Ακούγοντας τις εισηγήσεις του Κόμματος της Πλειοψηφίας και της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και την επιστράτευση τόσων αριθμών, μου ήρθε στο μυαλό η παλιά ρήση «όταν οι αριθμοί ευημερούν, οι άνθρωποι δυστυχούν». Το λέω αυτό γιατί οι αριθμοί επιστρατεύονται για να αποδείξουν από τη μεριά της Ν.Δ. ότι ήρθε μια νέα εποχή στην Ελλάδα, ότι άλλαξε ριζικά η κατάσταση, ότι ανοίγει μια νέα σελίδα, μπαίνουμε σ’ έναν καινούργιο δρόμο. Ενώ, οι ίδιοι αριθμοί, όπως εξήγησε η Εισηγήτρια της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αποδεικνύουν ότι συνεχίζεται η ίδια πολιτική και, μάλιστα, ότι η κυβέρνηση με την εισήγηση της ουσιαστικά αλλάζει θέση σε ό,τι αφορά την προηγούμενη περίοδο και την πολιτική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Το λέω αυτό γιατί πιστεύω ότι άλλαξε μεν η κυβέρνηση, δεν άλλαξε, όμως, ούτε κατά κεραία η οικονομική πολιτική. Ο κρατικός προϋπολογισμός βαδίζει στα ίδια χνάρια, με την ίδια τακτική των υπεραισιόδοξων προβλέψεων, στις δεδομένες δεσμεύσεις της χώρας, στις οποίες κυριολεκτικά εγκλωβίζεται.