”Υποβολιμαία ερωτήματα και πολιτική απρέπεια” – Άρθρο Κώστα Σκανδαλίδη στα ΝΕΑ

Είναι φανερό ότι οι πολιτικές εξελίξεις κινούνται πάνω σε μια αμετακίνητη διελκυστίνδα. Υπάρχουν τα δυο «μεγάλα» κόμματα που θεωρούν παγιωμένους τους πολιτικούς συσχετισμούς ακόμη κι αν οι εκλογές βρίσκονται πολύ μακριά. Στο επίκεντρο αυτής της διελκυστίνδας βρίσκεται το Κίνημα Αλλαγής και τα εκλογικά σενάρια επιμένουν να διερευνούν προς τα που «κρυφοκοιτάζει». Και αναλόγως επιχειρούν με σταθερή συνέπεια να μας ρυμουλκήσουν.

Έτσι, σε κάθε θετική στάση μας σε πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ και τα ελεγχόμενα από αυτόν μέσα μαζικής ενημέρωσης ωρύονται για τον «ουραγό της Δεξιάς». Σε κάθε αρνητική στάση μας σε απαράδεκτες επιλογές, που προϊόντος του χρόνου πολλαπλασιάζονται, η ΝΔ μας ταυτίζει με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις  δήθεν κρυφές συναλλαγές μας. Αυτό γίνεται εδώ και χρόνια.

Τώρα τελευταία, επανέρχεται το ερώτημα με ποιόν θα συνεργαστούμε μετά τις εκλογές της απλής αναλογικής. Και η μεν ΝΔ δεν ερωτάται ποτέ αν θέλει να συνεργαστεί με οποιονδήποτε όταν ο Πρωθυπουργός δημόσια τάχθηκε υπέρ των διπλών εκλογών. Ο δε  ΣΥΡΙΖΑ διερωτάται τι θα κάνουμε αν έλθει… πρώτο κόμμα. Εν τω μεταξύ τόσο η ΝΔ που εξακολουθεί δημοσκοπικά να ηγεμονεύει αρχίζει να εμφανίζει ρωγμές και να αποκαλύπτει το πραγματικό νέο-δεξιό της πρόσωπο. Όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ που ολοένα και περισσότερο αδυνατεί να ασκήσει το ρόλο του ως αξιωματική αντιπολίτευση, με γλώσσα, ύφος και θέσεις που παραπέμπουν σε μια ξεπερασμένη και λαϊκίστική αριστερά.

Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιμένει σε ετοιμόρροπες γέφυρες εισπήδησης στο χώρο μας και εσχάτως καταφεύγει σε πρακτικές πολιτικής απρέπειας. Για τα πολιτικά ήθη της Μεταπολίτευσης και τους δημοκρατικούς κανόνες που κατοχύρωσε, πρόσωπα μπορούν να αλλάζουν κόμματα ή να προσχωρούν σε άλλα όταν αυτά διαλύονται. Είναι δικαίωμα τους και κρίνονται από την ιστορία και τις πράξεις τους. Πρακτικές ηγεσιών, όμως, που δεν σέβονται τη θεσμική οντότητα ενός κόμματος, τις εσωτερικές του διαδικασίες, τις συλλογικές του αποφάσεις με τρόπο κυνικό και απροκάλυπτο ξεπερνούν τα εσκαμμένα.  Το διέπραξε, ο Αλ . Τσίπρας.

Κατανοώ ότι για τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει και μεγάλη σημασία ότι το Κίνημα Αλλαγής επέλεξε το δρόμο της αυτόνομης στρατηγικής, της διαμόρφωσης της δικής της σοσιαλδημοκρατικής πρότασης για τη διακυβέρνηση της χώρας. Ότι αυτή η πρόταση είναι  ξένη τόσο προς τα ειωθότα της συντηρητικής παράταξης όσο και προς αυτά της λαϊκίστικης αριστεράς. Δεν έχει σημασία ότι μέχρι τώρα τις ομόφωνες αποφάσεις  που τεκμηριώνουν αυτή την πορεία κανείς μέσα στο Κίνημα Αλλαγής δεν τις αμφισβήτησε. Δεν έχει σημασία αν στις επόμενες εκλογές ο λαός μπορεί να μη ψηφίσει τις δήθεν αμετακίνητες σημερινές ισορροπίες. Ότι με τη ψήφο του μπορεί και την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ να καταδικάσει και να βγάλει το σημερινό Πρωθυπουργό από το κάδρο της έπαρσης και τη βεβαιότητα της αδιατάρακτης ηγεμονίας.

Αυτοί το βιολί τους. Είναι δικαίωμα τους. Τουλάχιστον ας σταματήσουν να διατυπώνουν υποβολιμαία ερωτήματα και κυρίως ας μην καταφεύγουν σε πράξεις μικρότητας και απρέπειας.