Άρθρα

Στον ορυμαγδό των κραυγών που απαξιώνουν την πολιτική και του πολιτικούς, που αποσαρθρώνουν τους θεσμούς, που ποινικοποιούν συλλήβδην τον πολιτικό κόσμο και τα κόμματα της μεταπολίτευσης, οι εθνικοί αντιπρόσωποι  στέκονται συχνά αμήχανοι και άβουλοι. Η κρίση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, απόρροια των αδιέξοδων του πολιτικού συστήματος, απεικονίζεται ανάγλυφα στην εικόνα του Κοινοβουλίου και στην καθημερινότητα των βουλευτών. Συναντώνται φαινόμενα αναχωρητισμού ακόμη και από νεοεκλεγέντες βουλευτές. Κυριαρχούν διαχειριστικές λογικές. Εκφράζονται πρακτικές  που προδίδουν προσωπική ανασφάλεια εξ’ 

Αυτούς τους δύσκολους καιρούς κανένας από όσους κουβαλάμε στους ώμους μας ένα έστω μερίδιο ευθύνης δεν έχει το δικαίωμα της σιωπής. Το ερώτημα δεν είναι αν θα διαλυθεί ή θα επιβιώσει ένα πολιτικό σύστημα που στην πράξη καταρρέει κάτω από την αδυναμία του να λύσει προβλήματα που το ίδιο δημιούργησε . Ούτε αν κάποιοι από μας ή και όλοι μας οδηγηθούμε στο περιθώριο της ιστορίας. Λίγο ενδιαφέρει. Το ερώτημα είναι αν η πολιτική μπορεί να αποκτήσει ξανά ήθος και κύρος, αν η δημοκρατία μπορεί να αποκτήσει αναγεννητική πνοή. Αυτό αφορά την προοπτική της χώρας και τη ζωή των πολιτών.

TO ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ: ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ

Η δραματική έκκληση του Πρωθυπουργού και τα μέτρα που ανακοίνωσε σε συνάρτηση με τη θετική επιβεβαίωση του Προγράμματος Σταθεροποίησης και
Ανάπτυξης από τα ευρωπαϊκά όργανα δίνουν στο 2010 το μέτρο της κρισιμότητας ενός χρόνου- κλειδί στην πορεία της χώρας. Μια έκκληση που βρήκε τους αγρότες

Με τον «Καλλικράτη» για νέα ανάπτυξη

Το πρόγραμμα «Καλλικράτης» έχει τη φιλοδοξία να αποτελέσει μια συγκροτημένη πρόταση ανασύνταξης της πολιτείας και το κρίσιμο ερώτημα είναι κάτω από ποιες προϋποθέσεις θα εκπληρώσει το στόχο του. Στην ουσία πρέπει να διερευνηθούν και να απαντηθούν τρία ερωτήματα: Ποια ανάγκη υπαγορεύει σήμερα μια τόσο σημαντική μεταρρύθμιση. Ποιες είναι οι κατευθυντήριες γραμμές πάνω στις οποίες κινείται, το στρατηγικό πλαίσιο της μεταρρύθμισης. Και, βεβαίως, ποιες είναι οι συνθήκες

«Εθνική Κυριαρχία και Αναπτυξιακός Κλυδωνισμός»

Εδώ και πολύ καιρό είμαστε θεατές ενός χιλιοπαιγμένου έργου, περιπετειώδους μεν πλην εξόχως ανιαρού, ανάμεσα στους «δημοσιονομιστές» και τους «νέο κεϋνσιανούς». Έργου που θυμίζει έντονα το παιδικό παιχνίδι «κλέφτες» και «αστυνόμοι». Όπου οι «αστυνόμοι» επιχειρούν να επιβάλλουν την τάξη με μέτρα καταστολής και οι «κλέφτες» ως άλλοι «Ρομπέν των δασών» θέλουν να μοιράζουν τα δανεικά στο λαό που πένεται. Ισχυρίζομαι ότι τα διλήμματα σταθεροποίηση ή

www.eklogika.gr
Αντιστέκομαι στην ιδέα ότι η πολιτική ηττήθηκε οριστικά

Στις 4 Οκτωβρίου , στην πιο κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα, ο τόπος πρέπει να αλλάξει κυβέρνηση και κυβερνήτη. Το απαιτούν οι καιροί. Είναι το χρέος μας. 
Ο Γιώργος Παπανδρέου και όλοι εμείς μπορούμε να γυρίσουμε τη σελίδα της ιστορίας. Να βγάλουμε τη χώρα μας από την ανυποληψία και τα αδιέξοδα και τη ζωή μας από την ανασφάλεια. Για να πάρουμε ξανά, η Ελλάδα και οι Έλληνες, το δρόμο της ανάπτυξης και της ευημερίας.