Άρθρο στην εφημερίδα ”Το Καρφί”

Η πρόταση της Φ. Γεννηματά να συγκλιθεί συμβούλιο αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την εθνική συνεννόηση στην αντιμετώπιση της μεταναστευτικής – προσφυγικής κρίσης ανταποκρίνεται σε μια επείγουσα ανάγκη. Η αποδοχή της πρότασης από τον Πρωθυπουργό είναι θετική έστω και την ύστατη ώρα. Η χώρα πρέπει να εξοπλιστεί για τις άμεσες και μεσοπρόθεσμες εξελίξεις με εθνική γραμμή.
Δυστυχώς, η μέχρι σήμερα κυβερνητική πολιτική μετατρέπει βαθμιαία το πρόβλημα διαχείρισης των μεταναστευτικών – προσφυγικών ροών σε πρόβλημα εθνικής κυριαρχίας και δημοκρατίας, συνεπικουρουμένη από την απαράδεκτη στάση ευρωπαϊκών χωρών και την αμηχανία και ατολμία των ευρωπαϊκών οργάνων και της ευρωπαϊκής ηγεσίας.

Οι εξελίξεις στο μέτωπο των εθνικών θεμάτων ως απόρροια της όξυνσης του προβλήματος είναι ανησυχητικές. Η κυβέρνηση υποτίμησε τις πάγιες αναθεωρητικές βλέψεις της Τουρκίας στο Αιγαίο κάθε φορά που διαταράσσεται το στάτους κβο. Με την ευκαιρία της νατοϊκής παρέμβασης – που η κυβέρνηση αποδέχτηκε χωρίς να ζητήσει – ανοίγει μια νέα χαραμάδα για κλιμάκωση των διεκδικήσεων και αναζήτηση νέων τετελεσμένων. Ήδη τέθηκε στο τραπέζι η απαίτηση της Άγκυρας να θεωρηθούν τα Δωδεκάνησα αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη ξεθάβοντας ένα θέμα από καιρό ξεπερασμένο. Παράλληλα η Τουρκία χωρίς καν να κουνήσει το χέρι της για να λύσει το πρόβλημα ως όφειλε από τις συμφωνίες που έχει υπογράψει, προσπορίζεται χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και είναι απορίας άξιο πως ενώ σε 24 χώρες συλλαμβάνει τον βομβιστή στο Σουλτάν Αχμέτ δεν μπορεί να διακρίνει τους ανάλγητους διακινητές – δουλεμπόρους. Στο βάθος του ορίζοντα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η συστηματική προσπάθεια της Τουρκίας να ενδυναμώσει τη θέση της ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη στην περιοχή με παρεμβάσεις σε κάθε κατεύθυνση στο Μεσανατολικό, στη σχέση με την Ρωσία και τη συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και σε ένα σημαντικό βαθμό το πετυχαίνει. Την ίδια στιγμή η χώρα μας εξαιτίας της κρίσης υποβαθμίζεται ως Ευρωπαίος Εταίρος και απομονώνεται στην ευρύτερη περιοχή. Δυστυχώς δεν έχουμε πυξίδα.

Παράλληλα η λειτουργική και θεσμική ανεπάρκεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης να παρέμβει έγκαιρα και η αποσχιστική στάση βόρειων γειτόνων μας και όχι μόνο, εκτός από τους κινδύνους αποδιάρθρωσης της Ένωσης που εγκυμονεί αναδεικνύουν μείζον πρόβλημα ασφάλειας των ευρωπαϊκών συνόρων. Το προσφυγικό απειλεί να διαλύσει την Ευρώπη στην πιο κρίσιμη φάση της πορείας ενοποίησης που βρίσκεται εδώ και καιρό σε τέλμα.

Από τη άλλη μεριά στο εσωτερικό της χώρας είναι προφανές ότι το πρόβλημα της διαχείρισης της προσφυγικής κρίσης σηματοδοτεί μια τεραστίων διαστάσεων ανθρωπιστική κρίση. Απέναντι στην οποία η στάση μας οφείλει χωρίς υποσημειώσεις να εκφράζει έναν σύγχρονο ουμανισμό. Η Ελλάδα οφείλει κάθε στιγμή έμπρακτα να εκφράζει την αλληλεγγύη της και να διαμορφώνει δικτυα προσπάθειας των ανθρώπων που ανοίγονται στη θάλασσα επιδιώκοντας να σωθούν στην Ευρώπη.

Η ευαισθησία αυτή δεν μπορεί, όμως, να υποκαταστήσει σε καμια περίπτωση την απουσία μιας συγκροτημένης και ιεραρχημένης κυβερνητικής πολιτικής. Από τη στιγμή που η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, η συντεταγμένη πολιτεία και το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του δεν διαθέτουν άμεση και αποτελεσματική λύση στην κλιμάκωση του φαινομένου δημιουργείται κενό εξουσίας που μεταφράζεται σε πρόβλημα Δημοκρατίας. Στην συνείδηση της πλειοψηφίας των πολιτών δεν εκφράζεται μόνο ως δυσαρέσκεια απέναντι απέναντι στη διαχειριστική ανεπάρκεια της Κυβέρνησης. Οδηγεί στην ουσιαστική απαξίωση συνολικά της πολιτικής. Εδώ βρίσκουν χώρο να αναπτυχθούν οι ακροδεξιές υστερίες, οι μισαλλόδοξοι φανατισμοί, οι ρατσιστικές και ξενοφοβικές ιδέες και συμπεριφορές που αποσταθεροποιούν το αναγκαίο εθνικό μέτωπο.

Δεν αρκεί απλώς να εμφανιζόμαστε ως τιμητές των ευρωπαϊκών αξιών και να εγκαλούμε δικαιολογημένα έστω τους ευρωπαϊκούς θεσμούς όπως έκανε ο Πρωθυπουργός στη Βουλή. Πρέπει παράλληλα η χώρα να διαθέτει άμεση και αποτελεσματική απάντηση στο χειρισμό της κρίσης και ολοκληρωμένη στρατηγική για τα επόμενα βήματα. Η Κυβέρνηση οφείλει έστω και τώρα να αναζητήσει την ουσιαστική συνεννόηση και να προχωρήσει στις αναγκαίες τομές και αλλαγές σε πολιτικές και πρακτικές που ως τώρα εξορκίζει με διάφορες ιδεοληψίες και εμμονές. Μόνο έτσι θα μπορούσε η συνάντηση υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο και να μη περιοριστεί σε μια ακόμη παράσταση δημοσίων σχέσεων. Και βέβαια, δεν μπορεί να συνεχιστεί μια εικόνα που δείχνει τον αρχιστράτηγο Υπ. Εθνικής Αμύνης να δίνει λύση σε οξυμένα προβλήματα και τον αρμόδιο υπουργό με όλη την δράση και την εμπειρία του στον χώρο να εξαντλεί τη δράση του στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και να επιδεικνύει άγνοια στις άλλες κρίσιμες όψεις του προβλήματος.

Η χώρα μπορεί να βρει έναν δρόμο και οι ανθρώπινες ζωές να προστατεύονται, και οι κάτοικοι των νησιών μας να μη διασύροντα, και το φαινόμενο να ελεγχθεί.

Πολιτική βούληση υπάρχει;