skip to Main Content

Ομιλία στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό Οικονομικού έτους 2016

Τον λόγο έχει ο κ. Σκανδαλίδης από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ για δεκαπέντε λεπτά.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι εκλογές είναι πολύ πρόσφατες και μοιραία κανείς συνδυάζει τη στρατηγική με την τακτική μιας κυβέρνησης. Στις προγραμματικές δηλώσεις ακούσαμε τη στρατηγική και τους στόχους για τα επόμενα χρόνια, τέσσερα όπως λέει ο Πρωθυπουργός με επίταση. Με τον Προϋπολογισμό του Κράτους για το 2016 υποτίθεται ότι μαθαίνουμε την πρακτική υλοποίηση αυτής της στρατηγικής, δηλαδή το πρώτο μεγάλο βήμα.

Ιδιαίτερα σε αυτή την κρίσιμη περίοδο το γνωμικό «Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» βρίσκει απόλυτη εφαρμογή. Η επανεκκίνηση της χώρας είναι το ήμισυ και πλέον του παντός! Και το ερώτημα είναι εάν αυτός ο Προϋπολογισμός εγγυάται, έστω και κατ’ ελάχιστο, την επανεκκίνηση της χώρας.

Θα ήθελα να κάνω ένα πρώτο σχόλιο για τα δύο κείμενα:

Ο λόγος, τα επιχειρήματα, οι στόχοι είναι ίδια και απαράλλακτα. Η φιλοσοφία, η δομή, η πρακτική του Υπουργείου Οικονομικών στον Προϋπολογισμό είναι ίδιες και απαράλλακτες. Είναι μια φτωχή επανάληψη των προηγούμενων επί τα χείρω και μάλιστα με μια κορυφαία διαφορά: Μέχρι τώρα κατακτήσαμε τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς με τεράστια προσπάθεια και ο Προϋπολογισμός αυτός μας φέρνει ξανά πολύ πίσω.

Και, βέβαια, απουσιάζει παντελώς το περίφημο «παράλληλο πρόγραμμα», πρόγραμμα – φάντασμα. Δεν υπάρχει πουθενά ούτε ως πνεύμα ούτε ως ύλη μέσα στις γραμμές του Προϋπολογισμού. Φαίνεται ότι ούτε ο Υπουργός των Οικονομικών το πιστεύει και το εμπιστεύτηκε.

Και, όμως, μετά από μια λεόντεια σύμβαση, που φέρει ανεξίτηλη την υπογραφή του Πρωθυπουργού και δεσμεύει τη χώρα για τα πολλά επόμενα χρόνια, τι θα ανέμενε κανείς; Ένα πρόγραμμα, ένα σχέδιο εσωτερικής ανασύνταξης της χώρας όχι μόνο με γενικούς κανόνες και χιλιοειπωμένους στόχους αλλά με συγκεκριμένες αλλαγές και τομές στις δομές που επιφέρουν άμεσα αποτελέσματα. Όσο κι αν ψάξετε, δυστυχώς αυτά δεν θα τα βρείτε στις γραμμές του Προϋπολογισμού.

Η αλήθεια είναι οδυνηρή: Είστε μια Κυβέρνηση χωρίς κανένα σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας, καμία καινούρια ιδέα για τους επόμενους εθνικούς στόχους και ο Προϋπολογισμός σας δεν υλοποιεί καμία από τις προϋποθέσεις που είναι αναγκαίες για την επανεκκίνηση της οικονομίας και την επιστροφή στην ανάπτυξη.

Για το 2015 είχε καλλιεργηθεί μια ελπίδα στον λαό για τη χώρα και την πορεία της. Τι παραδέχεται η Εισηγητική Έκθεση του Προϋπολογισμού; Ότι σε έναν χρόνο που είχαμε ουσιαστική βελτίωση των πραγμάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε έναν χρόνο που οι χώρες της Νότιας Ευρώπης έκαναν βήματα ή και άλματα μπροστά, εδώ η κατάσταση της οικονομίας επιδεινώθηκε δραματικά.

Το 2015 υπήρξε ένας χαμένος χρόνος σε σχέση με τη δυναμική που αναπτύχθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Μια συνοπτική αποτίμηση δείχνει μείωση του ΑΕΠ κατά 8,7 δισεκατομμύρια, δημοσιονομικός εκτροχιασμός κατά 6,9 δισεκατομμύρια, επιδείνωση του δείκτη οικονομικού κλίματος κατά 10,1 μονάδες για το δεκάμηνο, όταν στην Ευρώπη παρουσιάζονται βελτιωμένες επιδόσεις. Και, βέβαια, capital controls και παντελής έλλειψη ρευστότητας στην αγορά. Ποια αγορά;

Εάν το κεντρικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι η έλλειψη παραγωγής πλούτου και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας μέσα από την αναπτυξιακή διαδικασία, τι δείχνουν οι δείκτες που παρατίθενται στον Προϋπολογισμό; Η βιομηχανική παραγωγή μειώνεται δραστικά, η αγροτική παραγωγή λιμνάζει, το εμπόριο βρίσκεται στο ναδίρ, οι υπάρχουσες επιχειρήσεις φυτοζωούν, εάν δεν κλείνουν.

Όσο και να ψάξετε, δεν υπάρχουν αριθμοί και στατιστικά στοιχεία που να μπορούν να τεκμηριώσουν μια διαφορετική εικόνα από αυτή που βιώνει καθημερινά ο Έλληνας πολίτης.

Ποιο θα ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα αναστροφής αυτής της κατάστασης; Το πώς θα εξοικονομηθούν οι πόροι που θα διατεθούν άμεσα στην παραγωγική κατεύθυνση. Λέει τίποτα γι’ αυτά ο Προϋπολογισμός; Αναφέρει κάποια αλλαγή στην κατανομή μέσα στους τομείς του ΕΣΠΑ; Αναφέρει κάποια αλλαγή, κάποια βελτίωση ή κάποια επιτάχυνση του θεσμικού πλαισίου που έχει ψηφιστεί και που λιμνάζει, στα πλαίσια της αγροτικής πολιτικής και της αγροτικής παραγωγής; Και κυρίως, αναφέρει πώς θα γίνουν επενδύσεις, πώς θα γίνει στοιχειώδης έστω χρηματοδότηση της ιδιωτικής και της κοινωνικής οικονομίας;

Ποια ρευστότητα στην αγορά; Ποιο τραπεζικό σύστημα, το οποίο ουσιαστικά φτώχυνε, διαλύθηκε, με τεράστια απώλεια της περιουσίας του δημοσίου; Ποια απαξίωση και παραδοχή μπορεί να υπάρξει σήμερα απέναντι σε ένα φαινόμενο ενός κράτους, μιας γραφειοκρατίας, όπου λειτουργεί με «κοπτική-ραπτική»;

Ποιες διαθρωτικές αλλαγές έχουν νομοθετηθεί και εφαρμόζονται; Τι απολογισμός έχει γίνει γι’ αυτό το δεκάμηνο, γι’ αυτές τις αλλαγές που υποτίθεται ότι έγιναν –που δεν έγιναν ποτέ- σε ό,τι αφορά τις δομές και τις λειτουργίες της χώρας;

Και, όμως, εγγυηθήκατε μια άλλη πολιτική. Εγγυηθήκατε μια προοδευτική στροφή. Εγγυηθήκατε σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Αντ’ αυτών, έχουμε επανάληψη των ίδιων και των ίδιων πραγμάτων, έναν συντηρητικό λόγο με ξεσπάσματα «αριστεροσύνης» και μια διαδικασία η οποία δεν οδηγεί πουθενά!

Και, όμως, θα έπρεπε να έχει σχεδιαστεί και υλοποιηθεί άμεσα ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης όχι με γενικούς κανόνες και αναπτυξιακούς στόχους, αλλά με συγκεκριμένες αλλαγές στις δομές και με άμεσα αποτελέσματα.

Ο Προϋπολογισμός είναι φτωχός! Δεν λέει τίποτα το καινούριο!

Σε ό,τι αφορά τη σημαία που με φανατισμό προσπαθείτε να κρατήσετε σε θέση έπαρσης, ενώ κατεβαίνει καθημερινά με ταχύτητα σε θέση υποστολής και που είναι το κοινωνικό πρόσωπο της Αριστεράς, που είναι –αν θέλετε- η προοδευτική αντίληψη στην εφαρμογή οποιασδήποτε πολιτικής, εδώ τα πράγματα γίνονται πια τραγικά έως ευτράπελα.

Ο κοινωνικός προϋπολογισμός μάς δείχνει μία πραγματική τραγωδία. Τον λογαριασμό της κρίσης εξακολουθούν να πληρώνουν -με πρόσθετο, όμως, δυσβάσταχτο φορτίο- τα μεσαία στρώματα και οι μη προνομιούχοι.

Άκουσα τον Πρωθυπουργό προχθές να λέει πόσο διαφέρει από τις προηγούμενες κυβερνήσεις η πολιτική του αυτή που είναι προοδευτική. Μπορεί να δικαιολογήσει την επιδείνωση της σχέσης άμεσων και έμμεσων φόρων; Μπορεί να δικαιολογήσει τη δραματική μείωση των κοινωνικών δαπανών σχεδόν σε όλους τους τομείς της κοινωνικής πολιτικής και του κοινωνικού κράτους; Μπορεί να δικαιολογήσει την υποχώρηση στο θέμα των πλειστηριασμών; Μπορεί να δικαιολογήσει -το πιο ευτελιστικό!- την υποχρέωση και απαίτηση να καταργηθούν ό,τι προοδευτικές διατάξεις ψηφίστηκαν -αυτές οι ελάχιστες και ασήμαντες μπροστά σε αυτά που επιχειρήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια- για να δείξουν, έστω και υποτυπωδώς, ότι κυβερνάει η Αριστερά και πώς μοιρολατρικά δέχθηκε αυτήν την απαίτηση των δανειστών μας;

Πού κρίνεται μία προοδευτική πολιτική; Στη σχέση ανάμεσα στο να υλοποιηθεί η ανάγκη για δημοσιονομική ισορροπία και παράλληλα να ασκηθεί μία προδήλως προοδευτική στρατηγική για κοινωνική δικαιοσύνη και δίκαιη κατανομή των βαρών. Αυτή η σχέση είναι ανισοβαρής και κατάφωρα άδικη, ακυρώνει κάθε επίκληση και αφαιρεί κάθε ηθικό πλεονέκτημα για την «πρώτη φορά Αριστερά».

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παρακολουθώ αυτές τις μέρες την αγωνιώδη προσπάθεια του Πρωθυπουργού να φορτώσει προκαταβολικά τις επιλογές του για το ασφαλιστικό στην Αντιπολίτευση, να μεταθέσει την ευθύνη του δικού του αδιέξοδου στις δικές μας πλάτες.

Αντιπαρέρχομαι τις αιτιάσεις για τα εθνικά θέματα. Τα εθνικά θέματα τα συζητάμε και πάντα θα είμαστε συνεπείς με την παρουσία μας και τις προτάσεις μας σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση αυτή κάτω από έναν κορυφαίο θεσμό όπως είναι αυτή η σύγκληση των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Εγώ θέλω να μείνω εκεί, γιατί φάνηκε το προσχηματικό του πράγματος. Επέλεξε, λοιπόν, ο Πρωθυπουργός, για να υλοποιήσει τη μετάθεση των ευθυνών του, αυτή την κορυφαία διαδικασία. Η αποτυχία της προσπάθειας δεν έγκειται κυρίως στο ότι εύλογα και δικαιολογημένα δεν αποδεχθήκαμε την ευθύνη, αλλά στη γελοιοποίηση, τον διασυρμό και τη θεσμική υποβάθμιση που ακολούθησαν.

Αυτή η γελοιοποίηση και ο διασυρμός ξεκίνησε αμέσως μετά τη συνεδρίαση. Δεν πρόλαβαν να βγουν οι Αρχηγοί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ακούστηκε το εξής: «Δεν θέλετε συναίνεση; Πάρτε και άλλες εξεταστικές στο κεφάλι!». Είναι ενδεικτικό μιας συγκεκριμένης αντίληψης και πρακτικής.

Ακούστε, για να τελειώνουμε με αυτό το χιλιοπαιγμένο έργο: Κάντε όσες και όποιες εξεταστικές θέλετε. Θα μπορούσαμε και εμείς να εξαγγείλουμε καμιά δεκαριά -δεν το κάνουμε από συναίσθηση ευθύνης- για τον τρόπο που διαχειρίζονται τα πράγματα στελέχη και πρακτικές από την «ενάρετη» σύνθεση της Κυβέρνησής σας. Δεν το κάνουμε. Κάντε, όμως, ό,τι θέλετε. Κάντε το και δεν φοβάται κανείς γι’ αυτό. Αν, όμως, θεωρείτε ότι συναίνεση είναι εμείς να σηκώνουμε το βάρος των επιλογών και της ανικανότητάς σας και εσείς να ασχολείστε με το να ποινικοποιείτε το παρελθόν για να κρατάτε, δήθεν, αιχμαλώτους τους αντιπάλους σας, σε ό,τι μας αφορά, χτυπάτε σε λάθος πόρτα.

Όμως, δεν φθάσαμε εκεί μόνο. Ο διασυρμός συνεχίστηκε με το ξεκατίνιασμα της συνεδρίασης από ανθρώπους που δεν έχουν συναίσθηση της σοβαρότητας της κατάστασης, του ρόλου τους και της αποστολής τους. Άρχισε το κουτσομπολιό στις οδούς και τις ρύμες της πόλης: Κρίση για τους πολιτικούς Αρχηγούς, διοχέτευση δήθεν πληροφοριών, ένα ατέρμονο γαϊτανάκι που ευτελίζει την πολιτική ζωή και απαξιώνει ακόμα περισσότερο τον πολιτικό κόσμο της χώρας και τις κοινοβουλευτικές και θεσμικές διαδικασίες της Δημοκρατίας. Το είδαμε και αυτό το έργο. Και αυτό είναι χιλιοπαιγμένο. Και αυτό μας πάει πίσω, όλους μας, όχι μονάχα αυτούς που το χρησιμοποιούν.

Δυστυχώς, το έργο είχε συνέχεια στην ομιλία του Πρωθυπουργού στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, όχι τόσο για το περιεχόμενο που προδίδει κάποιον που «βρίσκεται στα σχοινιά» και θέλει να βγει από το αδιέξοδο, όσο για τη σημειολογία, τον τρόπο και το ύφος. Πολύ φοβάμαι ότι ο κ. Τσίπρας διαλέγει οριστικά έναν δρόμο που δεν έχει γυρισμό, διαγράφοντας την ελπίδα που γέννησε μία πολιτική αλλαγή για έναν ολόκληρο λαό.

Θα μου επιτρέψετε να κρατήσω από όλα όσα είπε, την αναφορά του για εξάντληση της τετραετίας. Είναι ευγενής και εύλογη φιλοδοξία για κάθε Πρωθυπουργό και έχει το δικαίωμα και να το πιστεύει και να το προσπαθεί. Εξάλλου, η χώρα κάθε άλλο παρά έχει ανάγκη από νέες εκλογές, όταν μάλιστα έγιναν τρεις διαδοχικές εκλογές –και τις έκανε ο ίδιος- από τις οποίες η πρώτη για να αλλάξει τα πράγματα προς το χειρότερο, όπως αποδεικνύεται, και οι άλλες δύο για να λύσει το εσωκομματικό του πρόβλημα.

Το ερώτημα δεν είναι αν θα αντέξει η Κυβέρνηση την τετραετία –σας το εύχομαι!- αλλά αν στο τέλος της ημέρας η χώρα θα έχει βγει από τα μνημόνια. Με τον τρόπο που πορεύεστε, δεν μπορείτε! Παραείναι υψηλός ο στόχος για το μπόι σας. Είναι ψηλός ο στόχος για το μπόι οποιουδήποτε σε αυτήν την Αίθουσα νομίζει ότι μόνος του θα καταφέρει με την τιτάνια προσπάθεια που απαιτείται να κάνει στην επόμενη φάση αυτό το μεγάλο βήμα για τη χώρα.

Και αναφέρομαι συνολικά στο πολιτικό σύστημα ως έχει και ως πορεύεται, για να αντιληφθεί επιτέλους ότι χρειάζονται αλλαγές ουσιαστικές, μεγάλες, βαθιές, ανατροπές στην ίδια τη δομή και τη λειτουργία του. Κυρίως απαιτείται αλλαγή του λόγου, του ύφους, του πολιτικού διαλόγου, της πολιτικής αντιπαράθεσης πάνω σε συγκεκριμένα θέματα, με συγκεκριμένες προτάσεις, με σεβασμό στον άλλο για τις απόψεις του και όχι μέσα από αντιπαραθέσεις αστείες και ξεπερασμένες ιστορικά, όπως αυτές που ζούμε από την εποχή του Εμφύλιου Πολέμου, που τέλειωσε επιτέλους οριστικά στη χώρα μετά από τόσες δεκαετίες.

Και θα ήθελα να τελειώσω με τον μύθο το Σίσυφου κι έναν στίχο του Καβάφη. Ξέρετε το δράμα που ζει σήμερα η χώρα. Ανεβάσαμε την πέτρα, όπως ο Σίσυφος, με αιματηρή προσπάθεια για τέσσερα χρόνια στη σειρά, αρκετά κοντά στην κορυφή του βουνού. Και δεν μετανιώνουμε γι’ αυτό. Δυστυχώς, την ξαναφέρατε στους πρόποδες και τώρα κουρασμένη και απομονωμένη η χώρα, ένας ολόκληρος λαός πρέπει να την ξανανεβάσει. Χρειάζεται πολλαπλάσια και τιτάνια προσπάθεια.

Με τη χώρα, λοιπόν, να βιώνει αυτό το δράμα, πορεύεστε, δυστυχώς, με μία περίεργη αυτάρκεια, με άγνοια των κινδύνων, με ιδεοληπτική εμμονή. Πορεύεστε με υπεροψία και μέθη, όπως έγραφε ο αξεπέραστος Αλεξανδρινός στον «Δαρείο», του οποίου τον σχετικό στίχο επαναφέρω στη μνήμη σας: «Όμως, μες σ΄ όλη του την ταραχή και το κακό, το πιθανότερο είναι, βέβαια, υπεροψίαν και μέθην· υπεροψίαν και μέθην θα είχεν ο Δαρείος».

Όσο για τον Προϋπολογισμό, σας το υπογράφω για άλλη μία φορά: Ανεκτέλεστος!

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Ευχαριστούμε και τον κ. Σκανδαλίδη για την τήρηση του χρόνου.

https://www.youtube.com/watch?v=CWUO_4JQM2s&feature=youtu.be

This Post Has 0 Comments

Αφήστε μια απάντηση

Back To Top
×Close search
Search