Ομιλία στο 10ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ

Για την

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

της

Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης

14 Θέσεις

1o Τι Συνέδριο;

Οι ηγεσίες υπάρχουν για να υπηρετούν την παράταξη και η παράταξη υπάρχει για να υπηρετεί το λαό και τον τόπο. Η απάντηση στο ερώτημα ποια παράταξη σήμερα μπορεί να υπηρετήσει το λαό και τον τόπο προηγείται της εκλογής ηγεσίας. Το Συνέδριο είναι το πρώτο μεγάλο και καθοριστικό βήμα όπου η βάση του ΠΑΣΟΚ θα πάρει την ιστορική απόφαση για τη μετεξέλιξη του Κινήματος και την αναγέννηση της Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης. Κατά συνέπεια πρόκειται για πλήρες και αποφασιστικό Συνέδριο

2ο Ποια Παράταξη;

Είναι η παράταξη που θα ενώσει τους έλληνες ξανά σε μια θετική προσπάθεια για να βγει οριστικά ο τόπος από την κρίση και το αδιέξοδο σε συνθήκες ασφάλειας και σταθερότητας. Είναι η παράταξη που θα θέσει τέρμα στην περεταίρω φτωχοποίηση του λαού και την τριτοκοσμοποίηση της χώρας ώστε να επανακάμψει σε ορατό χρόνο σε συνθήκες ευημερίας ανακτώντας τη θέση της στις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Είναι η παράταξη που θα επαναφέρει την πολιτική στο προσκήνιο ως συλλογική και συμμετοχική δημιουργική διαδικασία βάσης και θα δώσει στους καταρρέοντες θεσμούς της Δημοκρατίας το οξυγόνο που θα την καταστήσει αξιόπιστη και φερέγγυα.

Μπορεί το σημερινό ΠΑΣΟΚ κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να ανταποκριθεί από μόνο του σ’ αυτό το ρόλο; Όποιος το ισχυρίζεται αιθεροβατεί. Μπορεί, όμως και πρέπει να γίνει ο καταλύτης, ο εμβρυουλκός της νέας προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης. Μια παράταξη που οφείλει να δημιουργηθεί από μηδενική βάση, με νέο και σύγχρονο λόγο, με νέα εθνική επαγγελία και στρατηγική και κυρίως με νέες ανανεωμένες δυνάμεις και πρακτικές.

3ο Αναγεννητική Πράξη

Γι’ αυτό ακριβώς απαιτείται σήμερα μια πραγματική τομή στο χώρο των προοδευτικών δυνάμεων, μια αναγεννητική πράξη. Με συναίσθηση ότι για την αναγέννηση της παράταξης δεν υπάρχουν πια ούτε αυθεντίες, ούτε μάγοι – πολιτικοί εκφραστές, ούτε αρχηγοί – ιδιοκτήτες. Με συνείδηση ότι χωρίς την αδιαμεσολάβητη συνάντηση των πολιτικών δυνάμεων που αντιπροσωπεύουν την πρόοδο, τη δημοκρατία, τη μεταρρύθμιση την ανατροπή δεν υπάρχει ούτε οδός, ούτε τρόπος. Με παραδοχή ότι το νέο εγχείρημα της ανασύστασης του χώρου είναι εξόχως κοπιαστικό και θα εξελιχθεί σε βάθος χρόνου. Κατά συνέπεια η αναγεννητική τομή εμπεριέχει και προϋποθέτει την μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ, η νέα αλλαγή την ανασυγκρότηση.

4ο Ειδική εντολή : Ιδρυτικό Συνέδριο

Τα όργανα που θα προκύψουν από το Συνέδριο οφείλουν να υπηρετήσουν αυτή την ανάγκη και να λάβουν από τους συνέδρους ειδική εντολή: Να διαχειριστούν την επανίδρυση της Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης. Όχι μόνο ως ευκαιριακή και προεκλογική συμπαράταξη δυνάμεων, κομμάτων, ομάδων, προσώπων στη κορυφή αλλά ως αναγεννητική πράξη στη κοινωνική βάση. Να αναλάβουν κάθε δυνατή πρωτοβουλία για να επιτύχει το εγχείρημα. Να δεσμευτούν σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για το Ιδρυτικό Συνέδριο του νέου φορέα.

5ο Προσκλητήριο Ενότητας και Νέας Αρχής

Η νέα ηγεσία οφείλει να απευθύνει γενικό προσκλητήριο ενότητας και νέας αρχής προς κάθε κατεύθυνση. Να υπερβεί τη πρόσκαιρη αλαζονεία, να τιθασεύσει τον ασύμμετρο παραγοντισμό με την ασήμαντη αντιπροσωπευτική ισχύ. Πρωτίστως, όμως, να συναντήσει ξανά τον κόσμο της παράταξης όπου κι αν ψηφίζει σήμερα. Να εμπνεύσει τις παραγωγικές δυνάμεις του λαού. Είναι σαφές ότι το εγχείρημα προϋποθέτει ανοιχτές πόρτες και βασανιστικό διάλογο και θα κριθεί στη διαδικασία της αυτοοργάνωσης και της συμμετοχής.

6ο ΠΑΣΟΚ: μια ιστορικά Δικαιωμένη Επιλογή

Η νέα ηγεσία οφείλει πριν και πάνω απ’ όλα να προασπίσει, με τρόπο που να υπηρετεί την αλήθεια, την ιστορική διαδρομή του Κινήματος. Το ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξε μια παρένθεση στην ιστορία, δεν ταυτίστηκε με μια χαμένη εποχή. Είμαστε εμείς που οδηγήσαμε τον τόπο σε συνθήκες εθνικής ενότητας, πολιτικής σταθερότητας δημοκρατικής νομιμότητας και κοινωνική ευημερίας. Με το ΠΑΣΟΚ η Ελλάδα διέθετε συμπαγή εθνική στρατηγική και το κυριότερο επιτύγχανε κρίσιμους στόχους (σύγκλιση, ΟΝΕ, Ευρώ, Ελσίνκι) Στόχους που ενταφίασε η νέο δεξιά του Κ. Καραμανλή σε ελάχιστο χρόνο. Σήμερα η Ελλάδα πορεύεται χωρίς στρατηγική, χωρίς πυξίδα.

7ο Γενναία και ακριβοδίκαιη Αυτοκριτική

Ταυτόχρονα, οφείλουμε να προχωρήσουμε στην έντιμη και γενναιόψυχη αποτίμηση των λαθών μας. Των αλλαγών που δεν τολμήσαμε. Των συμβιβασμών που μας αλλοτρίωσαν. Η κρίση βρήκε πρόσφορο έδαφος τις χρόνιες διαρθρωτικές αλλαγές και στρεβλώσεις που δεν μπορέσαμε να υπερβούμε. Με υπόστρωμα το κρατικοδίκαιο αναπτυξιακό μοντέλο που βασιζόταν στη μαζική χρηματοδότηση προμηθειών και έργων δεν καταφέραμε να αλλάξουμε ριζικά το κράτος (την «αχίλλειο πτέρνα» της μεταπολίτευσης), να σταματήσουμε την αποδιάρθρωση των κοινωνικών δομών και την υποβάθμιση των δημοκρατικών θεσμών. Δεν ανατρέψαμε τις αμετακίνητες και διάτρητες σχέσεις της πολιτικής εξουσίας με το κράτος και την αγορά που κατέστησαν εστία της διαφθοράς και της συναλλαγής. Και μετά την επίτευξη του στόχου της ΟΝΕ είχαμε απολέσει τη δυναμική που απαντούσε η εσωτερική ανασύνταξη της χώρας.

Το μοντέλο διακυβέρνησης είχε χρεοκοπήσει πριν από την οικονομική και δημοσιονομική κατάρρευση.

8ο Το τέλος του ιστορικού συμβιβασμού:

Όχι στη Δεξιά Συνθηκολόγηση

Αρχής γενομένης από το πρώτο μνημόνιο καταφύγαμε με αίσθημα πατριωτικής ευθύνης σε ένα ιστορικό συμβιβασμό σε σχέση με την φυσιογνωμία και τη στρατηγική μας. Μπροστά στον κίνδυνο της καθολικής χρεοκοπίας εφαρμόσαμε μια πολιτική αταίριαστη με την ιστορία και τη διαδρομή μας. Μια πολιτική, ωστόσο, που έθετε επί τάπητος για πρώτη φορά τόσο ανάγλυφα τα διαρθρωτικά και χρόνια προβλήματα της χώρας.

Σηκώσαμε στους ώμους μας μόνοι – ως μη οφείλαμε – την ευθύνη της διαπραγμάτευσης και των μέτρων με όλες ανεξαίρετα τις πολιτικές δυνάμεις απέναντί μας.

Επωμιστήκαμε τη δοκιμασία με όψιμο εταίρο τη χειρότερη Δεξιά της μεταπολίτευσης. Συγκρουστήκαμε έντιμα με τον αχαλίνωτο λαϊκισμό της Αριστεράς και της άκρας Δεξιάς. Με επώδυνο τίμημα τη δραματική μας συρρίκνωση σταθήκαμε παράγοντας λογικής και ευθύνης. Πληρώσαμε μόνο εμείς βαρύ το τίμημα.

Σήμερα είναι πρωταρχική ανάγκη να αποδείξουμε ότι δεν μεταλλαχτήκαμε σε ένα μικρό δεκανίκι μιας συντηρητικής διακυβέρνησης, αλλά παραμένουμε ο κύριος φορέας προόδου, εκσυγχρονισμού και αλλαγής.

Δεν έχουμε συνθηκολογήσει στρατηγικά με τη Δεξιά. Εμμένουμε στη γραμμή της εθνικής ενότητας και συνεννόησης. Αρνούμαστε τα κυοφορούμενα κεντροδεξιά σενάρια στο όνομα του όποιου «ευρωπαϊσμού».

9o Εν δυνάμει Πλειοψηφικό Ρεύμα

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι άλλαζε το DNA του ΠΑΣΟΚ και μετατράπηκε σε κόμμα συμπλήρωμα ή παρακολούθημα του «νέου διπολισμού» ΣΥΡΙΖΑ- νέο Δεξιάς.

Η παράταξη δεν πρόκειται να επιβιώσει αν έχει τη λογική του μικρού και φτωχού εταίρου σε μελλοντικά κυβερνητικά σχήματα. Θα εξαϋλωθεί αν διεκδικεί ως αυτοσκοπό υπουργικά χαρτοφυλάκια και κρατικές θέσεις. Ο « κυβερνητισμός» του κόμματος των αξιωματούχων είναι παρωχημένος και ισοδυναμεί με το οριστικό τέλος του χώρου.

Η νέα ηγεσία οφείλει να απευθυνθεί στη μεγάλη δεξαμενή των προοδευτικών δυνάμεων και της λαϊκής βάσης της δημοκρατικής παράταξης το μέγιστο τμήμα της οποίας ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα είτε παρέμεινε ανενεργό και απέχον. Η προοδευτική δημοκρατική παράταξη ή θα αναπτύξει δυναμική πλειοψηφικού ρεύματος πάνω σε μια νέα αυτόνομη πρόταση που θα επικαθορίσει τις εξελίξεις και θα ηγεμονεύσει πολιτικά στο άμεσο μέλλον ή θα εκφυλλιστεί όπως η ΕΔΗΚ μετά τη Μεταπολίτευση.

10ο Ποια Ελλάδα στην Ευρώπη

Να συνειδητοποιήσουμε βαθειά ότι δεν υπάρχει δρόμος και τρόπος εξόδου από την κρίση έξω από το ευρωπαϊκό πλαίσιο και τις ευρωπαϊκές δομές. Οι παγκόσμιες εξελίξεις διαρκώς εναργέστερα αποτυπώνουν τον παγκόσμιο οικονομικό και νομισματικό πόλεμο. Η συμμετοχή της χώρας στην ΟΝΕ και στο ευρώ αποτρέπει την απομόνωση και τη μετατροπή της σε τριτοκοσμική. Για την Ελλάδα επί πλέον με τα ανοικτά εθνικά ζητήματα το εθνικό συμφέρον δεν μπορεί να υπηρετηθεί έξω από το τείχος προστασίας που προσφέρει η Ευρώπη. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο ένα μόνιμο και διαρκές μέτωπο απέναντι στον αντιευρωπαϊσμό και τον «αριστερό» λαϊκισμό και τυχοδιωκτισμό.

Η σημερινή Ένωση των μεγάλων διακρατικών και κοινωνικών ανισοτήτων, της συντηρητικής κυριαρχίας και της μονεταριστικής πολιτικής δεν είναι όραμα για μας. Αγωνιζόμαστε για νέα Ευρωπαϊκή Συμφωνία για μια προοδευτική και δημοκρατική Ευρώπη ομοσπονδία ισότιμων κρατών και εθνών και διαμορφώνουμε τις συμμαχίες μας στον ευρωπαϊκό χώρο για το σκοπό αυτό.

Μια Ελλάδα ης παραγωγής, της δημιουργίας της δίκαιης και αναλογικής ευημερίας που ανακτά τη θέση της στην ευρωπαϊκή οικογένεια είναι ο κεντρικός στόχος της εθνικής στρατηγικής. Και προϋπόθεση είναι μια Ελλάδα που πατά γερά στα πόδια της. Και αντλεί δύναμη από την εσωτερική της συγκρότηση. Το να αποτινάξουμε τη λεόντεια οικονομική εξάρτηση είναι η σύγχρονη εκδοχή του αγώνα για εθνική ανεξαρτησία. Το να επιστρέψουμε στο κέντρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων ως ισότιμος εταίρος και όχι ως χώρα φθηνής και ανασφαλούς εργασίας, απαξιωμένης περιουσίας και «ειδικής σχέσης» με την Ε.Ε. είναι ο πρωταρχικός μας στόχος.

11ο Η εσωτερική Ανασύνταξη της χώρας

Η χώρα αλλάζει σελίδα ριζικά και οριστικά. Δεν γυρίζουμε πίσω. Με την ολοκλήρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής προασπίζουμε τα επιτεύγματα της και τις θυσίες του λαού. Ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, θετικά πλεονάσματα, αναδιάρθρωση και εξυπηρέτηση του χρέους συνιστούν μόνιμη στρατηγική.

Προέχει γι’ αυτό η εσωτερική ανασύνταξη της χώρας που θα λύσει μεσομακροπρόθεσμα τις δομικές ανεπάρκειες και αντιφάσεις. Το κλειδί είναι οι ολοκληρωμένες διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις σε προοδευτική κατεύθυνση στην οικονομία, το κράτος και τη κοινωνία που ανατρέπουν τη σημερινή παραλυτική ισορροπία και ανοίγουν το δρόμο.

Πρώτο και καθοριστικό μέλημα είναι η ανατροπή του κρατικοδίαιτου αναπτυξιακού μοντέλου και η στροφή στην παραγωγή. Το ΠΑΣΟΚ και η Προοδευτική Δημοκρατική Παράταξη που μετά το ’81 υλοποίησαν το μεγαλύτερο εκσυγχρονιστικό εγχείρημα με μαζικές εντατικές πολιτικές διαμέσου του κράτους πρέπει τώρα να σχεδιάσουν την παραγωγική επανεκκίνηση της χώρας διεκδικώντας στέρεες κοινωνικές αναφορές σε μια νέα και ακμαία παραγωγική τάξη. Το προοδευτικό πρόσημο αυτής της πολιτικής θα επιβεβαιώνεται:

– από το κοινωνικό μέρισμα της ανάπτυξης και τη συμβολή του στην ευημερία του λαού

– από την αύξηση της απασχόλησης με πλήρη δικαιώματα

– από την ενίσχυση της υγιούς επιχειρηματικότητας σε περιβάλλον φορολογικής δικαιοσύνης και σταθερότητας

– από την ανάδειξη της γνώσης και της καινοτομίας σε θεμελιώδεις αρχές της αναπτυξιακής προσπάθειας.

Αυτή η στροφή θα συνοδευτεί με μια σειρά επείγουσες ανατροπές:

– στις σχέσεις κράτους, αγοράς, πολιτικής εξουσίας

– στην ανασύσταση του κοινωνικού κράτους

– στο μοντέλο διακυβέρνησης και διοίκησης

– στο πολιτικό σύστημα

Με επιστέγασμα την συντακτικού τύπου αναθεώρηση του Συντάγματος που θα ανοίξει την εποχή της Δ! Ελληνικής

Δημοκρατίας.

12ο Προοδευτική Αναθεώρηση της μνημονιακής συνταγής.

Δεν είναι δυνατό να υπάρξει επανεκκίνηση της ανάπτυξης χωρίς σημαντική αναθεώρηση της μνημονιακής συνταγής σε προοδευτική κατεύθυνση που θα σηματοδοτήσει το τέλος της λιτότητας και της ύφεσης και θα έχει άμεσο και επείγοντα χαρακτήρα.

α. Η ριζική αλλαγή του φορολογικού συστήματος όχι μόνο με σταδιακή μείωση φόρων αλλά με εσωτερική δικαιότερη και αναλογική ανακατανομή των βαρών και αναδιοργάνωση των φορολογικών μηχανισμών.

β. Η αναθέρμανση της οικονομίας με σταδιακή αλλαγή του προσανατολισμού των τραπεζών, την αλλαγή κατεύθυνσης από την κατανάλωση και την προμήθεια στην παραγωγή της κατανομής των διαθέσιμων πόρων και τη δυναμική διεκδίκηση νέων προγραμμάτων και αναπτυξιακών πόρων

γ. Η κατοχύρωση του δικαιώματος του καθένα στην αξιοπρέπεια με την ενεργή και δυναμική αντιμετώπιση της ανεργίας, την προστασία και εγγύηση των χαμηλών και μικρομεσαίων εισοδημάτων, την επαναθεσμοποίηση των εργασιακών σχέσεων και την αλλαγή του ΕΣΥ και του ασφαλιστικού συστήματος.

δ. Η αναδιάρθρωση του κράτους με άμεσο ανασχεδιασμό των δομών του, αναγκαστικές μετατάξεις, αξιολόγηση δομών και δυναμικού και bypass στη γραφειοκρατία

ε. Η άμεση πολιτική μεταρρύθμιση στο εκλογικό σύστημα, στο πόθεν έσχες στη διαφάνεια, στους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς

Είναι επιλογές που σηματοδοτούν την αφετηρία, την μετατρέπουν πραγματικά σε νέα αρχή

13ο Προσκλητήριο Εθνικής Αφύπνισης

Προβάλλοντας το νέο εθνικό σχέδιο η νέα ηγεσία πέρα από το προσκλητήριο ενότητας και νέας αρχής οφείλει να σημάνει και προσκλητήριο εθνικής αφύπνισης

Να απευθυνθεί κατ’ αρχή στο μέτωπο των παραγωγικών και εκσυγχρονιστικών δυνάμεων, στον κόσμο της πραγματικής εργασίας και στο σύνολο της νέας γενιάς. Στους παραγωγούς και δημιουργούς στο χώρο της αγροτικής ανάπτυξης, της μεταποίησης των υπηρεσιών, του υγιούς εμπορίου που παράγουν πλούτο και τονώνουν την απασχόληση. Στον κόσμο της εργασίας του οποίου τα δικαιώματα και την ασφάλεια οφείλουμε να αποκαταστήσουμε. Μαζί μας θέλουμε και τις δυνάμεις του δημοσίου τομέα που ενστερνίζονται την ανάγκη των διαρθρωτικών αλλαγών και υπηρετούν τις αρχές και τους κανόνες τις χρηστικής – διαφανούς και αποτελεσματικής διοίκησης. Και βέβαια, τους νέους μη προνομιούχους καθώς και τα θύματα της κρίσης τους οποίους πρέπει να αγκαλιάσει το δίκτυ προστασίας.

Προσκλητήριο εθνικής αφύπνισης χωρίς τις δυνάμεις των γραμμάτων και της τέχνης , τους ταγούς της νέας εθνικής προσπάθειας και χωρίς να φέρνει τη νέα γενιά στο προσκήνιο ως τη δημιουργό δύναμη της νέας εποχής και της ανασυγκρότησης της προοδευτικής παράταξης δεν έχει προοπτική επιτυχίας. Εκεί εν τέλει κρίνεται το εγχείρημα.

Αυτή τη φορά, όμως, δεν θα είμαστε για όλους. Αντιμαχόμαστε τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης, τις δυνάμεις της παραοικονομίας, της αδιαφάνειας, της διαμεσολάβησης, του παράνομου πλουτισμού, τις δυνάμεις της ανομίας, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας. Είναι το δυσκολότερο εμπόδιο που απαιτεί συγκεκριμένες πράξεις και εκεί θα κριθούμε με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα γιατί η πρακτική του παρελθόντος άλλοτε δίκαια και άλλοτε άδικα μας ενοχοποιεί.

14ο Νέα Συλλογικότητα με Καταστατικές εγγυήσεις

Οφείλουμε σήμερα αποδεικνύοντας το ανυστερόβουλο των προθέσεων μας την αλλαγή που επαγγελλόμαστε να την απεικονίσουμε στο Κίνημα. Τις ελάχιστες καταστατικές εγγυήσεις που κατοχυρώνουν τη νέα συλλογικότητα, ανατρέπουν ριζικά τη δομή του «αρχηγικού κόμματος» και θεσμοθετούν στοιχειώδες δομές ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού φορέας να τις αποφασίσουμε σ’ αυτό το Συνέδριο

Προς αυτή την κατεύθυνση:

– Το Συνέδριο προηγείται και δεν έπεται της διαδικασίας εκλογής του Προέδρου

– Η εκλογή του Προέδρου γίνεται από συγκεκριμένο και κλειστό Μητρώο Μελών του κόμματος με άμεση και καθολική ψηφοφορία.

– Ο Γραμματέας που επιφορτίζεται την λειτουργία των οργάνων σε όλα τα επίπεδα και όποιο άλλο εκτελεστικό όργανο με συγκεκριμένες αρμοδιότητες (π.χ αντιπρόεδροι) θεσμοθετηθεί εκλέγονται από το Συνέδριο.

– Σε κάθε διαδικασία επιλογής προσώπων που εκπροσωπούν το κίνημα σε αντιπροσωπευτικούς θεσμούς προηγείται υποχρεωτικά προκριματική εκλογή.

– Πριν από εθνικής κλίμακας εκλογές (εθνικές, ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές) συγκαλείται το Προγραμματικό Συνέδριο που εγκρίνει πρόγραμμα και υποψηφιότητες.

Στη βάση αυτή των αλλαγών το Συνέδριο εκλέγει τα όργανα που θα επιφορτιστούν την Ειδική Εντολή για την πορεία προς το Ιδρυτικό Συνέδριο της Παράταξης.