«ΠΑΣΟΚ :ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ-Ο ΔΡΟΜΟΣ» Άρθρο του Κώστα Σκανδαλίδη στην εφημερίδα ”Έθνος”

Α πέναντι στη συντηρητική παράταξη που οδηγεί τη χώρα σε τριτοκοσμικές συνθήκες απαξιώνοντας ένα προς ένα τα βήματα ενός ολόκληρου ιστορικού κύκλου, το ΠΑΣΟΚ και οι δυνάμεις της προόδου οφείλουν να αντισταθούν. Να ανακτήσουν επειγόντως την ιδεολογική και πολιτική τους ηγεμονία.

 Ο Γιώργος Παπανδρέου από τη ΔΕΘ διακήρυξε σε όλους τους τόνους και έκτοτε επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία την ισχυρή του πεποίθηση ότι «υπάρχει άλλος δρόμος».

 Πιστεύω ότι αυτός ο δρόμος έχει ένα όνομα :

Ανατροπή

Και έχει μια προϋπόθεση :

Δημοκρατία

Ας μιλήσουμε, λοιπόν, γι’ αυτό το δρόμο

Κ ατ’ αρχή έχουμε μια αφετηρία, ένα υπαρκτό ιστορικό πλαίσιο, μια διαδρομή που οδήγησε ως εδώ. Το ΠΑΣΟΚ ούτε το 1974 προήλθε από παρθενογένεση, ούτε πολύ περισσότερο γεννήθηκε τώρα ούτε, ασφαλώς, μπορεί να ανασχεδιαστεί επί χάρτου. Έχει ήδη ιστορία τριάντα χρόνων και σπορά που το γέννησε δέκα χρόνια πριν. Γι’ αυτό, ακριβώς και δεν μπορεί να ανακτήσει καμιά ηγεμονία ή αξιοπιστία αν προηγούμενα δεν ανακτήσει την ιστορική του αυτοπεποίθηση και αυτογνωσία.

 Η ιστορία του Κινήματος που κυριολεκτικά άλλαξε το χάρτη της χώρας δεν μετριέται από τις εκλογικές αναμετρήσεις, τις νίκες ή τις ήττες, ούτε ακόμα από τις αλλαγές των ηγετών του. Μετριέται με τη συνολική προσφορά στον τόπο, με τις δεκαετίες και τις εποχές και τις ανάγκες τους. Αυτές αναδεικνύουν και τις φυσικές του ηγεσίες. Ο ιδρυτής μας, μας δίδαξε τη συνέπεια στις αρχές, τις αξίες, τους στόχους και την προσαρμογή στις κάθε φορά μεταβαλόμενες συνθήκες. Ο δρόμος άλλαζε συχνά ρότα, δεν άλλαζε ποτέ προορισμό. Έτσι τη δεκαετία της σοσιαλιστικής επαγγελίας και της εθνικής αναγέννησης ακολούθησε η δεκαετία της κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής για να πάρει τη σκυτάλη η δεκαετία του εκσυγχρονισμού και της αναβάθμισης της χώρας.

 Με τη σοσιαλιστική και εθνική μας επαγγελία φέραμε στο προσκήνιο τις προοδευτικές ιδέες και τις μετατρέψαμε σε πολιτική δύναμη εξουσίας. Με την Αλλαγή οδηγήσαμε στην Ελλάδα των Ελλήνων. Με τον Εκσυγχρονισμό οδηγήσαμε στην Ελλάδα της Ευρώπης.

 Και τώρα τι;

 Π ριν από κάμποσο καιρό στη σειρά των διαφημίσεων γνωστού ποτού προβλήθηκε ένα απόφθεγμα του Αννίβα όταν ξεκινούσε την πορεία προς τη Ρώμη :

                                        «Ή θα βρούμε το δρόμο μας

                                         ή θα τον δημιουργήσουμε»

Eίναι αλήθεια ότι μέχρι τώρα προερχόμενοι από σημαντική ήττα, ψάχνουμε το δρόμο μας. Οριοθετούμε οράματα, αρχές, αξίες, στόχους, αρχίσαμε να επεξεργαζόμαστε πολιτικές και να προβάλουμε προτάσεις, υιοθετούμε νέες οργανωτικές πρακτικές. Τα βήματα είναι αναμφίβολα στη σωστή κατεύθυνση και ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δείχνει μια αξιοσημείωτη συνέπεια να επιβάλει το καινούριο, ξεκινώντας μάλιστα από ιδιαίτερα αρνητικές συνθήκες γι’ αυτόν.

Το ερώτημα, όμως, παραμένει αν έχουμε υπερβεί οριστικά τον παλιό μας εαυτό ή απλώς τον αναπαράγουμε με καινούρια υλικά. Η γνώμη μου είναι ότι παραμένουμε σε μεγάλο βαθμό αιχμάλωτοι της διαδρομής μας. Είτε υπερασπιζόμενοι άκριτα, είτε μηδενίζοντας ανιστόρητα το έργο και την πορεία μας, δεν ακουμπάμε το μοντέλο διακυβέρνησης που εγκαθιδρύσαμε, νιώθουμε ακόμη ανέτοιμοι να το ανατρέψουμε στην πράξη. Γι’ αυτό αναπαράγονται φαινόμενα αντιπαράθεσης που μοιάζουν με αυτά του ’96, λογικές προβαδίσματος και οργανωτικού ελέγχου, πρακτικές απονεύρωσης πολιτικών λειτουργιών ή και ισοπέδωσης στελεχών.

Είναι φανερό, απαντώντας στο δίλημμα του Αννίβα, ότι δεν μπορούμε και δεν πρέπει να χαθούμε ψάχνοντας να βρούμε το δρόμο μας μέσα από εσωτερικά μονοπάτια. Οφείλουμε τώρα να το δημιουργήσουμε από την αρχή.

 Το πώς είναι το καίριο ζήτημα.

 Τ ο επίκεντρο της μεγάλης ανατροπής είναι η μετάβαση από το κράτος και την αγορά στην κοινωνία. Οφείλουμε να επανακαθορίσουμε και να αναδιατάξουμε τη σχέση του δημόσιου με το ιδιωτικό συμφέρον και εξ αυτού να προσδιορίσουμε το μοντέλο διακυβέρνησης και το νέο ρόλο του κράτους. Εξάλλου εκεί εντοπίζεται το αδιέξοδο και το πραγματικό αίτιο της ήττας μας. Αυτό σημαίνει, πριν και πάνω απ’ όλα να σπάσουμε το φαύλο κύκλο όπου ο δημόσιος τομέας χρηματοδοτεί τον ιδιωτικό και να ανατρέψουμε τον συμπληρωματικό παρασιτισμό τους που οδηγεί στο πελατειακό, συγκεντρωτικό και αδιαφανές κράτος.

Να εγγυηθούμε την απόλυτη πρωτοκαθεδρία του δημόσιου συμφέροντος που διασφαλίζει την οικονομική, πολιτική και κοινωνική δημοκρατία, την ασφάλεια και την ποιότητα ζωής των πολιτών, την παροχή των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών Να εγγυηθούμε παράλληλα την προστασία, την αυτονομία και την απρόσκοπτη ανάπτυξη ενός ιδιωτικού τομέα που επιτέλους παράγει εισόδημα, πλούτο και θέσεις εργασίας για την κοινωνία, διασφαλίζει σε συνθήκες διαφάνειας και νομιμότητας το κέρδος, ανταγωνίζεται, συναγωνίζεται και προοδεύει συνεχώς. Γι’ αυτό απαιτούνται νέοι, ριζικά διαφορετικοί κανόνες του παιγνιδιού.

Μια τέτοια ανατροπή που εξαπλώνεται στο χώρο της ανάπτυξης, της οικονομίας, της εργασίας, της παιδείας, του κοινωνικού κράτους, της διοίκησης, της ποιότητας ζωής είναι φανερό ότι μόνο μέσα από δημοκρατικό δρόμο είναι δυνατή. Δρόμος που ανατρέπει το κράτος των ιδιωτικών συμφερόντων με προοδευτική ρύθμιση και δημοκρατία στην αγορά. Που ανατρέπει το κράτος των συντεχνιών, των γραφειοκρατών και των πελατειακών σχέσεων με αποκέντρωση και νέα περιφερειακή συγκρότηση της χώρας. Που ανατρέπει το κράτος των αντιπροσώπων, των δικαστών ή των δεσποτάδων με θεσμική ανασυγκρότηση της δημοκρατίας.

Τ ο παρόν είναι αποτέλεσμα συγκυριών, το μέλλον είναι αποτέλεσμα επιλογών. Ας αφήσουμε τη Ν.Δ δέσμια των συγκυριών και των τριτοκοσμικών της αναζητήσεων και ας καταστήσουμε τη δημοκρατική παράταξη φορέα της δημοκρατικής ανατροπής.

 Με μια υπόμνηση. Ότι δεν θα συμβιβαστούμε πια με επιχειρηματίες που κερδοσκοπούν χωρίς να παράγουν, με εργαζομένους που αμείβονται χωρίς να δουλεύουν, με παρασιτικές και αντιπαραγωγικές κοινωνικές δυνάμεις που ανεχτήκαμε αν δεν εκθρέψαμε κιόλας. Ότι η νέα εθνική κοινωνική συμφωνία που θα οικοδομήσουμε δεν θα έχει ιδεολογικές αγκυλώσεις και δογματισμούς. Δεν θα έχει μόνο συμμάχους αλλά και αντιπάλους. Δεν θα χαρίζει καμιά παραγωγική δύναμη του τόπου. Και προπαντός θα τολμήσει να σπάσει αυγά που κι εμείς κλωσήσαμε τα προηγούμενα χρόνια στη διαχειριστική μας περίοδο που η Ελλάδα είχε άλλους υψηλούς στόχους.

Για να μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η δημοκρατική ανατροπή είναι ο δρόμος που μετά τους δικαιωμένους ιστορικούς κύκλους της αλλαγής και του εκσυγχρονισμού οδηγεί τη χώρα σε νέα εποχή ανάπτυξης με ευημερία.

Η Δημοκρατική Ανατροπή