Συνένετυξη στον ”Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής”

1. Τι σημαίνει για την ευρωπαϊκή κεντροαριστερά η νέα νίκη Μπερλουσκόνι στην Ιταλία;

Πριν από την κεντροαριστερά υπάρχει η δημοκρατία. Γι’ αυτήν αποτελεί πλήγμα η επάνοδος στην εξουσία ενός φασίζοντος λαϊκισμού που απροκάλυπτα εξυπηρετεί συγκεκριμένα οικονομικά – ιδιωτικά συμφέροντα. Όσο για την κεντροαριστερά η ήττα της είναι η ήττα του τρόπου που κυβερνήθηκε η γειτονική μας χώρα τα τελευταία χρόνια. Άμορφος, άπνοος, χωρίς ανατρεπτικό δυναμισμό. Η αποτυχία της κυβέρνησης Πρόντι δεν είναι αποτυχία της συνεργασίας διαφορετικών δυνάμεων, είναι αποτυχία που αφορά την έλλειψη σχεδίου για τη χώρα. Όσοι σπεύδουν να θριαμβολογήσουν για τον εν αναμονή Πρωθυπουργό Βελτρόνι και την επιστροφή στο δικομματισμό αγνοούν το τι σημαίνει η θριαμβευτική επιστροφή του «μπερλουσκονισμού» και τι κόστος και για πόσα χρόνια θα πληρώσει η Ιταλία.  

2. Βλέπετε επιπτώσεις από την εξέλιξη αυτή στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό;

Κάθε εξέλιξη στον ευρωπαϊκό χώρο ασφαλώς και επηρεάζει ιδιαίτερα όταν είναι στην γειτονιά μας. Το θέμα είναι αντλήσουμε διδάγματα, να συνειδητοποιήσουμε τάσεις, αίτια και ελλείψεις και να χαράξουμε στρατηγική που δεν  θα οδηγήσει σε παρόμοια αποτελέσματα. Κι εδώ υπάρχει «λύγκα του Βορρά» με τους εκπροσώπους της, κι εδώ υπάρχουν χειραγωγήσεις της Δικαιοσύνης, κι εδώ υπάρχουν συμφέροντα σε απ’ ευθεία σύνδεση με τις πολιτικές εξελίξεις.

3. Ας έρθουμε, λοιπόν, στην εγχώρια κεντροαριστερά. Έχετε ήδη μιλήσει για συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ, την ίδια ώρα, όμως, κορυφαία στελέχη σας θεωρούν αδιέξοδη για το ΠΑΣΟΚ αυτή την πολιτική. Τι απαντάτε;

Όταν στο όνομα μιας αμφίβολης και απροσδιόριστης πολιτικής αγνοείται η συγκυρία και ο κίνδυνος να κυβερνηθεί η χώρα για πολλά χρόνια από τη Δεξιά του κ. Καραμανλή με δυσβάστακτο κόστος και για τον τόπο και  τους πολίτες είναι μυωπικό να επιστρατεύονται επιχειρήματα που εξαντλούνται στη συγκεκριμένη σχέση των προοδευτικών δυνάμεων. Απαιτείται η χάραξη μιας πολιτικής  μακράς πνοής που να ξεκινά από την άμεση ανάγκη να σταματήσει ο κατήφορος της χώρας και να πείθει για την εναλλακτική  κυβερνητική προοπτική. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα αυτιστικό, δεν είναι κίνημα διαμαρτυρίας, είναι φορέας κυβερνητικής ευθύνης. Οφείλει να κλιμακώσει τη στρατηγική του στην βάση από την μια μεριά της αυτοδύναμης προγραμματικής του πρότασης αλλά και μιας πολιτικής συμμαχιών που οδηγεί στη διπολική αναμέτρηση και με προοπτική επικράτησης των δυνάμεων της προόδου  στις επόμενες εκλογές όποτε και αν γίνουν. 

4. Ήδη, όμως, οι κ. Τσίπρας και Αλαβάνος κράτησαν αποστάσεις από την πρόταση σας για κοινή κάθοδο στις εκλογές και επιτίθεται στην πολιτική σας των προηγούμενων χρόνων…

Νομίζω ότι η ηγεσία του ΣΥΝ αμύνεται μπροστά στις αναγκαίες αλλαγές πλεύσης που απαιτούν οι καιροί γι’ αυτό ρίχνουν συνέχεια το μπαλάκι στο παρελθόν και υψώνουν αναχώματα απέναντι στο ΠΑΣΟΚ. Είναι αυτό προοδευτική στάση σε μια εποχή που όλα αλλάζουν; Ήδη, όμως, η δημοσκοπική ευφορία δίνει τη θέση της στην προσγείωση σε μια δύσκολη πραγματικότητα. Προϊόντος του χρόνου κι αφού η βάση της προοδευτικής παράταξης θα απαιτεί εδώ και τώρα απαντήσεις τι θα κάνουν; Θα υποστηρίξουν για παράδειγμα ένα σχέδιο διπλών εκλογών για νέα αυτοδυναμία του Καραμανλή;

5. Περιμένετε πράγματι εκλογικό αιφνιδιασμό από τον Πρωθυπουργό; Πιστεύετε ότι η πλειοψηφία των 151+1 είναι εύθραυστη;

Η πλειοψηφία είναι έτσι και αλλιώς εύθραυστή ιδιαίτερα αυτόν τον καιρό που φαίνεται να  κινούνται αποσταθεροποιητικά διαδικασίες στη ΝΔ. Θέλω να τονίσω ότι εκλογές δεν θα  προέλθουν από πρωτοβουλία και σχεδιασμό της κυβέρνησης αλλά από το αδιέξοδο διακυβέρνησης. Δεν πρέπει κατά συνέπεια εκτός από την αυτονόητη θέση για τη νίκη του ΠΑΣΟΚ για την οποία όλοι είμαστε στρατευμένοι να υπάρχει και μια στρατηγική σίγουρης ήττας της νεοδεξίας σ’ αυτή την περίπτωση; Ιδιαίτερα μάλιστα αν οι εκλογές έρθουν πολύ σύντομα;

6. Όλα αυτά τα έχετε συζητήσει στο ΠΑΣΟΚ; Υπάρχουν και δυνάμεις στο κόμμα σας που δειλά εμφανίζονται να προτιμούν συγκατοίκηση με τη ΝΔ…

Οι δρόμοι για τη χώρα είναι δύο. Ή συνέχιση του ψευδεπίγραφου μεταρρυθμισμού της δεξιάς ή δρόμος πραγματικής δημοκρατικής ανατροπής από μια κυβερνώσα αριστερά είτε εκφράζεται από ένα κόμμα αυτός ο δρόμος  προφανώς το ΠΑΣΟΚ. Είτε από συμπράξεις προοδευτικών δυνάμεων. Δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια τρόπος να πατάμε σε δύο βάρκες. Και αν κανείς σκεφτεί ότι η δύναμη του ΠΑΣΟΚ στις νικηφόρες του εποχές ήταν πάντα η ηγεμονική του θέση στη διαμόρφωση των εξελίξεων κι όχι η μοιρολατρική υποταγή του σ’ αυτές καταλαβαίνετε γιατί είναι όνειρο θερινής νύχτας ο δήθεν «μεγάλος συνασπισμός»   

7. Συμμερίζεστε τους πανηγυρισμούς μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων;

Με είδατε να πανηγυρίζω; Ούτε πριν τα έβαψα μαύρα ούτε τώρα επαναπαύομαι στις δάφνες μας. Μόνο μικρονοϊκοί  μπορούν να αντιμετωπίζουν έτσι τους πολιτικούς συσχετισμούς. Με σταθερή γραμμή, αμετακίνητους στόχους, και κυρίως καθαρό μυαλό το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει και νικά. Με μετέωρο βήμα χάνει και συρρικνώνεται.

8. Τι χρονικά περιθώρια ανάκαμψης έχει το ΠΑΣΟΚ; Ήδη κάποιο χαρακτηρίζουν τις επόμενες εκλογές, εθνικές ή ευρωεκλογές, ως την κρισιμότερη μάχη στην ιστορία του…

Δεν με ενδιαφέρει τόσο το πόσο κρίσιμη είναι η επόμενη μάχη, εξ άλλου κάθε επόμενη χαρακτηρίζεται και η πιο κρίσιμη, όσο το πώς δημιουργούμε τις προϋποθέσεις να την κερδίσουμε. Αντί, λοιπόν, να βάλουμε τον πήχυ σκεπτόμενοι με αγωνία την επόμενη μέρα καλά θα είναι να στρατευτούμε σε μια συντεταγμένη και νικηφόρα πορεία που μας φέρνει στο νέο ραντεβού με την ιστορία αξιόπιστους και ανανεωμένους  

9. Πόσο αξιόπιστοι και ανανεωμένοι εμφανίζεστε όταν τον τελευταίο καιρό φαίνεται ότι επιστρέφετε στην θέση υπέρ του ενισχυμένου ρόλου του κράτους και της αύξησης της παρέμβασης του στην αγορά; Συμφωνείτε με την πολιτική εναντίον της αποκρατικοποίησης μεγάλων επιχειρήσεων όπως η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, τα Λιμάνια, τα Αεροδρόμια  κλπ;

Το πρόβλημα δεν είναι το μεγάλο η το μικρό κράτος. Υπάρχουν τομείς που το κράτος πρέπει και να συρρικνωθεί ή άλλοι που πρέπει να υπάρξει  γιατί είναι ανύπαρκτο. Το ερώτημα είναι ποιο κράτος. Π.χ. η παρουσία στον ΟΤΕ με την απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών έφερε στο χώρο ευεργετικά αποτελέσματα στον ανταγωνισμό και την ποιότητα υπηρεσιών στον καταναλωτή όπως και η επέκταση του στον ευρύτερο χώρο της Βαλκανικής που καθιστά πιο εύρωστη οικονομικά και αναπτυξιακά τη χώρα.  Διαφωνώ ριζικά με μια εισπρακτικού χαρακτήρα αποκρατικοποίηση που εκποιεί δημόσιο πλούτο και παραδίδει κρίσιμες αποφάσεις για την ανάπτυξη σε ιδιωτικά συμφέροντα οι ξένες κρατικές εταιρίες. Ο έλεγχος δικτύων και υποδομών στρατηγικού χαρακτήρα για την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος είναι αναγκαίος όσο ποτέ. Σήμερα που ο «θατσερισμός» και ο «ρηγκανισμός» εγκαταλείπονται παντού, ακόμη και στην Αγγλία ή της ΗΠΑ, η επανεμφάνιση του Μητσοτάκη των αρχών της δεκαετίας του 90 με το μανδύα ρου μεταρρυθμιστή – Καραμανλή μόνο βλαπτική είναι για τον τόπο.