Άρθρο στην εφημερίδα ”Το Βήμα της Κυριακής”

Με τη ψήφο του ο λαός αποδοκίμασε την εναλλακτική πρόταση που του παρουσιάσαμε και το ΠΑΣΟΚ έχασε καθαρά τις εκλογές. Η  αναζήτηση των αιτιών αν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι ανάγεται κυρίως στον τρόπο που λειτουργήσαμε τα τελευταία χρόνια και η κύρια ευθύνη αφορά αυτή την περίοδο. Το ότι η ρίζα των προβλημάτων  βρίσκεται πιο παλιά είναι αναμφισβήτητο γεγονός. Όμως, ούτε το μοντέλο διαχείρισης του κόμματος αλλάξαμε ριζικά, ούτε η ανανέωση πέτυχε. Αντίθετα αποδυναμώθηκε κάθε συλλογικότητα ενώ η πολιτική μας δεν διαμόρφωσε τις αναγκαίες ρίξεις και ανατροπές που απαιτούσαν οι καιροί. Ένας πολιτικός λόγος, διάχυτος και όχι επικυρωμένος, βήμα μετέωρο σε θέματα κρίσιμα, πολιτικές προτεραιότητες χωρίς συνέχεια και συνοχή. Ο λαός δεν πίστεψε ότι μπορούσαμε να κυβερνήσουμε και παράλληλα δεν έβρισκε την καθαρή πρόταση και κατεύθυνση. Έτσι χάσαμε και μεσαία στρώματα αλλά και ριζοσπαστικές κοινωνικές δυνάμεις που δεν έβλεπαν ουσιώδης διαφορά με τη δεξιά.

Όλα αυτά οδηγούν σε μια κρίσιμη προϋπόθεση που αφορά την πορεία μας από εδώ και εμπρός. Να προταχθεί η πολιτική των προσώπων και το όραμα και οι νέες εθνικές προτεραιότητες των εσωκομματικών συσχετισμών, το σχέδιο της προσωπικής στρατηγικής. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι τώρα επικεντρωνόμαστε στο δίλημμα ποιος μπορεί να νικήσει ως πρόσωπο τον Κ. Καραμανλή κι όχι ποιος μπορεί και προς τα πού να οδηγήσει τη χώρα. Αυτό είναι το κεντρικό μήνυμα των διαδικασιών που ανοίξαμε. Θα αναλωθούμε σε μια πολιτική μονομαχιών και στρατοπέδων ή μια πολιτική σύνθεσης και ανατροπής που φέρνει ενωμένη την παράταξη πιο κοντά στην κοινωνία και τους πολίτες; Πρέπει κατά συνέπεια να πολιτικοποιήσουμε όσο γίνεται τις διαδικασίες εκλογής του Προέδρου και να ολοκληρώσουμε με το τακτικό Συνέδριο του χειμώνα ένα σχέδιο για τη χώρα και την παράταξη ώστε τα κομματικά όργανα που θα εκλεγούν να κρίνονται πάνω στην υλοποίηση του.

Γι’ αυτό από την πρώτη στιγμή ισχυρίζομαι ότι δεν μπορεί στον νέο Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και πολύ περισσότερο στους υποψήφιους αρχηγούς που φιλοδοξούν να ηγηθούν της μεγάλης δημοκρατικής και προοδευτικής  παράταξης να εκχωρηθεί «λευκή επιταγή».

Όλα αυτά σημαίνουν ανατροπή στο υπάρχον ΠΑΣΟΚ επαναφορά του συλλογικού στη λήψη των αποφάσεων, πραγματική αποκέντρωση κομματικής εξουσίας, ανοιχτό κόμμα αλλά και σύγχρονους θεσμούς που ανασυνθέτουν τη θρυμματισμένη σπονδυλική του στήλη. Και κυρίως όταν όλοι ορκιζόμαστε για την πολιτική αυτονομία της παράταξης οφείλουμε να ξεκινήσουμε από την πολιτική αυτονομία των στελεχών. Στελεχών που δεν αναζητούν άλλοθι σε σενάρια συνωμοσίας και εξωθεσμικών κέντρων  αλλά παλεύουν για τη θεσμική ανασυγκρότηση της δημοκρατίας και προασπίζουν την πολιτική. Που δεν αποτελούν πιόνια σε σημαδεμένο σκάκι, ούτε στρατεύματα προσωπικών συσχετισμών, ούτε υποταγμένες βουλήσεις σε προσωπικές επιδιώξεις. Η συνείδηση αυτής της ανάγκης θα  διευκολύνει και το ΠΑΣΟΚ να ξεπεράσει την ήττα και τη συνακόλουθη κρίση και οι διαδικασίες που ξεκινήσαμε να αποβούν λυτρωτικές και αναγεννητικές.