Ομιλία Κώστα Σκανδαλίδη στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό του 2006

 Αν ο Προϋπολογισμός της χώρας είναι ο καθρέφτης, η εικόνα της παράταξης που κυβερνά, το ανάγλυφο του τρόπου διακυβέρνησης Τότε ο Προϋπολογισμός που συζητάμε : Είναι μνημείο αναξιοπιστίας και ανειλικρίνειας Είναι εικονική πραγματικότητα.

Και εξηγούμαι :

3,8% αύξηση του ΑΕΠ με ουσιαστική μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων; ~ Ποιος σας πιστεύει;

Έξι φορές προβλέπετε αύξηση των επενδύσεων σε σχέση με το 2005, δηλ. μεγαλύτερη κι από του 2004 της χρονιάς των Ολυμπ. Αγώνων

 ~ Ποιος σας πιστεύει;

Tεράστια αύξηση εσόδων και δραστική συγκράτηση των δαπανών; Με την εμπειρία του 2004 και του 2005; ~

Ποιος σας πιστεύει;

Δεν σας πιστεύει η Ε.Ε που όλη μέρα πια είναι στα πόδια μας και μας επιτηρεί.

Δεν σας πιστεύει, όμως, και ο πολίτης που ακούει για ανάπτυξη και βλέπει το φάντασμα της στασιμότητας και της ύφεσης να πλανιέται για πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια στον ορίζοντα της χώρας.

Δεν σας πιστεύει κανείς που στη λογική του «όλα για το έλλειμμα» βλέπει μια πρακτική αριθμητική συν-πλην να μη βγάζει πουθενά. Και το λογαριασμό να πηγαίνει κυρίως στη φτωχή ελληνική οικογένεια που αδυνατεί πια να τα βγάλει πέρα. Ο Προϋπολογισμός του 2005 είναι ο πρώτος μετά από πολλά χρόνια που έγινε «κουρελόχαρτο» στην εκτέλεσή του. Ο φετινός διεκδικεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Έγινε «κουρελόχαρτο» από τη διαμόρφωση του. Ένας προϋπολογισμός του «γράψε-σβήσε».

Με τα δεδομένα των προβλέψεων η μείωση του ελλείμματος δεν πρόκειται να υπάρξει.

Αυτό, φαντάζομαι, το ξέρετε καλά.

 Και τι θα γίνει;

Θα πάρετε νέα μέτρα και πέρα απ’ αυτά που ένα-ένα ανακοινώνετε. Πιο δραστικά και σκληρά. Δεν το λέτε, όμως, στον ελληνικό λαό.

Η πρόταση που φέρατε στην εθνική αντιπροσωπεία δεν υπονομεύει μόνο τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας :

~ Επιβαρύνει τα ασθενέστερα στρώματα του πληθυσμού

~ Αυξάνει δραματικά τις κοινωνικές ανισότητες .

Μετά από 12 χρόνια μειώνονται οι πραγματικοί μισθοί, το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

 ~ αυξήσεις μικρότερες από τον πληθυσμό χωρίς τιμαριθμοποίηση ή αύξηση του αφορολόγητου.

Πενιχρές αυξήσεις σε συντάξεις και επιδόματα.

 ~ ΟΓΑ και ΕΚΑΣ μήπως θυμάστε τι λέγατε για τα 30 ευρώ.

 ~ Τώρα που είναι 8 ή 10 ή 12;

Αναδιανομή φορολογικών βαρών υπέρ των λίγων.

 ~ 1 δις ευρώ με τη μείωση των συντελεστών φορολογίας το 2006 για τους εργοδότες.

 ~ θα πληρώσουν οι πολίτες με νέα αύξηση του ΦΠΑ (Πορτογαλία);

Κι από κει και πέρα τα νούμερα του Προϋπολογισμού είναι αποκαλυπτικά :

~ Μείωση δαπανών για παιδεία και υγεία.

~ Κατάρρευση δημοσίων επενδύσεων , εγκατάλειψη της περιφέρειας.

 ~ Νέοι φόροι 3,5 δις με μέτρα που ήδη ανακοινώνονται.

 ~ Υπονόμευση της κοινωνικής ασφάλισης.

 ~ Χρήματα για αγροφύλακες εξοικονομούνται όχι όμως για τους νοσηλευτές, τα ΚΕΠ, τη «βοήθεια στο σπίτι», τους σχολικούς φύλακες Το κοινωνικό ισοζύγιο της πολιτικής σας δεν είναι τίποτε άλλο από μια τεράστια ανακατανομή του πλούτου σε βάρος των απλών και φτωχών ανθρώπων, των μικρών και μεσαίων επιχειρηματιών, των αγροτών και βέβαια των ανέργων. Οδηγείτε τη χώρα με ταχύτατους ρυθμούς σε χώρα φτηνής και ανοχύρωτης εργασίας και ασύδοτης αγοράς.

Γι’ αυτό καταργείτε τις συλλογικές συμβάσεις και διαπραγματεύσεις

Γι’ αυτό επιστρατεύετε το νέο αυταρχισμό σας Γι’ αυτό η πρακτική σας είναι καθεστωτική. Είστε μια δεξιά παλαιάς κοπής.

Το πιο εύκολο πράγμα είναι να παίρνει κανείς την πέτρα και να την πετά στην πλάτη του άλλου. Να λακτίζει την πολιτική ζωή μεταφέροντας την στο παρελθόν. «Για όλα φταίει το ΠΑΣΟΚ».

 Ξέρετε ποιο είναι το δικό μας πρόβλημα; Ότι συγκρινόμενοι μαζί σας, κάθε μέρα που περνά νιώθουμε ολοένα και πιο αυτάρκεις. Ο πολίτης αντιλαμβάνεται ότι είχε απέναντί του μια προοδευτική κυβέρνηση και τώρα έχει μια βαθύτατα συντηρητική νέο-δεξιά.

Φοβάμαι, όμως, την αυτάρκεια που μπορεί να αναπαράγει τον εαυτό σου.

Γιατί ενώ οδηγήσαμε τη χώρα μπροστά. Την εντάξαμε στην ΟΝΕ. Ισχυροποιήσαμε την οικονομία και τη θέση της στο ευρωπαϊκό τοπίο. Κάναμε έργα που όμοιά τους δεν έχει δει η Ελλάδα ποτέ. Οργανώσαμε την Ολυμπιάδα σφραγίζοντας τον προηγούμενο ιστορικό κύκλο. Ενώ τα πετύχαμε όλα αυτά δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε τη δημοκρατική ανατροπή του μοντέλου διακυβέρνησης.

Σήμερα γι’ αυτό θα έπρεπε να συζητάμε. Κι αυτό ξεκινά από τη ριζική αλλαγή στη δομή του Προϋπολογισμού του κράτους

Η ίδια η συζήτηση το δείχνει Ανιαρή καταγραφή κωδικών που χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν, στο λαβύρινθο των οποίων η εκάστοτε εξουσία περιπλανιέται αλλά και νομιμοποιεί τις όποιες επιλογές της . Αποτέλεσμα; Μια πολιτική αντιπαράθεση που παίρνει το χαρακτήρα μάχης χαρακωμάτων.

Μέχρι τώρα μετράμε το βάρος των επιλογών μας σε μια ζυγαριά και με ζύγια του παρελθόντος.

Χρειαζόμαστε, όμως, νέα ζυγαριά

Με άλλη κατανομή πλούτου.

Με άλλη κατανομή βαρών.

 Με άλλη συγκρότηση της ίδιας μας της δημοκρατίας

Εμείς πιστεύουμε στον ισχυρό πολίτη σε μια Λαϊκή Κοινωνία.

Με την απόφαση, τον έλεγχο, την επιλογή εγγύτερα στον πολίτη.

Με τους θεσμούς να ασκούν ολοκληρωμένη εξουσία σε συνθήκες αποκέντρωσης και επικουρικότητας.

 Με την ευθύνη να αποδίδεται ανάλογα «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι»

Με τη διαφάνεια και άμεση γνώση σε όλα και παντού που επιτρέπει στον πολίτη να συμμετέχει, να συνδιαμορφώνει, να αποφασίζει, να ελέγχει. Τι να ελέγξει από τον Προϋπολογισμό;

Γι’ αυτό στρέφει την πλάτη στην πολιτική και σε όλους μας ο πολίτης. Πρέπει να αλλάξουμε ζυγαριά.

Μόνο, που εσείς δεν μπορείτε να το κάνετε. Οι ζυγαριές άλλαζαν πάντοτε ιστορικά μόνο από προοδευτικές δυνάμεις. Κι εμείς μετά τις επόμενες εκλογές να είστε σίγουροι θα την αλλάξουμε την ζυγαριά.