”Το εγχείρημα είναι βιώσιμο τώρα πιο πολύ από χτες” – Άρθρο Κώστα Σκανδαλίδη στα ΝΕΑ

Διαβάζοντας το άρθρο του Χρ. Χωμενίδη στο capital.gr για το ότι σήμερα μπορεί με εντελώς νέους όρους και προϋποθέσεις να σημάνει ξανά «Ώρα ΠΑΣΟΚ», καταλαβαίνει κανείς ότι αντανακλά ολοένα και περισσότερο ένα ευρέως κοινό αίσθημα του προοδευτικού κόσμου της χώρας. Του πολίτη που μετά την αποκαθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως μετά την αποτυχημένη και ηττημένη μετεξέλιξη του αντιλαμβάνεται το κενό. Ένα αίσθημα που ξεκίνησε από ένα υπόκωφο ψίθυρο για να μετατρέπεται σιγά – σιγά σε βουητό, το οποίο δεν απορρέει μόνο από τη νοσταλγία μιας εποχής ευημερίας, ούτε από το μετα-μοντέρνο αίτημα μιας νέας γενιάς. Απορρέει από τη βαθιά συναίσθηση της ιστορικής διαδρομής του χώρου.

Είναι ο κόσμος που αντιλαμβανόμενος τι συμβαίνει σήμερα, αναλογιζόμενος πια γιατί και πως αυτή η παράταξη πλήρωσε μόνη της το βαρύ τίμημα, αρχίζει να θυμάται, να κρίνει και να συγκρίνει. Έχει δίκιο ο Χωμενίδης. Δεν είναι μόνο αυτοί που αναλογίζονται πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν στο τιμόνι βρισκόταν ο οραματιστής ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ  ή ο χρήσιμος πρωθυπουργός που τον διαδέχτηκε. Δεν είναι μόνο αυτοί που πλήρωσαν και πληρώνουν τη κρίση και αναπολούν «το ΠΑΣΟΚ που θα τους σώσει». Είναι και αυτοί που αντιλαμβάνονται τις καταιγιστικές ανατροπές της εποχής, που απαιτούν νέες λύσεις, που διψούν για μια καινούργια γλώσσα, ένα άλλο  πολιτικό πολιτισμό, μια άλλη αντίληψη για τη δημοκρατία, ένα καινούργιο οξυγόνο στην πολιτική.

Και θα τα βρουν στο ΠΑΣΟΚ ή στο Κίνημα Αλλαγής; Θα με ρωτήσετε. Εδώ και πολλά χρόνια όταν ο πολιτικός φορέας ΠΑΣΟΚ βρισκόταν σε ραγδαία συρρίκνωση για να φτάσει στην εκλογική του ήττα είχα γράψει: «Το ΠΑΣΟΚ είναι Παντού και Πουθενά».

Πράγματι και σήμερα είναι Παντού. Παντού ως προγραμματική επεξεργασία, ως στελεχιακή υπεροπλία, ως τεχνοκρατική γνώση και ικανότητα διακυβέρνησης, ως αντιπολιτευτική αξιοπιστία. Το μαρτυρούν η ένδεια της συντηρητικής παράταξης, η απόπειρα λεηλασίας του χώρου από αυτούς που απεργάζονται την περιθωριοποίηση του,  η σύνθεση και η ποιότητα του πολιτικού προσωπικού που εκτείνεται στο σύνολο του πολιτικού δημοκρατικού τόξου. Την ίδια στιγμή αυτής της πολιτικής υπεροχής το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να ανασυγκροτήσει τη συλλογική του υπόσταση. Περιγράφει μόνον αυτό ένα ριζοσπαστικό δρόμο για μια αναγεννητική προσπάθεια αλλά δεν το  εμπιστεύονται ακόμη, ακόμη και αυτοί που ομολογούν πως τώρα είναι η ώρα του.

Οι μέρες και οι μήνες που ακολουθούν είναι κρίσιμοι όχι για μας, για τη χώρα. Το ΠΑΣΟΚ μέσα από το Κίνημα Αλλαγής επιχειρεί τη δική του μεταπολίτευση. Όσο η συντηρητική κυβέρνηση θα αποκαλύπτει το πραγματικό  της πρόσωπο και το αληθινό της μέτρο και η αξιωματική αντιπολίτευση θα πνίγεται στον αδιέξοδο λαϊκισμό της, εμείς διατηρούμε ανοιχτό το δρόμο για ένα άλμα μπροστά. Το εγχείρημα είναι βιώσιμο τώρα πιο πολύ από χτες. Τώρα είναι η Ώρα μας .