα ώθηση που απαιτούν οι καιροί. Και όπως το ‘ 74 έτσι και σήμερα ο χώρος χρειάζεται ένα νέο ριζοσπαστικό προοδευτικό κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ, όμως, δεν είναι Ένωση Κέντρου. Έδειξε τεράστια αντοχή και δύναμη στο χρόνο. Και σήμερα στεγάζει σημαντικές αναγεννητικές δυνάμεις για να είναι ο εμβρυουλκός του νέου φορέα.

Ποια η προσωπική σας άποψη για τη μετεξέλιξη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης; Πρέπει να οδηγήσει σε νέο ενιαίο φορέα ή σε μια επανάληψη του σημερινού πολυκομματικού ομοσπονδιακού μοντέλου;

Έχω πει επανειλημμένα ότι τη μετεξέλιξη και την τύχη ενός τέτοιου Κινήματος όπως είναι το ΠΑΣΟΚ μόνο η βάση του μπορεί να αποφασίσει. Κανένας άλλος. Ούτε καν το Συνέδριο του. Όσο για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη αυτή τη στιγμή μόνο ως πολυκομματικός, πολυτασικός φορέας μπορεί να εκφραστεί. Χρειάζεται μια μόχλευση και συσπείρωση δυνάμεων γύρω από τη νέα εναλλακτική προοδευτική πρόταση, τη νέα αφήγηση για τη χώρα και τους στόχους της. Ήδη ξεκίνησε η όσμωση και στο Συνέδριο θα καθοριστούν τα επόμενα βήματα που εμπεριέχουν και την εκλογή του επικεφαλής από τη βάση και την οριστική μορφή που θα πάρει το σχήμα.