Άρθρα

Έκπληκτοι σήμερα όλοι οι Έλληνες παρακολουθούμε την τελευταία πράξη του δράματος που έχει τίτλο ΄΄Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ΄΄
Τι ακούσαμε σήμερα;

Τον Π. Καμένο να καταγγέλλει επί της ουσίας τον Πρωθυπουργό για μια συμφωνία που συνιστά εθνική προδοσία και να κηρύττει τον υπέρ πάντων ανένδοτο αγώνα να μη περάσει.

Τον Α. Τσίπρα να προσπερνά μια τέτοια καταγγελία σαν να μην έχει καν ακούσει, να ευχαριστεί τον μέχρι τώρα συγκυβερνήτη του για τηνάψογη συνεργασία. Και να του δίνει τη χαριστική βολή αρνούμενος να αποδεχθεί το τελευταίο του αίτημα στην αγωνιώδη προσπάθεια του

Είναι αγωνιώδης η προσπάθεια του Πρωθυπουργού να σφραγίσει το ευρωπαϊκό του διαβατήριο με τη σφραγίδα του Κεντροαριστερού. Να κατοχυρώσει την αναγνώριση του κόμματός του ως προοδευτικής ευρωπαϊκής δύναμης. Αντιπαρέρχομαι τις οβιδιακές μεταμορφώσεις, τις ρίζες και τις αφετηρίες του, τις ατέρμονες μεταλλαγές και τους οδυνηρούς συμβιβασμούς που έβλαψαν καίρια τη χώρα με αποτέλεσμα νακατοχυρωθεί η θητεία του ως χαμένη τετραετία. Θέλω να δούμε κάτω από το φως των σημερινών εξελίξεων αν πραγματικά η πολιτική του, οι επιλογές του, και κυρίως η πρακτική του υπηρετούν μια προοδευτική πολιτική ή όχι.

Το καταφανές πια σχέδιο της Κυβέρνησης για την εκ νέου ποινικοποίηση της δημόσιας ζωής και την πολιτική δίωξη των αντιπάλων της κλιμακώνεται με γρήγορους ρυθμούς σε πείσμα των γεγονότων που κονταροχτυπιούνται μεταξύ τους. Εμμένει πεισματικά στο προεκλογικό της δόγμα:<< Στις εκλογές θα πάμε με χειροπέδες, διορισμούς και φιλοδωρήματα>>.

Την παραγγελία για το άνοιγμα των λογαριασμών του πρώην Πρωθυπουργού, των δυο Υπουργών και των οικείων τους για την πολύκροτη

Εμβρόντητο το φιλοθεάμον κοινό παρακολουθεί την καταρρέουσα αλλά γαντζωμένη με νύχια και δόντια στην εξουσία Κυβέρνηση και αναρωτιέται: Υπάρχει στη χώρα Πρωθυπουργός;

Η απάντηση δυστυχώς για τη χώρα είναι ότι δεν υπάρχει και ότι αντ’ αυτού κυβερνά ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας. Αυτός που μόλις προχθές στο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών ανέτρεψε αυθαίρετα την πολιτική της Κυβέρνησης παραχωρώντας αθρόα βάσεις και αλλάζοντας το

Κατ’ αρχάς, και για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις, η περιβόητη κεντροαριστερή στροφή του Α. Τσίπρα και η συνεχής επίκληση του «προοδευτικού» μετώπου, δεν είναι τίποτε άλλο από την ύστατη γραμμή άμυνας μιας παράταξης που καταρρέει. Είναι μια αναγκαστική επιλογή που επιχειρεί να συγκρατήσει όσο γίνεται περισσότερες δυνάμεις στις ερχόμενες εκλογές. Εξ’ άλλου δεν είναι τόσο μακριά η εποχή του «Ολανδρέου» και της «επάρατης και προσκυνημένης σοσιαλδημοκρατίας».

Πολλοί μας ρωτούν καλόπιστα «είναι δυνατό να μη συγκαταλέγεται ο ΣΥΡΙΖΑ στις προοδευτικές δυνάμεις»; Βεβαίως, στην πολιτική

Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου επέστρεφε στην Ελλάδα μετά την πτώση της χούντας μπορούσε να αναλάβει την Ένωση Κέντρου, την πλειοψηφούσα προδικτατορική παράταξη και να έλθει πολύ γρηγορότερα στην εξουσία. Διάλεξε, όμως, το δύσκολο δρόμο ξέροντας ότι τα αιτήματα των καιρών απαιτούσαν όχι μόνο την ανανέωση με τη γενιά του Πολυτεχνείου που είχε σαφώς πιο ριζοσπαστικές τάσεις αλλά και τη συναίρεση ρευμάτων που πορεύτηκαν σε διαφορετικούς δρόμους. Έτσι συνευρέθηκαν στην ίδια κοίτη του ποταμού οι γενιές της αντίστασης, του ανένδοτου αλλά και οι