Σημεία ομιλίας Κ. Σκανδαλίδη στο Συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ
ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ

1. Φιλοδοξούμε η πρόταση που μόλις σας παρουσίασα για το Σχέδιο Ελλάδα στην οριστική της μορφή που θα επικυρωθεί στο επικείμενο ιδρυτικό μας Συνέδριο να αποτελέσει ένα ΝΕΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ

Όπως το 1980 στην αρχή της Μεταπολίτευσης έτσι και σήμερα στην αρχή μιας νέας εποχής έχουμε ανάγκη από νέα εθνική αφήγηση γύρω από την οποία θα συσπειρωθεί το νέο εν δυνάμει πλειοψηφικό ρεύμα είναι:

Το κρίσιμο ερώτημα είναι:

Ποιο είναι το πολιτικό υποκείμενο ο πολιτικός σχηματισμός που θα συνάψει το νέο Συμβόλαιο της νέας Αλλαγής που έχει ανάγκη σήμερα ο τόπος. Σ’ αυτό συνοψίζεται η μετεξέλιξη της Συμπαράταξης σε νέο και ενιαίο φορέα.

2. Υπάρχουν δυο δρόμοι

Ο πρώτος εκφράστηκε τότε:

Ένας χαρισματικός ηγέτης, ένας οδηγητής ενέπνευσε το λαό, τον κινητοποίησε, τον στράτευσε, τον οργάνωσε, τον έφερε στην εξουσία

Σήμερα αυτός δεν υπάρχει, όχι μόνο γιατί λείπει ο οδηγητής αλλά και γιατί είναι δύσκολο στις συνθήκες της κρίσης και της ανέχειας, των σύνθετων και αξεπέραστων προβλημάτων, της εγγενούς αδυναμίας της σοσιαλδημοκρατίας να αναδείξει εναλλακτική πρόταση, διαθέτουμε μόνο ένα δρόμο:

Ένα σύγχρονο, θεσμικό , δημοκρατικό κόμμα που μπορεί να πυροδοτήσει μια νέα συλλογική συνείδηση από τα κάτω.

Αυτό με τη σειρά του προϋποθέτει απαρέγκλιτα δυο επιταγές.

1. Νέο πρότυπο συλλογικής ηγεσίας που παραμερίζει τους αρχηγισμούς, τις νοοτροπίες ιδιοκτησίας, τους προσωπικούς μηχανισμούς.

2. Ένα θεσμικό υποκείμενο με αρχές, αξίες, αλλά και κανόνες λειτουργίας που συνδιαμορφώνει την εναλλακτική πρόταση και εμπνέει ένα πραγματικό μαζικό κίνημα ενεργών πολιτών

3. Μια τέτοια διαδικασία οφείλουμε να οργανώσουμε γνωρίζοντας ότι όταν μιλάμε για αναγέννηση κατά κυριολεξία σημαίνει θάνατος και γέννηση ταυτόχρονα

Αυτή η λέξη σηματοδοτεί τη νέα σύνθεση του παλιού με το νέο. Γιατί είναι εύκολο να προσπαθείς να εξωραϊσεις το παλιό, να γεράσεις και να πεθάνεις μαζί του. Είναι εξ ίσου εύκολο να αφεθείς στο νέο με τεχνητή γονιμοποίηση καταδικάζοντας και εξοβελίζοντας το παλιό. Δεν υπάρχει παρθενογέννεση αλλά και δεν υπάρχει αναγέννηση χωρίς ριζική ανανέωση

4. Στην αρχή της προσπάθειας μας ποια είναι τα δεδομένα:

– Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω μας αυτές τις μέρες κάνοντας μας να νιώθουμε σαν «πολυφερνη νύφη». Ζητούν τη συνδρομή μας όλοι απλώνοντας το χέρι από τη μια μεριά κι από την άλλη ποινικοποιούν και λεηλατούν το χώρο μας

– Η σύγκρουση νέων συμφερόντων που μαίνεται αυτό τον καιρό επιχειρεί να μας ενσωματώσει και να ακυρώσει την αυτόνομη στρατηγική μας, την πολιτική της εθνικής συνεννόησης που είναι μόνη εγγυημένη πορεία για τον τόπο.

– Και οι μεν και οι δε γνωρίζουν μια αλήθεια που κι εμείς στην εσωτερική μας αντιπαράθεση ξεχνάμε:

Την αλήθεια ότι οι δημοσκοπικές μας επιδόσεις ισχνές κατά κανόνα δεν συμβαδίζουν και δεν αντικατοπτρίζουν το μεγάλο ειδικό πολιτικό βάρος της παράταξής μας.

5. Και εδώ έρχεται στο προσκήνιο το εσωπαραταξιακό μας πρόβλημα

– Δεν μπορούμε να διαγράφουμε και να απαξιώνουμε συλλήβδην το χθες, τη διαδρομή μας

Δεν πρέπει να δώσουμε στη νέο- Δεξιά και στο αντισυστημικό αριστερό λαϊκισμό το δικαίωμα να ξαναγράψουν την ιστορία της Μεταπολίτευσης.

Είτε γιατί θυμηθήκαμε ότι τη δεκαετία του ‘ 80 αφήσαμε τους δείκτες να ξεφύγουν και ξοδεύαμε δανεικά

Είτε γιατί τη δεκαετία του 1990 αποφασίσαμε και ενώ πετυχαίναμε μείζονες εθνικούς στόχους ότι «γέρνουμε δεξιά» ενώ στην πραγματικότητα είμασταν η αριστερή όψη της σοσιαλδημοκρατίας. Είτε γιατί τη δεκαετία του 2000 ξεχάσαμε ποια κυβέρνηση και ποιος Πρωθυπουργός έφερε την κρίση και την ανάγκη προσφυγής στα μνημόνια

Είτε γιατί την δεκαετία του 2010 που ακόμη βρίσκεται σε εξέλιξη προσπαθούσαμε να ακυρώσουμε θετικά επιτεύγματα ή να διαβάλλουμε την στάση ευθύνης που επιδείξαμε.

– Δεν μ’ αρέσει να μασάω τα λόγια μου

Έχω απαίτηση και από τον Κ. Σημίτη τον Πρωθυπουργό της επίτευξης μεγάλων εθνικών στόχων

Έχω απαίτηση και από τον Γ. Παπανδρέου τον άνθρωπο που σήκωσε εξ ονόματος τη παράταξης το μεγαλύτερο φορτίο ευθύνης απ’ όσο μας αναλογεί

Έχω απαίτηση και από τον Ευάγγελο Βενιζέλο τον Πρόεδρο που έδωσε μάχες για την τιθάσευση του χρέους και για να κρατηθεί σε προοδευτική τροχιά το τιμόνι της συγκυβέρνησης

Έχω απαίτηση πέρα από τη δικαιολογημένη επιδίωξη να δικαιώσουν την προσωπική τους συμβολή να μπουν στην πρώτη γραμμή της μάχης για την ανασυγκρότηση του χώρου

– Έχω απαίτηση και από όσους συνυπάρξαμε στο μεγαλύτερο μέρος αυτής της διαδρομής στα ίδια χαρακώματα και αναδείχτηκαν άξια στελέχη ξεπηδώντας μέσα από τις γραμμές μας, να σέβονται την ιστορία μας και να μην την ελεεινολογούν ανεξάρτητα από το τι πρεσβεύουν σήμερα

– Έχω απαίτηση και από τους συμπράττοντες μαζί μας, τα κόμματα, τις κινήσεις, τις προσωπικότητες, να μην αντιμετωπίζουν το ΠΑΣΟΚ ως εξοβελιστέο και ξεπερασμένο χώρο όταν απευθύνονται στα στελέχη του και να επικαλούνται την υγιή του βάση όταν βρίσκονται σε επαφή μαζί της.

– Έχω τέλος απαίτηση από το οργανωμένο ΠΑΣΟΚ να αντιληφθεί την ανάγκη της μετεξέλιξης, της δημοκρατικής όσμωσης, της διαρκούς διεύρυνσης του σεβασμού απέναντι σ’ αυτούς που συμπράττουν μαζί μας χωρίς ηγεμονισμούς, χωρίς υστεροβουλίες, χωρίς καχυποψία.

6. Έχω επανειλημμένα διατυπώσει την αγωνία μου, αν αυτά είναι αποδεκτά, να κλείσουμε οριστικά τους λογαριασμούς μας με το παρελθόν

Η νέα ενότητα του χώρου μόνο πάνω στη νέα επαγγελία, τη νέα προγραμματική πρόταση, το νέο Συμβόλαιο με το λαό μπορεί να οικοδομηθεί.

Είναι ο δρόμος μας που τελικά θα δικαιωθεί

Υπάρχουν αποφάσεις σημαντικές σήμερα για την εκλογή του Προέδρου, για Μητρώα Μελών, για το Ιδρυτικό Συνέδριο, για τις διαδικασίες και τα βήματα που θα ακολουθήσουν

Όλα έχουν τη δική τους αξία

Προέχει όμως η πυξίδα της αναγέννησης του χώρου που δείχνει το δρόμο.

Ας την ακολουθήσουμε.