ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ Κ. ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ”ΚΑΡΑΒΕΛ”

 Η σημερινή παρουσία:

Προάγγελος Νίκης

 Το μήνυμα παντού: ο γίγαντας λαός επί ποδός

 Το «φτάνει πια!» πρώτα θα το φωνάξουμε στον εαυτό μας. Δεν θέλω κατήφεια – ηττοπάθεια – εσωστρέφεια. Αρκετά κλάψαμε την ήττα – αυτομαστιγωθήκαμε. Ψηλά το κεφάλι

 Το μεγάλο «φτάνει πια!». Τι έγιναν για τον τόπο μας οι αξίες μας; Τα διαχρονικά μας προτάγματα; Τα οράματα που η αλληλουχία των γενεών και οι ιστορικοί κύκλοι έθρεψαν;

 Να μιλήσουμε, λοιπόν, ξανά, για την Πατρίδα, την Κοινωνική Δικαιοσύνη, τη Δημοκρατία και να πούμε στο λαό που δεινοπαθεί με στεντόρεια φωνή αυτό που περιμένει να ακούσει: Το εγερτήριο σάλπισμα!

 Το εγερτήριο σάλπισμα που ανοίγει ξανά παράθυρο στον κόσμο που έρχεται που δίνει ξανά στην πατρίδα υπόσταση και βηματισμό που δίνει ξανά στην κοινωνία το αίσθημα του δικαίου που δίνει ξανά στη μελαγχολική μας δημοκρατία το χαμόγελο της συμμετοχής που δίνει ξανά στον πολίτη τη δύναμη της χειραφέτησης.

 Είναι το Χρέος μας τώρα απέναντι στην Πατρίδα, τη Δικαιοσύνη, τη Δημοκρατία. Τώρα, γιατί αύριο θα’ ναι αργά.

 Όλα κατρακυλούν σ’ αυτό τον τόπο

Μια πατρίδα, που μας πληγώνει παντού, μια πατρίδα που τρώει τα παιδιά της, που αδικεί αυτούς που την αγαπάνε, που σκοτώνει τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή…Γι’ αυτό σήμερα δεν θα ακούσετε έναν από τους συνηθισμένους λόγους ενός πολιτικού. Σήμερα θα ακούσετε την αλήθεια. Αυτή που βγαίνει από μέσα σας, από μέσα μας.

 Ποια πατρίδα λοιπόν; Μια πατρίδα που μας πληγώνει…

~ Με τα φακελάκια, τα ράντζα και τα άθλια νοσοκομεία με τις τριτοκοσμικές υποδομές, με την ακρίβεια, την ανεργία, τις εξοντωτικές συνθήκες εργασίας, το απάνθρωπο φορολογικό σύστημα, τους μισθούς πείνας και την αδιέξοδη δανειοδότηση.

~ Με τις μηδενικές επενδύσεις στην ανάπτυξη, το ξεπούλημα του ΟΤΕ και των άλλο ΔΕΚΟ, την έλλειψη προγράμματος ενεργειακής αυτονόμησης της χώρας και την απουσία κινήτρων επιχειρηματικότητας.

~ Με την έλλειψη πόρων στην παιδεία, με τριτοκοσμικά κτίρια και υποδομές, με διπλοβάρδιες στη μέση εκπαίδευση, με αθέμιτες συναλλαγές και οικονομική αδιαφάνεια, με το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια να αλλάζει ανάλογα με τις διαθέσεις του εκάστοτε υπουργού παιδείας, με καταστρατήγηση του ασύλου επειδή η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει τον νόμο για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, με πολύωρο αλλά αναποτελεσματικό σχολείο…

~ Με τη διαφθορά, τις ατελείωτες ουρές, την γραφειοκρατία και την αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας στο κράτος.

~ Με τα παραδικαστικά κυκλώματα και την αδιαφάνεια, τις δυσβάστακτες και συχνά επιλεκτικές ποινές στη δικαιοσύνη.

~ Με την αναποτελεσματικότητα των αστυνομικών αρχών που οδηγεί στην άγονη χρήση της βίας, τον σουρεαλισμό και την ανικανότητα της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου δημόσιας τάξης, τις κάμερες, τους κουκουλοφόρους και τα φαινόμενα διαφθοράς.

~ Με τα καμένα δάση και το «πάγωμα των αναδασώσεων», τις αυθαίρετες βίλες, την έλλειψη ελεύθερων χώρων, τις ρυπογόνες βιομηχανίες.

~ Με την προχειρότητα των «μαθητευόμενων μάγων» της κυβέρνησης, την συχνά αλλοπρόσαλλη εξωτερική πολιτική για «εσωτερική κατανάλωση», την ανεύθυνη στρατηγική του «yesmen”. H Ελλάδα ανήκει ακόμη στους Έλληνες. Θέλουμε εθνική αξιοπρέπεια. Θέλουμε ειρήνη για όλους τους λαούς. Θέλουμε Υπερήφανη Εξωτερική Πολιτική…

 Ποια δικαιοσύνη, ποια κοινωνική δικαιοσύνη; ~ με τις συντάξεις και τους μισθούς πείνας…

~ με το ολοένα αυξανόμενο ποσοστό πληθυσμού κάτω από το όριο της φτώχειας…

~ με τους άστεγους να περιπλανούνται στους δρόμους…

~ με δύστυχους συμπολίτες μας να τρέφονται ψάχνοντας τα σκουπίδια…

~ με τα ναρκωτικά να κυκλοφορούν ελεύθερα… ~ με πολλούς επώνυμους να είναι πιο «ίσοι» από τους άλλους…

 ~ με τους μετανάστες να μη μπορούν να ενταχθούν δημιουργικά στην κοινωνία μας…

~ με τους ανάπηρους συνανθρώπους μας στο περιθώριο της κοινωνίας και της καθημερινότητας…

 Ποια δημοκρατία ~ με το πρόσφατο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα…

~ με την κυβέρνηση να παίζει με τους θεσμούς…

~ με την ουσιαστική κατάργηση της αποκέντρωσης

~ με την επαναφορά της βίας στην άσκηση της εξουσίας και τα «ακούνητα στρατιωτάκια» του κυρίου Πολύδωρα…

~ με τις κάμερες και τους «κοριούς» να μπαίνουν μέσα στα σπίτια μας, με την συγκάλυψη των υποκλοπών

 Λένε πολλοί: «Όλοι είσαστε ίδιοι» Και δυστυχώς ακόμη και ανάμεσα μας υπάρχουν φωνές χωρίς μνήμη .

 Το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε μια Πατρίδα εξαρτημένη και περιθωριακή και την παρέδωσε σεβαστή και αναγνωρίσιμη με ισχυρή φωνή και ρόλο στην Ευρώπη και παντού. Παρέλαβε μια κοινωνία στο περιθώριο της ιστορίας και την έφερε στο επίκεντρο της πολιτικής, της οικονομικής ζωής αλλάζοντας εκ βάθρων τα πάντα. Παρέλαβε μια δημοκρατία που χώριζε τους πολίτες της και παρέδωσε μια δημοκρατία με σταθερούς και κατοχυρωμένους τους θεσμούς της.

 Η ΝΔ και τότε, στο πρώτο της διάλειμμα που ήρθε στην Κυβέρνηση, αλλά κυρίως τώρα στο δεύτερο διάλειμμα της δεν δείχνει καμία εθνική περηφάνια για τη χώρα, την πουλάει παντού. Καμία άποψη για το χρώμα έστω των νέων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που επιτάσσουν οι καιροί. Και, βέβαια, κυβερνά ως παρέα αντικαθιστώντας την περιβόητη νέα διακυβέρνηση και την επανίδρυση του κράτους με την πολιτική της κουμπαριάς και της συναλλαγής. Μια κυβέρνηση βαθιά ταξική, συντηρητική, χωρίς όραμα και σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα και πολιτικές πέρα από το «βλέποντας και κάνοντας δι’ ημέτερους»

 Δεν είμαστε ίδιοι. Έστω και αν κάποιες στιγμές μηδενίσαμε το έργο μας κι άλλες το ωραιοποιήσαμε, δεν είμαστε ίδιοι. Εμείς φέραμε τον τόπο μπροστά. Αυτοί τον οδηγούν πίσω.

 Το νέο κατεστημένο

Ο πολίτης ζει πια μέσα σ’ ένα ωκεανό από εικόνες στην εποχή της μιντιοκρατίας. Αποτελεί μια «εξ αποστάσεως τηλεπαρουσία», με τη συμβολή μιας τεχνικά επινοημένης οικειότητας, κίβδηλης και βραχύβιας. Εντάσσεται σ’ ένα εικονικό «κοινοτισμό» πλανητικών διαστάσεων.

 Ας μην επαναπαυόμαστε, πρόκειται για «κοινοτισμό» συμφερόντων και όχι ανθρώπων, καταναλωτών και όχι παραγωγών, προκαθορισμένων και κατευθυνόμενων συμπεριφορών. Εδώ και εβδομάδες παρακολουθούμε τον τρόπο χειρισμού δύο σημαντικών θεμάτων που καταλαμβάνουν σχεδόν αποκλειστικά το χρόνο των κεντρικών δελτίων των μέσων ενημέρωσης, την υπόθεση των «κουκουλοφόρων» και του ατυχούς και τραγικού ανθρώπινου περιστατικού του Διοικητή του ΙΚΑ. Βλέπουν οι πολίτες τη σκηνή με τους «κουκουλοφόρους» του Πολυτεχνείο ξημεροβραδιάζοντας και μετά τους ρωτούν «θέλετε την αλλαγή στα Πανεπιστήμια;», «ποια είναι η γνώμη σας για το άσυλο;». Ασφαλώς και θέλουμε την αλλαγή στα Πανεπιστήμια και να αντιμετωπιστεί κάθε θέμα αυθαίρετης παραβίασης του ασύλου. Βλέπουν οι πολίτες να εξωτερικεύονται όλα τα στοιχεία της εσωτερικής ζωής τους να γίνονται κακόγουστα σίριαλ στο όνομα της ενημέρωσης και της αλήθειας που είναι μισή. Γιατί η μόνη είδηση δεν είναι αυτό που συναντά κανείς συνεχώς στην καθημερινή του ζωή. Η μόνη είδηση μένει στο σκοτάδι. Τι έγινε με της προμήθειες του ΙΚΑ;

 Πλήττεται δραστικά ο αυτοκαθορισμός μας ως κοινωνία. Αποδυναμώνεται κάθε συλλογικό όραμα. Κυριαρχεί ο ατομικισμός, η ευδαιμονοθηρία, ο αχαλίνωτος ανταγωνισμός, η συσσώρευση του περιττού. Κυριαρχεί η δημοσκοπική δημοκρατία όπου καθημερινές δημοσκοπήσεις μετρούν την εικόνα που οι ίδιες κατασκεύασαν μαζί με τα ΜΜΕ. Μετρούν, δηλαδή τον εαυτό τους κι αυτό αποτελεί έλλειμμα δημοκρατίας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο καθένας διαμορφώνει μια μικρο-κοινωνία πραγματικών σχέσεων για ιδιωτική χρήση και αφήνει τη μεγάλη κοινωνία στη τύχη της.

 Ο ενεργός πολίτης αντικαθίσταται από τον μοναχικό ιδιώτη που κατά το θεατρικό τίτλο γίνεται «υπηρέτης δύο αφεντάδων». Ο ένας αφέντης είναι οι μεγάλοι οικονομικοί παίκτες και ο άλλος αφέντης οι πρόθυμοι διαμεσολαβητές, το παντοδύναμο δίκτυο ιδιωτικών συμφερόντων που αρθρώνεται παντού και τροφοδοτούνται μόνο από την συσσώρευση δύναμης ή πλούτου.

 Αυτή η εκρηκτική σύνθεση αποτελεί το νέο κατεστημένο της χώρας όπως θα’ λέγε ο Ανδρέας Παπανδρέου και απλώνεται παντού. Στην κατοχή των μέσων, στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας, στη λειτουργία του κράτους, στην εκκλησία, τη δικαιοσύνη. Ακόμη και στους αρμούς της δημοκρατίας, τη Βουλή, τα συνδικάτα, τους Δήμους και τις Νομαρχίες. Το αποτέλεσμα; Η πολιτική εξουσία να δείχνει κάθε στιγμή ότι έπαψε να εκφράζει την γενική βούληση, το δημόσιο συμφέρον, το συμφέρον του λαού. Το κράτος έπαψε να είναι ο προνομιακός χώρος δημοκρατικής νομιμοποίησης. Η κοινωνία απώλεσε τους κανόνες που την καθιστούν συνεκτική, αξιοκρατική και αλληλέγγυα.

 Και έρχομαι στο ερώτημα που έθεσε και ο Κώστας Σημίτης στην τελευταία παρέμβαση του. Πρόκειται για κρίση της πολιτικής μόνο ή και κρίση της Δημοκρατίας. Συμφωνώ μέχρι κεραίας στη διαπίστωση για την κρίση της πολιτικής. Μόνο που αυτή προήλθε από την πολύχρονη κρίση ενός μοντέλου διακυβέρνησης που άγγιξε τα όρια του και κάτω από το νέο δεξιό καθεστώς της ΝΔ εκφυλλίστηκε οριστικά. Η δε Δημοκρατία με την τωρινή θεσμική της συγκρότηση αδυνατεί να ικανοποιήσει τα μεγάλα αιτήματα των καιρών. Ποια Βουλή θα αναλάβει να βγάλει τη χώρα μπροστά όταν οι βουλευτές της αρνούνται ακόμη και το σπάσιμο των μεγάλων εκλογικών περιφερειών; Ποια αυτοδιοίκηση θα αναλάβει την τοπική και την περιφερειακή ανάπτυξη όταν οι Δήμαρχοι και Νομάρχες διαχειρίζονται τα τιμάρια της δικής τους εξουσίας χωρίς κανόνες. Ποια συνδικαλιστική γραφειοκρατία που απλώς αναπαράγει τον εαυτό της και διεκδικεί τα δικά της προνόμια οχυρωμένη σε ξεπερασμένα χαρακώματα θα σηκώσει τη σημαία μιας καλύτερης μέρας; Ποια πνευματική και πολιτισμική αξία θα εμπνεύσει και θα οδηγήσει το λαό όταν η ταγοί της θεώνται τα διαλυμένα πανεπιστήμια, συναλλάσσονται με τις έδρες τους και τα αξιώματα τους, υποτάσσουν την θεραπεία της επιστήμης τους στο εύκολο κέρδος ή παράγουν τέχνη μόνο για να πουλήσουν;

 Μέσα σε αυτό το κλίμα της αφθονίας των μέσων που σωρεύει η εποχή της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και της κατοχής και της ιδιοποίησης τους από το νέο κατεστημένο η Πατρίδα φαίνεται να χάνει το στόχο της. Η Δικαιοσύνη καθημερινά βιάζεται στα παράθυρα της τηλεόρασης, στους χώρους της εργασίας, στις αίθουσες των δικαστηρίων. Η Δημοκρατία μοιάζει άφωνη μπροστά στην πενία των στόχων που αδυνατεί να διαμορφώσει ο δημόσιος πολιτικός λόγος.

 Ο « μπερλουσκονισμός» η εξαρτημένη είδηση που από επικοινωνιακή στρατηγική μεταφέρεται σε πολιτική δύναμη πατώντας σε αυτό το κενό βρίσκεται προ των πυλών. Δεν είναι τυχαία η συζήτηση στους κύκλους τμημάτων της πολιτικής και οικονομικής ελίτ για να αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος από τα πάνω με συνενόηση εξωθεσμικών παραγόντων και οικονομικών δυνάμεων.

 Το χειρότερο από όλα, όμως, είναι ότι αυτό το κενό το βιώνουν οι πολίτες στο πετσί τους και στην καθημερινή τους βιοπάλη. Ότι μετά από χρόνια η κοινωνία νιώθει ξανά εκτός. Δεν μιλώ μόνο για την γενιά των delivery, για τους αιχμαλώτους των γκέτο, για τις στρατιές των ανέργων. Ούτε καν μόνο για τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους που νιώθουν αναξιοπρεπείς. Μιλώ και γι’ αυτούς που μορφώνονται χωρίς ορίζοντα και ασφάλεια. Μιλώ γι’ αυτούς που απολάμβαναν σημαντικό μερίδιο ευημερίας και σήμερα συρρικνώνεται δραματικά. Μιλώ για τα υπερχρεωμένα και υπόδουλα στις τράπεζες νοικοκυριά. Μιλώ για τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες που χρεοκοπούν καθημερινά. Μιλώ κυρίως για τις νέες και τους νέους ανθρώπους που ενώ πολλαπλασιάζουν τις δυνατότητες και τις επιλογές τους με την αξία τους βλέπουν τους δρόμους να κλείνουν γι αυτούς.

 Αισθάνομαι ότι έχουμε πια απέναντι μας ένα λαό που νιώθει να χάνει την ταυτότητα του να μην βρίσκει τους στόχους του, να σωπαίνει ακόμη αλλά να τον καταλαμβάνει «ιερός θυμός». Ήδη η σιωπή του γίνεται ηχηρή, η βουή άρχισε στα έγκατα της κοινωνίας. Στο ξέσπασμα αυτού του λαού πρέπει ξανά να είμαστε έτοιμοι και δυνατοί να ανταποκριθούμε. Κι αυτό είναι πάνω από την προσωπική μας επιδίωξη, τους σχεδιασμούς της όποιας επόμενης μέρας. Είναι η συλλογική ανάγκη που γίνεται απαίτηση.

 Νέο Συμβόλαιο με το Λαό

Αυτό το λαό, πρέπει να τον κοιτάξουμε ξανά στα μάτια χωρίς ενοχές και με την πλήρη επίγνωση του χρέους μας. Απέναντι στην Πατρίδα που πρέπει να βρει τους στόχους της σ’ ένα κόσμο τρικυμίας. Απέναντι στη Δικαιοσύνη που πρέπει να ανέβει ξανά στο βάθρο της, να γίνει σημαία μας όπως όρισαν οι παρακαταθήκες που αφήσαμε στην πολύχρονη διαδρομή μας. Απέναντι στη Δημοκρατία που πρέπει να βρει το βηματισμό της και να φέρει ξανά στο προσκήνιο το λαό και τους πολίτες για να οικοδομήσουμε μαζί μια Δίκαιη Κοινωνία. Χρειαζόμαστε ξανά Συμβόλαιο με το Λαό, Συμβόλαιο εθνικό, κοινωνικό, δημοκρατικό. Ένα Συμβόλαιο νέας Διακυβέρνησης όχι όπως την ψευδεπίγραφη υπόσχεση της Ν.Δ αλλά πραγματικής δημοκρατικής ανατροπής. Δεν θέλω σήμερα να μιλήσω για το Πρόγραμμα μας που από αύριο συζητάμε και αποφασίζουμε και από την Κυριακή στην μεγάλη συγκέντρωση του ΣΕΦ ο Γιώργος Παπανδρέου θα κάνει κτήμα του λαού. Θέλω να μιλήσω για σηματωρούς και δρόμους, για τις μεγάλες ανατροπές που οφείλουμε να επωμισθούμε για το σήμερα και το αύριο της Πατρίδας, για το σήμερα και το αύριο της Δικαιοσύνης, για το σήμερα και το αύριο της Δημοκρατίας.

 Ποια Πατρίδα

Το θεμελιώδες ερώτημα για την Πατρίδα είναι ποια ανάπτυξη μπορεί να κατοχυρώσει στον παγκόσμιο καταμερισμό του κεφαλαίου και της εργασίας μια ξεχωριστή και εφικτή θέση. Μπορεί να διασφαλίσει τα κεκτημένα του προηγούμενου ιστορικού κύκλου και από το ευρωπαϊκό της μετερίζι να ανοιχτεί και σε άλλους ορίζοντες.

 Η χώρα πρέπει να παράγει ολοένα και περισσότερο πλούτο που την καθιστά όχι μόνο οικονομικά αλλά και κοινωνικά βιώσιμη. Πρέπει να αναδείξουμε την ποιότητα παντού γι’ αυτό χρειαζόμαστε ανθρώπινο δυναμικό που αναπτύσσει όλες τις παραγωγικές της και κοινωνικές του δυνατότητες. Επενδύουμε στον άνθρωπο για τη χώρα.

 Να πούμε την αλήθεια πως μπορεί να γίνει αυτό Κεφάλαιο παραγωγικό και όχι μεταπρατικό Εργασία διασφάλισης και όχι ευκαιριακή. Επένδυση στην προστιθέμενη αξία και όχι στην αισχροκέρδεια και τον παρασιτισμό. Νέα σχέση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με καθαρούς κανόνες παιχνιδιού

 Δεν πάει άλλο η σημερινή κατάσταση. Όλοι ψαρεύουν σε θολά νερά και νομιμοποιούν την κοινωνία ανοχής και συνενοχής. Δεν πάει άλλο η χώρα να ζει με δανεικά, να μην παράγει, να μην ανταγωνίζεται, να μην αξιοποιεί τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα.

 Εθνικό Συμβόλαιο από μηδενική βάση για την νέα οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.

 Ποια Δικαιοσύνη

Το θεμελιώδες ερώτημα για την Κοινωνική Δικαιοσύνη είναι το πώς συντελείται η κατανομή του πλούτου που παράγεται στη χώρα. Μέσα από ποιους κανόνες και διαδικασίες μέσα από ποιες πολιτικές.

 Η προοπτική της δίκαιης κοινωνίας προϋποθέτει να διατυπώσουμε με σύγχρονους όρους το όραμα της κοινωνικής απελευθέρωσης. Ένα όραμα που δεν είναι άλλο από μια Κοινωνία ίσων δυνατοτήτων και αξιοκρατικών επιλογών. Μια κοινωνία που διασφαλίζει τις προϋποθέσεις αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους μαζί και για τον καθένα χωριστά σε συνθήκες ασφάλειας και ευημερίας. Κι αυτό πάνω απ’ όλα σημαίνει δυνατότητα ίσης και καθολικής πρόσβασης στα δημόσια και κοινωνικά αγαθά. Στη γνώση, στην απασχόληση, στην ποιότητα ζωής.

 Θέλουμε παιδεία, εργασία, υγεία, ασφάλεια για όλους κι αυτό είναι το σύγχρονο δημοκρατικό δικαίωμα που απαιτεί εκτός από τη συνταγματική εγγύηση τη γενναία θεσμική κατοχύρωση

 Θέλουμε εισόδημα, εκπαίδευση, απασχόληση, περίθαλψη, ασφάλιση για τον καθένα κι αυτό είναι το σύγχρονο κοινωνικό αίτημα, η σημαία της προοδευτικής και ριζοσπαστικής μας πρότασης

 Να πούμε, όμως την αλήθεια για το πώς μπορούν να γίνουν αυτά Εισόδημα:

Κατανομή του πλούτου και πλεόνασμα της ανάπτυξης – αναδιανομή εισοδήματος – το «καλάθι της νοικοκυράς» Παιδεία: Δωρεάν παιδεία – Πτυχία με αντίκρισμα- Αξιολόγηση Απασχόληση Δουλειές για το λαό – Αξιοκρατία στο δημόσιο – Ανασφαλής εργασία (άνεργοι, εποχιακά και ευκαιριακά εργαζόμενοι, ωρομίσθιοι, μερικώς απασχολούμενοι) Υγεία Ανταγωνιστικό κοινωνικό κράτος – βιώσιμο – αναπτυξιακό Περιβάλλον Αειφόρος και βιώσιμη ανάπτυξη Δικαίωμα στη ζωή Στον ελεύθερο και δημιουργικό χρόνο

 Δίκαιη κοινωνία από την άλλη μεριά δεν σημαίνει : Χάριν του ορθολογικού να χάσουμε το έλλογο Χάριν του βιώσιμου να χάσουμε το αειφόρο Χάριν της ισοδυναμίας να χάσουμε την ισότητα Χάριν του δικαιοτέρου να χάσουμε το δίκαιο Χάριν του ασφαλέστερου να χάσουμε το ασφαλές

 Ούτε ουτοπικοί αναχρονιστές, ούτε συντηρητικοί σοσιαλδημοκράτες. Σύγχρονοι και επίκαιροι σοσιαλιστές που ξέρουν να διαχωρίζουν τον συντηρητικό μεταρρυθμισμό από την αναγκαία ανατροπή και τις αναγκαίες ανατροπές από τα ξεπερασμένα και δογματικά χαρακώματα. Ένα γενναίο Κοινωνικό Συμβόλαιο οφείλει να σηματοδοτήσει τον άλλο δρόμο που επαγγελλόμαστε.

 Ποια Δημοκρατία

Το θεμελιώδες ερώτημα για τη Δημοκρατία είναι πως ο πολίτης ξανά γίνεται ισχυρός για να χτίσει με την συμμετοχή του την δίκαιη κοινωνία. Πως θα μεταβούμε από την δημοκρατία των ολίγων στη δημοκρατία των ενεργών πολιτών; Πως από μια δημοκρατία που όλα μοιάζουν μισοτελειωμένα, συμβιβασμένα, μελαγχολικά θα πάμε σε μια δημοκρατία νέας πνοής και δύναμης; Κάποιοι το λένε «εκδημοκρατισμό της δημοκρατίας», κάποιοι θα το πουν «μετα-δημοκρατία», κάποιοι «νέα ριζοσπαστική δημοκρατία». Δεν με νοιάζουν οι ταμπέλες. Τα περιεχόμενα με νοιάζουν. Γι’ αυτά τα περιεχόμενα θα πούμε κι εδώ μερικές αλήθειες.

 Δεν μπορεί η πολιτική εξουσία να συνεχίσει να συγκεντρώνεται σε κλειστά κυκλώματα μιας αυθαίρετης εκτελεστικής εξουσίας. Εδώ και τώρα να αποκεντρωθεί να διαχυθεί στην κοινωνία, να κοινωνικοποιηθεί. Η αποκέντρωση της διακυβέρνησης είναι η πρώτη προϋπόθεση. Αποκέντρωση αποφάσεων, πόρων, αρμοδιοτήτων αλλά και ευθύνης και πλήρης διάκριση των εξουσιών. Να χτυπηθούν όλα τα κυκλώματα της παραεξουσίας.

  Δεν μπορεί η ανάπτυξη να επαφίεται σε μια συστοιχία τεχνοκρατών που διαμεσολαβούν ανάμεσα στη χώρα και την Ευρώπη. Εδώ και τώρα να περάσει στους φυσικούς της φορείς. Τους παραγωγούς, τις περιφέρειες, τις τοπικές κοινωνίες. Η θεσμική ανασυγκρότηση της δημοκρατίας είναι η δεύτερη προϋπόθεση. Θεσμοί που αποκτούν αναπτυξιακή υπόσταση. Ο νέος Καποδίστριας, η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, η Αναδιάρθρωση των Περιφερειών είναι μονόδρομος

 Δεν μπορεί το κράτος να απευθύνεται σε υπηκόους, ούτε να μοιράζει την δικαιοσύνη του με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Να ανέχεται το μεγάλο ψάρι και να τρώει το μικρό. Το κράτος είναι η βάση της δημοκρατικής νομιμοποίησης. Ανήκει στους πολίτες του που απαιτούν πρώτα απ’ όλα δημοκρατία στην αγορά, υπηρεσίες ποιότητας, χρηστή διαχείριση και διαφάνεια παντού.

 Δεν μπορεί η πολιτική και το πολιτικό σύστημα να κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο όπως η στρουθοκάμηλος και να αγνοούν την εικόνα της απαξίωσης και της κρίσης που παντού μεταδίδουν. Να καλύπτουν με ημίμετρα και ανεφάρμοστους νόμους την απαίτηση των πολιτών για αυτονομία από τα κάθε λογής συμφέροντα, για αδιαφάνεια παντού, για αναβάθμιση της αντιπροσώπευσης.

Εδώ και τώρα ριζική αλλαγή στο πολιτικό σύστημα:

~ Κρατική χρηματοδότηση στα κόμματα

~ Πόθεν έσχες σε ανεξάρτητη αρχή

~ Μετά τις εκλογές άνοιγμα διαδικασίας για ριζική αλλαγή της θέσης του βουλευτή, της ανάδειξης του, της ριζικής αλλαγής του εκλογικού και αντιπροσωπευτικού συστήματος στη χώρα.

 Δεν μπορεί η Δημοκρατία μας να μείνει μόνο στους θεσμούς αντιπροσώπευσης που αντιπροσωπεύουν συμφέροντα και ουσιαστικά διαμεσολαβούν γι’ αυτά. Εδώ και τώρα πρέπει να εμπλουτιστεί με θεσμούς διαβουλευτικής και άμεσης δημοκρατίας που φέρνουν τον πολίτη στο προσκήνιο της ζωής του.

 Ένα Συμβόλαιο Διακυβέρνησης οφείλει να συμπεριλάβει όλες αυτές τις γενναίες ανατροπές που από την πρώτη μέρα της κυβερνητικής μας θητείας γίνονται πράξη.

 Ποια Παράταξη

Ποια παράταξη μπορεί να εγγυηθεί τις δημοκρατικές ανατροπές; Ποια παράταξη μπορεί να πει όχι στην κρίση και την απαξίωση της πολιτικής και της δημοκρατίας; Ποια παράταξη μπορεί να αντισταθεί στην κυριαρχία του νέου κατεστημένου; Να βάλει σε τάξη τους αυθαιρετούντες και θα διαλύσει το δίκτυο των ιδιωτικών συμφερόντων που λυμαίνεται τον τόπο; Ποια παράταξη μπορεί να ακυρώσει τα σενάρια αποσταθεροποίησης και διάλυσης του πολιτικού συστήματος; Σας κοιτώ στα μάτια και σας ρωτώ: Αν δεν είναι το ΠΑΣΟΚ ποιος; Όταν η χώρα πήρε τον κατήφορο και ζει ξανά μέρες τριτοκοσμικές. Γιατί τριτοκοσμική είναι η Δεξιά που μας κυβερνά. Η χώρα με δική μας ευθύνη μπήκε σε προεκλογική περίοδο. Όχι γιατί βιαζόμαστε να επανέλθουμε στην εξουσία αλλά γιατί ο τόπος ζητά να σταματήσει ο κατήφορος. Αφήστε τις δημοσκοπήσεις να μετρούν τον εαυτό τους κάθε μέρα, αφήστε τις σειρήνες της δήθεν σίγουρης ήττας. Ο λαός απαιτεί από μας καθαρές θέσεις, καθαρές πολιτικές, αποφασισμένα και μάχιμα στελέχη, συστράτευση, ενότητα και προ παντός πίστη στη Νίκη. Η επόμενη μέρα της μάχης για μας έχει μόνο ένα όνομα: Νίκη! Όσοι αντέχουν και δώσουν το είναι τους γι’ αυτήν κανείς δεν περισσεύει. Όσοι λιγοψυχούν ας περάσουν στα μετόπισθεν. Όσοι έχουν προαποφασίσει με καλή πρόθεση πάντα, την ήττα ας κάνουν στην άκρη. Από την Κυριακή με τις θέσεις, το πρόγραμμα, την πρόταση στα χέρια μπαίνουμε στην τελική ευθεία. Θα νικήσουμε!

 Επίλογος

Εγκώμιο στη νέα γενιά