skip to Main Content

Συνέντευξη στην ”Ελευθεροτυπία”

Στον Πάνο Σώκο

Πόσοι από το 1.000.000 φίλους του ΠΑΣΟΚ, που ψήφισαν για την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου θα πήγαιναν στην κάλπη αν ήξεραν εκ των προτέρων για την ένταξη των Μάνου – Ανδριανόπουλου στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ;

Το ένα εκατομμύριο πολίτες που πήγαν στις κάλπες στις 8 Φεβρουαρίου έδωσαν καθαρή εντολή για αλλαγές, ρήξεις, ανατροπές. Στο υποθετικό σας ερώτημα, ασφαλώς δεν μπορώ να απαντήσω, μπορώ όμως να υποθέσω ότι όταν δίνεις εντολή ανατροπής σημαίνει και εντολή για το ξεπέρασμα αγκυλώσεων του χθες. Οι κ. Μάνος και Ανδριανόπουλος δεν έγιναν εν μια νυκτί ΠΑΣΟΚ όπως παλιότερα δεν είχαν γίνει ο Γ. Μαύρος και ο Γ. Μπούτος. Ούτε θεωρώ ότι πρόκειται να γίνουν. Ούτε βέβαια και το ΠΑΣΟΚ έγινε ξαφνικά νεοφιλελεύθερο, ούτε πρόκειται να γίνει. Συμπορευόμαστε.

Ωστόσο, υπάρχει ένα ιδεολογικό και πολιτικό πρόβλημα όταν παίρνεις στο ψηφοδέλτιό σου φανατικούς ιδεολογικούς αντιπάλους…

Το κόμμα – ανοιχτή πολιτική κοινότητα, όπως το οριοθέτησε ο Γιώργος Παπανδρέου στο έκτακτο Συνέδριο και γενικότερα ο χώρος της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης, είναι χώρος όσμωσης ιδεών και προτάσεων, χώρος διαμόρφωσης νέων συνθέσεων στη βάση των αναγκών της Ελλάδας που έρχεται χωρίς να τον χωρίζει η Ελλάδα που φεύγει. Ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου, συχνά στις αμφίπλευρες διευρύνσεις, έπαιρνε μαζί ιδεολογικούς αντιπάλους. Πολύ περισσότερο τώρα που το άλμα στη νέα αποχή και οι τομές που απαιτεί προϋποθέτει ευρύτερες συναινέσεις και συνθέσεις. Υπό το πρίσμα αυτό, η ανταπόκριση των δύο σοβαρών στελεχών και κινήσεων από το χώρο της κεντροαριστεράς και των στελεχών που παλιότερα έφυγαν στο ΔΗΚΚΙ και επανέρχονται, είναι το πρώτο θετικό βήμα. Ας μη βιαζόμαστε για συμπεράσματα και εύκολους αφορισμούς.

Μήπως έχετε και εσείς την αίσθηση ότι είστε σε άλλο κόμμα και όχι στο γνωστό ΠΑΣΟΚ; Διότι παρακολουθώντας την προεκλογική εκστρατεία και όλα όσα γίνονται από τη μεριά του Γ. Παπανδρέου, ακούγοντας τις ομιλίες, κρίνοντας όλα όσα λέγονται, πολλοί έχουν αυτή την αίσθηση.

Η αίσθησή μου είναι ότι το Κόμμα μου ξαναβρήκε επιτέλους τον εαυτό του. Έγινε δύναμη ριζοσπαστικής αλλαγής και μεταρρύθμισης που ξεκινά από τον ίδιο του τον εαυτό. Άνοιξε ξανά διαύλους με την κοινωνία και με ακροατήρια που μας είχαν γυρίσει την πλάτη. Παρακολουθώντας την προεκλογική εκστρατεία και κυρίως συμμετέχοντας σ’ αυτήν τη βιώνω με χαρά και έμπνευση. Το ΠΑΣΟΚ ανοίγει με την εκλογή του Προέδρου του τη νέα εποχή. Έτσι όπως ταιριάζει στις μεγάλες αλλαγές που πάντοτε στην πρωτοπορία τους είχαν νέα πραγματικά κόμματα. Κι αυτό αν θέλετε είναι το περιεχόμενο και το κεντρικό δίλημμα για τις εκλογές. Ποιος μπορεί να ανοίξει το νέο δρόμο και ποιος επιμένει συνεχώς να επιστρέφει στο παρελθόν. Ποια παράταξη και ποιος ηγέτης. Όπως και να μετρηθούμε, με οποιοδήποτε μέτρο επιλεγεί, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Εμείς είμαστε το αύριο, αυτοί έμειναν οριστικά στο χθες.

Η αμφίπλευρη διεύρυνση θα βοηθήσει το ΠΑΣΟΚ ή τελικώς το ισοζύγιο κερδών – απωλειών θα είναι αρνητικό;

Αν εννοείτε το εκλογικό ισοζύγιο κερδών και απωλειών αναντίρρητα είναι θετικό και αυτό θα φανεί στην κάλπη. Η παράταξη απέκτησε κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο που διασφαλίζει νέες πλειοψηφίες. Αν εννοείτε το εγχείρημα του κόμματος – ανοιχτή πολιτική κοινότητα με αδιαπραγμάτευτη τη φυσιογνωμία, τις αρχές και τους στόχους του ΠΑΣΟΚ, νομίζω, ότι η μετεκλογική περίοδος θα το κρίνει στην πράξη. Εγώ είμαι βέβαιος ότι αλλάζοντας η εποχή, αλλάζουν και τα μέτρα, αλλάζουν και οι φορείς της. Η πολιτική ξαναγίνεται συναρπαστική. Λίγο το θεωρείται αυτό;

Η Ν.Δ. έχει ως κεντρικό της σύνθημα την «πολιτική αλλαγή» και μπορεί εύκολα να το καταλάβει κανείς. Ο Γιώργος μιλάει συχνά για «αλλαγή» αλλά ομολογώ ότι αυτή την αλλαγή δεν την καταλαβαίνω και εγώ και ποιους κόσμος. Αλλαγή σε τι, από τι, πώς και με ποιους; Στο ίδιο κόμμα δεν είναι αρχηγός ο κ. Παπανδρέου;

Γιατί μας αδικείται τόσο πολύ; Πρώτη φορά αλλάζει γραμμή πλεύσης το ΠΑΣΟΚ ενώ είναι στην Κυβέρνηση; Το ’81 δεν προσαρμόστηκε, το ’93 δεν προσαρμόστηκε, το ’96 δεν προσαρμόστηκε στις νέες πραγματικότητες; Η Ν.Δ. μιλά για αλλαγή και εύκολα μπορεί να καταλάβει κάποιος ότι αφορά μόνο την έφοδο και την κατάληψη της εξουσίας. Τίποτε άλλο. Είδατε μήπως κάποιες αλλαγές στα όσα πρότεινε ή εξήγγειλε ως τώρα; Μόνο τις καταδικασμένες συνταγές της δεξιάς παλινόρθωσης του ΄90 ή πολιτικές που αγνοεί ότι ήδη εφαρμόζονται. Εμείς δεν αρνούμαστε τον εαυτό μας, τη διαδρομή μας. Κεφαλαιοποιούμε τη δεκαετία μας, κρατάμε τα θεμέλια των κατακτήσεων μας και προτείνουμε ανατροπές συγκεκριμένες. Στο μοντέλο διακυβέρνησης, στην κατανομή της ευημερίας, στην ανάπτυξη νέου τύπου στο πολιτικό σύστημα, στο κόμμα μας. Για μια ακόμη αφορά επαγγελλόμαστε το καινούριο και γι’ αυτό η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ είναι ψήφος προσδοκίας. Δεν είναι ψήφος ούτε ευγνωμοσύνης για το έργο μας, ούτε καταδίκης γι τη δήθεν καταστροφή που προκαλέσαμε στη χώρα. 

Δείχνουν οι δημοσκοπήσεις ότι η διαφορά έχει πέσει κάτω από το 3% έφθασε και πάλι εκεί που ήταν π.χ. (προ Πάχτα). Αν δεν υπήρχε εκείνο το γεγονός που θα ήταν σήμερα το ΠΑΣΟΚ; Αυτό το 3% πώς θα το ανατρέψετε;

Σημασία έχει η μόνη αυθεντική δημοσκόπηση. Η κάλπη όχι της πρόθεσης ψήφου αλλά της λαϊκής ετυμηγορίας. Ούτε τα ποσοστά, ούτε τα χαρακτηριστικά, ούτε οι τάσεις των δημοσκοπήσεων, ούτε οι αναποφάσιστοι, ούτε καν οι δημοφιλίες των αρχηγών μπορούν να οδηγήσουν σε αχφαλές συμπέρασμα. Σας θυμίζω ότι πριν από λίγο καιρό όλοι μας θεωρούσαν χαμένους. Τώρα μας βλέπουν στο παιχνίδι ελαφρώς … ηττημένους. Ας συνηθίσουν στην ιδέα. Θα είμαστε οι νικητές!

Σας κατηγορούν ότι δεν έχετε μεγάλες διαφορές με τη Ν.Δ. Γιατί παρουσιάζεται ως καταστροφική για την χώρα την προοπτική να κερδίσει η Ν.Δ. τις εκλογές; Μόνο εσείς μπορείτε να κυβερνήσετε;;

Θα ήταν αλαζονικό και θα έδειχνε επικίνδυνη αυτάρκεια το να λες ότι μόνο εγώ μπορώ. Όμως οι πολίτες που κρίνουν και αποφασίζουν τι λένε; Πώς μας βλέπουν; Τι κρύβεται κάτω από το πέπλο της προεκλογικής πλειοδοσίας και των υποσχέσεων; Ο Γιώργος Παπανδρέου παρουσίασε ένα πλήρες οικονομικό πρόγραμμα με συγκεκριμένες δεσμεύσεις, καινοτόμες προτάσεις, έντονα κοινωνικό και δίκαιο χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τις κατακτήσεις του προηγούμενου ιστορικού κύκλου. Όλοι σήμερα μ’ αυτό ασχολούνται. Μήπως θυμάστε τίποτε από το περιβόητο πρόγραμμα Σουφλιά για την οικονομία πέρα από την επιστροφή στο αδιέξοδο και καταδικασμένο παρελθόν; Γιατί είμαστε ίδιοι; Είμαστε εντελώς διαφορετικοί. Δυστυχώς, δεν μπορούν να κυβερνήσουν σοβαρά, δεν μπορούν να κρατήσουν τιμόνι. Τους λείπει η ρότα, η πυξίδα, η γραμμή πλεύσης.

This Post Has 0 Comments

Αφήστε μια απάντηση

Back To Top
×Close search
Search