”Η Φώφη Γεννηματά και το Δικαίωμα στην Αξιοπρέπεια” – Άρθρο στα ΝΕΑ

Τώρα που καταλάγιασε η απέραντη συγκίνηση και η θλίψη, οι εξαιρετικοί επικήδειοι, ο πάνδημος αποχαιρετισμός, ας δούμε πιο νηφάλια από τα τόσα εύστοχα και αληθινά χαρακτηριστικά που επιδαψίλευσαν για την Φώφη Γεννηματά λόγοι και γραφίδες πιο είναι αυτό που της ταιριάζει περισσότερο. Ναι, αληθινά υπήρξε αλύγιστη αγωνίστρια, θαρραλέα με την πολύχρονη αρρώστια της, περήφανη για την γενιά και την οικογένεια της, καρτερική στην πολεμική πολιτική που δεχόταν, άξια μάνα, γυναίκα, πολιτικός. Όμως, πάνω από αυτά και μέσα σ’ αυτά το νήμα που συνέδεε όλες αυτές τις πολύτιμες αξίες ήταν το Ήθος και η Αξιοπρέπεια της.

Είναι αυτό που αναδύθηκε ξαφνικά και εντυπωσιακά αυτές τις δύσκολες μέρες τις τελευταίες του προσωπικού της δράματος. Λες και μέχρι τώρα η ζωή της ήταν κλεισμένη και προστατευμένη στο κάστρο της σιωπής και της εγκαρτέρησης. Είναι αυτό που προκάλεσε το αναπάντεχο σοκ και που ένωσε μαζί της όλες τις δυνάμεις πολιτικές και κοινωνικές του τόπου.

Πιστεύω ότι η αξιοπρέπεια για τη Φώφη Γεννηματά δεν είναι μόνο ο τρόπος και το ήθος με τα οποία αντιμετώπισε τα προβλήματα που εμφανίστηκαν από την αρχή στην οικογένεια της και την χτύπησαν από τα παιδικά της χρόνια. Δεν ήταν μόνο το ασήκωτο πρόβλημα που κουβαλούσε μέσα της και δε το διαπραγματευόταν ούτε με το ίδιο της το σπίτι. Δεν ήταν μόνο η σιωπή με την οποία υπέμενε πολιτικές και άλλες επιθέσεις ως δημόσιο πρόσωπο.

Ήταν κάτι πολύ περισσότερο, η βάση της συγκρότησης του χαρακτήρα της, η εσωτερική δύναμη της προσωπικότητάς της. Το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια δεν της χαρίστηκε από κανένα. Το διεκδίκησε και το κατέκτησε για τον εαυτό της. Το κατέκτησε με τη ζωή της. Και το διεκδίκησε για τους άλλους.

Διεκδικώντας αυτό το δικαίωμα σε όλη τη διαδρομή της υπήρξε ένας βαθιά προοδευτικός πολιτικός και άνθρωπος. Από όλες τις θέσεις που μετήλθε υπηρέτησε με απόλυτη προσήλωση αυτό το σύστημα αξιών. Η ευαισθησία της για τα κοινωνικά προβλήματα, για τις αδιανόητες ανισότητες, για το δίχτυ φροντίδας και προστασίας, η αλληλεγγύη της για όσους έχουν ανάγκη ήταν σήμα κατατεθέν της παρουσίας της.

Ήταν το ίδιο σύστημα αξιών που επέβαλε την προσήλωση της σε πολιτικές και πρακτικές που ενώνουν, που συνθέτουν τις διαφορετικές απόψεις, που υπερασπίζονται τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα, που ενισχύουν τους δημοκρατικούς θεσμούς. Η απέχθεια της στις διχαστικές λογικές, στις άκαιρες πολώσεις, στις πρακτικές που χωρίζουν αντί να ενώνουν το λαό κυριαρχούσε στον κάθε φορά θεσμικό της ρόλο. Ο κοινοβουλευτικός της λόγος ιδιαίτερα από τότε που ανέλαβε την ηγεσία του χώρου μας λόγος πατριωτικός, ενωτικός, προοδευτικός έδειχνε με επιμονή προς τα εμπρός, προσπαθούσε να κλείσει τις πληγές του χθες.

Υπηρέτησε με γενναιότητα και τόλμη την παράταξη μέσα στην οποία μεγάλωσε από μικρό παιδί και την οποία ανέλαβε να οδηγήσει στην κρισιμότερη στιγμή της πενηντάχρονης διαδρομής της. Τιμώντας την καταγωγή της δεν προέκρινε το εγώ απέναντι στο εμείς. Δεν δίστασε να πάρει πρωτοβουλίες και να κάνει τομές πάντοτε προσηλωμένη στο στόχο. Προσπάθησε να κλείσει κάθε ανοιχτό λογαριασμό με το παρελθόν. Να βγάλει στο προσκήνιο μια νέα γενιά. Να δει το χώρο μας ξανά αναγεννημένο και πρωταγωνιστή στη μάχη για την προκοπή του τόπου και του λαού. Το τελευταίο κεφάλαιο της ζωής της κάτω από το βάρος του δράματος που ζούσε το εξάντλησε κυριολεκτικά σ’ αυτό τον αγώνα. Και ήταν το τέλος της αυτό που άνοιξε το παράθυρο για να δούμε όλοι με άλλα μάτια την παρακαταθήκη της.

Την περιέγραψε εύγλωττα σε κάποια από τα τελευταία της λόγια : « Θα ήθελα να θυμούνται αυτά που έχω κάνει. Θα ήθελα να υπάρχει ο χώρος μας πιο δυνατός. Και θα ήθελα να μπορώ να κοιτάζω και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά και τους Έλληνες πολίτες στα μάτια, να κοιτάζω κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα και να ξέρω ότι αυτούς υπηρέτησα».

Ένα μάθημα Ήθους και Αξιοπρέπειας.