Συνέντευξη στον «Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής»

Ερωτήσεις από Γ. Αντύπα  

1. Καταθέσατε υποψηφιότητα για να διασφαλίσετε, όπως είπατε, την ενότητα. Δεν το κάνουν αυτό οι κύριοι Γ. Παπανδρέου και Ευ. Βενιζέλος; 

Δεν ισχυρίστηκα ποτέ κάτι τέτοιο. Θέλω, όμως, να σας θυμίσω την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί τις πρώτες μέρες. Προσωποποιήσαμε μια διαδικασία εξόχως πολιτική. Αντί να συζητάμε για το παρόν και το μέλλον της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης, αντί να σκύψουμε με αίσθημα ευθύνης πάνω στα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν σε μια οδυνηρή ήττα, βρεθήκαμε ν’  ασχολούμαστε με το ποιος είναι ικανός ή ανίκανος, ποιος υπονόμευσε ή όχι, ποιος είναι περισσότερο και καλύτερο ΠΑΣΟΚ από τον άλλον. Στη βάση μας, η απογοήτευση για το εκλογικό αποτέλεσμα, αντικαταστάθηκε με την θλίψη και την αγανάκτηση. Σ’ αυτό το κλίμα η δική μου υποψηφιότητα υπήρξε λυτρωτική. Και πρέπει να σας πω ότι ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα νιώθω ήδη ο ηθικός νικητής αυτής της κορυφαίας διαδικασίας για το Κίνημα.

1α. Παρά την παρουσία σας, πάντως, οι προσωπικές αντιπαραθέσεις, οι τηλεοπτικές μονομαχίες, οι διαξιφισμοί συνεχίζονται σε καθημερινή βάση….

Συμφωνώ, αλλά πρέπει να σημειώσω ότι υπάρχει πια μια δυνατή φωνή που δεν επιτρέπει να οδηγηθούμε σε ακραίες συνέπειες. Μπορεί οι κάθε λογής υπασπιστές που βρήκαν την ευκαιρία να  ταμπουρωθούν σε ξεπερασμένα εσωκομματικά χαρακώματα και να πυροβολούν αδιακρίτως σε κάθε κατεύθυνση να μην εγκαταλείπουν την προσπάθεια, όμως, οι φίλοι και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ τους αποδοκιμάζουν ανοιχτά. Γυρίζω όλη τη χώρα. Η πολιτική μου πρόταση κερδίζει συνεχώς έδαφος, η φωνή της πολιτικής και της λογικής ανοίγει δρόμο. Σας διαβεβαιώνω ότι κάτι καινούργιο γεννιέται απέναντι στο ΠΑΣΟΚ των αξιωματούχων και της καρέκλας χωρίς χρώμα.

1β. Ναι αλλά όλα δείχνουν ότι δεν είναι αρκετό να σας φέρει νικητή…

      Αυτό θα το δούμε. Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα. Και πρέπει να σας πω κάτι ακόμη. Δεν ξέρω αν η 11^η Νοεμβρίου είναι ο αυτοσκοπός των δύο συνυποψήφιων μου, ο αποκλειστικός στόχος. Για μένα που διεκδικώ τη θέση του Πρόεδρου για να υπηρετήσω το Κίνημα είναι μια στιγμή, ένας σταθμός σε μια διαδρομή που δεν σταματά πουθενά. Σ’ ένα δρόμο που συνεχίζεται. Αυτό υπαγορεύουν η ψυχή μου, η συνείδηση μου, η διαδρομή μου.     

2. Τελικά ποιος έχασε τις εκλογές στις 16 Σεπτεμβρίου; Ο κ. Γ. Παπανδρέου ή ο κ. Κ. Σημίτης; 

Και οι δύο έχουν τις ευθύνες τους. Ο Κ. Σημίτης γιατί παρά το τεράστιο έργο που έκανε και τους στόχους που πέτυχε άφησε το μοντέλο διακυβέρνησης να εκφυλλιστεί και το κόμμα να οδηγηθεί στην απόλυτη απαξίωση. Ο Γ. Παπανδρέου γιατί παρά τη σωστή διάγνωση, την σαφή πρόθεση ν’ αλλάξει το ΠΑΣΟΚ για να αλλάξει τη χώρα δεν κατάφερε να εμφανίσει μια συνολική εναλλακτική πρόταση  αξιόπιστη. Όμως τι ψάχνουμε τα πραγματικά αίτια ή  αποδιοπομπαίους τράγους;

2α Και ποια είναι τα πραγματικά αίτια;

      Τις εκλογές τις έχασε το ΠΑΣΟΚ που δεν κερδίζει. Το ΠΑΣΟΚ που έδειχνε να θέλει να ρίξει ανάθεμα σ’ ένα κυβερνητικό κύκλο που πέρα από τα λάθη και τις ανεπάρκειες άλλαξε την όψη της χώρας και βελτίωσε τη ζωή των πολιτών. Το ΠΑΣΟΚ των θολών θέσεων, της μη συλλογικής λειτουργίας, το ΠΑΣΟΚ που αδυνατούσε να προχωρήσει σε ρήξεις και ανατροπές με τον ξεπερασμένο εαυτό του. Αυτό το ΠΑΣΟΚ έχασε τις εκλογές. Οι γενικοί αφορισμοί και οι ισοπεδώσεις μπορεί να εξυπηρετούν την προσωπική επιδίωξη, τη σκοπιμότητα της στιγμής, αλλά δεν υπηρετούν την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι όσο δεν αλλάζουμε ρότα δεν κερδίζουμε. Και δεν το λέω τώρα αυτό. Το  έχω πει την  επαύριον της νίκης του 2000

3. Μήπως φταίνε οι «υπονομευτές»; 

Ούτε οι «ανίκανοι», ούτε οι «υπονομευτές», ούτε οι «δεξιοί» και οι «αριστεροί». Αυτοί δεν είναι πολιτικοί όροι και δεν μπαίνω σε τέτοια  συζήτηση. Τη θεωρώ και αστεία και επικίνδυνη και αποπροσανατολιστική. Όσοι θέλουν να επιδοθούν σε κυνήγι μαγισσών πρόβλημα τους. Ας το κάνουν. Να ξέρουν, όμως, ότι ακολουθούν τον εύκολο και επικίνδυνο  δρόμο. Ο δύσκολος και νικηφόρος είναι αυτός της ειλικρινούς αυτοκριτικής, της ενότητας, της σύνθεσης, της προοπτικής. 

4. Ζητάτε συλλογική ηγεσία. Πως θα χαρακτηρίζατε το μοντέλο ηγεσίας του κ. Γ. Παπανδρέου; 

Απέχει πολύ από την δική μου φιλοσοφία για την λειτουργία του ΠΑΣΟΚ. Είναι φανερό ότι προτείνω ένα άλλο μοντέλο πλήρους εσωκομματικής δημοκρατίας και νέας συλλογικότητας.  Ένα μοντέλο λιγότερο αρχηγικό και άκρως  συλλογικό. Τις προτάσεις μου τη διατύπωσα εγκαίρως και όταν πρότεινα αλλαγές στο Καταστατικό το 2005 και όταν κάλεσα τον Πρόεδρο να βγάλει μπροστά την πρώτη ομάδα.  

5. Εμπιστεύεστε τον κ. Ευ. Βενιζέλου που συμφωνεί με τις προτάσεις σας; 

Είναι παρήγορο ότι ο Ευ. Βενιζέλος έσπευσε να συμφωνήσει με την πρόταση μου παρ’ ότι στην εξειδίκευση της μου φαίνεται λίγο υπερβολική με τα τόσα όργανα που προτείνει. Η συζήτηση μόλις άνοιξε  θα δούμε τις συλλογικές προτάσεις για τη φυσιογνωμία, τη στρατηγική, της πολιτικές ανατροπές που προτείνω και τι θα γίνει. Η Συνδιάσκεψη κατά τη γνώμη μου θα είναι σταθμός για όλους.  

6. Μήπως έχει κλείσει ο κύκλος του ΠΑΣΟΚ και το κρατάτε «ζωντανό» με τεχνητά μέσα; 

Όσοι  υποστηρίζουν αυτή την άποψη, ονειρεύονται την επιστροφή σε περιόδους που η δημοκρατική παράταξη, κατακερματισμένη αδυνατούσε να έχει κυβερνητική προοπτική.  Η επιστροφή στις εποχές της μονοκρατορίας της Δεξιάς, είναι όνειρο θερινής νυχτός και καλό είναι όσοι επεξεργάζονται τέτοια σενάρια να ξυπνήσουν αμέσως. Το ΠΑΣΟΚ, όπως είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου, είναι η δυνατότητα της Αριστεράς να κυβερνήσει. Αυτή η δυνατότητα είναι αδιαπραγμάτευτη και δεν θα ήθελα να βρισκόμουνα στη θέση αυτού που θα επιχειρήσει να την αμφισβητήσει. 

7. Πως αντιμετωπίζετε τη θέση ότι τα συμφέροντα προσπαθούν να ελέγξουν το ΠΑΣΟΚ;   

Τα συμφέροντα κάνουν τη δουλειά τους και εμείς την δική μας. Είναι σπουδαία δουλειά να θέλεις να χειραγωγήσεις ένα μεγάλο κόμμα με λαϊκές αναφορές. Αυτό είναι στη λογική της σύμφυσης των εξουσιών που ζούμε παγκοσμίως. Η δική μας δουλειά είναι εντελώς αντίθετη. Η αυτονομία της πολιτικής αποτελεί όρο επιβίωσης συνολικά του πολιτικού συστήματος. Και  το στοίχημα είναι υπόθεση των προοδευτικών δυνάμεων που οφείλουν αντί να καταγγέλλουν και να αφορίζουν να προτείνουν ένα ριζοσπαστικό σχέδιο αλλαγών που θα λύσουν δομικά και όχι με ευχολόγια το πρόβλημα. Θα το λέω μονότονα. Ο τόπος χρειάζεται  νέα μεταπολίτευση