Άρθρα

Ο Κ. Μητσοτάκης εγκαινιάζοντας την ΔΕΘ προέβαλε κατά κόρον την εικόνα του τεχνοκράτη Πρωθυπουργού που πάνω και πέρα από ιδεολογίες, οράματα και μακρόπνοες επιλογές φέρνει πρακτικό αποτέλεσμα. Παράλληλα επανέλαβε ως κυβερνητικό πρόγραμμα για τον επόμενο χρόνο τις προεκλογικά υπεσχημένες παροχές προσπαθώντας να απωθήσει την ταυτότητα του συντηρητικού και ακραιφνούς δεξιού πολιτικού. Η ομιλία του αναλώθηκε ουσιαστικά στο πως θα φέρουμε επενδύσεις – ασφαλώς κρίσιμος και νευραλγικός όρος για την όποια ανάπτυξη, στο πως θα εφαρμοστεί με απόλυτη συνέπεια το πρόγραμμα στο οποίο δέσμευσε τη χώρα ο Α. Τσίπρας. Έδωσε, ομολογώ με πειστικό τρόπο, την εικόνα του καλού μαθητή που προσβλέπει στον καλό βαθμό από το δάσκαλο από τον οποίο αργότερα ευελπιστεί να πάρει μια συστατική επιστολή στη καλύτερη περίπτωση.

Συμπληρώνονται 45 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Και ως είθισται κάθε χρόνο στη σημαντική αυτή επέτειο για το Κίνημά μας όλοι ανακαλύπτουν ξανά την «3η Σεπτέμβρη». Εντρυφούν στις πηγές, ανάλογα με την πολιτική τους στάση κρίνουν την επίκαιρη ή τη μουσειακή της αξία, εκτιμούν τα καθέκαστα και τα επιγενόμενα, τις διαδρομές. Αλήθεια δεν προκαλεί εντύπωση ότι καμιά γενέθλια ημέρα άλλου κόμματος δεν γιορτάζεται, δεν προκαλεί τόσο συζήτηση και αντιπαραθέσεις, τόσες κρίσεις και επικρίσεις, δεν λογίζεται ως αξιοσημείωτο γεγονός;

Μια νέα σελίδα γράφεται στην πολιτική ζωή του τόπου από τις 7 Ιουλίου.

Στα ηνία βρίσκεται μια κυβέρνηση που παρά τον εκσυγχρονιστικό μανδύα του Πρωθυπουργού εκτυλίσσει από τα πρώτα της βήματα μια καταφανώς συντηρητική ατζέντα. Ήδη εγκαθίσταται σχέδιο διακυβέρνησης και αλλαγών στην αυτοδιοίκηση υπηρετώντας υπερσυγκεντρωτικές και κομματοκρατικές επιλογές. Την ίδια στιγμή, στην αξιωματική αντιπολίτευση, ο πολιτικός πολιτισμός κράτησε μόνο λίγες μέρες. Δίνει ήδη τη θέση του στα παλιά μοτίβα του λαϊκισμού και της άρνησης. Και οι δύο δρόμοι είναι δοκιμασμένοι για παρατάξεις που παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις τους, κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται στην κεντρώα ή στη σοσιαλδημοκρατική στροφή που διακηρύσσουν.

Ο ένας, ο Αλ. Τσίπρας, απείλησε ότι αν δεν ψηφιστεί και δεν νικήσει στις ευρωεκλογές οι πολίτες θα χάσουν αυτά που τους έδωσε προεκλογικά. Ο άλλος, κ. Μητσοτάκης απείλησε χθες ότι αν δεν πάρει την αυτοδυναμία θα σύρει τους πολίτες εκόντες άκοντες σε νέες εκλογές με απλή αναλογική το …δεκαπεντάυγουστο. Και οι δυο εκβιάζουν τη ψήφο του λαού, περιφρονούν βαθειά την ετυμηγορία του και προσβάλλουν τη νοημοσύνη του.

Είναι η ψήφος στο Κίνημα Αλλαγής μια «χαμένη ψήφος»; Ο επίδοξος ψηφοφόρος της ΝΔ που προέρχεται από τον κεντροαριστερό χώρο απαντά καταφατικά. Κι αυτό γιατί κατά τη γνώμη του η αυτοδυναμία της ΝΔ λύνει το πρόβλημα της μετεκλογικής κυβέρνησης και εξασφαλίζει ανέφελη πορεία. Ο αντίστοιχος που προσανατολίζεται στον ΣΥΡΙΖΑ απαντά επίσης καταφατικά. Κι αυτό γιατί η ενδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο τον καθιστά κυρίαρχο στο χώρο της αντιπολίτευσης, αλλά και μπορεί η δεξιά κυβέρνηση να αποβεί εν δυνάμει παρένθεση. Οπότε με τον εκλογικό νόμο που θα ισχύσει μπορεί να ανατραπεί ξανά το πολιτικό σκηνικό.

Δεν έχω σκοπό να υποκαταστήσω τους δημοσκόπους στη δουλειά τους, ιδιαίτερα όταν αυτοί δουλεύουν σε ένα ρευστό, αντίξοο και αχαρτογράφητο περιβάλλον. Ούτε επιθυμώ να παραστήσω το μάντη και να προβλέψω ποσοστά ποντάροντας σε στοιχηματικές εταιρείες. Δεν θα αναφερθώ σε δημοσκοπικές επιδόσεις των στελεχών που υποστηρίζει το Κίνημα σε Περιφέρειες και Δήμους που έχουν έντονο το πολιτικό στίγμα όπως η Αττική, Αθήνα, ο Πειραιάς. Επιδόσεις πολλαπλάσιες από τις δημοσκοπικές προβλέψεις για το Κίνημα Αλλαγής. Που και αυτές αποτελούν μια κάποια ένδειξη.