Συνέντευξη στο περιοδικό «ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ»

Τεύχος 14

1. Τι αποκομίσατε από το συμβούλιο των Υπουργών Γεωργίας της Ε.Ε.;

Το Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας αποτελεί κορυφαίο πολιτικό όργανο, που ευθύνεται για τις τελικές αποφάσεις σε όλα τα θέματα που αφορούν τη γεωργία και την αγροτική ανάπτυξη. Σε «δύσκολες» μάλιστα αποφάσεις, χρειάζεται συνέργια με άλλες μορφές του Συμβουλίου, όπως για παράδειγμα η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) και ο προϋπολογισμός της, όπου οι αποφάσεις φθάνουν μέχρι και στο επίπεδο των πρωθυπουργών.
Αυτή ακριβώς η αλληλεξάρτηση, ιδιαίτερα σε περιόδους οικονομικής κρίσης, οδηγεί μερικές φορές σε λογιστικές  και τεχνοκρατικές προσεγγίσεις, μακριά από το πνεύμα μιας γνήσιας κοινοτικής αλληλεγγύης, που χρειάζεται για αγροτικές πολιτικές που θα οδηγούσαν σε μια παραγωγική και ανταγωνιστική ευρωπαϊκή γεωργία.

Η δική μας παρουσία στο Συμβούλιο κινείται στο πνεύμα της ολοκλήρωσης και της αλληλεγγύης. Η ΚΑΠ επιβάλλεται να παραμείνει ισχυρή. Χρειαζόμαστε μία γεωργία που να διασφαλίζει επάρκεια και ποιότητα διατροφής, προστασία των φυσικών πόρων και αειφόρες υποδομές, ισόρροπη και δυναμική ανάπτυξη των περιφερειών. Χρειαζόμαστε μια γεωργία που αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την οικονομική κρίση και την άναρχη διακύμανση των τιμών και των αγορών και διαθέτει τα μέσα να επωφεληθεί από την αύξηση της παγκόσμιας ζήτησης τροφίμων.
Με σταθερότητα στις επιδιώξεις μας και διαμόρφωση «συμμαχιών» με κράτη που έχουμε κοινές αντιλήψεις, αισιοδοξώ ότι θα καταλήξουμε σε συνεκτικές αποφάσεις, για ένα τομέα που μας αφορά όλους.

2. Σύμφωνα με τις γενικές κατευθύνσεις για την νέα ΚΑΠ ποιο είναι το μέλλον των επιχορηγήσεων;

Η στήριξη της γεωργίας και οι άμεσες ενισχύσεις θα συνεχισθούν και μετά το 2013. Ζητούμενο είναι ο συνολικός προϋπολογισμός της ΚΑΠ και η κατανομή του ανάμεσα στα κράτη μέλη.
Και ζητούμενη είναι ακόμα η αρχιτεκτονική της νέας ΚΑΠ και των επιδοτήσεων, που θα προσδιορίσουν την αποτελεσματικότητά της στη στήριξη του εισοδήματος των γεωργών και της αγροτικής ανάπτυξης.
Εμείς υποστηρίζουμε ότι ο προϋπολογισμός συνολικά της ΕΕ δεν είναι μέρος των σημερινών προβλημάτων της αλλά μέσον για την λύση τους. Και θεωρούμε ότι η κατανομή ανάμεσα στα κράτη μέλη θα πρέπει να παίρνει υπόψη τη σημασία της γεωργίας στην οικονομία και στην απασχόληση αλλά και την ανάγκη να παραμείνει βιώσιμη σε όλες τις περιφέρειες της ΕΕ.
Θα επιμείνουμε μέχρι τέλους ώστε να μην επικρατήσουν λογικές κακώς εννοούμενης λιτότητας και θα καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια, να περιορίσουμε την όποια απώλεια των εισροών μας από την ΕΕ.

3. Πώς θα μπορέσουν οι Έλληνες αγρότες να διατηρηθούν στην παγκόσμια αγορά τη στιγμή που έχουν πολύ υψηλότερο κόστος από ότι οι ανταγωνιστές τους σε μη κοινοτικές χώρες;

Το ευρωπαϊκό γεωργικό μοντέλο με τα αυστηρά πρότυπα που επιβάλλει στους παραγωγούς συνεπάγεται υψηλότερο κόστος. Συνεπώς ο διεθνής ανταγωνισμός αποτελεί ζήτημα για όλους τους ευρωπαίους παραγωγούς και όχι μόνο τους έλληνες. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που υπάρχουν οι εισοδηματικές ενισχύσεις.
Πέρα από τη στήριξη της γεωργίας, η ΕΕ πρέπει να απαιτεί να ενημερώνεται ο καταναλωτής για όλα τα εισαγόμενα προϊόντα, που έχουν παραχθεί με χαμηλότερα πρότυπα. Στα πλαίσια δε του ΠΟΕ, η ΕΕ οφείλει όχι μόνο να υπερασπιστεί αυτά τα πρότυπα αλλά και να τα επιβάλλει.
Παράλληλα, πρέπει να δράσουμε και εμείς. Να γίνουμε ανταγωνιστικοί και τα προϊόντα μας να βρίσκουν το δρόμο τους στις αγορές του εξωτερικού.
Η γεωργία στην Ελλάδα, για να γίνει ανταγωνιστική, θα πρέπει να επενδύσει στην ποιότητα και στην ιδιαιτερότητα των προϊόντων της και ιδιαίτερα σε εκείνα που χαρακτηρίζουν τη χώρα, προϊόντα τα οποία προτείνουμε  και στα καλάθια των Περιφερειών.
Προωθούμε ένα μοντέλο τέτοιων ποιοτικών, διαφοροποιημένων και πιστοποιημένων προϊόντων, που έχουν παραχθεί με τρόπο φιλικό στο περιβάλλον, με ταυτότητα και ιχνηλασιμότητα, που συνεπάγεται προστιθέμενη αξία και έσοδα από την αγορά και που συμβαδίζει με την ανταγωνιστικότητα.
Και προωθούμε ταυτόχρονα όλες εκείνες τις διαρθρωτικές αλλαγές στη διοικητική δομή, στους συνεταιρισμούς  και στην οργάνωση της προσφοράς, στη λειτουργία της αγοράς και στη χρήση των εισροών, που θα οδηγήσουν στη μείωση του κόστους.

4. Ποιο θα είναι το όφελος για την Ελλάδα αν η νέα ΚΑΠ θεσπίσει το ανώτατο όριο χρηματοδότησης των μεγάλων εκμεταλλεύσεων της Ευρώπης;

Το ανώτατο όριο ενίσχυσης για τις μεγάλες εκμεταλλεύσεις είναι καταρχήν ένα μέτρο δικαιοσύνης. Η δημόσια χρηματοδότηση, οι αγροτικές επιδοτήσεις, έχουν στόχο τη βιωσιμότητα της ευρωπαϊκής γεωργίας. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται για να πλουτίζουν οι μεγάλες και ανταγωνιστικές, με όρους αγοράς,  εκμεταλλεύσεις.
Η ανακατανομή των πόρων που εξοικονομούνται με τον τρόπο αυτό, όταν μάλιστα γίνει ανάμεσα στα κράτη μέλη, αποβαίνει σε όφελος των μικρών και μεσαίων εκμεταλλεύσεων, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία στην Ελλάδα. Έχει μάλιστα αποδειχθεί ότι οι εκμεταλλεύσεις αυτές είναι φιλικότερες στο περιβάλλον και συμβάλλουν αναλογικά περισσότερο στην απασχόληση, σε σχέση με τις μεγάλες και κατά κανόνα εντατικές εκμεταλλεύσεις.

5. Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι σοβαρότερες στον ευρωπαϊκό νότο. Θα ληφθούν ειδικά μέτρα για αυτές τις περιοχές;

Η γεωργική δραστηριότητα είναι εκτεθειμένη στις αλλαγές του κλίματος και συνεπώς οφείλουμε να την προστατέψουμε. Επιπλέον, η εκτατική ιδίως γεωργία, όπως είναι η ελληνική, αμβλύνει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, κάτι που έχει αναγνωριστεί και σαν δημόσιο αγαθό, που προσφέρει η γεωργία.
Η γεωργία του ευρωπαϊκού νότου, ενώ επιβαρύνει λιγότερο τις αλλαγές του κλίματος καλείται να καταβάλλει δυσανάλογα μεγαλύτερη προσπάθεια προσαρμογής στις νέες συνθήκες που δημιουργούνται.
Είναι λοιπόν απόλυτα λογική και επιβεβλημένη η ιδιαίτερη μέριμνα για τις περιφέρειες αυτές, για λόγους όχι μόνο οικονομικούς ή κοινωνικούς αλλά και περιβαλλοντικούς. Η εγκατάλειψη της γεωργίας θα οδηγούσε στην απερήμωση οξύνοντας έτσι περισσότερο τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Η ΕΕ πρέπει να στραφεί σε αποτελεσματικές λύσεις διαχείρισης αυτών των κινδύνων,  που θα πρέπει μάλιστα να αποτελέσουν μέρος, όχι μόνο της γεωργικής, αλλά και των περιφερειακών πολιτικών της. Απαιτείται ένας γνήσιος διάλογος που θα μας οδηγήσει σε μία βιώσιμη γεωργία, παίρνοντας υπόψη την ένταση και το είδος των κινδύνων σε κάθε περιφέρεια της ΕΕ. Η συζήτηση για τη μετά το 2013 ΚΑΠ δίνει αυτή την ευκαιρία.

6. Πως αντιλαμβάνεστε τον όρο «Ποιοτική Γεωργία», δηλαδή βιολογική γεωργία και ολοκληρωμένη διαχείριση, στις αρχές του 2011 και με ποια μέτρα θα την στηρίξετε;

Η σύγχρονη τάση στην αγορά των γεωργικών προϊόντων απαιτεί ποιότητα, ασφάλεια, επωνυμία και ιχνηλασιμότητα. Οι καταναλωτές απαιτούν από τους παραγωγούς αλλά και από όλους τους κρίκους της διατροφικής αλυσίδας την εφαρμογή όσο το δυνατόν υψηλότερων ποιοτικών προδιαγραφών, ώστε να διασφαλιστεί η ποιότητα, η υγιεινή και η θρεπτική αξία των προϊόντων.
Επιμένω σε αυτό και ίσως θα με έχετε ακούσει πολλές φορές να λέω, για τα χαρακτηριστικά της γεωργίας που προωθούμε, τα ποιοτικά και διαφοροποιημένα προϊόντα, που έχουν παραχθεί με τρόπο φιλικό στο περιβάλλον, με ταυτότητα και ιχνηλασιμότητα.
Η βιολογική και η ολοκληρωμένη διαχείριση αποτελούν τα πιο σημαντικά συστήματα πιστοποίησης, τα ενισχύουμε και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε κυρίως μέσα από τα προγράμματα του 2ου πυλώνα, της αγροτικής ανάπτυξης αλλά και από τις άμεσες ενισχύσεις της ΚΑΠ.
Ιδιαίτερη σημασία δίνουμε επίσης και στα προϊόντα ΠΟΠ και ΠΓΕ που αποτελούν πολύτιμη κληρονομιά και θα παίξουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των προγραμμάτων που ετοιμάζουμε για όλες τις περιφέρειες της χώρας.

7.  Δεδομένου ότι ο μέσος κλήρος στην Ελλάδα είναι μικρός, γεγονός που δεν ευνοεί την εντατική γεωργία, θεωρείτε ότι η επιλογή της ποιοτικής γεωργίας αποτελεί μονόδρομο για τη βιωσιμότητα και την ανταγωνιστικότητα του αγροτικού μας τομέα; Ποια είναι τα προϊόντα στα οποία θα πρέπει να στραφούν οι Έλληνες αγρότες στο μέλλον;

Το μικρό μέγεθος του κλήρου δεν συνάδει με τις εντατικές μορφές άσκησης της γεωργίας, που βασίζουν την αποδοτικότητά τους στη μαζική και εντατική παραγωγή. Αντίθετα, συμβαδίζει με τις μικρές αναγνωρίσιμες παραγωγές, που συμβολίζουν την παράδοση και τις ιστορικές και πολιτιστικές αναφορές της γεωργίας.
Στο πλαίσιο αυτό, προωθούμε την «πράσινη ανάπτυξη», την ποιότητα και την αναγνωρισιμότητα. Στόχος μας είναι ένα «καλάθι προϊόντων της ελληνικής γης» για κάθε περιφέρεια, που μπορούν να καλύψουν την τοπική αγορά και έχουν δυνατότητες για εξαγωγικό προσανατολισμό. Προϊόντα που αξιοποιούν τα πλεονεκτήματα των περιφερειών, αποφέροντας πρόσοδο και προσφέροντας παραγωγικές επιλογές στους Έλληνες αγρότες.
Και αναπτύσσουμε παράλληλα ένα πλέγμα επενδύσεων σε πράσινες υποδομές, στη μεταποίηση, την τυποποίηση, την προβολή και την προώθηση αυτών των προϊόντων, απαραίτητων για τους αναπτυξιακούς μας στόχους.

8. Υπάρχει διάχυτη αμφισβήτηση από τους καταναλωτές αναφορικά με τα πιστοποιημένα ποιοτικά προϊόντα σε ότι αφορά στη γνησιότητά τους. Αναφέρεται ότι ο βασικός λόγος για αυτή την αμφισβήτηση είναι η αξιοπιστία στην πιστοποίηση. Ποια είναι η στρατηγική του Υπουργείου σχετικά με τη διαφύλαξη της αξιοπιστίας στην πιστοποίηση;

Η αξιοπιστία των πιστοποιημένων ποιοτικών προϊόντων είναι προϋπόθεση της προστιθέμενης αξίας τους. Επιτρέψτε μου όμως να παρατηρήσω ότι η επιφυλακτικότητα και η αμφισβήτηση αποτελούν έμφυτα στοιχεία του Έλληνα, που αμφισβητεί τα πάντα και φυσικά και τα πιστοποιημένα προϊόντα. Και ίσως όχι αδικαιολόγητα. Η λειτουργία του κράτους συνέβαλε στη διαμόρφωση αυτής της νοοτροπίας.
Εγώ πιστεύω ότι τα προϊόντα ολοκληρωμένης ή βιολογικής διαχείρισης αποτελούν σε μεγάλο βαθμό θύμα αυτής της νοοτροπίας. Τα πρότυπα που ακολουθούνται για την παραγωγή αυτών των προϊόντων ισχύουν για όλη την ΕΕ και περιέχουν πολλές δικλείδες  ασφάλειας. Οι μέχρι τώρα έλεγχοι από φορείς του Υπουργείου αλλά και από ανεξάρτητα πιστοποιημένα εργαστήρια καταδεικνύουν ένα μεγάλο βαθμό αξιοπιστίας.
Εμείς σαν Υπουργείο σκοπεύουμε να αυξήσουμε ακόμα περισσότερο του ελέγχους, να αλλάξουμε τους διοικητικούς και ελεγκτικούς μηχανισμούς και να δώσουμε μεγαλύτερη αξιοπιστία στο σύστημα. Πρέπει να γίνει συνείδηση στους καταναλωτές ότι «πιστοποίηση σημαίνει ποιότητα». Και αντίστοιχα στους παραγωγούς ότι η συμβολή τους είναι προϋπόθεση αυτής της αξιοπιστίας.

9. Επιπλέον, αναφέρεται ότι προς την κατεύθυνση αυτή συντελεί και η αποσπασματική πληροφόρηση που δέχονται οι καταναλωτές από τους αρμόδιους φορείς. Ποια είναι η στρατηγική του Υπουργείου σχετικά με την ενημέρωση του καταναλωτικού κοινού για τα πιστοποιημένα ποιοτικά προϊόντα;

Η αντικειμενική ενημέρωση για την υπεροχή των πιστοποιημένων προϊόντων, αποτελεί στρατηγική πολιτική επιλογή, θεωρώντας την διαβατήριο για είσοδο των προϊόντων αυτών στις αγορές  υψηλών απαιτήσεων.
Όταν ο καταναλωτής ενημερωθεί για την διαφοροποίηση και τα οφέλη που του παρέχουν τα πιστοποιημένα προϊόντα τότε θα είναι σε θέση να τα αναζητήσει δίνοντας έτσι το επιθυμητό μήνυμα στους υπόλοιπους εμπλεκόμενους στη εφοδιαστική αλυσίδα.
Το Υπουργείο προωθεί προγράμματα ενημέρωσης, προϋπολογισμού 50  περίπου εκ €, με έμφαση στα πιστοποιημένα προϊόντα, τόσο στην εσωτερική και ευρωπαϊκή αγορά, όσο και σε τρίτες χώρες εκμεταλλευόμενο και τη χρηματοδότηση της ΕΕ. Και στηρίζουμε κάθε προσπάθεια προβολής των ποιοτικών και διαφοροποιημένων προϊόντων, που πιστεύουμε ότι αποτελούν το επίκεντρο ενός ανταγωνιστικού γεωργικού μοντέλου.

10. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά τα οποία πρέπει να αποκτήσουν οι συνεταιριστικές οργανώσεις στη χώρα μας προκειμένου να είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν τις σύγχρονες ανάγκες του Έλληνα παραγωγού και να λειτουργήσουν μέσα στο έντονα απαιτητικό παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον; Σε ποια φάση βρίσκεται η αναδιάρθρωση του συνεταιριστικού κινήματος στη χώρα και με ποια μέτρα στηρίζεται τον εκσυγχρονισμό του;

Για να αντιμετωπισθούν οι σημερινές προκλήσεις, ο ανταγωνισμός, η αστάθεια των αγορών και των τιμών και η ανάγκη οργάνωσης της παραγωγής των μικρών κατά κανόνα ελληνικών εκμεταλλεύσεων, χρειαζόμαστε παραγωγικούς και παρεμβατικούς φορείς των γεωργών. Που είναι σε θέση να παρακολουθούν τις εξελίξεις. Που συγκεντρώνουν την προσφορά αυξάνοντας τη διαπραγματευτική δύναμη των γεωργών. Που παρέχουν πληροφόρηση, υπηρεσίες και συμβουλές στα μέλη τους. Που παρεμβαίνουν στην αγορά, για τη μείωση του κόστους ώστε να επωφελούνται οι παραγωγοί και να προστατεύονται οι καταναλωτές από τη διαμόρφωση των τιμών των προϊόντων και των εφοδίων.
Το Υπουργείο οριστικοποιεί τις νέες ρυθμίσεις. Προχωράμε σε μια νέα νομοθεσία που, πέρα από τους συνεταιρισμούς, δημιουργεί ένα συνεκτικό πλαίσιο για όλα τα οργανωτικά σχήματα των παραγωγών. Στόχος μας είναι η ισχυρότερη θέση των γεωργών στην εμπορική αλυσίδα, που δημιουργεί εισόδημα και κάνει ανταγωνιστική την ελληνική γεωργία.

11. Σε πρόσφατη συνέντευξη στο περιοδικό μας ο Αντιπρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, κ. Georgy G. Petrov αναφέρει ότι «η ελληνική οικονομία χρειάζεται επιμονή και επιθετικότητα στην στρατηγική ανάπτυξης των εξαγωγών της». Ποια είναι η στρατηγική του Υπουργείου για τη στήριξη των ελληνικών εξαγωγών αγροτικών προϊόντων και τροφίμων και με ποια συγκεκριμένα μέτρα την υλοποιεί;

Ας μην ξεχνάμε ότι ο αγροδιατροφικός είναι ο ισχυρότερος εξαγωγικός μας κλάδος και ότι η εξωστρέφεια είναι μονόδρομος για την έξοδο από τη σημερινή κρίση. Πρέπει να απαλλαγούμε από το «κυνήγι των επιδοτήσεων» που αποδείχτηκε ότι δεν μας προσφέρει μακροπρόθεσμα οφέλη.
Η παραγωγική μας δομή και οι εμπορικές πρακτικές πρέπει να προσαρμοστούν στη ζήτηση των αγορών, με ανταγωνιστικούς όρους. Οι εξαγωγικοί μας στόχοι μάλιστα πρέπει να διευρυνθούν. Η προώθηση των προϊόντων μας δεν μπορεί να βασίζεται μόνο στην κοινοτική αγορά. Χρειάζονται άλματα προς αυτή την κατεύθυνση, τόσο από πλευράς του κράτους αλλά και από τους ίδιους τους αγρότες και τους φορείς τους.
Στη φάση αυτή, το Υπουργείο βρίσκεται σε μια προσπάθεια να ενεργοποιήσει τις πολυάριθμες διμερείς μας συμφωνίες, που μέχρι στιγμής δεν έχουμε εκμεταλλευτεί όσο θα έπρεπε.
Επιχειρούμε να αξιοποιήσουμε τις νέες αγορές που είναι πρόθυμες να δεχτούν τα προϊόντα μας, στις οποίες μάλιστα μπορούμε να έχουμε ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, όπως οι αγορές της Ρωσίας, των αραβικών και μεσογειακών χωρών, της Κίνας και της Κορέας, της Ιαπωνίας, των χωρών του Ευξείνου και της Κεντρικής Ασίας.
Απλουστεύουμε τις διαδικασίες και αναπτύσσουμε σε χώρες όπως η Ρωσία, η Ουκρανία, η Ινδία και η Ιαπωνία προγράμματα προώθησης για τα χαρακτηριστικά μας προϊόντα αλλά και δράσεις για την προβολή τους, για να στηρίξουμε την εσωστρέφεια και την αναπτυξιακή προσπάθεια.

12. Επίσης, ο επικεφαλής της Φυτοϋγειονομικής Υπηρεσίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Dr Dankvert Sergey Alexeevich, ανέφερε ότι «Η Ελλάδα θα μπορούσε να καταστεί ένας από τους κυριότερους προμηθευτές αγροτικών προϊόντων στη Ρωσική αγορά». Δεδομένου ότι κάτι τέτοιο, σύμφωνα με την άποψη της αγοράς, είναι σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά ανάγκη και γνωρίζοντας τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουν οι εξαγωγές μας προς τη Ρωσική Ομοσπονδία λόγω του μνημονίου μεταξύ ΕΕ και Ρωσικής Ομοσπονδίας, ποια είναι τα μέτρα που λαμβάνεται προκειμένου να επιτευχθεί ο παραπάνω στόχος;

Ο κ. Dankvert, με τον οποίο το Υπουργείο κρατά σταθερή επικοινωνία,  γνωρίζει πολύ καλά ότι τα «προβλήματα» που επικαλείται δεν έχουν να κάνουν με τα ελληνικά προϊόντα που εξάγονται στη Ρωσία, των οποίων η υψηλή ποιότητα δεν νομίζω ότι αμφισβητείται. Σχετίζονται με το γεγονός ότι η ίδια η Ρωσία εφαρμόζει προδιαγραφές που είναι υψηλότερες από τα επίσης υψηλά κοινοτικά φυτοϋγειονομικά πρότυπα. Το σχεδόν μηδενικό επίπεδο υπολειμμάτων που απαιτεί η Ρωσία, λειτουργεί τελικά σαν «τεχνικό εμπόδιο» στα σύνορα, πέρα από τα ευρωπαϊκά και από τα διεθνώς παραδεδεγμένα αλλά και από όσα ισχύουν  Π.Ο.Ε., στον οποίο η Ρωσία δεν είναι ακόμη μέλος.
Παρ’ όλα αυτά, στο πλαίσιο των διμερών μας συμφωνιών με τη Ρωσία, μετά από μακρές και επίπονες διαβουλεύσεις, καταλήξαμε σε διμερές μνημόνιο συνεργασίας, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τις εξαγωγές μας.

13. Συζητείται πολύ ότι πλέον δεν υπάρχει συντονισμός της έρευνας στη γεωργία με τα προβλήματα που αντιμετωπίζονται στην πράξη. Το ΕΘΙΑΓΕ και τα Πανεπιστήμια ασκούν τη γεωργική έρευνα στη χώρα μας. Το ανθρώπινο δυναμικό που απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα είναι ακόμη ένας πόρος που παραμένει ανεκμετάλλευτος. Ποια είναι η στρατηγική εκ μέρους του Υπουργείου για την ενίσχυση της προσπάθειας παραγωγής τεχνογνωσίας μέσα από την ιδιωτική πρωτοβουλία; Θεωρείτε ότι η εκπαίδευση των γεωτεχνικών σήμερα είναι τέτοια ώστε να υποστηρίξει την παραγωγή και την προώθηση των πιστοποιημένων ποιοτικών προϊόντων;

Η αγροτική παραγωγή πρέπει να συμβαδίζει με ένα σύγχρονο μοντέλο ανάπτυξης. Είναι απαραίτητη η διασύνδεσή τους μέσα από την έρευνα, την καινοτομία και την εκπαίδευση.   
Στο πλαίσιο αυτό όλοι οι Οργανισμοί του Υπουργείου συγχωνεύονται σε τρεις, για να υποστηρίξουν τον αγρότη, να αξιοποιηθεί το ανθρώπινο δυναμικό και οι υποδομές τους. Ενώνουμε την εφαρμοσμένη έρευνα, την επαγγελματική κατάρτιση, την ποιότητα και την πιστοποίηση σε έναν φορέα ώστε να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και να φτάνουν οι υπηρεσίες τους μέχρι το τελευταίο χωριό της Ελλάδας.
Προωθούμε το τρίπτυχο: Εφαρμοσμένη έρευνα, επαγγελματική κατάρτιση, πιστοποίηση ποιότητας. Πρέπει να τελειώνουμε με την αποκομμένη από τον αγρότη έρευνα του εργαστηρίου. Η έρευνα θα συνδεθεί με τις τοπικές ανάγκες με την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή.
Οφείλει να παράγει η Ελλάδα πολλαπλασιαστικό υλικό. Να βελτιώνει τις ποικιλίες των φυτών και τις φυλές των ζώων. Να κρατά μητρώο  και να εκμεταλλεύεται τις αυτόχθονες ποικιλίες. Οι επιστήμονες πρέπει να εξυπηρετούν τον παραγωγό, τον Συνεταιρισμό, την Περιφέρεια.
Η Ελλάδα διαθέτει επιστημονικό δυναμικό ικανό να ανταποκριθεί σε αυτές τις ανάγκες, στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Και οι συνέργειες λειτουργούν αποτελεσματικά, ιδιαίτερα στην υποστήριξη των πιστοποιημένων προϊόντων. Παράδειγμα ο αυξημένος αριθμός  ιδιωτικών φορέων, που με την εποπτεία του ΟΠΕΓΕΠ εξασφαλίζουν τους όρους πιστοποίησης διαρκώς περισσότερων προϊόντων.

14. «Θέλουμε αγρότες και όχι παραγωγούς ενέργειας. Δεν θα σπαταλήσουμε την παραγωγή για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών» επεσήμανε η υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Τίνα Μπιρμπίλη, σε συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα Veto και ξεκαθάρισε ότι «τα φωτοβολταϊκά δεν είναι η νέα επιδότηση όπως ήταν παλιά το βαμβάκι». Συμφωνείτε με την πολιτική αυτή και αν ναι, με ποια μέτρα από την πλευρά σας την στηρίζεται;

Τους τελευταίους μήνες γίνεται πολύς λόγος για τις επενδύσεις των αγροτών σε φωτοβολταϊκά. Είναι προφανές ότι το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων θέλει αγρότες, που κύρια απασχόληση τους είναι η παραγωγή τροφίμων και όχι η παραγωγή ενέργειας. Θέλουμε και επιδιώκουμε την στροφή στην παραγωγή, σε ποιοτικά προϊόντα αυξημένης προστιθέμενης αξίας, με στόχο την εξασφάλιση επάρκειας, την υποκατάσταση των εισαγωγών και την αύξηση των εξαγωγών. Δεν μπορούμε να υποσκάπτουμε αυτό τον στόχο αφιερώνοντας μεγάλο μέρος από την γη υψηλής παραγωγικότητας, για την παραγωγή ενέργειας με φωτοβολταϊκά συστήματα, που απαιτούν μεγάλες εκτάσεις.
Για το λόγο αυτό συμφωνήσαμε να περιοριστεί σε 1% ανά νομό το μέγιστο ποσοστό χρήσης της γης υψηλής παραγωγικότητας για εγκατάσταση φωτοβολταϊκών.
Όμως πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι είμαστε υπέρ της χρήσης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) από τους αγρότες. Όχι όμως σαν κύρια απασχόληση, αλλά σαν μέσο συμπλήρωσης του εισοδήματος. Η χρήση των ΑΠΕ οδηγεί σε μείωση του κόστους παραγωγής και συνάδει με το μοντέλο της αειφορικής γεωργίας που προωθούμε.
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας δεν σημαίνει μόνο φωτοβολταϊκά συστήματα. Σημαίνει επίσης εκμετάλλευση της βιομάζας, των οργανικών αποβλήτων, καλλιέργεια ενεργειακών φυτών για την παραγωγή βιοκαυσίμων. Όλες αυτές τις δραστηριότητες στηρίζουμε μέσα από τα προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης.

15. Ποια θεωρείτε ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για την ελληνική γεωργία, δεδομένης της οικονομικής κρίσης αλλά και των αναγκών της ελληνικής υπαίθρου;

Η μεγαλύτερη πρόκληση για την ελληνική γεωργία είναι να αποδείξει τη δυναμική της. Τις δυνατότητες που διαθέτει για την ανάπτυξη, την απασχόληση, τη διατροφή μας, την προστασία του περιβάλλοντος και του τοπίου, τη διατήρηση του οικονομικού και κοινωνικού ιστού στην ύπαιθρο, τη διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και της παράδοσης.
Η σημερινή κρίση είναι ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα, σε ένα απαιτητικό και ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπου η ελληνική γεωργία οφείλει να επιβιώσει. Και οφείλουμε, όχι μόνο στον αγροτικό κόσμο αλλά στην κοινωνία και στους πολίτες, να στηρίξουμε αυτή την εθνική προσπάθεια.
Η ελληνική γεωργία μπορεί να πορευθεί με ασφάλεια στο μέλλον μόνο με ξεχωριστά και καινοτόμα προϊόντα που θα χαρακτηρίζονται από την ασφάλεια, την ποιότητα και τη μοναδικότητα τους.
Η ανάπτυξη όμως μιας ανταγωνιστικής γεωργίας απαιτεί συντονισμένη προσπάθεια με διάλογο, συναντίληψη και αλλαγή νοοτροπίας από όλους μας.