ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΚΩΣΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΣΤΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Θέλω από καρδιάς να ευχαριστήσω όλους εσάς για την υποδοχή που μου επιφυλάξατε. Να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον Πρόεδρο μας, τον Γιώργο Παπανδρέου, για την τιμή που μου κάνει να με επιλέξει για την Αθήνα, να μου ξαναδώσει τη χαρά να παλέψω μαζί σας από ένα καινούργιο μετερίζι, γνώριμο και αγαπημένο για μένα. Είναι η τρίτη εντολή.

Την πρώτη την πήρα από τον Ανδρέα Παπανδρέου πάλι για την Αθήνα στις εκλογές τους 1978, στη μεγάλη νίκη των δυνάμεων της προόδου και μου την ανανέωσε στην Κυβέρνηση του 1994. Τη δεύτερη την πήρα από τον Κώστα Σημίτη το φθινόπωρο του 2001 στο Υπουργείο Εσωτερικών. Και τώρα ξανά στο Δήμο Αθηναίων. Συνηθίζω να λέω ότι είμαι στρατιώτης. Στρατευμένος στις ιδέες μας και στις πρώτες γραμμές της μάχης. Στους ίδιους στόχους πάντα.

Επιστρέφω, λοιπόν, στο Δήμο Αθηναίων. Εδώ που ξεκίνησα τα πρώτα μου πολιτικά βήματα. Ως υπεύθυνος Τύπου του τελευταίου πραγματικού δημάρχου της Πρωτεύουσας, του Δημήτρη Μπέη. Τότε που με την ορμή της αλλαγής, το κίνημα της γειτονιάς, τις συνοικιακές επιτροπές, οραματιζόμαστε να αλλάξουμε την πόλη και τη ζωή μας βήμα με βήμα και δίναμε καθημερινές μάχες γι´ αυτό.

Πέρασαν είκοσι χαμένα χρόνια συντηρητικής κυριαρχίας στο Δήμο με μόνο, ίσως, μικρό διάλειμμα αυτό του Αντώνη Τρίτση. Είκοσι χρόνια στη διάρκεια των οποίων και ενώ η Πρωτεύουσα μετεξελισσόταν σε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή πόλη, με τις υποδομές της, τις μεγάλες παρεμβάσεις, τα αξεπέραστα έργα, ο Δήμος ξέφτιζε και η ζωή στη γειτονιά φτώχαινε. Έμειναν μόνο οι φιέστες, τα κάγκελα και τα σιντριβάνια να κρύβουν το πραγματικό της πρόσωπο.

Είναι αλήθεια ότι και σ´ αυτά τα χρόνια εμείς δώσαμε μάχες για να σταματήσουμε τον κατήφορο. Όλες με ψηλά το κεφάλι.

Με τη Μελίνα, με το Θόδωρο, με τη Μαρία, ακόμη και μ´ αυτούς που πρόσκαιρα βρέθηκαν έξω από το χαράκωμα αλλά μέσα στο στρατόπεδο το Δημήτρη και το Γιάννη.

Τώρα όλοι είναι παρόντες εδώ και με τη Μελίνα να οδηγεί αθέατη το δρόμο.

Για να έρθει η τελευταία μάχη με το Χρήστο Παπουτσή και την «Όμορφη Πόλη».

 Έναν σύντροφο που περπατήσαμε μαζί όλα τα χρόνια και πλούτισε το οπλοστάσιο της ανατροπής.

Σήμερα παίρνω τη σκυτάλη. Είμαι βέβαιος. Αυτή τη φορά θα τερματίσουμε πρώτοι.

Θα είμαστε και νικητές σε πείσμα αυτών που όλα τα μετρούν με στατιστικές και οιωνοσκοπίες.

Φιλοδοξία μου, φιλοδοξία μας, είναι να δώσουμε ξανά ζωή στη γειτονιά, να δώσουμε ταυτότητα στη συνοικία, να δώσουμε φως στις σκοτεινές γωνιές της πόλης, να ζεστάνουμε τις καρδιές των ανθρώπων, να φέρουμε ένα χαμόγελο στις νέες και τους νέους, να εγγυηθούμε ένα ασφαλές μέλλον. Και δεν μιλώ μόνο για τους κατοίκους. Μιλώ και για αυτούς που εργάζονται εδώ και για τους περαστικούς και τους επισκέπτες. Μιλώ για τους ανθρώπους. Γιατί αυτή η πόλη δεν είναι γεωγραφικός όρος, ούτε κλείνεται σε γεωγραφικά όρια. Είναι οικουμενική αξία, έχει ιστορική οντότητα και μακραίωνη διαδρομή. Είναι η μητρόπολη για τους Έλληνες και την Ελλάδα. Γιατί αυτή η πόλη γέννησε τον πολίτη, τον πολιτισμό, την πολιτική, εν τέλει την πολιτεία.

Φιλοδοξία μας είναι να γίνει Πολιτεία Ανθρώπου.

Χρειάζεται τώρα γι´ αυτό η μεγάλη ανατροπή. Μια πραγματική δημοκρατική ανατροπή. Μια εξέγερση.

Θα νικήσουμε.