Συνέντευξη στην εφημερίδα «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ».

ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΤΥΠΑ

Έπειτα από τόσες θυσίες το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» παραμένει. Για πολλούς είναι ομολογία αποτυχίας του μνημονίου….

Η χώρα μετά από αλλεπάλληλες δραματικές  προσπάθειες κέρδισε μια θετική συμφωνία, η οποία, ανεξάρτητα από τις σκληρές συνθήκες που προϋποθέτει διασφαλίζει επιτέλους μια δυναμική αφετηρία εξόδου από την κρίση. Και δίνει ελπίδα επανάκαμψης της χώρας και του ελληνισμού στην ευημερία. Ο πραγματικός δρόμος επανεκκίνησης τώρα αρχίζει και ο νέος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συνέβαλε αποφασιστικά σ’ αυτό.

Γιατί να σας ψηφίσει ο κόσμος, αν είναι να συνεχίσετε το μονόδρομο του μνημονίου;

Στην αφετηρία που προανέφερα, για εμάς  δεν βρίσκεται μόνο η νέα δανειακή σύμβαση. Βρίσκεται ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης του τόπου το οποίο συμπεριλαμβάνει  τη σταδιακή αποκατάσταση των απωλειών και την άρση των αδικιών. Να γυρίσουμε σταδιακά  πίσω τα δανεικά που πήραμε από το λαό, ενώ ταυτόχρονα θα οδηγούμε σε μια  Ελλάδα χωρίς  δανεικά και δεκανίκια. Συμπεριλαμβάνει ακόμα τους όρους και τις προϋποθέσεις λειτουργίας του σύγχρονου κοινωνικού κράτους, της  ριζικής ανατροπής στη δημόσια διοίκηση και της επανίδρυσης της δημοκρατίας. Είναι δρόμος που οδηγεί στην αυτοδύναμη Ελλάδα.

Και που θα φθάσουν οι μισθοί και οι συντάξεις; Δεν υπάρχει άλλος δρόμος;

Ήδη επανειλημμένα και με επιμονή διαβεβαιώνουμε ότι υπάρχει η δυνατότητα να μην ξαναγίνουν οριζόντιες περικοπές. Τα όποια μέτρα από δω και πέρα κριθούν αναγκαία δεν θα είναι επί δικαίους και αδίκους. Θα πρόσθετα ότι για να διασκεδαστεί ο φόβος να μη γίνουμε Βουλγαρία, να δεσμευτούμε πραγματικά τόσο στο κατώτερο εγγυημένο επίπεδο αξιοπρεπούς  διαβίωσης όσο και στο κατώτατο όριο μισθών και συντάξεων. Οφείλαμε να το έχουμε κάνει. Έστω και τώρα ας το τολμήσουμε.

Πως κρίνετε τη στάση του Αντ. Σαμαρά και της Αριστεράς;

Δυστυχώς συναντώνται από διαφορετικούς δρόμους σ’ ένα φτηνό λαϊκισμό: είτε δεξιό με τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του κ. Σαμαρά που υπογράφει και ξεϋπογράφει μνημόνια, που σωρεύει ανέφικτες προσδοκίες, που υποτάσσει κάθε εθνική ανάγκη στην μικροκομματική πολιτική του κομπογιαννίτη, είτε στον αριστερό λαϊκισμό  που όταν δεν προσπαθεί να ισορροπήσει διαμετρικά αντίθετες επιλογές όπως το «ναι» στην Ευρώπη  και όχι στη δανειακή σύμβαση, προτείνει επικίνδυνους για τη χώρα τυχοδιωκτισμούς όπως την έξοδο από την ΟΝΕ και το ευρώ.

Τι περιμένετε από τον Ευάγγελο Βενιζέλο;

Την ίδια στρατηγική σημασία με τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές έχει για μένα η ανασύσταση και ανασύνταξη της μεγάλης δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης. Από τον Ευάγγελο Βενιζέλο περιμένω να κάνει ξανά κόμμα το ΠΑΣΟΚ. Κόμμα σύγχρονο θεσμό, με εσωκομματική δημοκρατία, με συλλογικά όργανα, με σύγχρονη φυσιογνωμία. Ισχυρή πολιτική κατεύθυνση της χώρας, χωρίς ισχυρό κίνημα να τη στηρίζει, δεν είναι δυνατή. Το σύνθημα είναι νέα συλλογικότητα, νέα συσπείρωση, νέα πορεία στο λαό. Με αυτό οφείλουμε να πορευτούμε για την αναγέννηση του κινήματος της αλλαγής και της μεταρρύθμισης που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος.

Φοβάστε τις επιπτώσεις της υπόθεσης «Άκης Τσοχατζόπουλος»;

Κάθε παρόμοιο θέμα μπορεί να έχει επιπτώσεις, ιδιαίτερα όταν επιλέγεται ο προεκλογικός χρόνος για να αναδειχθεί. Νομίζω, όμως, ότι οι πολίτες, μπορούν να πιστώσουν στο ΠΑΣΟΚ ότι το ίδιο κίνησε το θέμα, το ίδιο πρότεινε τις Εξεταστικές μέσα από τις οποίες προέκυψαν τα στοιχεία, το ίδιο ζήτησε από τους βουλευτές να ανοίξουν οι λογαριασμοί στην Ελβετία, ενώ η ΝΔ αρνήθηκε να προσυπογράψει. Άρα το ΠΑΣΟΚ θέλει την κάθαρση. Οφείλει τώρα να προτείνει ριζικές λύσεις, κάτι που ήδη πράττει ο Πρόεδρος του, λύσεις που θα απενεχοποιήσουν  οριστικά το πολιτικό σύστημα και θα επιταχύνουν τις διαδικασίες.

Και μια τελευταία ερώτηση: Είναι λύση η επιστροφή στις επαρχίες και τα χωριά;

Θίγετε ένα πολύ ευαίσθητο σημείο για μένα, επειδή  το έχω μελετήσει, το έχω εισηγηθεί και το έχω  προωθήσει στην πράξη. Είναι βαθειά πεποίθηση μου ότι, όπως την τριακονταετία μετά τον πόλεμο η αστυφιλία οδήγησε να στοιβαχτεί ο κόσμος στα κακοχτισμένα και αβίωτα μεγάλα αστικά κέντρα, σήμερα  κινείται στην αντίστροφη τροχιά. Βλέπει το όνειρο μιας καλύτερης  ποιότητας ζωής, δουλειάς και ασφάλειας στην επιστροφή του στην ύπαιθρο χώρα. Να το στηρίξουμε, να του δώσουμε κίνητρα και γη και να σχεδιάσουμε το νέο παραγωγικό μοντέλο πάνω στην ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών. Και προ παντός να μην επαναλάβουμε τα ολέθρια λάθη του κράτους της Δεξιάς του ’50.