Η Επόμενη Μέρα
Να Συμφωνήσουμε ΤΩΡΑ!
Τώρα που τελείωσαν επιτέλους τα διαδικαστικά και άνοιξε ο ουσιαστικός διάλογος γύρω από τα προβλήματα της χώρας και την προοπτική της παράταξης επιβάλλεται να τεθεί επί τάπητος με σαφήνεια το ζήτημα της Επόμενης Μέρας από την εκλογή του Προέδρου. Και να συμφωνήσουμε τώρα για τα βήματα και τους στόχους του νέου φορέα.
Η κινητικότητα στο χώρο έχει δημιουργήσει προσδοκίες στον κόσμο της παράταξης. Είναι η κατάλληλη στιγμή, τώρα που οι μύθοι του ΣΥΡΙΖΑ καταρρέουν ο ένας μετά τον άλλο, να ανασυγκροτηθούμε όχι προς χάρη του χώρου αλλά προς χάρη της χώρας. Το εγχείρημα δεν έχει προηγούμενο. Είναι η πρώτη φορά που δυο κοινοβουλευτικά κόμματα
Είκοσι μήνες σχεδόν μετά την πρωτοβουλία – πρόταση της Φώφης Γεννηματά να ανοίξει τη διαδικασία εκλογής από τη βάση του επικεφαλής της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης και αφού ακολούθησαν ατέρμονες διαδικασίες, ζυμώσεις και εκατέρωθεν αναζητήσεις φθάσαμε σήμερα ένα βήμα πριν την εκλογή. Τότε σημείωνα σε άρθρο μου στα ‘ΝΕΑ’ ότι η υποβολή υποψηφιότητας από τους επικεφαλής ή από κεντρικά στελέχη των κομμάτων και κινήσεων που θα συμπράξουν στη δημιουργία του νέου φορέα αλλά και όποιων άλλων στελεχών φιλοδοξούν να ηγηθούν της προσπάθειας θα έφερνε στη κάλπη κάποιες
Το Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης κατά κοινή ομολογία αποτέλεσε σημαντικό πολιτικό γεγονός, απόδειξη ότι οι δημοσκοπικές επιδόσεις βρίσκονται σε αναντιστοιχία με το ειδικό πολιτικό βάρος του χώρου της ευρύτερης προοδευτικής και δημοκρατικής παράταξης.
Ενώ η χώρα συνεχίζει να βυθίζεται στην ύφεση, τη μονόπλευρη λιτότητα και τη φτωχοποίηση όλοι μιλούν για την ανάπτυξη. Άλλοι, όπως η Κυβέρνηση, για τη «δίκαιη ανάπτυξη» που όλο έρχεται και προσδοκά να τη φέρει ένας σύγχρονος «Μοσχοβος» ενώ στη πράξη φέρνει βροχηδόν αντί-αναπτυξιακά μέτρα. Άλλοι που
Τούτες τις μέρες ο λαός συρρέοντας στις εκκλησίες μοιάζει σαν να αποζητά μιαν ανάσταση από θαύμα. Περιμένοντας το νέο μεσσία που θα βγάλει τη χώρα από το σκοτάδι της παρακμής και τη ζωή του από την ανέχεια και να λάμψει το φώς μιας νέας ελπίδας.
Σε μια εποχή παγκόσμιων ανακατατάξεων, ευρωπαϊκής κρίσης, ανατροπής συσχετισμών, σε μια περιοχή στο επίκεντρο των εξελίξεων που αποσταθεροποιείται, και ενώ θα έπρεπε η χώρα να επαναδιαπραγματευτεί το γεωστρατηγικό της ρόλο με τους εταίρους της και να λύσει το οικονομικό της πρόβλημα, βιώνει ένα καθολικό αδιέξοδο και τη μαστίζει κρίση εθνικής ηγεσίας.