ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ.

* Πρέπει να πω ότι η δουλειά που έκανε αυτές τις μέρες η Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ και η παρέμβαση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης επέφεραν κάποιες λίγες μεν αλλά ουσιώδεις βελτιώσεις στο σχέδιο Νόμου. Ελπίζω ότι και η σημερινή συζήτηση θα οδηγήσει τους Υπουργούς να αποδεχτούν έστω και την τελευταία στιγμή προτάσεις που οι συνάδελφοι ανεξάρτητα από κομματική προέλευση καταθέτουν.

Πρέπει, όμως, παράλληλα να πω ότι οι όποιες βελτιώσεις δεν αλλάζουν την εικόνα και την ουσία του νομοσχεδίου το οποίο αποτελεί ένα ακόμη προϊόν κοπτικής –ραπτικής.

* Εδώ και μια δεκαπενταετία αλλάζουμε το κράτος, το μεταρρυθμίζουμε, το επανιδρύουμε. Κουράστηκε ο κόσμος να μας ακούει. Σχέδια επί σχεδίων, νομοσχέδια επί νομοσχεδίων, νέοι θεσμοί ημιτελείς και ανολοκλήρωτοι. Στόχος να γίνει η Ελλάδα σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα. Η πολιτική των Κυβερνήσεων; Ράβε – ξήλωνε.

Και τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι Συμβολικές – τιμωρητικές πράξεις στη Δημόσια Διοίκηση. Αντί η πολιτική εξουσία που έχει και την κύρια ευθύνη αλλά κι όσοι αντιπολιτευόμενοι ευνόησαν το συντεχνιασμό, την αντιπαραγωγικότητα, τον άκριτο διεκδικητισμό να αυτομαστιγωθούν, υπέρμαχοι και πολέμιοι γινόμαστε σήμερα οπαδοί του κοινωνικού αυτοματισμού. Είτε θεσμοθετώντας είτε πολεμώντας τον.

* Πολύ φοβάμαι ότι για άλλη μια φορά νομοθετούμε χωρίς στρατηγική και στόχο. Χωρίς δρόμο εξόδου από την κρίση. Πολύ φοβάμαι ότι δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει. Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι ανύπαρκτες, οι επενδύσεις καρκινοβατούν, η ύφεση και η ανεργία σαρώνουν κάθε ικμάδα παραγωγική, τα νούμερα δείχνουν να πέφτουν έξω από τον προϋπολογισμό.
Ο «Μόσκοβος» που θα έφερνε την ανάκαμψη δεν μπορεί να περιβληθεί τη λεοντή ενός «πρωτογενούς πλεονάσματος» που θα είναι απόρροια μιας χώρας φθηνής εργασίας, απαξιωμένης περιουσίας και αναχρονιστικών δομών.
Και δεν νομίζω ότι έχει κανείς σ’ αυτή την αίθουσα για όραμα μια τριτοκοσμική Ελλάδα μέσα στην Ευρωζώνη.

* Δυστυχώς, μέχρι τώρα δεν βλέπω καμία εναλλακτική στρατηγική να αρθρώνεται εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου από το χώρο της δημοκρατικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Μια απροσδιόριστη στροφή στη σοσιαλδημοκρατία και αβέβαια βήματα χωρίς πίστη.

* Ψηφίζω κι αυτή τη φορά.
Όχι γιατί φοβάμαι τις εκλογές.
Είναι στιγμές που ένα αδιέξοδο οδηγεί σ’ αυτές και ασφαλώς δεν θα είμαι ο υπεύθυνος γι’αυτό.
Ψηφίζω γιατί δεν συγκροτήθηκε, δεν διατυπώθηκε και δεν καταχωρήθηκε στο σώμα της κοινωνίας ο εναλλακτικός δρόμος. Ένας δρόμος που επιμένω. Υπάρχει και είναι προοδευτικός.
Ως τότε κύριε Πρωθυπουργέ και τώρα είμαι υποχρεωμένος να πω και αγαπητέ Αντιπρόεδρε της Κυβέρνησης σας κάνω έκκληση:
Μη παίζετε με τις αντοχές μας και τις αντοχές της Δημοκρατίας.