Ομιλία στη Βουλή επί της πρότασης δυσπιστίας που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ κατά της Κυβέρνησης.

 
Αγαπητοί συνάδελφοι, η πρωτοβουλία του Προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας συνοδεύτηκε από ένα πολιτικό κείμενο εξέχουσας βαρύτητας, το οποίο με πολύ ανάγλυφο και καθαρό τρόπο παρουσιάζει τη σκοπιμότητα, την πολιτική αιτιολόγηση και τον ουσιαστικό λόγο για τον οποίο γίνεται.

Θα ήθελα, λοιπόν, να περιοριστώ σε κάποια σχόλια, που έχουν σχέση με τη σκοπιμότητα, την πορεία και το περιεχόμενο αυτής της πρότασης.

Το πρώτο σχόλιο αφορά την ανούσια επιχειρηματολογία για το πρακτικό αποτέλεσμα αυτής της πρότασης. Πρέπει να σας επισημάνω, ότι δεν έπεσε καμία κυβέρνηση από πρόταση δυσπιστίας. Μια φορά έπεσε μια κυβέρνηση μετά τη μεταπολίτευση από εσωτερικούς λόγους, όταν οι Βουλευτές της δεν άντεξαν άλλο αυτήν την κατάσταση, το 1993. Υπάρχει δρόμος που μπορεί να σας αναγκάσει να άρετε την εμπιστοσύνη στην Κυβέρνησή σας, όταν η κρίση που σήμερα βιώνει η χώρα μετεξελιχθεί σε εθνική. Μπορεί να το κάνετε εσείς.
Το Σύνταγμα, όμως, όταν προβλέπει την κορυφαία αυτή πολιτική διαδικασία, όπου η Βουλή μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα επίπεδο πάνω από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, μεταφέροντας την πολιτική ατζέντα εδώ στο Κοινοβούλιο, που είναι ο ναός της Δημοκρατίας με την πρόταση δυσπιστίας, -και στη σημερινή mediοκρατική κοινωνία μας και στη σημερινή ολιγαρχική δημοκρατία μας, συνήθως δεν παίζει το ρόλο που θα έπρεπε να παίζει η Βουλή των Ελλήνων- έτσι όπως θα έπρεπε να είναι.Και είναι διαφορετική η πρόταση δυσπιστίας από το δημοψήφισμα.
Το δημοψήφισμα αναφέρεται σε ένα θέμα επίσης συνταγματικά κατοχυρωμένο για το περιεχόμενο μιας πρότασης που έχει σχέση με το σύνολο του ελληνικού λαού.
Η πρόταση δυσπιστίας αφορά μία συνολική πολιτική, η οποία κρίνεται έξω και πέρα από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, συνολικοποιεί την αντιπαράθεση και ο ελληνικός λαός μπορεί να γίνει γνώστης των πραγμάτων, των συμπερασμάτων και των συνεπειών μιας πολιτικής. Άρα, θεωρώ ανούσια και ανόητη την επιχειρηματολογία «τι τη φέρατε εδώ, αφού ξέρετε ότι είμαστε ενωμένοι»; Προφανώς είστε ενωμένοι και προφανώς θα την ψηφίσετε μέχρι να καταψηφίσετε οι ίδιοι την Κυβέρνησή σας, αν πάμε κάποια στιγμή σε πρόωρες εκλογές.

Το δεύτερο σχόλιο αφορά τη συζήτηση για τη σκοπιμότητα της πρότασης. Δυστυχώς, όλα σήμερα τα μετράμε από την άποψη της τακτικής.  Το κάνουμε για να ανακτήσουμε την πρωτοβουλία στον προοδευτικό χώρο; Το κάνουμε  για πολιτική εντυπώσεων και σκοπιμοτήτων; Αδικείται έτσι μία κορυφαία πολιτική πρωτοβουλία, μία πράξη ευθύνης που σέβεται τη δημοκρατική και συνταγματική τάξη.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Έξι μήνες μετά τις εκλογές η χώρα δεν έχει κυβέρνηση. Ο τόπος υποχωρεί παντού και σε όλα. Ο λαός βρίσκεται καθημερινά σε απόγνωση.
Γιατί γίνεται η πρόταση: Διότι με το ασφαλιστικό και τις εκποιήσεις στο δημόσιο τομέα, το κενό εξουσίας που βιώνουμε εδώ και έξι μήνες, την αδιέξοδη κυβερνητική πολιτική που βουλιάζει τη χώρα, υψώνεται μία οριστική και αμετάκλητη διαχωριστική γραμμή. Διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον τρόπο που κυβερνάτε τη χώρα και στη διαμορφωμένη πεποίθηση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού ότι αυτός ο τρόπος εμποδίζει και υποβαθμίζει συνεχώς την πορεία του τόπου και τη δική του ζωή. Αυτό το αντικείμενο της πρότασης δυσπιστίας. Πώς εκφράζεται αυτή η δυσαρμονία; Στις λαϊκές κινητοποιήσεις, στις δημοσκοπήσεις που αρέσκεστε να τις κρίνετε σε ό,τι αφορά την παράταξή μας, στην άποψη που έχει ο απλός πολίτης. Φαντάζομαι, όταν πηγαίνετε στα καφενεία της Εύβοιας κύριε Βουλευτά, ή οποιουδήποτε νομού, δεν σας λένε «τι ωραία έργα κάνει η Νέα Δημοκρατία και πόσους δρόμους έφτιαξε ή δεν έφτιαξε », αλλά σας λένε άλλα πράγματα απ’ αυτά που ισχυρίζεστε εδώ, όταν έρχεστε να υπερασπιστείτε το δήθεν κυβερνητικό έργο.
Εν κατακλείδι, η πολιτική στιγμή που επιλέξαμε είναι ο ορισμός για τη θέση της πρότασης δυσπιστίας. Είναι επίκαιρος, είναι καθοριστικός. Όταν η κοινωνία είναι συλλήβδην μίας τέτοιας επιλογής, συνολικοποιείται η αντιπαράθεση και ασφαλώς εδώ πρέπει να δώσετε λόγο. Και δεν θα δώσετε λόγο μιλώντας γενικά και αόριστα, αλλά απαντώντας σε συγκεκριμένες αιτιάσεις που έχουν σχέση με αυτά.
Θα κάνω μία παρατήρηση. Δεν θα μιλήσω για το περιεχόμενο. Συζητήθηκε και ξανασυζητήθηκε ο νόμος Ρέππα . Θα πω μόνο μία κουβέντα: Σας αρέσει να αναφέρεστε στο νόμο Ρέππα. Έχει καμία σχέση η καθολική αντίσταση σε αυτό που συμβαίνει τώρα με τις κινητοποιήσεις, με τη λαϊκή αγανάκτηση, με την αντίστοιχη συναίνεση της πλειοψηφίας, της μεγάλης πλειοψηφίας των κοινωνικών εταίρων, όταν μετά από εκείνη την τραυματική δική μας εμπειρία περάσαμε το νόμο Ρέππα; Έχει καμία σχέση το καθεστώς της βίαιης αναδιανομής του πλούτου με το χέρι βαθιά στα ταμεία, με τη φαλκίδευση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, με την εσωτερική μεταφορά πόρων από υγιή ταμεία σε προβληματικά, με την έμμεση φορολογία και την αυτοχρηματοδότηση ουσιαστικά των συντάξεων της νέας γενιάς από τους ίδιους τους πατεράδες τους και όχι μέσα από τους πόρους μίας δίκαιης κατανομής του πλούτου με μία πραγματικά προοδευτική μεταρρύθμιση, με τις αδυναμίες που ήταν η συναινετική άποψη που πέρασε το νόμο Ρέππα;
Δεν είναι το ερώτημα, όπως λένε κάποιοι «τι θα πάτε να πείτε στο λαό για το ασφαλιστικό, για το δημοψήφισμα, αν χρειάζεται ή όχι ασφαλιστική μεταρρύθμιση». Προφανώς χρειάζεται ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Το ερώτημα όμως είναι ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο. Σε αυτό θα απαντήσει ο ελληνικός λαός που αντιστέκεται απέναντι σε αυτήν την αντιλαϊκή και βαθιά ταξική πολιτική.
Δεν είναι λοιπόν μόνο αυτό, είναι η ευρύτερη κρίση στην οποία οδηγείτε τη χώρα. Είναι κρίση εθνικού προσανατολισμού. Η Ελλάδα έχασε το βηματισμό της. Γύρω μας γίνεται κοσμογονία, νέα δεδομένα στην εθνική στρατηγική, νέα δεδομένα στην περιοχή. Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου με το Κόσσοβο και ακόμα αρνείστε να πείτε ότι δεν θα το αναγνωρίσετε. Άνοιξαν τόσα μέτωπα που φαίνεται να αναδιατάσσουν τις δυνάμεις στην περιοχή και αρνείστε να φέρετε μία πρόταση εθνικής στρατηγικής. Πηγαίνετε βλέποντας και κάνοντας.
Οικονομική κρίση. Ξυπόλητοι στα αγκάθια. Υποβαθμίζετε συνεχώς τη θέση της χώρας. Η κοινωνική κρίση, η καθημερινότητα, η γιγάντια ανακατανομή πλούτου έρχεται ως αποτέλεσμα γιατί δεν μπορείτε ουσιαστικά να χρηματοδοτήσετε το κοινωνικό κράτος. Αντ’ αυτού το αποδιαρθρώνετε, το ξεπουλάτε, το εκποιείτε. Και βέβαια δημιουργείται μία δημοκρατία ολιγαρχική και ατελέσφορη.
Μεγάλη ιστορία η περιβόητη θέση σας για διάλογο επί του ασφαλιστικού.

Πρωτοφανής. Δεν υπάρχει καμία πρόταση επί τέσσερα χρόνια της Κυβέρνησης για το ασφαλιστικό. Το μάθαμε όταν καταθέσατε το νομοσχέδιο. Για ποιο διάλογο μιλάτε;
Άρα, λοιπόν, στη βάση όλης αυτής της ολόπλευρης κρίσης βρίσκεται ένα μοντέλο διακυβέρνησης που παράγει τη διαφθορά, που ενισχύει τη συναλλαγή, που μεταφέρει τον πλούτο στους λίγους. Γι’ αυτό, η πρόταση δυσπιστίας δεν αφορά κανέναν Υπουργό ξεχωριστά, αφορά τον κάθε Υπουργό αλλά κυρίως αφορά τον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνησή σας.
Είμαστε πεπεισμένοι ότι η συνέχιση αυτής της κατάστασης είναι άκρως βλαπτική για τον τόπο και γι’ αυτό προτείναμε την πρόταση δυσπιστίας.
Υπάρχει στην αφετηρία αυτής της πρότασης και μία ελπίδα για μας, να εκφραστεί πολιτικά η προοδευτική και πολιτική κοινωνική πλειοψηφία που σήμερα εκφράζεται απέναντι στο ασφαλιστικό.
Κι εδώ θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο που έχει σχέση με την πολιτική του Συνασπισμού. Άκουσα με πολύ προσοχή το ερώτημα, εναλλαγή των κομμάτων των αστικών ή των δεξιών και των κρυπτοδεξιών, ή ανατροπή. Άγονος δικομματισμός ή  διπολισμός. Ό,τι όνομα και να της δώσετε, είναι η ώρα της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης.

Ρωτώ ευθέως: Αντέχει ο τόπος για πολλά χρόνια ακόμα αυτήν την Κυβέρνηση; Στα σοβαρά σας εμποδίζει το άρθρο 16; Στα σοβαρά μπορούμε να αγνοούμε ότι η μεγαλύτερη ευκαιρία είναι η δεύτερη και τελευταία εφαρμογή του εκλογικού νόμου, που επιτρέπει τις προοδευτικές συμπράξεις, όταν η Κυβέρνηση αρνήθηκε αυτήν την προοδευτική άποψη και γύρισε στο παλαιό καθεστώς; Στα σοβαρά έχουμε ακόμη την πολυτέλεια του ηγεμονισμού ή του μικρομεγαλισμού στη βάση συγκυριακών δημοσκοπήσεων; Στα σοβαρά βάζουμε στο ίδιο καλάθι μία παράταξη που δημιούργησε ό,τι θετικό έγινε στη χώρα με μία άλλη που αποδιαρθρώνει κάθε δομή, ακυρώνει κάθε κατάκτηση, φαλκιδεύει κάθε δημοκρατικό δικαίωμα;
Ανατροπή λοιπόν ναι, αλλά τώρα! Γιατί στο άδηλο μέλλον καμία πρόταση δεν έχει αξία όταν ενδύεται αριστερό «μανδύα» αλλά δεν προσφέρει λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα ο λαός και ο τόπος. Γι’ αυτό το πρόβλημα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως υπεύθυνο κόμμα, ζητά να καταψηφιστεί συνολικά η Κυβέρνηση γιατί έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για τη μεγάλη προοδευτική και κοινωνική πλειοψηφία. Η πρωτοβουλία από σήμερα θα ανήκει σε μας. Σας ευχαριστώ.