Άρθρο στην εφημερίδα «Το ΒΗΜΑ της Κυριακής»

«Θα σπάσουμε τα αβγά;»

Είναι «ηλίου φαεινότερο» ότι η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα κριθεί κυρίως από τη δυνατότητα της να σπάσει το γόρδιο δεσμό που εξ αρχής έχουν συνάψει κράτος και αγορά υποτάσσοντας το δημόσιο συμφέρον στην κερδοσκοπία και τον παρασιτισμό. Πρώτιστο καθήκον μας είναι να εγκαθιδρύσουμε επι τέλους δημοκρατία με κανόνες για όλους και διαφάνεια παντού. Να επανακαθορίσουμε τις σχέσεις κράτους αγοράς και κοινωνίας επιβάλλοντας ρυθμιστικό πλαίσιο που θα τηρείται με απόλυτο σεβασμό από όλους.
Οφείλουμε από την πρώτη μέρα να εγγυηθούμε την απόλυτη πρωτοκαθεδρία του δημοσίου συμφέροντος. Και παράλληλα την προστασία, την αυτονομία και την απρόσκοπτη ανάπτυξη ενός ιδιωτικού τομέα που παράγει εισόδημα , πλούτο και θέσεις εργασίας, διασφαλίζει το κέρδος σε συνθήκες διαφάνειας και νομιμότητας, προστατεύει το περιβάλλον ως κοινή περιουσία. Αυτή η διπλή δέσμευση συνοδεύεται από πέντε πολύ συγκεκριμένες δημοκρατικές ανατροπές.

1ο Απέναντι στον αθέμιτο ανταγωνισμό, τη μεροληπτική εφαρμογή των νόμων, την ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία και την ασύδοτη εκμετάλλευση των ανθρώπινων και φυσικών πόρων να αποκαταστήσουμε αμέσως δημοκρατία στην αγορά, ίση πρόσβαση στην επιχειρηματικότητα, κοινωνικό έλεγχο της κοινωνικής δραστηριότητας.

2ο Απέναντι στην «αμαρτωλή σχέση» κράτους και αγοράς, όπου η δημόσια οικονομία τροφοδοτεί την παραοικονομία και καταργεί κάθε κοινωνική ανταποδοτικότητα των πόρων που επενδύονται να ορθώσουμε ένα σύστημα ορθολογικής, διαφανούς κοινωνικά ελεγχόμενης και ανταποδοτικής διαχείρισης πλούτου στη βάση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.

3ο Απέναντι στην αδιέξοδη πολιτική των εισπρακτικών ιδιωτικοποιήσεων και της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας όπου αντί να εξομαλύνει την αγορά και τον ανταγωνισμό τελικά πλήττει τον καταναλωτή και ενισχύει τα υπερκέρδη να αρθρώσουμε μια νέα αναπτυξιακή στρατηγική. Να συνδέσουμε σε ένα άρμα, σε μια ατμομηχανή της ανάπτυξης τις δημόσιες υποδομές και τους εθνικούς πυλώνες που παραμένουν στην κυριότητα του κράτους με την ελεγχόμενη αλλά ουσιαστική απελευθέρωση της αγοράς, τον υγιή ανταγωνισμό και την δημιουργική πρωτοβουλία των δυνάμεων της παραγωγής και της καινοτομίας.

4ο Απέναντι στην πολιτική των νομοθετικών παραθυρων, των μεταβατικών καταστάσεων, των πελατειακών πρακτικών και των μετέωρων βημάτων, να παραθέσουμε εξ αρχής το ολοκληρωμένο θεσμικό πλαίσιο που διασφαλίζει κοινωνία ίσων δυνατοτήτων και αξιοκρατικών επιλογών σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής οργάνωσης.

5ο Απέναντι στην αδιαφανή διαχείριση του δημόσιου χρήματος και τις χαριστικές, επιλεκτικές και έκνομες πολιτικές που υπηρετεί να εξασφαλίσουμε δημοσιότητα και διαφάνεια παντού, για κάθε οικονομική πράξη των φορέων της κρατικής και πολιτικής εξουσίας, ώστε και το τελευταίο ευρώ να τεθεί υπό κοινωνικό έλεγχο.

Παρόμοιες πολιτικές ανατρέπουν ριζικά το κράτος των κατεστημένων συμφερόντων, της ασύδοτης πλουτοκρατίας, της αμετακίνητης συντεχνίας, της αδάμαστης γραφειοκρατίας, της πελατειακής σχέσης. Με μια αναγκαία υπόμνηση: Ότι δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε με επιχειρηματίες που κερδοσκοπούν χωρίς να παράγουν, με εργαζόμενους που αμείβονται χωρίς να δουλεύουν, με παρασιτικές και αντιπαραγωγικές δυνάμεις τις οποίες μέχρι τώρα ακόμη κι εμείς ανεχθήκαμε αν δεν τις εκθρέψαμε κιόλας. Εδώ θα κριθούμε.
«Θα τα σπάσουμε τα αβγά;»