”Ιδρυτικό Συνέδριο της Κεντροαριστεράς”

Άρθρο Κώστα Σκανδαλίδη στην ιστοσελίδα TheCaller.gr

Είμαι απ’ αυτούς που από την πρώτη στιγμή υποστηρίζω την άποψη ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα πραγματικά νέος φορέας που θα σηματοδοτήσει ένα εν δυνάμει πλειοψηφικό ρεύμα στο χώρο της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.

Την ανάγκη αυτή δεν την υπαγορεύουν οι φιλοδοξίες των υπαρχόντων σήμερα κομμάτων ούτε αυτές των κάθε λογής στελεχών που επιθυμούν είτε να παραμείνουν στο προσκήνιο, είτε να έρθουν ξανά στην πρώτη γραμμή. Την υπαγορεύουν οι ευρύτερες διεθνείς, ευρωπαϊκές και εθνικές εξελίξεις που στην περίπτωση της Ελλάδας συνιστούν κυριολεκτικά πρόκριμα επιβίωσης.

Μπορεί να δημιουργηθεί αυτός ο φορέας χωρίς τη συμμετοχή και τη μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ;

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη καρπός σημαντικών πρωτοβουλιών σε δύσκολους καιρούς μπορεί να μη διεκδικεί ακόμη τις δάφνες ενός ριζοσπαστικού εγχειρήματος, συσπειρώνει, όμως, και ενώνει τη μεγάλη πλειοψηφία των δυνάμεων που υπάρχουν σήμερα στο χώρο. Ενώ η ίδια διευρύνεται με συγκεκριμένα βήματα το τοπίο γύρω της μοιάζει κομμάτια και θρύψαλα. Το Ποτάμι που αρχικά γέννησε κάποιες ελπίδες δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στην ανάγκη αυτή παρ’ ότι στηρίχτηκε με όλα τα δυνατά μέσα. Και δυστυχώς αρνήθηκε να συμβάλει στην ανασυγκρότηση του χώρου. Και τώρα; Κινήσεις, ομάδες, κόμματα υπό εκκόλαψη, δίκτυα και πρόσωπα – επίδοξοι ηγέτες μοιάζουν με κινούμενη άμμο.

Οι αρνητές του εγχειρήματος προβάλλουν το επιχείρημα ότι «με παλιά υλικά δεν χτίζεται νέο κόμμα». Το θεωρώ εύλογο. Γιατί πράγματι η δυνατότητα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης να ανταποκριθεί στο αίτημα που τη γέννησε εξαρτάται αποφασιστικά από τη σχέση που μπορεί να διαμορφώσει με τις νέες γενιές και από τη δυνατότητα να προχωρήσει σε ευρύτατη ανανέωση προσώπων, στελεχών και κυρίως δομών. Υποστηρίζω ότι η ανάγκη αυτή μπορεί να γίνει πράξη μόνο μέσα από μια νέα πρόταση εναλλακτική για την πορεία της χώρας, μια νέα κινούσα ιδέα.

Το ερώτημα είναι αν αυτή η καινούργια επαγγελία θα προέλθει από μια «φωτισμένη» πρωτοπορία παλαιών ήδη στελεχών που ισχυρίζονται ότι εκφράζουν το νέο ενώ έχουν ολοκληρώσει μια πολιτική διαδρομή ή από μια νέα συλλογική προσπάθεια που εκπορεύεται από τα κάτω. Από ομάδες πρωτοβουλίας της λαϊκής βάσης. Και έρχομαι στην ταμπακέρα:

Ποιος μπορεί να κινητοποιήσει τη λαϊκή βάση για να της δώσει το έναυσμα να μπει στον ουσιαστικό διάλογο;

Προφανώς όχι «περιοδεύοντες θίασοι» στελεχών που διαγκωνίζονται ποιοι θα εκτοπίσουν τους άλλους, αλλά μέσα από ανοιχτές διαδικασίες βάσης. Διαδικασίες που θα ολοκληρωθούν σε ένα ουσιαστικά επανιδρυτικό Συνέδριο στο οποίο θα αποφασιστούν τα πάντα για το νέο φορέα. Σ’ αυτές τις διαδικασίες με χαρά θα υποδεχτούμε τους παλιούς μας συντρόφους που ακόμη δυσπιστούν για τους σκοπούς της προσπάθειάς μας. Όλοι μαζί μπορούμε.