Άρθρο στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ
Να συνεννοηθούν οι δημοκρατικές δυνάμεις κατά της Χρυσής Αυγής

Το φίδι του ναζισμού μεγάλωσε, ξεθαρρεύει και βγήκε παγανιά. Το θάρρος ή καλύτερα το θράσος του το αντλεί από την κοινωνία των φοβισμένων και των απελπισμένων. Το «φιλανθρωπικό δίκτυο» που μέχρι τώρα υπήρχε ως προκάλυμμα της Χρυσής Αυγής αποκαλύφθηκε για να φανεί το πραγματικό πρόσωπο της βίας και του ολοκληρωτισμού: Ο φόνος και το μίσος. Ο εκμηδενισμός της αξίας της ζωής και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Το ρατσιστικό μένος απέναντι στον «άλλο». Η απροκάλυπτη και δολοφονική χρήση της βίας. Η περιφρόνηση και καταπάτηση των ιδεών της ελευθερίας και της δημοκρατίας.Η άρνηση του κοινοβουλευτισμού.

Όλοι πια στη χώρα, ο καθένας από τη δική του θέση, μιλούν, για τις συνέπειες της κρίσης στη ζωή των ανθρώπων, για τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις που οδηγούν στο φόβο και την απόγνωση. Είναι κοινός τόπος. Και είναι χρήσιμο, να μιλούν και να γράφουν για την ανάγκη να αμυνθεί η δημοκρατία, να οπλιστεί με πιο αυστηρούς νόμους και συνταγματικές διατάξεις, να αντιμετωπιστεί ριζικά το φαινόμενο. Δε αρκεί.
Αν δεν υπάρξει παράλληλα υπέρβαση της πολιτικής κρίσης και της κρίσης αντιπροσώπευσης οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Το πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης καταρρέει καθώς οι φορείς του πολιτικού συστήματος αδυνατούν ή ακόμη και αρνούνται να υπερβούν τις παθογένειες που οι ίδιοι δημιούργησαν. Ακούγοντας ο πολίτης τον κεντρικό πολιτικό λόγο των κομμάτων του νέου δικομματισμού αυτές τις ώρες μόνο θλίψη και ανησυχία μπορεί να αισθάνονται. Αλήθεια, ποιος τελικά οπλίζει το χέρι της Χρυσής Αυγής; Ο ΣΎΡΙΖΑ όπως ισχυρίζεται η ΝΔ επισείοντας τη θεωρία των άκρων όπως επαναλαμβάνει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός; Ή η κυβέρνηση και τα κόμματα του μνημονίου όπως καθημερινά ισχυρίζονται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ;
Και οι δυο εκδοχές είναι εθνικά επικίνδυνες. Ενισχύουν καταλυτικά την πόλωση και υψώνουν τα τείχη του νέου διχασμού. Δεν μπορεί απέναντι στην ανιστόρητη θεωρία των άκρων που επενδύει στο φόβο η προοδευτική απάντηση να επενδύει στην απόγνωση. Η πόλωση ανάμεσα σε οπαδούς της «ευνομίας» και της «βίας» ή από την άλλη μεριά ανάμεσα σε «μειοδότες» και «πατριώτες» μέσα στο κοινοβουλευτικό σύστημα προσδίδει στην πολιτική αντιπαράθεση εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά. Ούτε η ΝΔ είναι ναζιστική ανεξάρτητα από τα ανόητα παιχνίδια επιρροής προς το χώρο της Χρυσής Αυγής, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντικοινοβουλευτική ή τρομοκρατική οργάνωση ανεξάρτητα από τις αντιπολιτευτικές του πρακτικές. Είναι αδιανόητο και άκρως αντιδημοκρατικό η Αξιωματική Αντιπολίτευση να επιχειρείται να εξοβελιστεί από το δημοκρατικό και συνταγματικό τόξο. Δεν διδαχτήκαμε τίποτε από την ιστορία και τα λάθη του παρελθόντος; Δεν είναι τυχαίο μετά απ’ όλα αυτά ότι ένα τεράστιο τμήμα του λαού στρέφει αηδιασμένο τα νώτα συλλήβδην στην πολιτική και τα κόμματα. Εκεί ψαρεύει τα θύματά της η Χρυσή Αυγή.
Όσο τα μεγαλύτερα κοινοβουλευτικά κόμματα ξοδεύουν αλόγιστα κάθε πολύτιμο κεφάλαιο εθνικής και πανδημοκρατικής συσπείρωσης ενάντια στο μίσος και στο φασισμό, όσο δεν συναινούν στην ανάγκη μιας εθνικής συνεννόησης ώστε να ψηφίζονται τα αυτονόητα όπως ο αντιρατσιστικός νόμος, τόσο θα εμπεδώνεται η ιστορικά αποδειγμένη θέση μας: Ότι η εξαΰλωση της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης, συνιστά τεράστια πολιτική ανορθογραφία. Στερεί από το λαό τη δυνατότητα συναινέσεων και συγκλίσεων που είναι απαραίτητες για την προστασία της Δημοκρατίας. Πλέον η ανασυγκρότηση της και η ανάδειξη της ως του τρίτου πόλου που θα εμπεδώσει μια στρατηγική νέας εθνικής ενότητας απέναντι στον επαπειλούμενο διχασμό δεν είναι κάλεσμα στενού παραταξιακού πατριωτισμού. Είναι ύψιστο χρέος αλλά δημοκρατικής και εθνικής ευθύνης.