”Ο Ανδρέας, οι τιμητές και οι αρνητές του”- Άρθρο Κώστα Σκανδαλίδη στα ΝΕΑ

Η προσπάθεια του Αλ. Τσίπρα να ανασύρει στη μνήμη τον Ανδρέα Παπανδρέου επιχειρώντας προεκλογικά να οικειοποιηθεί συνθήματα, λέξεις και φράσεις, ακόμη και να μιμηθεί τη φωνή του προκειμένου να πείσει ότι είναι η συνέχεια του, μοιάζει με ιστορική καρικατούρα.

Αυτή η προσπάθεια αποτελεί συνέχεια και κορύφωση του εγχειρήματος μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα για να αντλήσει δυνάμεις από τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς. Ο Ανδρέας άφησε εποχή στα ευρωπαϊκά πράγματα και στην σοσιαλδημοκρατική παράταξη με την ηγετική του παρουσία και παρέμβαση. Όμως, ούτε η δομή και λειτουργία του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η ιδεολογικοπολιτική του ταυτότητα, ούτε κυρίως, η πολιτική του πρακτική προσιδιάζουν έστω με τις αξίες, τους στόχους και τα οράματα της σοσιαλδημοκρατίας. Πολύ περισσότερο μοιάζουν με την πρακτική της χειραγώγησης των θεσμών, την πολιτική δίωξη των αντιπάλων,  τις διχαστικές λογικές. Και είναι τόσο πρόσφατη η επιλογή να συνεργαστεί με την ακροδεξιά για να κυβερνήσει τη χώρα. Η επιστράτευση του Ανδρέα Παπανδρέου για να σώσει το εγχείρημα μοιάζει ιστορική παραφωνία αν δεν είναι ύβρις.

Η ΝΔ και οι ακραιφνείς κονδυλοφόροι και αναλυτές της έσπευσαν να παρέμβουν με δηλώσεις, αρθρογραφία και συνεντεύξεις για να  ενταφιάσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου δείχνοντας ότι ακόμη και σήμερα 27 χρόνια μετά ο ίσκιος του πέφτει βαρύς πάνω τους. Αρνούνται να αποδεχθούν το γεγονός ότι όλοι ξέχασαν τους δικούς τους ηγέτες και συζητούν μόνο για αυτόν. Αρνούνται, να κατανοήσουν γιατί παρά την αδιάλειπτη προσπάθεια να δυσφημήσουν την Κυβέρνηση της Αλλαγής, οι Έλληνες εξακολουθούν να τη θεωρούν την μακράν  καλύτερη Κυβέρνηση σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Αρνούνται να συνειδητοποιήσουν ότι παρά τις συνεχείς τους απόπειρες δεν ξεχνούν  την αποστασία, το ποιος έφερε τη χούντα, ποιος έστησε τη σκευωρία του ’89. Και προπαντός ότι αρνούνται να ξεχάσουν τις μέρες ευημερίας που έζησε ο τόπος και ο λαός με το ΠΑΣΟΚ.

Το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής τίμησε και τιμά τον ιδρυτή του. Διατηρεί ζωντανές τις αξίες και τις ιδέες που ενέπνευσε. Σε κάθε φάση της διαδρομής του προσαρμόστηκε στις αλλαγές που απαιτούσαν οι καιροί. Και δεν τόλμησε και επιστρατεύσει τσιτάτα, να επαναλάβει κλισέ ή να μιμηθεί τη φωνή και της κινήσεις του. Είτε το θέλουν, είτε όχι σε σημαντικά ζητήματα ο Ανδρέας είναι επίκαιρος και σύγχρονος. Είναι αυτά που τον καθιστούν διαχρονικά παρόντα. Πως για παράδειγμα μπορεί να συγκριθεί ο δημοκρατικός σχεδιασμός της ανάπτυξης με την αυθαίρετη και συγκεντρωτική κατανομή των πόρων. Ο κοινωνικός μισθός με βάση τις ολοκληρωμένες δομές του κοινωνικού κράτους με το κρεσέντο της επιδοματικής πολιτικής. Το αποκεντρωμένο κράτος με το συγκεντρωτισμό και την αυθαιρεσία του παράλυτου «επιτελικού κράτους».

Και κάτι τελευταίο. Επειδή, όπως όλοι ομολογούν, ο Ανδρέας ανήκει στο λαό και την ιστορία ας τον αφήσουν ήσυχο και οι αρνητές και οι τιμητές του. Και αυτοί που προσπαθούν μάταια να τον ενταφιάσουν και να τον εξοβελίσουν από τη μνήμη του λαού αγνοώντας ότι η ιστορία ούτε ξαναγράφεται, ούτε παραγράφεται. Και αυτοί που όψιμα γίνονται τιμητές του για να προσκομίσουν πρόσκαιρα προεκλογικά οφέλη αγνοώντας ότι η ιστορία κατά κανόνα επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα.