ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ; ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ! – Άρθρο στην εφημερίδα ”ΤΑ ΝΕΑ”

Εμβρόντητο το φιλοθεάμον κοινό παρακολουθεί την καταρρέουσα αλλά γαντζωμένη με νύχια και δόντια στην εξουσία Κυβέρνηση και αναρωτιέται: Υπάρχει στη χώρα Πρωθυπουργός;

Η απάντηση δυστυχώς για τη χώρα είναι ότι δεν υπάρχει και ότι αντ’ αυτού κυβερνά ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας. Αυτός που μόλις προχθές στο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών ανέτρεψε αυθαίρετα την πολιτική της Κυβέρνησης παραχωρώντας αθρόα βάσεις και αλλάζοντας το δόγμα της αμυντικής στρατηγικής ερήμην του Πρωθυπουργού. Και αντί να αποπεμφθεί ….απέπεμψε ο ίδιος τον Υπουργό των Εξωτερικών όταν ο Α. Τσίπρας τον εκλιπαρούσε να μη ρίξει την Κυβέρνησή του.

Ασφαλώς δεν γνωρίζουμε επακριβώς τι διαμείφθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο και αν το πάπλωμα της αντιπαράθεσης που οδήγησε σε παραίτηση τον Ν. Κοτζιά αφορούσε μόνο την εξωτερική πολιτική ή περιείχε και άλλα τινά που έχουν σχέση με τη διαχείριση της εξουσίας όπως φημολογείται. Είναι αδιάφορο

Το αποτέλεσμα της σύγκρουσης είναι έκδηλο. Στη μάχη ανάμεσα στην επίσημη γραμμή της Κυβέρνησης σε κρίσιμα εθνικά ζητήματα όπως είναι η Συμφωνία των Πρεσπών και η στρατηγική των συμμαχιών και του αμυντικού δόγματος και στην πλήρη ανατροπή τους κέρδισε κατά κράτος ο Π. Καμένος. Το συμπέρασμα είναι θλιβερό. Προφανώς η χώρα δεν έχει Πρωθυπουργό.

Και λοιπόν; Γιατί δεν παραιτείται και να προκηρύξει εκλογές; Γιατί απλούστατα η εξουσία και η μακροημέρευση της είναι δέλεαρ αξεπέραστο. Γιατί μπροστά της ωχριούν οι ιδέες της <<πρώτης φορά αριστεράς>>, η συνέπεια στη γραμμή ότι η Συμφωνία με τα Σκόπια είναι θρίαμβος, η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική είναι ακλόνητο δόγμα. Και έτσι το δράμα μιας δίγλωσσης επαμφοτερίζουσας, ασυντόνιστης και παραπαίουσας Κυβέρνησης που η εικόνα της προσβάλλει τη χώρα οδηγείται στο ακραίο του όριο.

Και το ερώτημα που μένει βασανιστικά , αναπάντητο είναι γιατί ο Α. Τσίπρας που ορκίζεται στη στρατηγικού τύπου συμμαχία με το συνέταιρο του αγνόησε επιδεικτικά την αντίδραση κορυφαίων στελεχών της Κυβέρνησης, της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του κόμματος του για όσα λέει και κυρίως πράττει αυτές τις μέρες ο Πρόεδρος των ΑΝΕΛ. Πήρε για αντάλλαγμα την έμμεση τουλάχιστο στήριξη του μακεδονικού στη Βουλή; Ή τον θέλγει η πρόσφατη φιλοαμερικάνικη του στροφή;Η ανάληψη από τον ίδιο του Υπ. Εξωτερικών δεν μπορεί να υποκαταστήσει ούτε στο ελάχιστο το τραυματισμένο του κύρος. Ούτε προφανώς ο λόγος που εξέπεμψε εχθές ,αποδεχόμενος την παραίτησή του, για τον Ν. Κοτζιά και την σταθερότητα στην πολιτική του.

Όποια και να είναι η απάντηση η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Και όπως συχνά μου αρέσει να υπενθυμίζω κάθε Κυβέρνηση θέλει να προγραμματίζει την εξάντληση της τετραετίας. Όμως σε καθεστώς αξεπέραστης κρίσης και ρευστών πολιτικών εξελίξεων δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τους σχεδιασμούς του Πρωθυπουργού ο χρόνος των εκλογών. Κάποιες στιγμές είναι μονόδρομος. Ασχέτως αν έπρεπε ήδη να έχουν γίνει, έστω και τώρα είναι επιτακτικό να προκηρυχθούν. Δεν πάει άλλο.